Valentine's Day หลอกรักลวงใจ
-
nungnoonnii
แชร์นิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่2
"คุณป้าคะ ซิเฟียไปนะคะ"
"จ๊ะ"ฉันลาคุณป้าเสร็จก็เดินออกมาทันที เช้านี้บรรยากาศสดชื่นดีนะ ฉันว่าวันนี้ต้องเจอแต่เรื่องดีๆแน่เลย
"คุณหนูครับ จะไปกันหรือยังครับ"เมื่อฉันเดินมาถึงลานจอดรถลุงบุญก็ถามขึ้นทันที
"ไปเลยสิคะ จะรออะไรล่ะ"ฉันตอบลุงบุญเสร็จลุงบุญก็เปิดประตูรถให้ฉัน เมื่อลุงบุญขับรถออกมาหน้าซอย ฉันก็เจอพอร์ชสีดำจอดอยู่หน้าซอยและฉันว่ามันต้องเป็นรถของซิฟเฟอร์แน่นอน สักพักโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล"
(นี่เธอเมื่อไหร่เธอจะออกมาจากบ้านสักทีเนี่ย ฉันยืนรอนานแล้วนะแล้วทำไมบ้านเงียบๆเนี่ย)
"เอ่อ คือว่า...ฉันออกมาแล้วน่ะ ที่บ้านก็ออกกันไปหมดแล้วด้วยก็เลยดูเงียบๆ"
"แต่คุณหนู..."
"ชู่ เงียบๆสิ"เมื่อลุงบุญได้ยินที่ฉันสั่งก็พยักหน้าแล้วเงียบปากทันที
(เธออยู่กับใครน่ะ)
"อ่อ เปล่าน่ะ"
(แต่ฉันได้ยินเสียงผู้ชาย นี่เธออยู่ที่ไหนเนี่ย)
"ฉันอยู่ที่มหาลัยแล้วน่ะ นายได้ยินเสียงผู้ชายก็ไม่แปลกหรอก"ฉันโกหกเขาไปคำโตเลย
(หรอ งั้นฉันจะรีบไปหาเธอนะ เดี๋ยวเธออยู่คนเดียวแล้วจะเหงา)
"เอ่อ..."
(บายจ๊ะที่รัก)
"ลุงบุญคะ ช่วยขับเร็วหน่อยได้ไหมคะ"
"ทำไมหรอครับคุณหนู"
"เถอะคะ ช่วยขับเร็วๆก็พอ"ถ้าขืนลุงบุญขับช้าต่อไปเรื่อยๆ มีหวังฉันไปไม่ทันซิฟเฟอร์แน่ แล้วแผนก็ต้องแตก ฉันยังอยากไม่ให้เขารู้น่ะ อันที่จริงฉันก็มีรถของฉันนะ แต่ว่าถ้าขับมาแล้วแผนมันจะแตกไปยิ่งกว่าเดิมน่ะสิ ก็เลยจอดไว้ที่บ้านดีกว่า
"ถึงแล้วครับคุณหนู"
"ขอบคุณคะ ลุงบุญ"เมื่อฉันขอบคุณลุงบุญเสร็จก็รีบวิ่งมาที่โรงอาหารทันที เพื่อที่จะได้ดูแนบเนียน แล้วสักพักซิฟเฟอร์ก็เดินมา
"รอนานหรือเปล่า"
"ก็...ไม่นานหรอก แค่นี้ฉันรอได้"
"อืม...แร้วนี่เธอทำอะไรอยู่หรอ"
"ก็อ่านหนังสือไง นายไม่เห็นหรอ"
"แต่ทำไมเธอดูเหนื่อยๆ"
"เหนื่อยอะไร ฉันนั่งอยู่เฉยๆจะไปเหนื่อยได้ยังไง"
"หรอ วันนี้ตอนเย็นเธอรีบมั้ย"
"ไม่นี่ ทำไมหรอ"
"งั้นตอนเย็นฉันจะรออยู่หน้ามหาลัย"เขาจะพาฉันไปไหน
"อ่อ แล้วก็ออกมาไวๆล่ะฉันไม่ชอบรอนานๆ"ง่ะ แล้วลุงบุญล่ะ ฉันจะทำยังไงเนี่ย แล้วฉันจะเบี้ยวนัดนายนี่ดีมั้ยแล้วไปกับลุงบุญ หรือทิ้งลุงบุญแล้วไปกับซิฟเฟอร์ โอ้ย...ปวดสมอง
