Valentine's Day หลอกรักลวงใจ

บทนำ
“ว้าว แกขนาดยังไม่ถึงวาเลนไทน์มีคนให้ดอกไม้แกขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”
“อ่ะ แน่นอนสิ ก็คนมันสวยนิใครเค้าจะไปห้ามใจอยู่ล่ะยะ”
“แหม ฉันล่ะอิจฉาแกจริงๆเลย ไม่อยากจะนึกถึงวันพรุ่งนี้ของแกเลย”
“ฮิฮิ พรุ่งนี้ดอกไม้ฉันเยอะกว่านี้อีกตั้งเยอะย่ะ นี่มีคนเอามาให้ฉันแค่นิดๆเอง”
“ฉันว่าพรุ่งนี้มีแต่คนมาขอแกเป็นแฟนแน่เลยอ่ะ”
“แกรู้ได้ยังไง”
“ฉันเดาเอา”
“นี่ๆแกมาดูอะไรนี่ดิ”
“อะไรของแกยะ”
“การ์ดอะไรก็ไม่รู้อ่ะแก”
“คงจะเป็นการ์ดเกี่ยวกับกลอนรักหวานๆชวนเลี่ยนอีกนั่นแหละ”
“หรอ เออชั่งมันเถอะเนอะ เดี๋ยวค่อยเอากลับไปอ่านที่บ้าน”
“ดอกไม้สวยเนอะ ฉันขอแล้วกัน”
“อย่ามาตลก มันของฉันย่ะ”
“ฉันรู้ย่ะ ฉันรอของฉันพรุ่งนี้ก็ได้”
“ย่ะ”อ๊ะ ลืมไปเลย ฉันชื่อซิเฟีย เรียนอยู่ปี2น่ะ มีคนในมหาลัยคลั่งไคล้ฉันเยอะแยะเลยแหละโดยเฉพาะผู้ชายเนี่ย แต่ฉันไม่สนหรอกคือไม่มีใครใช่สเป็กฉันสักคนเลยอะ จะว่าไปก็มีผู้หญิงคลั่งไคล้ในตัวฉันเหมือนกันนะ แต่ว่ามีน้อยนะ เฮ้อ!!!เกิดมาสวยก็อย่างนี้แหละ มันทำใจยาก อ๊ะ เข้าเรื่องของเราตอนนี้ดีกว่าคือวันนี้วันที่13กุมภาน่ะ แล้วพรุ่งนี้ก็เป็นวันที่14ซึ่งมันเป็นวันวาเลนไทน์ตอนนี้ดอกไม้เต็มไม้เต็มมือฉันเลยขนาดยังไม่วาเลนไทน์นะเนี่ยคิดดูสิถ้าเป็นพรุ่งนี้มันจะมากมายขนาดไหน ไหนจะดอกไม้ช่อใหญ่ๆ ช็อกโกแลต ตุ๊กตาบลาๆๆเยอะแยะไปหมดเลย ว่าแต่มีดอกไม้ช่อหนึ่งที่ฉันได้มาวันนี้มันสวยมากแต่ช่อก็ไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่หรอกนะ พร้อมแนบการ์ดมาด้วยฉันว่ามันแปลกๆแฮะเพราะเขาไม่ได้มาให้ด้วยตัวของเขาเอง เปิดดูสักหน่อยดีกว่าเนอะ“เป็นแฟนกับผมนะ” ใครหว่าที่ส่งการ์ดมาให้ฉันแบบนี้ ฉันก็นึกว่ากลอนเลี่ยนๆอะไรแบบนี้ซะอีก ที่แท้ก็จะมาขอเป็นแฟนฉันนี่เอง แต่ว่าจะใช่ผู้ชายในฝันของฉันหรือเปล่านะ ตื่นเต้นอ่ะ อยากจะเห็นหน้าจริงๆเลย ฉันว่าโทรไปบอกยัยเดรซซี่หน่อยดีกว่า
“ฮัลโหล”
(ว่าไงจ๊ะ ยัยคนสวย)
“นี่ๆแกเห็นดอกไม้ช่อสวยๆของฉันวันนี้ไหม”
