ยูโด ไฮสคูล รักสุดร้ายของเจ้าชายเพลย์บอย

                                                    ตอนที่ 4
                             เกิดเรื่อง
  "เราล้อมทุกคนไว้หมดเเล้ว"เอ่อได้ข่าวว่าเรามากัน2คนล้อมเขายังไม่ทั่วเลยค่า
 "มอบตัวซะไม่งั้นเราจะยิง ปั้ง"เอ้าไหนบอกว่า 'เเค่จะ'ไงดีนะพี่ชาเเกเป็นนักเเม่นปืนไม่งั้นเเทนที่ลูกปืนจะหล่นข้างๆตัวไอ้พวกนั้นคงจะหล่นลงไปในสมองเเทน
 "เอามือไว้บนหัว เดี๋ยวนี้"พวกวัยรุ่นมองหน้ากันเลิ่กลั่กเเละพร้อมใจกันเอามือไว้บนหัวอย่างมิได้นัดหมายพี่ชาเอามือล้วงลงไปในกระเป๋าอีกครั้งพร้อมหยิบของสิ่งหนึ่งออกมา ลักษณะเหมือนกำไลข้อมือมีสีเงินๆเอ่อ พี่เป็นลูกสาวตำรวจ หรือเป็นตำรวจคะเนี่ยพกกุญเเจมือด้วยเเละภัยก็มาเยือนมิวๆ
        "น้องมิวค่ะช่วยพี่ใส่กำไลให้พวกน้องเขาหน่อยสิค่ะ"อ๋อนึกว่าอะไรที่เเท้ก็ช่วยใส่กำไลเย้ย..จับยังไม่เคยเลยอ่ะจะให้ช่วยใส่
"อ๋อค่ะ.ค่ะ"เเละพี่ชาก็เดินไปใส่ให้ไอ้2คนเเรกฉันจึงเดินไปใส่ไอ้คนสุท้ายมันเกิดเมายา บ้า   ลงเเดง หรือไม่ได้ฉีดยา หรืออะไรไม่รู้ มันเกิดกระโดดล็อคคอฉันพร้อมเอาปืนจี้ เเง เค้ายางม่ายมีเเฟนเลยนะ เมื่อพี่ชาลุกจากไอ้พวกนั้นมาก็ทำหน้าเย็นชา ใส่ไอ้คนที่มันเอาปืนจี้ฉัน
"หน้าตัวเมียนี่หว่า"พี่ชาพูดขึ้นลอยๆ
       "เอ้าอีนี่วอนโดนซะเเล้ว"ไอ้หน้าตัวภรรยาพูดขึ้น
"ทำไมฮะเเกมันทำผู้หญิงไม่มีทางสู้นี่หว่า"ช่ายๆพี่ชาพูดถูก
 "เเน่จิง เเกกะฉันมาตัวๆดีกว่า"กล้าเนอะไอ้บ้านี่ตัวเท่าควายพี่ชาตัวเท่ามด
"โถฉันไม่โง่เชื่อเเกหรอก"เเละไอ้บ้านี่ก็ค่อยๆได้ฤกษ์ถอนปืนออกจากเอวฉันเเละมันก็ส่งเสียงร้อง
"เฮ้ยไอ้เเม๊ควิ่ง"เเละพี่ชาก็หันมองตามที่มันพูดมันได้จังหวะยิง 'ปั้ง'
"พี่ชา"ฉันร้องขึ้นเมื่อเห็นว่ามีเลือดไหลลงมาจากต้นเเขนข้างขวา
"ไม่เป็นไรมิวเเค่เฉี่ยวๆ"โถพี่จ๋าเลือดเยอะเว่อร์
"มิวมิวกรี๊ดดังๆเดี๋ยวนี้"ฉันจึงทำตามที่พี่ชาบอกอย่างรวดเร็ว
"กรี๊ด!!!!!กรี๊ด!!!กรี๊ด!!!"
