Luxury หนุ่มหล่อเหลือร้าย กับ ยัยหรูหรา

                           ฉันนั่งในห้องนอนที่เต็มไปด้วยถุงช็อคโกแลตเกลื่อนและเสื้อผ้าที่ระเกะระกะเต็มไปหมด ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องนอนกว้างโทนสีขาวสะอาดตาของคอนโดมิเนี่ยมหลังใหม่ที่มามี๊และแดดี้ของฉันพึ่งจะซื้อให้หมาดๆและฉันเองก็พึ่งย้ายเข้ามากำลังจัดเรียงของ ฉันพึ่งลงจากเครื่องก่อนหน้านี้สองชั่วโมงก่อหน้านี้โดยมีพี่โรเบิตพี่ชายเป็นญาติของฉันเอง(ขอบอกว่าหล่อมากก O.O)มารอรับและมาส่งฉันที่คอนโดใหม่เอี่ยมอ่องและยังพาฉันไปดูรถใหม่ที่แม่ฉันโอนเงินให้ญาติของฉัน(แม่ของพี่โรเบิตที่เป็นน้าของฉัน)ซื้อในชื่อน้าและนำมาให้ฉันขับเป็นรถเฟอรารี่สีเหลืองแป๊ดดูเท่ห์อย่าบอกใครฉันก็ชอบนะแต่แม่น่าจะถามฉันเรื่องสีบ้าง โฮๆๆ ~...... ต่อเลยนะ มามี๊และแดดดี๊ของฉันส่งฉันมาเรียน hight school. ที่เมืองไทยเพราะอยากให้ฉันหัดใช้ชีวิตด้วยตนเอง ฉันชื่อว่า เยลลี่แม่ฉันตั้งให้เองแหระเพราะตอนตั้งท้องันแม่ฉันบอกว่าท่านชอบกินเยลลี่มากๆเลยแหระขนาดที่ว่าวันไหนไม่ได้กินพ่อฉันไม่ได้นอนแน่ๆเพราะว่าฉันจะโวยวายใหญ่ต้องกินให้ได้ ฉันเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกันเพราะว่าพ่อของฉันเป็นคนอเมริกันส่วนแม่ของฉันเป็นคนไทยซึ่งย้ายไปอยู่กับคุณยายที่นั่นตั้งแต่เกิดจนตอนนี้พูดไทยไม่ได้ซะงั้น _*_  ส่วนฉันเองฉันพูดไทยได้คล่องเลยทีเดียวล่ะแต่บางคำฉันก็งงๆนะ สาบานได้ถ้าใช้ศัพท์วัยรุ่นไทยมาด่าฉัน ฉันจะไม่สะทกสะท้านในบางเวลาเลยแหระเพราะฉันไม่เข้าใจ   ฉันย้ายมาเรียนที่โรงเรียน Luxury international school. โดยท่าน ผอ. เป็นคนรู้จักของพ่อฉันเพราะท่านเป็นคนอเมริกันที่บังเอิญมีบ้านอยู่ย่านเดียวกัยฉันที่นู่นและเทียวไปเทียวมาบ่อยๆจนเป็นเพื่อนบ้านของครอบครัวฉันพ่อฉันจึงขอย้ายฉันมาเข้าที่นี่พอดี เอาล่ะโม้มากตอนนี้ฉันเริ่มหิวยังไงไม่รู้ตั้งแต่ลงเครื่องมาฉันยังไม่มีอะไรเข้าถึงท้องเลยนอกจากช็อกโกแลตที่หยิบมาจากที่นู่นฉันเดินออกจาห้องที่ตอนนี้เก็บเรียบร้อยแล้วพลางกล้มลงมองนาฬิกาข้อมือของตนเองและหายแว็บเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อหาอะไรกิน โชคดีที่คอนโดนี้เค้ามีอาหารแช่แข็งที่ทำกินได้ง่ายๆไว้ให้พร้อมตอนย้ายเข้าฉันเปิดตู้เย็นและหยิบมันฝรั่งแผ่นแช่แข็งมาทอดและนักเก็ตไก่อีกเกือบสิบชิ้นแน่ะ (หิวมากก!!) ... มาทอดราวสิบนาทีทั้งสองอย่างก็อยู่บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยพร้อมสะหวาปาม ทันใดนั้นเองโทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้น ?!  (พี่โรเบิตพึ่งพาฉันไปซื้อตอนลงจากเครื่องและซิมสำหรับไทย)

~ ooh.. can't nobody do it like you ~  

ฉันกดรับสายแกรมสงสัยว่าใครจะโทรมาหาฉันกันเนี่ย..

" ฮัลโหล " ฉันกรอกเสียงเรียบๆ

" เฮ๊นี่ !! ลี่นี่พี่โรเบิตเองนะ "

" อ้อ..ลี่นึกว่าใครเอ๊ะทำไมไม่ขึ้นชื่อพี่โรเบิตตอนโทรเข้าอ้ะ ? "

" อ๋อ.. นี่ไงพี่กำลังจะโทรมาบอกว่าพี่เปลี่ยนเบอร์นะเม็มชื่อไว้ด้วย ส่วนเบอร์นั้นลบทิ้งไปได้เลย"

" ทำไมอ่ะคะ?? มีปัญหาอะไรหรือป่าว? O.O"

" เรื่องมันยาวน่ะไว้เจอกันจะเล่าให้ฟังนะ เดี๋ยวพี่ต้องวางแล้วนะแค่จะโทรมาบอก มีไรก็โทรหาพี่ได้ตลอดนะลี่ "

" คะค้ะ ๆ ขอบคุณมากค้ะพี่โรเบิต "

" ครับ " 

ฉันกดวางสายพลางนึกๆว่าทำไมพี่โรเบิตต้องเปลี่ยนเบอร์นะ ไว้เจอต้องถามซะแล้ว (เรื่องอะไรของเธอยะ?)