จำเลยอาญารัก (อาญารักจำเลยซาตาน)

มาเเล้วค่ะ อ่านต่อจากบทนำนะคะ

เมื่อรถของกันดิศมาเยือนบ้านวัฒน์ศักดิ์เรียบร้อยแล้วให้รีบเดินกุลีกุจอไปเปิดประตูรถให้แม่และน้องๆทันที กันติชาลงมาจากรถด้วยทีท่าเฉยๆเพราะกำลังประเมิณว่าที่พี่สะใภ้อยู่ แต่ทว่าตั้งแต่เข้ามาบ้านนี้เธอยังไม่เคยเห็นหน้าพี่สะใภ้เลย เธอคิดว่าว่าที่พี่สะใภ้คงจะเสริมสวยอยู่บนบ้านล่ะมั้ง ฮึ ร่านรึปล่าวนะ แล้วความคิดก็ต้องจบลงเมื่อมีคนนำน้ำส้มและขนมมาวางบนโต๊ะเพื่อรับแขกเช่นเธอและครอบครัว

กรี๊ด....

เสียงกรี๊ดของกันติชาเรียกความสนใจจากทุกคนที่กำลังคุยกันได้เป็นอย่างดี เมื่อคนที่เสิร์ฟน้ำนั่นทำน้ำส้มหกใส่ตัวเธอ กันติชาตวัดสายตาไปมองด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ก่อนจะปัดแก้วนั่นออกแล้วนำขนมที่อยู่บนโต๊ะมาเทใส่หัวของสาวเคราะห์ร้ายอย่างไม่มีเกรงใจหรือนึกละอายว่าไม่ใช่บ้านของตนเองเลยแม้นิดเดียว

“ต้องเป็นไรมากมั้ย ไหนให้พี่ดูสิ” ภาสินีเดินมาถามเด็กในบ้านด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าเศษแก้วที่ตกมาบาดนิ้วต้องตาสาวใช้ตนให้แล้ว ก่อนจะมองผู้ทำที่ไม่มีแววสำนึกผิด

“คุณ ไม่คิดจะขอโทษหรือรู้สึกผิดอะไรเลยรึไง”

“ปากดี แบบนี้อยู่อัครโชติไม่ได้หรอกย่ะ” กันติชาตอบโต้ด้วยวาจาเผ็ดร้อนก่อนจะประเมิณหญิงสาวอยู่ในใจ ‘สวยดี แต่ปากร้ายแบบนี้อยู่ได้ไม่นานหรอก’

“เธอเป็นใครกัน แล้วทำไมถึงพูดแบบนี้”

“ฮึ คิดจะเป็นสะใภ้อัครโชติ แต่ทำไมโง่!! แบบนี้เนี่ย” ภาสินีพุ่งปราดไปสะบัดฝ่ามือใส่กันติชาทันที

เพี๊ยะ

“ยะ...ยัยบ้า แกกล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน ห๊า แกโดนดีแน่” กันติชาง้างมือเตรียมจะตบภาสินี ทว่ามีมือมาจับแขนเธอไว้

“ใครหน้าไหนก็ตามไม่มีสิทธิ์จะมาทำร้ายน้องสาวฉันจำไว้ด้วย” ภัทรดนัยผลักกันติชาลงพื้นอย่างแรง กันติยาที่จะเดินมาตามกันติชาผู้เป็นพี่สาวก็ต้องถลาไปประคองพี่สาวทันใด

“พะ...พี่ไอคะ คุ...คุณแม่ถามหานะคะ อุ่นว่ารีบไปเถอะค่ะ” กันติยารีบบอกกันติชาอย่างร้อนรน

“ไปสิ พี่เบื่อหน้าพวกมันเต็มทนแล้ว” เธอพูดก่อนเดินออกไป ภัทรดนัยมองหล่อนด้วยแววตาเกลียดชัง ก่อนจะพาน้องสาวสุดที่รักเข้าไปในบ้านของพวกเขา