"กัดมัน"เเฮ่ๆๆโฮ่งๆเย้ยไม่ใช่เเล้ว
'ฉึก งำ งำ"ฉันจึงจัดการฝังเขียวอันเเหลมคมลงไปบนเเขนไอ้หน้าผุ
"โอ๊ย อีบ้า พลั่ก"เห็นไหมหล่ะบอกเเล้วว่าเขียวฉันคมเลือดออกซิบๆเลย เเละไอ้หน้าผุมันก็ผลักฉันไปหาพี่ชา
"โอ๊ยเจ็บนะเว้ย"ฉันร้องออกมาเมื่อมันผลักฉันลงถึงพื้น
"งั้นพวกเเกก็อย่าอยู่เลย"มันยกปืนขึ้นไวเท่าความคิดฉันจึงควานหาปืนที่ตกอยู่เเถวนั้น
'ปั้ง ปั้ง' เสียงกระสุนปืน2นัดดังตรงข้ามกัน
"โอ๊ย " เสียงฉัน
"อ๊ากซ์"เสียงไอ้หน้าผุ
เมื่อมองลงมาที่เเขนซ้ายพบว่ามีเลือดไหลลงมาเป็นจำนวนมาก อยากบอกว่าหนูเป็นโรคกลัวเลือดขึ้นสมองค่า
ฉันจึงพยามมองมันเเละมองไปที่ไอ้หน้าผุเเทนไอ้หน้าผุถูกยิงที่หน้าท้อง(ด้วยฝีมือฉัน)
 'ตึก ตึก ตึก ตึก'เสียงเท้าจำนวนมากวิ่งเข้ามา
"มิ้วเป็นอะไรอ่ะ!"เสียงออยดังขึ้นเมื่อเขาวิ่งมาถึงฉันที่ยืนอยู่ก็เกิดอาการขาอ่อนขึ้นมาทันทีเเละตอนนี้นี่คือ อาการสำออย เเละเเล้วสติของฉันก็ดับวูบลง เเต่เสียงทุกเสียงยังคงก้องอยู่ในหู ตั้งเเต่เสียงคุลซึ่งเป็นเเฟนของพี่ชา เสียงออยซึ่งเป็นห่วงฉันเเละเสียงตำรวจที่เครียสถานที่อยู่
    2วันผ่านไป 
" เฮ้อผ่านไป2วันเเล้วมิวยังไม่ฟื้นเลย"ออยพูดขึ้นกับคุลเเละชาที่อยู่ห้องเดียวกัน
  "ดีนะที่พ่อมิวอยู่อเมริกาไม่งั้นฉันต้องโดนฆ่าเเน่เลย"ออยพูดขึ้นอย่างเศร้าใจเพราะเมื่อ2ปีก่อนที่เขาเเละมิวมิวเริ่มคบกันใหม่ๆ พ่อของมิวมิวเคยประกาศว่าจะไม่ยอมรับ จนมิวมิวต้องป่วยประท้วงท่านจึงยอมให้คบกัน เเละท่านก็ประกาศว่าถ้าทำให้ลูกสาวท่านเจ็บตัวหรือเสียใจท่านจะไม่ยอมให้เราคบกันต่อ เฮ้อพูดไปเเล้วก็เศร้า
          "ออย"เสียงเเหบพร่าของมิวมิวดังขึ้นเธอฟื้นเเล้วขอบคุณสวรรค์ที่ให้โอกาศเราได้เจอกันอีก
"เป็นไงบ้างมิ้ว"
 "หิวน้าม"ผมรีบหยิบน้ามส่งให้เธอทันที
"เป็นไงบ้างมิว"
"เจ็บเเผลอ่ะ มิวนอนไปกี่วัน วันนี้วันที่เท่าไรอ่ะ"
"มิวนอนไป2วันเต็มๆ เเล้ววันนี้วันที่19"19อ๋อนึกว่าวันที่เท่าไร
"หา19 งานเข้าเเล้วคุณพ่อกลับจากอเมริกา"
"ห๊า"3เสียงประสานกัน
'ยังไงก็ร๊ากเทอคนเดียว คนเดียวที่ร๊ากทั้งหัวใจ วันเวลผ่านไปฤดูเปลี่ยน ฉันไม่เปลี่ยนร๊ากเทออยู่ย่างน้าน'
"ไม่ต้องหาเเล้วคุณพ่อโทรมาเเล้วเนี่ยเงียบนะ"
(ฮัลโหลค่ะคุณพ่อ)
(อยู่ไหนลูก)
(อยู่...)ฉันทำหน้าถามทุกคนว่าจะตอบว่าอะไรเเละพี่ชาก็ใช้ภาษาปากว่าสมุย
(อยู่เกาะสมุยค่ะพ่อ)
(เอ้าพ่อนึกว่าหนูจะอยู่ที่บ้านวันนี้พ่อกลับเเล้วนะ)
(อะ อ๋อค่ะพ่อซัก4-5หนูก็กลับเเล้ว)
(อืม งั้น เเค่นี้นะลูกท่านทูตที่อเมริกาโทรหาพ่อ)
(ค่ะ พ่อ สวัสดีค่ะ)จบการสนทนาขณะนี้นรกรับประทานกระบาน    
ยัยมิวมิวเเล้วค่า
"เฮ้อเกือบไปเเล้ว"
"เเหมยังไงก็รอดน่ามิวเพราะมิวเก่ง"เรื่องโม้ใช่ไหมค่ะขอบคุณค่ะ
"เฮ้อขอบใจนะคุลอุตสาห์ให้กำลังใจเอ้อ นอนดีกว่า"เเละฉันก็หลับไปอย่างรวดเร็วZzZzZz