"คุณป้าคะ ซิเฟียไปนะคะ"
"จ๊ะ"ฉันลาคุณป้าเสร็จก็เดินออกมาทันที เช้านี้บรรยากาศสดชื่นดีนะ ฉันว่าวันนี้ต้องเจอแต่เรื่องดีๆแน่เลย
"คุณหนูครับ จะไปกันหรือยังครับ"เมื่อฉันเดินมาถึงลานจอดรถลุงบุญก็ถามขึ้นทันที
"ไปเลยสิคะ จะรออะไรล่ะ"ฉันตอบลุงบุญเสร็จลุงบุญก็เปิดประตูรถให้ฉัน เมื่อลุงบุญขับรถออกมาหน้าซอย ฉันก็เจอพอร์ชสีดำจอดอยู่หน้าซอยและฉันว่ามันต้องเป็นรถของซิฟเฟอร์แน่นอน สักพักโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล"
(นี่เธอเมื่อไหร่เธอจะออกมาจากบ้านสักทีเนี่ย ฉันยืนรอนานแล้วนะแล้วทำไมบ้านเงียบๆเนี่ย)
"เอ่อ คือว่า...ฉันออกมาแล้วน่ะ ที่บ้านก็ออกกันไปหมดแล้วด้วยก็เลยดูเงียบๆ"
"แต่คุณหนู..."
"ชู่ เงียบๆสิ"เมื่อลุงบุญได้ยินที่ฉันสั่งก็พยักหน้าแล้วเงียบปากทันที
(เธออยู่กับใครน่ะ)
"อ่อ เปล่าน่ะ"
(แต่ฉันได้ยินเสียงผู้ชาย นี่เธออยู่ที่ไหนเนี่ย)
"ฉันอยู่ที่มหาลัยแล้วน่ะ นายได้ยินเสียงผู้ชายก็ไม่แปลกหรอก"ฉันโกหกเขาไปคำโตเลย
(หรอ งั้นฉันจะรีบไปหาเธอนะ เดี๋ยวเธออยู่คนเดียวแล้วจะเหงา)
"เอ่อ..."
(บายจ๊ะที่รัก)
"ลุงบุญคะ ช่วยขับเร็วหน่อยได้ไหมคะ"
"ทำไมหรอครับคุณหนู"
"เถอะคะ ช่วยขับเร็วๆก็พอ"ถ้าขืนลุงบุญขับช้าต่อไปเรื่อยๆ มีหวังฉันไปไม่ทันซิฟเฟอร์แน่ แล้วแผนก็ต้องแตก ฉันยังอยากไม่ให้เขารู้น่ะ อันที่จริงฉันก็มีรถของฉันนะ แต่ว่าถ้าขับมาแล้วแผนมันจะแตกไปยิ่งกว่าเดิมน่ะสิ ก็เลยจอดไว้ที่บ้านดีกว่า
"ถึงแล้วครับคุณหนู"
"ขอบคุณคะ ลุงบุญ"เมื่อฉันขอบคุณลุงบุญเสร็จก็รีบวิ่งมาที่โรงอาหารทันที เพื่อที่จะได้ดูแนบเนียน แล้วสักพักซิฟเฟอร์ก็เดินมา
"รอนานหรือเปล่า"
"ก็...ไม่นานหรอก แค่นี้ฉันรอได้"
"อืม...แร้วนี่เธอทำอะไรอยู่หรอ"
"ก็อ่านหนังสือไง นายไม่เห็นหรอ"
"แต่ทำไมเธอดูเหนื่อยๆ"
"เหนื่อยอะไร ฉันนั่งอยู่เฉยๆจะไปเหนื่อยได้ยังไง"
"หรอ วันนี้ตอนเย็นเธอรีบมั้ย"
"ไม่นี่ ทำไมหรอ"
"งั้นตอนเย็นฉันจะรออยู่หน้ามหาลัย"เขาจะพาฉันไปไหน
"อ่อ แล้วก็ออกมาไวๆล่ะฉันไม่ชอบรอนานๆ"ง่ะ แล้วลุงบุญล่ะ ฉันจะทำยังไงเนี่ย แล้วฉันจะเบี้ยวนัดนายนี่ดีมั้ยแล้วไปกับลุงบุญ หรือทิ้งลุงบุญแล้วไปกับซิฟเฟอร์ โอ้ย...ปวดสมอง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
