คดีจำเป็น ตอน คดีไข่มุกคาบสมุทร

         และแล้ว พวกเราเที่ยวมานาน ก็ถึงเวลากลับเสียที ไอ้ป้อมฟื้นตัวดีแล้วครับ และมันอาสาทั้งๆที่เพิ่งหายป่วยมาหมาดๆ ว่าจะส่งทุกคนกลับเมืองไทย และแล้ว คดีนี้ ยังไม่จบง่ายๆ แต่บุคคลปริศนานั้น ที่แท้คือหุ่นขู่อาฆาตครับ ซึ่งไม่แน่อาจจะขู่อาฆาตมายังออฟฟิศผมเลยก็ว่าได้ ขณะนี้ ทุกคนให้ความสนใจกับลูกชายหมูฉึกๆกันมาก แก้มป่องเหมือนพ่อ!!!!! ฝ่ายหมูฉึกๆ นอนสงบนิ่งอยู่กับเก้าอี้ข้างภรรยา เพราะเหน็ดเหนื่อยกับการงานจนอดหลับอดนอนมาหลายคืน ผมก็ส่งรูปน้องหมูน้อยลงเฟะสะบุ๊ก ยัยขวัญตรงมาหาผม
"แหมมม หล่อน ไม่ค่อยเห่อเลยนะ"
"ทำไมยะ หล่อนกล้าว่าชั้นเหรอออ" โดนมันตบหัวเบาๆ และก็จากไป อีนี่
------------------------------------------------------------------------------------------------
         กลับมาสู่มาตุภูมิ เครื่องบินกระท่อนกระแท่นเล็กน้อย ก่อนที่ทุกคน จากลากันไป ผมก็มีมือถือโทรเข้าอยู่หลายสาย ส่วนใหญ่ เรื่องงานอ่ะครับ 55555555+++++++
         ผมนั่งแท็กซี่กลับบ้าน พอมาถึงบ้านก็มีจดหมายฉบับหนึ่ง
 
คืนสู่เหย้า....ชาวสมิทธิ์สันต์
วันที่ 15 ธันวาคม 2554
 
เรียนเชิญ
ธีรนัยน์ ธีรว่องชาญกุล
ศิษย์เก่า โรงเรียน รุ่น 2537
 
 ขอแสดงความนับถือ
สิริทิพย์ โพธิประเวศ
(รองผู้อำนวยการโรงเรียนสมิทธิ์สันต์)
 
สมิทธิ์สันต์ อืมมมม นานแล้วนะ ที่ผมไม่หวนคืนที่นั่น ที่ๆผม มีความสุขมากที่สุด ไม่ต้องปวดตับเช่นทุกวันนี้ ย้อนเวลากลับไปได้ก็ดีสิ
สั้นไปหน่อยนะ ตอนนี้ พูดจากใจจริงนะ ตันจริงๆ มันมีหลายเรื่องประทับใจมว๊ากกกกกกกกก แต่ผมเล่าไม่ค่อยออกว่ะ 
 
จบแล้วครับ ^ ^