คดีจำเป็น ตอน คดีปลาซิวซิ่วปลาแดก

       ผมปล่อยให้คุณยุวดีร้องไห้ไปก่อน แล้วค่อยสันนิษฐานเรื่อง 'หนอนบ่อนไส้' ขณะที่ผมคิดไป มีเสียงกริ๊ดออกมาอย่างน่ากลัว จนพวกผมต้องออกไปดู

       ภายในห้องครัวมีคนถูกฆ่าปาดคอ ผมกับเพื่อนๆแทบอ้วก แต่หมวดหมูฉึกๆดันนิ่งเฉย ราวกับว่า กรูชำนาญมาทุกรูปแบบแว้ววววว และไอ้หมูฉึกๆก็ทำการใส่ถุงมือแพทย์และสำรวจศพ ใช่แล้วครับ ศพรายนี้ เป็นผู้หญิงครับ ผมสังเกตเห็นกระดาษใบหนึ่ง เป็นกระดาษเล็กๆ ที่เสียบกลางเท้าของหญิงเคราะห์ร้ายคนนั้น ผมเลยค่อยๆเปิดกระดาษ อ่านดูกับเพื่อนๆ  

"แก คือ รายต่อไป นังยุวดี" เท่านั้นครับ คุณยุวดีสลบลงไป พวกผมรับแทบไม่ทัน  

----------------------------------------------------------------------------------------------

"คนร้าย ต้องเป็นผู้หญิง" คนพูดนี่ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้ป้อม รูปหล่อเพื่อนผมนี่เอง หลังจากที่ร้างห่างจุดเกิดเหตุเป็นวา 

"เฮ้ย ไม่แน่ ผู้ชายก็ได้" คนแย้งคนเดิมครับ ไอ้โต๊ะ ไอ้ตี๋โลกีย์เข้ม (โต๊ะ: กรูไม่ได้ทะลึ่งนะ ไอ้ภีม) จร้าาาาาา

"เออ จะเถียงกันได้โล่เหรอ" อู๊ยยยย ขอบคุณหยินมว๊ากกกกกกกกกก ตรงใจกันเป๊ะเวอร์เรยยยย หุหุ "อย่าเพิ่งสรุปตอนนี้ดีกว่า รอให้ไอ้ภีมมันหาหลักฐานเสียก่อน อันดับแรก ผมต้องเทียบลายมือก่อน หยินนำกระดาษใบหนึ่งมาให้ผม

"กรูเอาไอ้นี่มาให้นะ เผื่อจะช่วยอะไรเมิงได้บ้าง" ผมคว้าจากหยินไว้ และเทียบลายมือ พนักงานโมเสสทอยคนนั้น!!!!!!!!

       ผมกับเพื่อนๆเริ่มขนลุกซู่ไปตามกัน และตรงจุดเกิดเหตุตรงนั้น ก็จะเกิดระเบิดในไม่ช้า ผมได้สติก่อน จึงลากตัวไอ้หมูฉึกๆออกจากบริเวณจุดเกิดเหตุ 

"เฮ้ย" ไม่ทันขาดคำ จุดเกิดเหตุตรงนั้น เป็นจุล พอดีกับผมและหมวดหมูหลบตรงพุ่มไม้ในสวนได้สำเร็จ

         ไม่กี่นาทีต่อมา ชาวบ้านแถวนั้นมามุงกันใหญ่ และมีรถตำรวจแล่นผ่านไปมา ดังไป 3 คำรบ ที่ผมรู้จะระเบิดเพราะอะไร คนร้ายคนนี้เมื่อก่อเหตุสยองขวัญเสร็จ ก็จะติดระเบิดไว้ที่ห้องทันที และผมรู้ว่ามันอยู่ตรงไหนเสียด้วย และลายมือนาวีนั่น ก็ฝีมือเขาคนนั้น

         ผมแบกตัวผู้หมวดออกมาจากสวนก็เจอคนร้ายตัวจริง ที่ทำหน้าเลิกลั่ก พอเห็นผมกับหมวดก็จะวิ่งหนี ผมเลยจำเป็นต้องทิ้งผู้หมวดไว้ก่อน และวิ่งตามหาคนร้ายไป

