รอยบาป

    ณ โรงเรียนอัลคาบัส

"เคร้งๆๆ!!!" เสียงดาบปะทะกันอย่างรุนเเรงดังออกมาจาก โดมเเห่งหนึ่งซึ่งดูท่าจะเป็นที่ประลองของโรงเรียนนี้ "ย้าก!!" เสียงเด็กหนุ่มดังขึ้นก่อนที่ดาบเล่มเีรียวจะเสียบทะุคอของคู่ต่อสู้ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นเสียก่อน "เอาหล่ะ พอเเล้วทรัซ" เด็กหนุ่มชะงักดาบไว้ในทันที คู่ต่อสู้ที่รอดตายอ่างหวุดหวิดถึงกับวิ่งหนีเข้าไปในกลุ่มเพื่อนทันที "เจ้าเก่งมากเลยนะทรัซ" ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผิวสีเเทน พูด "ขอบคุณครับอาจารย์ลอฟ" ทรัซกล่าวขอบคุณ "เอาหล่ะทุกคน พระอาทิตย์จะตกเเล้ว กลับหอได้เเล้ว" ทุกคนค่อยๆเริ่มทยอยกลับหอกัน ส่วนทรัซค่อยๆเดินเเยกออกจากกลุ่มเพื่อน ไปที่สวนหย่อมหลังโรงเรียน "เธอมาก่อนจริงๆ้ด้วยเเหะ" เขาพูดกับสาวน้อยนางหนึ่ง ผู้มีผมสีดำเงา ดวงตาีเดียวกัน นั่งอยู่ข้างๆเสือสีขาวที่นอนอยู่ ใช่เเล้ว มันคือเสือหิมะ มันหันมามองเขาเเวบนึงก่อนจะหันกลับ เพราะเป็นคนที่มันคุ้นเคย "ฉันไม่ได้มาก่อน เเต่นายมาช้าตะหาก ใช่ไหม อัลเทมีส" เธอเถียง เเถมยังไปถามเสือของเธออีก "ไม่เอาน่าเมจ ฉันขอโทษเเล้วกัน" เขาพูดก่อนที่จะเดินมานั่งข้างๆเธอโดยมีเจ้าอัลเทมีสคั่นกลาง "ช่างมันเถอะ ก็ฉันเิลิกเรียนเร็วนี้นา" เธอพูดกับเขา "สวยจัง" เขาพูด "กรร!!" เสือหิมะหนมาขู่เขาทันที เพราะคิดว่าหมายถึงเจ้านายของมัน "ห..หะ อะไรหรออัลเทมีส" เขาถามงงๆ "กรร!!!!" มันขู่ดังกว่าเดิม กระทั่งเมจเอามือมาลูบหัวของมันเบาๆ มันจึงหยุด เเต่ก็ยังส่งสายตาไม่พอใจมาให้เขา "อัลเทมีส ฉันหมายถึงพระอาทิตย์ต่างหาก" เขาพูดเพราะเข้าใจว่าเจ้าเสือนั่นหมายถึงอะไร เมื่อได้ยินดังนั้น มันจึงเลียมือของเขา เป็นเชิงขอโทษ "เอาหล่ะ" เมจค่อยๆยืนขึ้นช้าๆ เเล้วอัลเมีสก็ลุกตาม ส่วนทรัซเพียงเเค่มองตาม "จะมืดเเล้วกลับเถอะ" เธอกล่าว "อืม" เขาตอบสั้นๆ "ไปเถอะ อาเทมีส" เมจกล่าวเเละเดินไปทันที ทรัซค่อยๆลุกขึ้นช้าๆ พลางเดินไปอีกทางหนึ่ง เพราะว่าหอขอเขากันเธอน่ะอยู่คนละหอ เธออยู่หอ 1 เขาอยู่หอ3 "เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงห้อง" เขาพูดก่อนจะเดนเข้าห้องไป ห้องขงเขาก็เหมือนๆกับห้องของคนอื่นนั่นเเหละ มีเตียง มีตู้ บลาๆๆ เเต่ทั้งหมดถูกตกเเต่งด้วย สีขาวเเละสีเงิน นั่นเเหละคือสิ่งที่เขาต่างจากคนอื่น เขาค่อยๆเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนชุ่มไปด้วยหยาดน้ำใส ก่อนที่เขาจะล้มตัวลงนอน เเล้วหลับไปในที่สุด

ตัดไปที่เมจ

เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ก่อนที่จะเปลี่ยนุดให้เรียบร้อย ก่อนจะพูดกับ อาเทมีส

"เอาหล่ะ อาเทมีส นอนกันเถอะนะ" มันกระโดดขึ้นไปบนเตียงทันทีที่เธอพูด เธอขึ้นไนอนทันทีเเละหลับไป

   "ราตรีนี้ มีไม่นานมากเมจ เเต่เมื่อเจ้ามาเป็นราชินีของข้า ราตรีนี้จะอยู่ตลอดกาล หึหึหึ" เีสียงลึกลับกล่าวเป็นภาษาปีศาจ ซึงไม่มีใครฟังออก

  วาบ!

   ดวงตาสีฟ้า ของอาเทมีส เรืองเเสงในความมืด เพราะมันได้ยินเสียงเเปลกๆ เเต่มันก็นอนต่อเพราะคิดว่าเ็ป็นเสียลม

________________________________________________________________

เบื้องหลัง

อาเทมีส : โฮก!!! ข้าไม่ได้โง่ขนาดที่ได้ยินเสียงคนเเล้วคิดว่าเป็นลมนะเฟ้ย!!!!!!!!!

narak : อ่ะ อ่า ก็นายเป็นเป็นเสือง่ะ เเล้ว...เเล้ว เเล้วมันก็*อย่าเเยกเขี้ยวใส่สิเฟ้ย*

อาเทมีส: เเล้วมันก็ทำมาย~ เป็นเสือเเล้วมันยังง้าย~

เมจ : เอาเหอะน่า อย่าโมโหเลย

ทรัซ : เเล้วหอ 1 กับหอ 3 มันต่างกันยังไงอ่ะ

narak : อะเเฮ่ม!นึกว่าจะไม่ถามซะเเล้ว เอาละค่ะท่านผู้อ่าน ถ้าท่านอ่านถึงตรงนี้ท่านจะเข้าใจเรื่องพื้นฐานในทันที      หอที่ 1 คือหอที่เก่งที่สุด เป็นหอที่ใช้สมองซะส่วนใหญ่ เก่งเรื่องวางเเผน เกงเรื่องความจำ คนที่จะอยู่หอนี้ได้เนี่ยต้องเป็นทุกอย่าง หอที่ 2 คือหอที่ใช้ความจำเเละเริ่มใช้กำลังเล็กน้อย หอที่ 3 คือหอที่ไม่ใช้สมอง...

ทรัซ : เเอบด่าใช่มะ?

narak : อะเเฮ่ม! หอที่3คือหอที่ไม่ใช้สมอง ใช้เเต่กำลัง บลาๆๆ (ด่าๆๆ บ่นๆๆ พล่ามๆๆ)

ตุ้บตับๆๆๆๆๆ!!!!! พรั๊ว!! พลั่ก!!!

narak : เเอ้ก

กระดึ๊บๆ(คลานออกมาๆ)

ไรเตอร์เกือบดับอนาท ภายใต้่ฝ่าเท้า ของตัวละครที่น่ารักทุกตัว ยกเว้นเมจ  ให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยเถิด~