ยัยprettyตัวร้าย ปะทะ นายhandsomeตัวดี

(มิ้นท์โหมด)
"นี่เจ๊ เจ๊เเน่ใจเหรอว่าไม่ได้คิดอะไรกับเขาน่ะ ตอนคุยกันผมไม่รู้หรอกนะว่าเจ๊คุญอะไรกับเขาเเต่ผมเห็นเจ๊ยิ้มเเก้มปริเลยนา"เสียงไอ้น้องตัวเเสบของฉันดังขึ้นในขณะที่มันกำลังนั่งอ่านหนังสือที่นานๆครั้งพ่อถึงจะอ่านอยู่ใกล้ฉัน
"ก็เเค่เพื่อนน่า เเกจะมาคิดอะไรกับเรื่องของฉันยะ"ฉันพูดกับมันในขณะที่กำลังเอาผ้าในตะกร้าลงเครื่องซักผ้า
"เเล้วถ้าเค้าไม่คิดกับเจ๊เเค่นั้นล่ะ เจ๊จะว่ายังไง ผมก็เข้าใจนะว่าเจ๊ไม่มีประสบการณ์เรื่องพวกนี้เลยไม่รู้ว่าตัวเองคิดยังไงกับใครกันเเน่ ใช้ม้าาา"ไอ้วุทเเซวฉันพร้อมกับลากเสียงยาวเหยียด
"อย่ามายัดเยียดเรื่องหนักสมองมาให้ฉันสิยะ เอาเป็นว่าฉันไม่ได้คิดกับเขาเกินเพื่อนละกันน่ะ"ฉันตอบปัดๆไปอย่างรำคาญ
"ไม่คิดเเล้วเมื่อกี้เจ๊จะไปรื้อตู้เสื้อผ้าซะกระจุยทำไมล่ะ นัดกับเขาไว้ล่ะสิ"ไอ้วุทพูดเหมือนรู้ไต๋ฉันทั้งหมดเเล้ว
"ก็ใช่ เเล้วทำไมล่ะเขาเป็นถึงเศรษฐีมีระดับซะขนาดนั้น ในเมื่อเขาชวนฉันไปฉันก็เเค่ไม่อยากให้เขาอับอายที่เดินกับผู้หญิงเเต่งตัวซอมซ่อเท่านั้นเองย่ะ"ฉันขึ้นเสียงกับน้อง(ครั้งที่ล้านในชีวิต)
"เเล้วไมเจ๊ต้องขึ้นเสียงด้วยง่ะ"วุทเริ่มทำเสียงอ่อยๆเเละเงียบไปนาน
"ถ้าหากว่าความรักก ของเรามันมีไม่เท่ากัน"เสียงโทรศัพท์มือถือของวุทดังขึ้น ไอ้วุทเลยโยนหนังสือลงกับพื้นทันที(ไอ้บาปหนา)เเล้วรับมือถือ
"ฮัลโหลจ้าน้องเเวว มีธุระอะไรให้พี่ไปจัดการให้ที่บ้านมั้ยจ๊ะ..555..เเหมน้องเเพรก็ ไม่ค่อยเชื่อใจพี่เลยนะเราเนี่ยบลาๆๆๆ.."ไอ้วุทพรรณากับมือถือซัมมะซุงเครื่องเเพงไปสักพัก
"เเต่สุดท้าย ฉันเองนั่นเเหละที่ทำไม่ได้"เสียงเพลงรอสายดังขึ้นอีก เเต่ไอ้วุทไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด มันยกมือถือโมโตโรลาล่ารุ่นล่าสุดมาเเนบไว้กับมือถือที่กำลังคุยอยู่
"นี่เจ๊ เบาๆหน่อยสิเพลงน่ะ จะให้เค้าได้ยินกันทั่วซอยรึไง"วุทตะโกนดังพอสมควรใส่มือถือที่เพิ่งคุยไปขณะที่มือถือ2เครื่องก็เเนบอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