(เห็นสิ สวยทุกช่อเลยนะ ขอสักช่อก็ไม่ยอมให้ด้วย)
“เอาช่อที่สวยที่สุดน่ะ เห็นไหม”
(อ๋อ ช่อที่แถมการ์ดมาด้วยนะหรอ)
“อืมๆช่อนั้นแหละ”
(ทำไม มีอะไรหรอ)
“ให้ทายว่าเขาเขียนอะไรลงไปในการ์ดใบนั้น”
(ก็จะมีอะไรนอกจากกลอนรักเลี่ยนๆชวนอ้วกนั่นอ่ะ)
“ผิดย่ะ”
(อะไรของแกยะ)
“ฉันให้ทายอีกที”
(อ่อ เขาคงเขียนมาขอเงินแกใช้มั้ง)
“จะบ้าหรอ เอาดีๆสิ”
(เขียนมาขอเป็นแฟนแกล่ะสิ)
“ถูกต้องย่ะ”
(หล่อไหม)
“ไม่รู้สิ”
(ยังไม่เห็นหน้าอีกหรอ)
“เขาไม่ได้เอามาให้ด้วยตัวเองสักหน่อย”
(อ่าว หรองั้นแกก็ต้องรอดูพรุ่งนี้แล้วล่ะ)
“อืม”
(แก ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นฉันไปนอนแล้วนะ บาย)
“อืม บาย”คืนนี้หลับฝันดีอีกแล้วสิ สงสัยฉันต้องนอนยิ้มทั้งคืนแน่เลย ทำไมฉันรู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้นะ ตื่นเต้นจังคนคนนั้นจะเป็นใครหว่า จะใช่สเป็กฉันไหมเนี่ย ฉันว่าฉันนอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาจะไม่สวย อิอิ
ตอนที่1
“แหมๆวันนี้แกดูสวยจังเลยนะ”
“อะไรของแกยะ ฉันก็สวยของฉันอยู่ทุกวัน”
“ฉันหมายถึงดูสวยกว่าทุกวัน สวยเป็นพิเศษน่ะ”
“จริงหรอ ฉันก็ไม่แต่งอะไรมากเลยนะ”
“เออๆ เอาเหอะ เอาเป็นว่าแกสวยก็แล้วกัน”
“ขอบใจจ๊ะ”
“ซิเฟียครับ นี่ครับดอกไม้”ว้าว ได้ดอกไม้แต่เช้าเลยอ่ะ
“ขอบคุณค่ะ”
“ยิ้มหน้าบานเลยนะแกเนี่ย”
“ซิเฟียครับ นี่ครับดอกไม้”ว้าวสองช่อติดเลย เวลาผ่านไปยังไม่ถึงนาทีเลยนะเนี่ย
“ซิเฟียครับ นี่ครับดอกไม้กับช็อกโกแลต”
“ขอบคุณค่ะ”นี่ช่อใหญ่เหมือกกันนี่
“ซิเฟียครับ นี่ครับตุ๊กตา”ว้าวตุ๊กตาตัวใหญ๋ใหญ่
“ซิเฟียครับ นี่ครับช็อกโกแลต ตุ๊กตา ดอกไม้ ซิเฟียขอถ่ายรูปหน่อย บลาๆๆ”โอ้โห ยังไม่ทันไร ดอกไม้ ช็อกโกแลต ตุ๊กตาเต็มเลย ไม่มีมือจะถือแล้วอ่ะ อยากจะบอกว่ามันเยอะมากๆใครเป็นใครให้ยังไม่รู้เลย เล่นแห่กันเข้ามาเหมือนกับว่าฉันเป็นดาราซะอย่างนั้นแหละ
“โอ้โห ยัยซิเฟีย เวลาผ่านไปแค่แปปเดียวเองนะ ไม่น่าเชื่อว่าจะเยอะแยะอะไรขนาดนี้”
“อึ้งเลยล่ะสิ”
“อึ้งสิยะ ว่าแต่แกจะหอบกลับบ้านยังไง”