ห้องรับแขก

ระหว่างที่พ่อแม่ของกันดิศกำลังทาบทามภาสินีมาเป็นสะใภ้อยู่นั้น กันติชาและกันติยาเดินเข้ามานั่งบนโซฟาที่พ่อแม่ของตนนั่งอยู่ แต่ทว่ากันติชาหาได้นั่งบนโซฟานั้นไม่ กลับเดินไปทิ้งตัวนั่งข้างๆพี่ชายตน

“อ้าว น้องภาไปไหนมาคะ” กันดิศรีบลุกขึ้นก่อนเดินไปรับตัวแฟนสาวมานั่งข้าง กันติชาที่นั่งอยู่บนโซฟานั้นจึงจำต้องลุกอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อภัทรดนัยเห็นดังนั้นเลยกระตุกให้มานั่งลงข้างๆเขาแทน

“หนูคือคนรักของตาต้นใช่มั้ย” คุณกรรณิการ์หันมาถามภาสินีด้วยแววตาพอใจ ก่อนจะเบนสายตาไปมองกันติยาและกันติชาลูกสาวทั้งสองด้วยความลำบากใจโดยเฉพาะกันติชา แต่กันติชากลับมีสีเฉยชาไม่แสดงออกถึงความไม่พอใจ นางลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกที่บุตรสาวไม่อาละวาดว่าที่พี่สะใภ้

“ค่ะ คุณแม่น้องภาขอโทษนะคะที่ไม่เคยไปเยี่ยมที่บ้านคุณแม่เลย เอ่อ คุณแม่ค่ะ น้องๆของต้นรักใครเป็นใครหรอค่ะ ต้นไม่เคยให้ดูรูปน้องสาวเลยค่ะ แค่บอกว่าชื่ออะไรอายุเท่าไหร่เท่านั้นเองอ่ะค่ะ”

“ตาต้น ลูกไม่เคยให้น้องภาดูรูปน้องๆได้ไงจ้ะเนี่ย” หล่อนหันมาดุลูกชายเพียงคนเดียวอย่างกระเง้ากระงอที่ลูกดูไม่สนใจความรู้สึกของน้องๆเลย

“หรอค่ะ พี่ต้นไม่เคยให้ดูรูปพวกเราเลยหรอค่ะ แย่จัง” กันติชาถามภาสินีก่อนลุกขึ้นและยื่นมือมาให้ภาสินีสัมผัสตามธรรมเนียมฝรั่ง

“ฉันชื่อ กันติชา อัครโชติ หรือไอรัก แต่ว่าพี่น้องภาเรียกว่า ไอเฉยๆก็ได้ค่ะ” ภาสินีทำหน้างงเล็กน้อย ทั้งที่ก่อนหน้าจะเข้ามาในบ้านยังทะเลาะกันแทบตาย แล้วหล่อนยังสามารถตีหน้าทำเหมือนไม่เคยทะเลาะกันได้ เจ้ามารยาจริงๆ

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“หนูชื่อ กันติชา หรือ อุ่นรักค่ะ พี่ภา” กันติยาไหว้ภาสินีอย่างน่ารัก

“ค่ะ น้องอุ่นรัก” ภาสินีส่งยิ้มใก้น้องคนเล็กของแฟนหนุ่มอย่างจริงใจ

“เอาล่ะ ยังไงป้ากลับก่อนนะลูก แล้วป้าจะรีบหาฤกษ์งานหมั้นให้นะลูก ตาต้น ยัยไอ ยัยอุ่นกลับบ้านเถอะลูก” คุณกรรณิการ์พาลูกๆและสามีกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวไปส่งอุ่นรักเดินทางไปเรียนทำอาหารที่อิตาลี

จบตอนแล้วค่ะ คอมเม้นด้วยนะคะ  จะได้นำมาปรับปรุงผลงานต่อไปค่ะ