คดีจำเป็น ตอน คดีไข่มุกคาบสมุทร

           พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว ยัยแป้งกับยัยขวัญยังไม่วายเลิกถ่ายรูป ยัย 2 คนนี้น่าจะเป็นช่างกล้องมากกว่าแอร์โฮสเตสนะ ถ่ายรูปเยอะแยะมากมายเหลือเกิน ส่วนไอ้เก้ากำลังย่างบาร์บีคิวสูตรพิเศษอยู่ครับ ซึ่งทางเราขอทางโรงแรมแบบโฮมสเตย์เรียบร้อยแล้วครับ เหมือนกับกินของอยู่บ้าน ป้อมโต๊ะคู่หูผมก็ไปช็อปปิ้งซื้อของทางซุปเปอร์มาร์เก็ตแถวๆนั้นแล้วครับ ส่วนอีหยินก็ช่วยคุณเก้าทำกับข้าวครับ นางทั้ง 2 ถ่ายรูปเสร็จก็กลับมาที่โต๊ะกินข้าว นางขวัญบ่นอุบ
"เมื่อไหร่ไอ้ป้อมไอ้โต๊ะจะมาซะทีวะ หิวจนตาลายแล้ว" ยัยแป้งใจดีบอกว่า
"หืม เดี๋ยวก็มาแล้ว" และนึกขึ้นได้ "เอางี้ ช่วยเก้ากับหยินย่างบาร์บีคิวดีกว่า" ยัยเพื่อนขวัญก็เห็นด้วย
"เออ ดีๆ มาช่วยกันย่างดีกว่าจะได้เสร็จเร็วๆ" ทั้ง 2 สาวเล่าเรื่องก็ไปแล้วครับ ทิ้งผมให้เช็ดโต๊ะกินข้าวคนเดียว เก้ามันถามผม
"เฮ้ย ไอ้ภีม ทำไมเมิงไม่ไปกับไอ้ป้อมไอ้โต๊ะวะ จะได้ไม่ต้องอยู่เฉยๆนั่งเช็ดโต๊ะแบบนี้ ของเขาสะอาดแล้ว" สักพักไอ้โต๊ะโทรมา 
"ฮัลโหลว่าไง" 
"เฮ้ย ภีม เดี๋ยวกรูกับไอ้ป้อมไปรับเมิงนะ เพราะกรูลืมของที่สั่งไว้ว่ะ" เอ้า ผมหน้าเสียเลย และมันทั้งคู่ก็มาพอดี ผมวางสายแล้วด่ามัน
"เฮ้ย เมิงแดรกหญ้าเป็นอาหารเหรอ กระดาษก็จดให้แล้วอะไรแล้ว ยังจะลืมอีกเรอะ แดรกบ้างนะเมิง แดรกปลาน่ะ ความจำจะได้ดีขึ้น" มันหัวเราะแหะๆ ไอ้เก้าก็บอกไอ้้ป้อม
"เออ เมิงมาก็ดีแล้ว ไอ้ป้อม พาไอ้ภีมไปด้วยเลย จะได้ไม่ต้องหลงๆลืมๆอีก" เหมือนมันรู้แฮะ ว่าไอ้ 2 ตัวนี้ต้องลืมแหงมๆ
         สุดท้ายผมก็ได้ไปกับพวกมันครับ ไปช็อปปิ้งซื้อนู่นซื้อนี่ ประชากรที่นี่ส่วนใหญ่เป็นอิสลามครับ ก็ย่อมไม่มีเนื้อหมูขายเป็นธรรมดา พอได้ผัก เนื้อเสร็จก็กลับที่พัก ระหว่างนั้น คงเสร็จแล้วล่ะ บาร์บีคิว
"เออ ก็น่าจะไปด้วยกันแต่แรกก็จบ" ไอ้ป้อมมม แล้วใครใช้ให้เมิงซิ่งไปก่อนล่ะฟะ
"นี่ๆ กรูยังแต่งตัวไม่เสร็จ เมิงตางหากที่ชิ่งกรูไปก่อน" มันยอมความจริง ยิ้มเจื่อนๆ
"แหะๆ" และผมหันมาด่าไอ้โต๊ะต่อ
"เมิงก็เหมือนกันแหละ ไอ้โต๊ะ หนอยแน่ะ ไม่มีรั้งไอ้ป้อมไว้ล่ะ ไปกะมันด้วยเลย สุดท้ายก็ลืมทั้งคู่" แหะๆ คู่ ไอ้เก้าก็บอกว่า
"บาร์บีคิวเสร็จแล้ว ครับกะผม" 
