ทัณฑ์พิศวาส

รถเก๋งคันเก่าทะยานไปตามทางลาดของเชิงเขาลัดเลาะบนถนนดินลูกรังผ่านสองข้างทาง ที่ปกคลุมด้วยต้นไม้สูงใหญ่และป่าหญ้ารกชัด ไหล่เขามีหมู่บ้านกระท่อมเล็กๆบริเวณหนึ่งของคนงานในไร่เท่านั้นเพราะที่นี่ เป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา มีเพียงครอบครัววัฒนานนท์และ‘นำชัย’หรือ‘ไอ้เสือ’ลูกน้องคนสนิทเท่านั้นที่สามารถขึ้นมาบนพื้นที่ในระดับนี้หรือเรียกง่ายๆว่ายอดดอยก็ว่าได้

รถจอดสนิทตรงลานหน้าบ้านไม้หลังสวยชั้นเดียว  บริเวณโดยรอบรายล้อมไปด้วยสวนดอกไม้สวยเรียงเป็นสัดส่วนของชนิดต้นอย่างงามตาซึ่งกำลังบานสะพรั่งรอต้อนรับแสงอรุณรุ่งเช้า

ภา คินหันไปบอกนำชัยให้กลับไปก่อน ลูกน้องคนสนิทพยักหน้ารับคำสั่งก่อนหมุนตัวเดินไปยังรถมอเตอร์ไซท์คันใหญ่ ของเขา ชายหนุ่มมองตามไล่หลังจนลับตาก่อนเดินลงไปเปิดประตูรถฝั่งของแพรวา ร่างสูงยืนมองใบหน้าซีดเซียวของนางเอกสาวที่กำลังสลบไสลเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ตกค้างและความเหนื่อยล้า ผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มหล่นมาปรกหน้า ตากลมโตยังคงหลับสนิทเหมือนไม่รู้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น ชายหนุ่มก้มลงพินิจมองใบหน้าหวานและปากอิ่มสวยน่าลิ้มลองครู่หนึ่งก่อนตะโกน ข้างหูเธอเสียงดังลั่น

"ตื่นได้แล้ว!" พูดจบ เขาก็เหยียดตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อหลบกำปั้นของอีกฝ่ายที่อาจจะฟาดใส่เขา ได้ คนถูกปลุกสะดุ้งตัวโหยง มองเขาด้วยสีหน้าตกใจระคนขุ่นเคือง

"ลงมา" เขาสั่งเสียงเข้ม มองปฏิกิริยาของอีกฝ่ายตาไม่กระพริบ

แพร วาไม่ลืมส่งสายตาขุ่นเขียวให้ก่อนค่อยๆก้าวลงจากรถเพราะยังรู้สึกเวียนศีรษะ ร่างบางรู้สึกอ่อนล้าเต็มแก่แต่ก็พยายามยืนท้าทายสายตาดุของอีกฝ่ายที่เอา แต่จ้อง จ้อง จ้อง เหมือนคนไม่มีงานทำนอกจากมองเธออยู่นั่นแหละ มือหนาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบางลากเธอเข้าไปในบ้านโดยไม่พูดอะไรสักคำ แพรวาออกแรงสะบัดข้อมือให้พ้นมือหยาบกร้านแต่เขากลับยิ่งกำแน่นมากขึ้นจนเธอ รู้สึกเหมือนกระดูกกำลังจะหัก ชายหนุ่มลากเธอเข้าไปในห้องนอนของเขา กระชากร่างบางตัวปลิวไปบนเตียงกว้าง แล้วขึ้นคร่อมบนตัวเธอทันทีพร้อมยื่นใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราเข้ามาใกล้จน ลมหายใจรดต้นคอระหง ร่างบอบบางดิ้นรนไปมาด้วยความขยะแขยงสัมผัสของอีกฝ่าย

ปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มคล้ายจะเย้ยหยันพลางแก้เงื่อนผ้าที่ปิดปากของเธอไว้ออก

"อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ไอ้โสโครก!" ทันทีที่แก้มัดออก เธอก็แผดเสียงด่าเขาทันที

ภาคินเลิกคิ้วเข้มก่อนแค่นหัวเราะ คิดว่าคำพูดนั้นเป็นเรื่องตลกสิ้นดี

‘หลงตัวเอง!’

ผู้ชายที่ไหนก็อยากสัมผัสเรือนร่างอรชรของนางเอกสาวคนนี้กันทั้งนั้น

แต่สำหรับเขา…มันไม่ใช่!