         คนร้ายขี่มอเตอร์ไซค์เร็วมากกกกกกกก ผมวิ่งแทบตามไม่ทัน ควันขาวขุ่นก็ลอยคลุ้งออกมา ผมหอบแฮกอยู่ตรงนั้น สักพักมีรถคันหนึ่งออกมา

"ไอ้ภีม" ไอ้ป้อมเพื่อนรัก "ขึ้นมาเร็วๆเมิง" เออๆ

         ผมจำทะเบียน รถ และอะไรต่อมิอะไรได้แต่ไม่หมด แต่ผมจะจำลักษณะเด่นไว้ก็คือ เอาภาพมาแปะก่อน ชะแว้บบบ

 ในมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง จะมีลักษณะเด่นที่แตกต่างกัน บังเอิญว่าภาพทีผมได้นำมาแปะไว้ มันไม่ใช่ และไม่ตรงกับสิ่งที่ผมสันนิษฐานเอาไว้

รถที่ผมได้ข้อมูลมานั้น เป็นลักษณะ เหลืองแดงเขียวน้ำเงิน บริเวณไหนเดี๋ยวเอาให้ดูกันครับ

ตรงกระจกหน้าสีแดงครับ อันนี้ผมพอทราบลางๆแล้วล่ะ ว่ายี่ห้ออะไร แต่เป็นมอเตอร์ไซค์ที่แปลกมากๆเลย คงไม่บอกยี่ห้อหรอกครับ ทะเบียนก็.... ต่างประเทศครับ สงสัยลักลอบเอาเข้ามา

"ร้ายกาจมว๊ากกกกกกกก" ผมอุทานพร้อมกับมองไม่ค่อยถนัดเพราะควันรถสีขาวเยอะสุดๆ ทันใดนั้นเอง ไอ้หมวดหมูฉึกๆ ก็แซงรถไอ้ป้อมมา แล้วตีโค้งซะสวยเชียว

"เควี่ยหมูฉึกๆทำไรวะ" ไอ้โต๊ะด่าครับ และเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น หมูฉึกๆได้ขวางไว้ แต่สุดท้ายคนร้ายหนีรอดไปได้

"แมร่งเอ๊ย" มันอุทานหยาบสุดๆ ฝ่ายผมก็ไล่ล่าไปให้ถึงที่สุด แต่ไม่ทันจะได้คว้า คนร้ายกับแมงกะไซคันสวยตกสะพานทางด่วนอย่างตั้งใจพลีชีพตนเองตาย ดีนะครับ ตรงไม่มีคนอาศัยอยู่ แลระเบิดพลีชีพไปครับ รถผมแทบโคลงเคลง อะไรวะเนี่ย นี่ตั้งใจปกปิดงั้นเหรอ ไม่มีทางหรอกมั้ง ทันใดนั้นเอง มีรถจี๊ปสีขาวคันหนึ่งออกมาให้เห็น และยัยผู้หญิงคนนั้นฉุดกระลากถู.....จ๊ากกกกกกกซ์ คุณยุวดีนี่ ยัยคนนั้นระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น หล่อนบ้าไปแล้ว

"สงสัยกรูสันนิษฐานผิดแล้วว่ะ" ไอ้ป้อมกับไอ้โต๊ะพูดขึ้นพร้อมกัน และเงี่ยหูฟังเสียงผู้หญิง 2 คนนั้นต่อ

"เธอต้องการอะไร อรริชา" ยัยอรริชาก็พูดขึ้นว่า

"ชั้นไม่ได้ต้องการอะไรมากหรอก แค่เธอปิดโมเสสทอยซะ ยุวดี และทุกอย่างจบเอง" อรริชาพูดจบก็ระเบิดเสียงหัวเราะ

"ชั้นลืมนึกไป เธอกับตรีพลสมรู้ร่วมคิดกันจะกำจัดชั้นสินะ" 

"หึ เก่งนี่ ทำไมเก่งตอนสุดท้ายล่ะ ตอนใกล้จะตาย" ประโยคท้ายๆ ฟังดูน่ากลัวมว๊ากกกกกกก  นี่หล่อนตั้งใจฆ่าคุณยุวดีเหรอเนี่ย