           พวกเราอิ่มหนำสำราญกับบาร์บีคิว ไอ้ป้อมมันชอบกางเกงมวยไทยเหลือเกิน ใส่มาเล่นทะเลด้วย ไอ้น่าเกลียด ส่วนไอ้โต๊ะล่อกางเกงบอล เออ เอาเข้าไป เพื่อนกรู สุดยอดทั้งนั้น ยัยขวัญลุยแบล็คขวดใหญ่ จะกลายเป็นเมรีขี้เมาก็ตอนนี้แหละ ส่วนยัยแป้งไม่ชอบกินเหล้าและก็ไม่ชอบสูบบุหรี่ 2 สาวเราไม่ชอบสูบบุหรี่ พวกผมชายแท้และหญิงเทียมชอบทั้งเหล้าและบุหรี่ 
"เฮ้ย ไปสูบที่อื่น กรูจะตายหร่าอยู่แล้ว" ประโยคนี้ให้้เดาว่าใคร
"ขวัญ ทำไมหยาบคายแบบนี้ล่ะจ๊ะ ตายอหิวาห์สิ อย่าตายหร่า" แป้งผู้ดีครับ แต่ขวัญชาวบ้าน
"ก็ แหมม ชั้นไม่ว่าหรอกจะสูบบุหรี่ แต่...จะเป็นมะเร็งปอดตายอยู่แล้ว ช่วยไปสูบที่อื่น" ไอ้โต๊ะกับผมก็กวนประสาทยัยนี่ด้วยการ พ่นควันใส่หน้านังขวัญ "ไอ้วิตถาร" ขนาดนั้นเลย 
         กินไปกินมาสักพัก พวกเราก็อิ่ม ต่างก็แยกย้ายกันไปนอน ไอ้เก้าก็ดับไฟบนเตาก่อนไปนอน หยิน แป้ง ขวัญ ช่วยกันล้างจาน และไปคว่ำในห้องตัวเอง ผม ป้อม โต๊ะ ก็เช็ดโต๊ะ เก็บข้าวของไว้ที่ห้องตัวเองเหมือนกัน ผมกับเพื่อนๆ ก็มานอนในห้องพัก เล่น M ทวิต และเฟซในโน๊ตบุ๊คของตนเอง ไอ้ป้อมหัวหย่อนบนเตียงปุ๊บ ก็จะแก้ผ้า
"ไอ้ป้อมมม" ผมตะลึง มันถามหน้าเฉย
"ทำไมเหรอภีม มานี่มาดูเร๊ว กรูจะโชว์" ผมรีบมาแล้วดึงกางเกงมันกลับไป
"ไอ้วิปริต อย่าทำแบบนี้กรูไม่ชอบ" มันก็เรียกไอ้โต๊ะขณะที่กำลังแดรกน้ำอยู่
"ไอ้โต๊ะ มาดูเร๊ว กรูจะโชว์" ไอ้่โต๊ะพรมน้ำเย็นทางปากเลยครับ
"ไอ้เวลลล์ เมิงไม่ต้องมาโชว์เลยนะ ไอ้ป้อม ไอ้โรคจิต" เวลามันไม่เมา มันไม่นอน แถมจะแก้ผ้าให้ผมกับไอ้โต๊ะดูด้วย ไอ้นี่มันจิตวิปโยคตัวพ่อเลยนะนั่น
"โห่ หยั่งกะของพวกเมิงเล็กกว่าของกรูงั้นน่ะ กรูแค่อยากให้พวกเมิงดูว่าของกรูเล็ก"
"เออๆ เก็บไว้ให้เมียเมิงดู ก่อนที่กรูจะแบล็คเมล์เมิง"
"ก็ดีสิ กรูชอบ" ไอ้ลามกกกกกก  ไอ้โต๊ะช่วยด้วย
"ไอ้ป้อม เก็บไว้ให้เมียเมิงดูดีกว่ามั้ย" ไอ้ป้อมก็นอนเลยครับ หงุดหงิดอ่ะดิ สม
         พวกเรานอนกันหมด แต่ช่วงที่หลับไม่สนิทดี ผมได้ยินเสียงแปลกๆ ที่ด้านนอก จึงลุกขึ้นไปดูเงียบๆ และเป็นที่น่าสังเกตว่า มีรอยเท้าคนนอกจากพวกเรา เต็มไปหมดเลย เอ มากันแค่ 7 คน แต่ไหงอีกคนดันมาเพิ่ม มันคือใครหว่าาาา ผมจึงส่องไฟฉายไปเรื่อยๆ ตามรอยเท้านั่น และอยู่ดีๆมีคนสะกิดหลังผม ผมหันขวับมา ไอ้โต๊ะนี่เอง มันจุ๊ปากผม เรา 2 คนเดินไปตามรอยเท้านั้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็เจอครับ เจอคนตายที่พุ่มไม้ลึกๆใกล้ป่า
เฮ้ย เที่ยวทั้งที ยังไม่วายต้องมาสืบสวนอะไรนักหนาวะ
โปรดติดตามตอนต่อไป นะน้องนะ - -