คดีจำเป็น ตอน คดีฆาตกรรมรางรถไฟ

         หลังจากหมดเงินไป 2000 บาท เพื่อคอนเสิร์ตไมโครอันเป็นที่รักยิ่งของคนวัยดึกเยี่ยงผม ผมเลยกลับบ้านไปค้างบ้านไอ้ป้อม ตอนแรกกะไม่ค้างบ้านมันหรอก แต่พอเห็นสภาพไอ้ป้อมซัดสุราเป็นลัง แถมขับรถฉวัดเฉวียนเวียนวน  ผมทนเห็นอาการของมันไม่ไหว เลยค้างบ้านมันด้วย
         มันอยู่คอนโดฯชั้น 21 แถวๆอโศก-นานา พอเห็นเตียงนอนปุ๊บ ไอ้ป้อมหลับปั๊บ พ่อแม่มันเหรอครับ อเมริกาครับ พ่อแม่มันอยู่ที่นั่น ไฮโซมว๊ากกกกกกก เรียกว่าไอ้ป้อมคือ 'ไฮโซ' ได้เลยนะนั่น แต่มันทำตัวบรมติดดิน ไม่ค่อยอวดร่ำอวดรวยกับชาวบ้านหรอกครับ
"เฮ้ย ภีม กรูไม่เมา"
"ไม่เมาบ้าอะไร แดงแจ๋อย่างงั้น ดีนะ ตำรวจไม่ตั้งป้อม ไม่งั้น เมิงนอนซังเตแน่" มันแทบจะโดนข้อหาเมาแล้วขับนะนี่ แต่ยังดี ที่ตำรวจไม่ตั้งป้อม มันยังเถียงอีก
"ก็ทางโค้งมันเยอะ ไป๊ๆๆ กลับบ้านไปนอนไปเมิง กลับแท็กซี่นะ กรูไม่ขับรถแล้ว กรูเหนื่อย" โอ้โหววว เพิ่งรู้ตัวว่าเหนื่อยเหรอจ๊ะ ป้อม
"กรูไม่กลับ กรูขอนอนกับเมิงแล้วกัน" มันตัดบทง่ายๆเลยเฮ้ย
"เรื่องของเมิง" และมันก็นอนไป ผมถอนหายใจ ไปเล่นเฟซบุ๊คบนโน๊ตบุ๊คมันดีกว่า ไอ้โต๊ะ มันเมาเหมือนกันครับ แต่พอมันเจอโซฟาบ้านไอ้ป้อม มันก็ฟุบไม่สนใจใครแล้วครับ
        ผมเล่นไปเล่นมา สักพัก ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำพิษครับ ผมแทบอ้วกใส่โน๊ตบุ๊คไอ้ป้อมมัน ผมเลยรีบล็อคเอาท์ ชัทดาวน์เครื่องมัน ก่อนโน๊ตบุ๊คมันเจ๊ง และไปอ้วกที่ห้องน้ำ และฟุบไปกับพื้นอย่างไม่รู้ตัว
         รุ่งเช้าครับ ผมไม่รู้ตัวเองว่าฟุบไปกองกับพื้นตอนไหน แต่ทีแน่ๆ ผมตื่นก่อนไอ้ 2 ตัวนี้ครับ เสียงกาน้ำร้อนดัง และขนมปังปิ้งเด้ง
"บรรลัยแล้ว" ใครสักคนออกจากห้องน้ำ ไปดูโจ๊กที่ต้มไว้ เขาก็เช็ดผมไปด้วย ทำโจ๊กไปด้วย เออดี
"เฮ้ย อีป้อม นี่เมิงตั้งใจให้กรูกินขี้ผมเมิงด้วยใช่มั้ย" บ๊ะแล้ว ไอ้ป้อมหันมาต่อว่าเลยครับ
"หุบปากไปเลยไปอีโต๊ะ ถ้าเมิงอยากแดรกข้าว" สักพักนึง มันหันมาทางผม "อ้าว อีภีม เมิงเพิ่งฟื้นเหรอ นี่เที่ยงแล้วนะเมิง" 
"เออ" ผมตอบรับ และมันก็สั่ง
"รีดผ้าให้กรูด้วย แลกกับแดรกข้าว" อู๊ยยยยย สักพัก "เมิงดู ภีม ไอ้โต๊ะล้างจานให้แล้ว ไอ้โต๊ะใช้อะไร เมิงต้องทำให้มันด้วยเหมือนกัน" แงะ
         ผมต้องรีดผ้าตามระเบียบครับ รีดทั้งของไอ้ป้อมไอ้โต๊ะและผมเอง แลกกับข้าวหนึ่งมื้อ มันคุ้มนะผมว่า เออ ถ้าทำขี้เกียจ ก็อดกินครับ อดกิน ไอ้โต๊ะไปอาบน้ำครับ ผมคนสุดท้าย และแต่งตัวมากินข้าวกับเพื่อนๆ
"ไอ้ป้อม" มันกระแอม 1 ที "พรุ่งนี้มีไฟลท์กี่โมง"
"บ่าย 2 ทำไม"
"กรูไปด้วย" ผมวางช้อนข้าวลง และถามโต๊ะว่า
"ไปไหนอ่ะ"
"เตี่ยกรูบอกให้กรูไปดูงานฮ่องกง และก็แวะดูแลอาม่า กว่าจะกลับก็เดือนหน้าแล้ว คดีต่อไป กรูคงไม่มานะ" แอร๊ยยยยย  อย่าทิ้งกรู
"เออ กรูก็ด้วย งานนี้ไม่ว่าง เสร็จไฟลท์ฮ่องกงก็ต่อที่แคนาดา สิงคโปร์เลย กว่าจะกลับเดือนหน้าเหมือนกัน" แอร๊ยยยยยยย ไม่จริ๊งงงงงงงงงงง  ทุกคนอย่าทำแบบนี้กับกรูสิ
"เอ๊ย ว่างๆเดือนนี้ก็น่าจะมาหน่อยดิ" ทั้ง 2 ยังส่ายหน้าเหมือนเดิม
"เหอะ" ผมแทบร้องไห้ เมื่อรู้ความในเดือนนี้ คดีต่อไป ไม่มีพวกมันคอยเคียงข้าง ฮือๆๆๆๆๆๆๆ
โปรดติดตามตอนต่อไปนะน้องนะ - -