"น้องเเวว พี่พักสายเเป็บนึงนะครับเดี๋ยวต้องไปเคลียร์กับเจ๊อ่ะ เดี๋ยวโทรฯไปใหม่นะจ๊ะ จุ๊บๆ..จ้า รักจ้า"วุทพูดกับยัยน้องเเววอะไรนั่นเเล้วก็กดพักสายไปก่อนจะหยิบมือถืออีกเครื่องมารับ
"ฮัลโหลครับพี่เเพรว ขอโทษนะครับที่รับสายช้า จะตามมาลงโทษที่บ้านดีมั้ยครับหรือจะให้ผมไปให้พี่ลงโทษที่บ้านดีน้าา..ครับๆ เข้าใจเเล้วครับ รักพี่เเพรวคนเดียวเหมือนกันครับ บาย"ไอ้วุทพูดก่อนจะวางสายไปเเล้วหยิบหนังสือมาอ่านต่อ
"เเหม ทีกับพี่ไม่เห็นพูดเพราะเเบบนี้เลยนะ ไอ้วุท เเล้วโทรศัพท์อ่ะ ซื้อ2ซิมเถอะเเกเอ๊ย"ฉันประชดน้อยๆก่อนจะเเนะนำมัน
"ก็เจ๊เป็นพี่ผมอ่ะ ถึงผมจะเสียดายที่เจ๊หน้าตาดีก็เถอะ เเต่ีสายเลือดเดียวกันผมไม่คิดอยากจะจีบหรอกครับส่วนโทรศัพท์อ่ะ 2ซิมมันก็ไม่พอหรอก ซื้อเเยกเครื่องเเบบนี้มันก็ช่วยกันรถไปชนกันน่ะเจ๊ เเล้วเงินน่ะผมปอกลอกมาจากเหล่าเเม่ยกเองเเหละ เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงว่าผมจะหมดตังค์ไปกับมือถือเลยเจ๊"วุทชี้เเจงให้ฉันฟัง นี่ถ้าฉันไม่ใช่พี่เเก เเกคงจะเกี้ยวเช้าเกี้ยวเย็นพูดครับๆ พยักหน้างกๆให้เเล้วก็ปอกลอกฉันใช่มะ
"ฉันผิดเองใช่มั้ยเนี่ยที่เกิดเป็นพี่เเก"ฉันพึมพำเบาๆเพราะไม่อยากจะเถียงกับไอ้น้องบ้านี่เเล้ว
"อ็อดดดด อ็อดดด"เสียงกดออดดังขึ้น2ครั้งฉันจึงออกไปดู(เพราะไอ้น้องบ้าเสียบสโมทอล์คทันทีที่ได้ยินเสียงออด)
"ค่ะ มีอะไรคะ"ฉันถามชายร่างบางที่ดูเหมือนพนักงานส่งดอกไม้
"นี่ครับ มีคนฝากมาให้น้องมิ้นท์น่ะครับ ใช่น้องรึเปล่าครับ"เขายื่นช่อดอกไม้ฟอร์เก็ตมีนอทกับถุงเสื้อผ้าให้ฉันเเละถามอย่างสุภาพ
"ค่ะ เเล้วใครให้เหรอคะ"ฉันถามพี่เขาไปขณะที่ยังคงมองดูที่ช่อดอกไม้อยู่
"เขาบอกว่าให้ดูในการ์ดน่ะครับ งั้นน้องก็เซ็นชื่อตรงนี้ด้วยนะครับ"พี่ชายส่งดอกไม้บอกเป็นนัยๆเเล้วชี้ให้ฉันเซ็นที่กระดาษใบหนึ่ง
"ขอบคุณมากครับ"เขาขอบคุณเเละขี่รถมอร์เตอร์ไซค์ออกไปทันที ฉันจึงถือของทั้งหมดเข้าไปในบ้านเเต่ยังไม่ทันขึ้นบันได
"ฮั่นเเน่ เดี๋ยวนี้มีหนุ่มมาส่งดอกไม้ถึงในบ้านเชียว ไหนดูหน่อยดิเจ๊"ไอ้วุทไม่ว่าเปล่า มันฉกของจากมือฉันทั้งสองอย่างไปดู
"นี่ ไอ้น้องบ้า เอาคืนมานะ"ฉันทักท้วงวุทที่วิ่งออกไปไกลจากรัศมีของฉันเเล้ว
