ยิ่งรัก ยิ่งเหนื่อย

แม้ว่า "ความรัก" จะฟังดู "สวยงาม" สักแค่ไหน แต่สำหรับบางคน
กลับรู้สึกว่าความรัก เริ่มเปลี่ยนจากความสวยงามเมื่อครั้งแรกเริ่ม  
มาเป็นความเหนื่อยหน่ายในการประคองความสัมพันธุ์ และไม่เข้าใจ
ว่าทำไมเดี๋ยวนี้รักของเราช่างไม่มีความสุขเอาซะเลย
      มีหลายคนที่พูดว่า"ใช่แล้วล่ะ...ที่เขาบอกว่าความรักทำให้คน
ตาบอด" แรกๆก็มองไม่เห็นข้อเสียของอีกฝ่าย นานๆไปก็เริ่มออกลาย
มาให้รู้ทีละน้อย  กลายเป็นยิ่งรักกัน...ยิ่งเหนื่อย ยิ่งผูกพัน... ยิ่งต้อง
อดทนแบกรับปัญหาเล็กๆน้อยๆ เพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย จากปัญหาที่
เป็นแค่ก้อนเล็กๆ กลายเป็นความอดทนยิ่งใหญ่ที่แทบจะรับไม่ไหว่อีกต่อไป...  ถามว่าทำไม"มีความรัก" ต้อง"เหน็ดเหนื่อย" กับมันมากอย่างนี้ เหตุผลมันมีเป็นล้าน ปัญหาของแต่ละคนก็มีความแตกต่างในรายละเอียดปลีกย่อย  คนหนึ่งเหนื่อย เพราะตามใจคนรักมากเกินไป ทั้งที่จริงๆตัวเองอาจไม่ใช่คนที่ต้องคอยเอาใจใครมากขนาดนั้น อีกคนก็อาจจะเหนื่อย เพราะเก็บความรู้สึกเอาไว้คนเดียวมากไป แฟนทำตัวไม่ดี มีแฟนเจ้าชู้ก็ไม่มีปริปาก คิดเเค่ว่าไม่อยากทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ พอมันต่องเก็บอะไรไว้คนเดียวนานๆเข้าก็เลยเหนื่อยกับความรัก เหนื่อยที่จะอดทนกับพฤติกรรมซ้ำๆเดิมๆ ที่ไม่เคยถูกเปลี่ยนหรือปรับเข้าหากัน  พอสถานการณ์มันเป็นแบบนี้ ก็จะเริ่มสับสนว่า
ทำไมต้องอดทนกับเรื่องเเบบนี้ด้วย ตกลงว่าเราสองคนมีความรักให้
กันจริงๆไหมถ้านี่คือความรัก ทำไมมันเป็นความรักที่ไม่มีความสุขเอาซะเลยล่ะ 
ฉันคิดว่าความรักที่ต่องอาศัยความอดทนเเบบนี้ มันก็คือความรักรูปแบบหนึ่ง เพียงแค่คนสองคนที่กำลังเจอปัญหาเรื่องนี้อยู่ มีปัญหาในการปรับตัวเข้าหากัน ถ้าคนหนึ่งรักมาก...อีกคนรักน้อยคนที่รักมากๆจะกลายเป็นคนที่รู้สึกว่าตัวเองเหนื่อย เพราะเอาชีวิตทั้งชีวิตไปผูกติดกับอีกคนมากเกินไป  
เมื่อยอมให้คนมามีอิทธิพลกับตัวเองมากอย่างนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็เลย
"ขึ้นอยู่กับเขา"หมด" ถ้าเราไม่ตามใจเขา เขาจะโกรธถ้าเขาโกรธ เราก็ไม่มีความสุข เราต้องยอมเขา ถ้าเขาไม่สนุก ตัวเราก็ไม่สนุกไปด้วย เเต่การยอมต่อไป ก็เป็นเรื่องหนักอีกเหมือนกัน เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะอดทนได้นานขนาดไหน ทุกวันนี้ที่ยอมทนทุกอย่างเพราะรักอย่างเดียวจริงๆ ถ้าวันหนึ่งความรัก...มันทำให้นักใจ มันทำให้เนื่อย ปลายทางก็ชัดเจนเหลือเกินว่าจะลงเอยเเบบไหน
อย่าป่อยให้ปัญหามันลุกลามขนาดนั้นเลย ถ้ารู้อยู่แล้วว่าสาเหตุเป็นเพราะอะไร ก็ค่อยๆ ปรับเข้าหากันดีกว่า หากรู้ว่าตัวเองเป็นคนรักมาก
ทุ่มเทมาก แล้วก็ยังจะ"ต้องการ"ได้กลับมามากๆๆเหมือนกัน มันจะกลายเป็นความคาดหวังที่ไปกดดันให้อีกฝ่ายทำอะไรที่เพิ่มขึ้นจากสิ่งที่เขาเคยเป็น  พอเขาทำไม่ได้ ก็ไปเข้าใจว่าเขาคงไม่รักเราแล้ว หรือถ้าความรักของเขาก็คงลดลงๆเห็นไหมว่าถ้ามองโลกในแง่ร้าย ทุกอย่างมันจะร้ายเพราะความคิดของเราเอง
แต่ถ้ามองกลับกัน ไม่หาเหตุผลให้ตัวเองต้องมาเหนื่อยใจไม่สะกดตัวเองว่า"นี่ฉันกำลังอดทนกับอะไรอยู่" เราก็จะไม่เหนื่อย อย่าทำอะไรที่เป็นเหมือนไปติดอยู่กับคนรักมากเกินไปอย่าวิ่งตามเขามากเกินไป ถ้าเราเป็นตัวของตัวเองได้ เราก็จะเป็นคนหนึ่งที่มีความสุขกับความรัก
เเละจะไม่ต้องเหนื่อยกับความรักอีกต่อไป...........................