“ไม่รู้สิ เดี๋ยวฉันก็มีวิธีของฉันเองแหละ”จะว่าไปแล้วมันก็เยอะแยะไปหมดเลย แล้วฉันจะหอบกลับบ้านยังไงล่ะเนี่ย เอ๊ะ!!!มีผู้ชายเดินถือดอกไม้วนไปวนมาอยู่ข้างๆฉันมันยังไงกันเนี่ย หรือว่าจะเป็นของฉัน...คงไม่ใช่หรอกมั้งถ้าเป็นของฉันเขาคงยื่นดอกไม้ช่อสวยช่อนั้นมาให้ฉันแล้วสิ สงสัยจะเอามาให้แฟนล่ะมั้ง เห็นแฟนยังไม่มาก็เลยยืนคอย
“เธอๆ”เอ๊ะ เขาเรียกฉันหรือเปล่า
“เธอๆ”ฉันว่าเขาเรียกฉันนะ
“นายพูดกับฉันหรอ”
“อืม ฉันพูดกับเธอนั่นแหละ”
“มีอะไรหรอ”ฉันว่าเขาคงไม่ถามฉันว่าเห็นแฟนเค้าไหมหรอกนะ
“เธอว่าดอกไม้ช่อนี้สวยไหม”ฉันว่าเขาคงไม่มีความมั่นใจแน่เลยอะ
“สวยสิ สวยมากๆเลยล่ะ”
“แล้วเธออยากได้มันหรือเปล่าล่ะ”เอ๊ะ มาแปลกเว้ย
“ถามฉันทำไมหรอ”
“แล้วเธออยากได้มันหรือเปล่าล่ะ”
“อยากได้สิ อยากได้มากๆด้วย”
“งั้น...ฉันให้เธอ”อ๊ะ เขาให้ดอกไม้ฉันแบบแปลกๆแหะ
“เธอจำการ์ดเมื่อวานได้ไหม”การ์ดเมื่อวานหรอ หรือว่าจะเป็นเค้าอ่ะ
“จำได้สิ ทำไมหรอ”
“เธอตกลงหรือเปล่า”
“ตกลงอะไรหรอ”แหม จะขอเป็นแฟนสักทีต้องพูดให้ฉันได้ยินหน่อยก็ไม่ได้ ตีแบ๊วซะเลยนิ
“ก็เรื่องที่ว่า...”
“...”
“เป็นแฟนกับฉันนะ”
“...”
“เป็นไรอ่ะ”
“เอ่อ...”
“...”
“เปล่าน่ะ”
“แล้วว่าไง”
“คือ เราสองคนเพิ่งจะเจอกันเป็นครั้งแรกนะ อีกอย่างเรายังไม่รู้นิสัยใจคอกันเลยจะมาเป็นแฟนกันได้ไง”
“ไม่เห็นจะยากเลย คบกันไปคบกันมาเดี๋ยวก็รู้นิสัยกันเองแหละ”
“จะดีหรอ”
“เชื่อฉันสิ ฉันจะตามใจเธอทุกอย่างเลย”
“แล้วนายชอบฉันจริงๆหรอ”
“จริงสิ ไม่งั้นฉันคงไม่มาขอเธอเป็นแฟนหรอก”จะว่าไปเขาเป็นคนน่ารักดีนะ หน้าตาก็โคตรหล่อเลย ดูจากคำพูดเอาใจฉันสุดยอดเลย แต่ฉันว่ามันไม่เร็วไปหรอที่จะคบกันเนี่ย ฉันยังไม่รู้จักนิสัยเขาเลย แต่เขาก็ดูเป็นคนดีนะจะคบเลยดีไหมเนี่ย
“แล้วนายชื่ออะไรหรอ”
“ฉันชื่อซิฟเฟอร์ เรียนอยู่ปี2น่ะ”
“หรอ ยินดีที่ได้รู้จักนายนะ ซิฟเฟอร์”
“^_^”โอ้ว หัวใจแถบละลายผู้ชายบ้าอะไรโคตรหล่อเลยเวลายิ้มก็น่ารักมากๆเลย จะว่าไปฉันไม่เคยเห็นเขาเลยนะ แต่เขาดูสะดุดตามากเลยไม่มีใครในนี้สู้เขาได้เลยสักคน
“เอ่อ...”
“^_^”
“คือว่า...”