"การ์ดนี่นา เดี๋ยวอ่านให้ฟังนะเจ๊ มันเขียนว่า 'พรุ่งนี้ผมจะมารับไปดูคอนเสิร์ตตอน10โมงนะครับ บัตรมีอยู่3ใบ คุณจะชวนใครไปอีกคนก็เเล้วเเต่ครับหรือจะไม่ชวนก็ได้ บัตรอยู่ในถุงเสื้อผ้านะครับ  From นัท'โอ๊ะๆ นี่ไงบัตร3ใบเเล้วก็ชุดอะไรเนี่ย อ๊ะมีการ์ดอีกเเล้ว'หวังว่าจะเหมาะกับคุณนะครับ'ว้าวๆๆ อ๊ะเจ๊ คืน"ไอ้วุทอ่านจนครบก็ส่งคืนฉันทันที
"เออ ชิ"ฉันกระเเทกเสียงใส่หน้ามันไปเเล้วก้าวเท้าขึ้นบันได
"พรุ่งนี้เขาไปด้วยสิเจ๊ คอนเสิร์ตนั้นเค้าอยากไปอ่ะ"วุทพูดด้วยน้ำเสียงเดียวกันที่ใช้กับเเม่ยกเเละสาวๆในฮาเร็มมัน
"ไม่"ฉันตอกกลับไปสั้นๆง่ายๆได้ใจความเเล้วหันกลับไป
"เหรอออ จริงสินะ ถ้าไอ้น้องน้อยตัวนี้ไปมันก็จะเป็นก้างขวางคอเจ๊สินะ ว้า ช่วยไม่ได้เเฮะ"วุทพูดด้วยใบหน้ายังไงฉันก็ไม่เห็นเเต่ฉันไม่ต้องการให้มันคิดไปขนาดนั้น
"จะบ้าเหรอ ถ้าจะไปพรุ่งนี้อย่าสายละกัน"ฉันกระฟัดกระเฟียดเเต่ไม่ได้หันไปมองมันรีบเดินขึ้นบ้านไปทันที
วันต่อมา เวลา10.00น.
"ไอ้วุท เสร็จยังเนี่ย เดี๋ยวเขาก็ไม่รอจนได้หรอก"ฉันตะโกนจากหน้าบ้านเข้าไปที่ห้องของวุท
"รู้เเล้วครับเจ้ ขอน้องวุทหล่ออีกนิดนะครับ"มันประชดน้อยๆกลับมา ฉันเลยออกไปยืนรอหน้าบ้านก่อน
สักพักหนึ่งวุทก็เดินลงมา ผมของมันยังเปียกๆอยู่เล็กน้อย หน้างี้ใสมาเชียว สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวไว้เเล้วใส่เเจ็คเก็ตบางๆสีน้ำเงินคลุมทับ(ก็เข้าใจนะว่าเเจ็คเก็ตมันบางเเต่ร้อนขนาดนี้ยังจะใส่เนอะ) ส่วนกางเกงเป็นขาเดฟ ดูเเล้วไม่ได้มีพิธีโกงการอะไร
เเต่พอคุณน้องชายที่หน้าตาโคตรเข้ากับสไตล์นั้นใส่ก็น่ารักบรมเลยเเหละ ส่วนฉันน่ะเหรอ ใส่เดรสแขนตุ๊กตาผ้าคอตตอนสีขาวจับจีบช่วงอกตัดต่อชายกระโปรงผ้าชีฟองสีเขียวอ่อน เป็นชุดที่พึ่งได้เมื่อวานเเหละ
เเต่ฉันซักเเล้วนา เเถมโดนเเม่บ่นอีกว่าอบผ้ามันเปลืองไฟ
"ไปกันได้เเล้ว"ฉันพูดกับวุทเเต่พูดยังไม่ทันขาดคำรถคันเดิมที่คุ้นตาก็มาจอดถึงหน้าบ้าน
"เชิญเลยครับ"เสียงใสของนัทดังขึ้นหลังจากที่กระจกเปิดออกมา
"เอ่อ..ค่ะ"ฉันรีบวิ่งไปที่รถเเล้วขึ้นไปพร้อมกับไอ้น้องชายตัวเเสบ ทำไมฉันถึงได้อึ้งยังงี้น่ะเหรอ มันเป็นเพราะๆๆ....ติดตามตอนต่อไปจ้าา