ยิ่งรัก ยิ่งเหนื่อย

อย่าไปนับเลยว่า"นาน" เเค่ไหนเเล้วที่คนสองคนคบกันที่ควรสนใจไนตอนนี้คือ"มันเกิดอะไรขึ้น"
กับความสัมพันธุ์ของคนสองคนมากกว่า เคยสงสัยไหมว่า ทำไมระยะเวลาอันยาวนานไม่ได้ทำให้ความรักเเน่นเเฟ้นมากขึ้น "จะมีก็เเต่ว่า ยิ่งคบกันนาน...ก็ยิ่งเบื่อ"
ออนนั่งดูปฏิณินเล้วก็นั่งนับวันว่า "ตอนนี้เราคบกันมาก็ปีเเล้วนะ?"
"ยิ่งคบกันไปเรื่อยๆ ก็เหมือนกับเข้าใกล้จุดอิ่มตัวมากขึ้นทุกทีๆ"
ออนเเละอามร์นั่งอยู่บนดาดฟ้ากัมลังมองดูดาวกันอยู่สองคน อยู่ดีๆออนก็พูดขึ้นว่า
"เบือจัง""......" อามร์ไม่มีคำตอบอะไร
"กินข้าวร้านเดิม..." เเม้จะคุยโทรศัพท์ด้วยกันทุกวัน เเต่ความรู้สึกมันเฉือยชา...เเบบนี้
ออนได้เเต่บ่นอยู่คนเดียว อามร์ก็นั่งฟังไม่พูดอะไร ได้เเต่คิดอยู่ในใจว่าออนคงเบื่อเราเเล้วละ
ออนคิดว่าคนคบกันมานานๆมากๆ อย่าง4ปี5ปีหรือ7ปี พอถึงจุดหนึ่งก็เริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่มีอะไรใหม่เลย ไม่ใช่ไม่รัก...ไม่ใช่ว่าไม่ผูกพัน...เเต่ไม่รู้ว่าทำไมมันไม่มีความสุขเหมือนเดิม การจะทำให้ความรักกลับมาหวานเเหววเหมือนเดิมครั้งเเรกๆที่เริ่มคบกัน มันก็ทำไม่ได้
ออนเเละอามร์มองหน้ากันอย่างไร้ความรู้สึก เหมือนว่าความรักที่เหลืออยู่มันขาดอากาศหายใจ รอวันเหี่ยวเฉาเเละตายไปอย่างโดดเดี่ยว 
อามร์คิดอยู่สักพัก เลยบอกกับออนว่า
"เราลองห่างกันสักพักไหม?" เเล้วอามร์ก็หันหลังให้ออน
"ห่างกัน?" ออนตกใจเเล้วรู้สึกว่าไม่อยากจะห่างเลย เเล้วออนก็เข้าไปกอดอามร์จากข้างหลัง
"ไม่นะ" ออนร้องให้เสียใจนิดๆ "ไม่นะคนรักกันเขาไม่อยู่ห่างๆกันหรอก"
อามร์หันมาเเล้วก็อึ้ง พอได้ยินออนพูด เพราะอามร์ได้เเต่คิดว่าออนคงหาเรื่องมาบอกเลิก
อามร์ไม่อยากเลิกก็เลยบอกไปว่าห่างกัน เเต่อามร์ก็ไม่คิดว่าออนจะปติเสด 
ออนบอกกับอามร์ว่า "เรามาหาเรื่องรักกันทุกวันดีไหม"
วันต่อมา อามร์ไปตัดผมใหม่ หลับมาบ้านเห็นออนรออยู่
"วันนี้ตัวเองตัดผมใหม่...หล่อจังเลย"
เเล้วออนก็เข้าไปหอมอามร์ "จู็บ จุ็บๆๆ"
ออนเเละอามร์แต่งตัวเเล้วก็ออกไปเดท
ซื่อของเดินห้าง อามร์ซื่อเสื้อใหม่ เเล้วก็เปลื่อนเสื้อทันทีที่ซื่อมา
ออนนั้งหรออยู่ข้างนอกเป็นเวลานานพอสมควร ในที่สุดอามร์ก็ออกมา
ออนจึงรีบเดินเข้าไปหาเเล้วชมอามร์
"อุ็ย!ใส่เสื้อใหม่ดูดีจัง" เค้ารักตัวเองนะ"
                            มันก็อาจจะ"สาย"เกินไปเเล้ว
          ก็เป็นไปได้ ถ้าคนคนนั้นเขาไม่ได้อยู่ข้างๆเราอีกต่อไปแล้ว