“^_^”
“เลิกยิ้มสักทีได้ไหม”
“ทำไมหรอ^^”
“อ่อ เปล่าหรอก”
“เธอมีโทรศัพท์ไหม”
“มีสิ”
“งั้นเอามา”จะเอาโทรศัพท์ฉันไปทำไมเนี่ย เมื่อฉันส่งโทรศัพท์ให้เขาเสร็จเขาก็ก้มหน้าพิมพ์อะไรก็ไม่รู้ยุกยิกๆอยู่สักพัก แล้วโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นพร้อมส่งมือถือของฉันคืนมา
“ฉันเมมเบอร์ฉันไว้ในเครื่องเธอเรียบร้อยแล้วนะ”อ่อ ที่แท้ก็เอาไปเมมเบอร์นี่เอง
“อืม”
“ตกลงเราสองคนเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“หะ...ฉันไปตกลงกับนายตอนไหน”
“เธอตกลงฉันในใจ ฉันได้ยิน เอาเป็นว่าเราคบกันแล้วก็พอ ฉันไปนะ”
“เดี๋ยวสิ”ไม่ทันซะแล้ว เฮ้อ...ในที่สุดเขาก็เออๆออๆว่าฉันเป็นแฟนกับเขาซะแล้ว ยังไม่ทันจะตกลงอะไรเลย แต่ก็ชั่งมันเถอะ ยังไงฉันก็ตั้งใจว่าจะคบกับเขาอยู่แล้ว คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักมากๆเลยขนาดเกาหลี ญี่ปุ่น ไต้หวันยังต้องชิดซ้ายพวกดารา นักร้องอะไรนั่นยังต้องอาย แล้วแพ้ความหล่อ น่ารักของเขา คิดแล้วเขินที่ได้เป็นแฟนกับคนหล่อ มีความสุขจังเลย
   16.40 น.
“ซิเฟีย”ใครเรียกหว่า
“ซิเฟีย…เดี๋ยวก่อน”
“อ้าว ซิฟเฟอร์นายมีอะไรหรอ”
“คือให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านนะ”
“ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้”
“นี่ เราสองคนเป็นแฟนกันแล้วนะ ฉันก็ต้องดูแลเธอให้ดีสิ ถ้าเธอเป็นไรขึ้นมาแล้วฉันจะอยู่ยังไง”
“จะบ้าหรอ”
“ทำไมหรอ”
“อ่อ เปล่าหรอก”ตาบ้านี่พูดอะไรก็ไม่รู้ พอเขาเห็นว่าฉันไม่มีท่าทีอะไรเขาก็เข้ามาจับมือฉันแล้วจูงมือฉันเดินไปไหนก็ไม่รู้
“นี่ กล้าดียังไงมาจับมือฉัน”
“ทำไมฉันจะจับมือเธอไม่ได้เราสองเป็นแฟนกันแล้วนะ จะต้องให้ฉันพูดอีกกี่รอบ”
“หรอ...เอ่อ แล้วนี่นายจะพาฉันไปไหน”
“ก็ไปที่รถฉันไง จะกลับไหมบ้าน”
“กลับสิ”แล้วเขาก็จับมือฉันจูงฉันเดินไปที่รถเขาโดยที่เขาไม่สนใจว่าฉันพยายามสะบัดมือออกจากมือเขา พอมาถึงที่รถเขาก็เปิดประตูรถให้ฉันขึ้นไปนั่ง­
“เชิญครับ”
“...”
“อ้าว ไม่ขึ้นไปนั่งล่ะหรือต้องรอให้ฉันอุ้มเธอขึ้นรถด้วยถึงจะพอใจ”ทันทีที่เขาพูดจบ ก็เดินเข้ามาหาฉันที่ยืนอยู่ไม่ยอมขึ้นรถสักที แล้วทำเหมือนจะมาอุ้มฉัน แต่ฉันไวกว่าเลยโดดขึ้นรถไปก่อน
“เธอนี่เหมือนเด็กจริงๆเลยนะ”
“นี่นายหาว่าฉันเป็นเด็กหรอ”โอ้โห นี่ฉันเหมือนเด็กขนาดนั้นเลย
“ก็มันจริงนี่ ถึงจะดูเหมือนเด็กแต่ก็น่ารักดี”
“บ้า”ตาบ้านี่ชอบพูดให้ฉันเขินเล่นอยู่เรื่อยเลย
“แล้วบ้านเธออยู่ไหนล่ะ ฉันจะได้ไปส่งถูก”
“ขับไปเถอะเดี๋ยวฉันบอกทางเอง”
“เธอก็บอกฉันมาสิ”
“นายก็ขับไปสิ เดี๋ยวฉันบอกทางเอง”
“เธอก็บอก...”
“หยุด ห้ามพูดอะไรทั้งนั้นฉันบอกให้ขับไปก็ขับไปเดี๋ยวฉันบอกทางเอง”
“แต่...”
“ถ้าพูดอีกฉันกระโดดลงจากรถจริงๆด้วย”
“ไม่พูดก็ได้”ระหว่างทางฉันก็คอยบอกทางบ้านของฉันให้เขาขับตามทางที่ฉันบอก แล้วฉันก็ชวนเขาคุยโน่นคุยนี่ตลอดทางเพื่อไม่ให้บรรยากาศภายในรถดูเงียบยังไงล่ะ เขาก็คอยถามโน่นถามนี่ฉันตลอดทางเหมือนกัน
“จอดตรงนี้แหละ”
“บ้านเธออยู่ตรงนี่หรอ”
“นายนี่ถามแปลก ฉันให้จอดตรงนี้คือบ้านฉันอยู่ตรงนี้จะให้อยู่ทายซอยหรือไง”
“อ้าว หรอฮ่าๆ”
“ขำอะไรย่ะ”
“เปล่านี่”ตาบ้านี่เป็นอะไรเนี่ยอยู่ดีๆก็ขำ
“ฉันไปนะ”
“เดี๋ยว”ฉันกำลังจะก้าวลงจากรถซิฟเฟอร์ก็เรียกฉันไว้ก่อน นั้นทำให้ฉันต้องหันกลับไปตามที่หมอนั่นเรียก
“อะไรอี...”ฉันหันกลับไปหาเขาปุ๊ป เขาก็โน้มหน้าลงมาหอมแก้มฉันทันที โอ้โหแน่มาก
“นี่ มาหอมแก้มฉันทำไมเนี่ย”
“ทำไมจะหอมไม่ได้ เธอเป็นแฟนฉันนี่”
“ไอ้บ้า”
“โอ้โหมีด่า อีกทีสิ”ทันทีที่เขาพูดจบก็โน้มหน้ามาหอมแก้มฉันอีกรอบ
“มาหอมฉันอีกทำไมเนี่ย”
“ก็เธอมาด่าฉันบ้า ฉันก็ต้องทำโทษ^^”มีหน้ามายิ้มด้วย อย่าให้ถึงตาฉันเอาคืนบ้างก็แล้วกัน ฉันชี้หน้าเขาพร้อมก้าวลงมาจากรถก่อนที่เขาจะหอมแก้มฉันอีกรอบ พอฉันปิดประตูรถเขาก็เปิดหน้าต่างรถมาพูดกับฉันว่า…
“ไปนะจ๊ะที่รัก^^”แล้วเขาก็ขับรถออกไป บ้าคนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย หัวใจแทบละลายกองอยู่กับพื้น สงสัยคืนนี้คงหลับฝันดีอีกแล้วมั้งเนี่ย
“ใครมาส่งหรอ ซิฟีย”
“ซิฟเฟอร์น่ะ พี่ถามทำไมหรอ”
“เปล่าหรอก เข้าบ้านเถอะ”
“อืม”
“แล้วทำไมแกถึงไม่ให้เขาไปส่งหน้าบ้านล่ะ”
“ฉันยังไม่อยากให้เขารู้บ้านของเราน่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“ไม่รู้สิ เอาเป็นว่าให้มันถึงเวลานั้นฉันจะให้เขามาส่งถึงหน้าบ้านของเราเลย”
“เรื่องของแกเถอะ”
“จ๊ะ”
“พรุ่งนี้เขามาส่งแกไม่ได้นะ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็พรุ่งนี้ลุงบุญจะไปรับแกตามเดิมล่ะสิ”
“ง่ะ แล้วฉันจะบอกเขาว่าอะไรล่ะ เขาคงไม่ยอมหรอกนะ”
“แกก็ลองไปคุยกับลุงบุญดูสิ”
“ได้ไงถ้าลุงบุญไปฟ้องคุณป้าล่ะ”
“แกก็ออนวอนสิ ฉลาดหน่อย”
“พี่ก็รู้ว่าลุงบุญซื่อสัตย์กับคุณป้าขนาดไหน”
“ฉันไม่รู้กับแกแล้วนะ ไปเข้าบ้าน”อ่าว ทิ้งกันเลย แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ โอ๊ย...ปวดหมอง ถ้าฉันไม่ให้ลุงบุญไปรับ ลุงบุญก็จะต้องไปบอกคุณป้า แล้วคุณป้าก็ต้องมาว่าฉัน แต่ถ้าฉันไม่ให้ซิฟเฟอร์มาส่งที่บ้านเขาก็คงไม่ยอมแล้วต้องฉุดกระชากลากถูให้ฉันไปกับเขาให้ได้ เฮ้อ~ เอาเป็นว่าค่อยคิดแก้ปัญหาพรุ่งนี้ก็แล้วกัน คืนนี้ฉันต้องมีความสุขก่อนจะได้นอนหลับฝันดี