"จะบอกให้อย่างนึงนะ ตรีพลน่ะ ตายพร้อมๆกับมอเตอร์ไซค์ตรงนั้นนี่แหละ" อรริชาช็อคในสิ่งที่ยุวดีพูดมาก

"หล่อน หล่อนฆ่าผัวชั้น"

"ใช่ ผัวเธอโง่เอง ชั้นหลอกเขาให้มาที่จุดเกิดเหตุนี่แหละ"

"กริ๊ดดดดดดดดดดดด" อรริชากระแทกยุวดีชนเสาไฟแรงๆ หวังให้ตายตามผัวเธอไปด้วย

"เธอฆ่าชั้นไม่มีประโยชน์อะไรหรอกนะ อรริชา" อรริชาหยุดชะงัก ผมนึกว่าเหตุการณ์ทุกอย่างมันดีขึ้นแต่กลายเป็นว่า

"งั้นเหรอ คิดว่าไม่มีงั้นเหรอ" เท่านั้นครับ อรริชาคว้ามีดแทงที่ทรวงอกของยุวดีครับ ผมกับเพื่อนๆตกใจมาก เลยรีบออกมาครับ แต่อรริชาบอกว่า

"เหยียบกับระเบิดอยู่ไม่เห็นรึไง" ช็อคกันหมดเลยครับ พวกเรารีบถอยห่างจากจุดเกิดเหตุให้ไวที่สุดครับ ไอ้โต๊ะยังแอบตะโกน

"โรงงานโมเสสทอยปล่อยน้ำเสียฝีมือคุณใช่มั้ย คุณอรริชา" อรริชาปฏิเสธเสียงแข็ง

"ไม่ ไม่ใช่ชั้น นั่งนี่ตางหาก ฝีมือมันคนเดียว" ยุวดีโดนแทงอีกรอบ ยุวดียังอึด แม้จะใกล้หมดเวลาแห่งชีวิตของเธอเต็มที

"ชั้น....ขะๆๆขอโทษค่ะ คุณโต๊ะ ชั้น....ไม่...ได้....ตั้งใจ" สักพัก ยุวดีหมดลมไปตรงนั้น และอรริชาก็พุ่งมาที่พวกเราครับ ตกใจกันหมดครับงานนี้  

"พวกคุณก็คือรายต่อไปสินะ" ผมใจดีสู้เสือ

"กะแล้วไม่มีผิด คุณคือฆาตกรนี่เอง อรริชา" อรริชาเธอเข้าใกล้ผมขึ้นเต็มที

"เก่งนี่คะ คุณภีม สมกับที่เป็นยอดนักสืบ" แต่ผมสังเกตยุวดี เธอกำลังคว้าปืน ผมปล่อยให้ความแค้นของผู้หญิงทั้ง 2 ชำระกันไป (ดูเหมือนว่าผมเลวนะเนี่ย)

"อรริชา" ไม่ทันเธอหันมา ยุวดีเล็งไปกลางกบาล ตายสนิทเลยครับ ผมก็ช็อคไป ยุวดีก็หมดสติหรือเสียชีวิตไปแล้ว อันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ หยินลากผมออกมาจากจุดนั้น

"ภีม ระวัง" ผมไปตามแรงของเพื่อนผม ระเบิดนั้นพังสะพานตรงนี้เป็นจุล พวกผมปลอดภัยครับ เพราะพวกผมห่างจากจุดนั้นเป็นวา

        ต่อมา เป็นอันว่าคดีนี้คนร้ายตัวจริงก็คือคุณอรริชา แต่คุณอรริชาเสียชีวิตไปแล้ว บริษัททั้งคู่ทั้งคุณอรริชาและคุณยุวดีก็ปิดตัวลงอย่างถาวร ส่วนเจ้าหมาโมเสสเหรอครับ ถูกเจ้านายมันกรอกแมลงวันสเปนเข้าปากสิ้นชีพชาติหะมาไปแล้วครับ จุดจบความแค้นน่าเศร้ามากครับ ปลาซิวซิ่วปลาแดก สุดยอดจริงๆ

โปรดติดตามตอนต่อไป นะน้องนะ - -