"คิดว่าผมอยากเข้าใกล้ผู้หญิงกร้านโลกอย่างคุณนักรึยังไง" เขากระซิบข้างหูเธอ

‘กร้านโลก’อย่างนั้นหรอ! แพร วาตาเบิกกว้างมองผู้ชายปากร้าย แน่นอนว่าสิ่งที่ตามมาคือสายตาและอาการเดือดปุดๆของนางเอกสาว แต่ตอนนี้คาดว่าคงอาละวาดใส่เขาไม่เต็มกำลังเท่าไหร่นัก ทำได้เพียงดิ้นขลุกขลักไปมาภายใต้ร่างหนาหนักที่เกยทับอยู่บนตัวเธอชนิดที่ ว่าเกือบจะถูกครอบคลุมไว้ทั้งตัว

"ถ้า พี่ธัสรู้ว่าแกจับตัวฉันมา แกไม่ได้ตายดีแน่" เธอขู่ฟ่อพลางพยายามผลักอกกว้างให้ออกห่าง อีกฝ่ายกัดฟันกรอดมองใบหน้าหวานอย่างมาดร้าย คงจะรักจะห่วงกันมากสินะ ถึงมั่นใจเหลือเกินว่าผู้ชายสวะพันธุ์นั้นจะช่วยเหยื่อของเขาในตอนนี้ได้

"รักมันมากนักหรอ…คนอย่างมันมีอะไรให้น่าพิศวาสฮะ!" พูดจบ ใบหน้าคมคร้ามก้มลงมาอย่างรวดเร็ว แกล้งยื่นปลายจมูกโด่งเป็นสันเฉียดแก้มนวล ทำให้แพรวากรีดร้องกับการกระทำกดขี่เพศตรงข้ามของเขา

"ก็ไม่‘เลว’แบบคุณละกันที่ทำกับผู้หญิงแบบนี้" นางเอกสาวเน้นคำที่ต้องการบ่งบอกถึงการกระทำของเขาให้ชัดเจน พยายามสรรหาคำพูดเจ็บแสบให้อีกฝ่าย และเธอก็รู้ดีว่ามันไม่มีทางทำให้เขาโกรธจนนึกอยากปล่อยเธอ ไหนๆก็จะตายแล้ว ขอด่าเจ็บแสบให้สะใจหน่อยละกัน เธอคิด

"แล้วรู้ได้ไงว่ามันเป็นคนดีฮะ! ไอ้สารเลวนั่นหนะ" เขาสวนทันควัน

"คุณ ไม่มีสิทธิ์เรียกเค้าแบบนั้นนะ" หญิงสาวกร่นด่าด้วยใบหน้าบึ้งตึง ผู้ชายคนนี้ไม่มีสิทธิ์ด่าแฟนหนุ่มของเธอเช่นนั้น คนที่เหมาะสมกับคำว่า‘ไอ้สารเลว’ควรจะเป็นชายที่กำลังมองเธอราวกับโกรธกันมาสิบชาติคนนี้ต่างหาก

ภาคินหัวเราะในลำคอพลางแสยะยิ้ม…วันนี้เธอยังต้องเจออะไรอีกมาก อย่าทำเป็นปากดีไปหน่อยเลย เพราะเขายังไม่อยากทำลายหลักฐานแห่งความอัปยศชิ้นนี้ให้บุบสลาย! 

"ที่ ผ่านมาไม่เรียกว่าต่ำหรอก ต้องแบบนี้ต่างหาก" พูดจบ ร่างใหญ่ก็ทาบลงบนตัวเธอแนบสนิททันที หญิงสาวพยายามดิ้นขัดขืนแต่ต้านแรงของเขาไม่ไหว ชุดเดรชตัวบางหวิวถูกกระชากจนขาด เผยให้เห็นเสื้อชั้นในดันทรวงอกให้เต่งตึงน่าสัมผัส เขากดหน้าฝังลงซอกคอขาวเนียนจูบไซร้ไปมาอย่างหยาบคาย แพรวากรีดร้องเสียงดังลั่นพลางบิดตัวหนีการกอบกุม แต่อีกฝ่ายยิ่งเพิ่มแรงกดของลำตัวลงมากขึ้นจนเธอแทบจะขยับตัวไม่ได้

"ไอ้ บ้า! ไอ้สกปรก! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาวตะโกนด่าไม่หยุด ยิ่งทวีให้อารมณ์ชายหนุ่มเดือดพล่าน มือหนาจับคางมนไว้แน่นก่อนกดหน้าลงบดขยี้ริมฝีปากอิ่มสวยอย่างไม่ปรานี ลิ้นสากดุนเข้าไปตวัดลิ้นนุ่มอย่างเร่าร้อน ได้รสประแล่มของเลือดบริเวณริมฝีปากอิ่มที่ถูกเขาเม้มกัด มือหนาอีกข้างตะปบเข้ากอบกุมบีบเค้นทรวงอกเต่งตึง ริมฝีปากร้อนผ่าวไต่เรื่อยลงมาบริเวณซอกคอระหง เม้มขบติ่งหูเธอเบาๆ

"พ่อขา…แม่ขา…ช่วยแพรด้วย…พี่ธัส" หญิงสาวสะอื้นไห้ตัวสั่นเทิ้ม แก้มสากระคายสัมผัสกับน้ำใสๆบนแก้มนวล เขาชะงักกับคำสุดท้ายของเธอที่ร้องเรียกหาเมธัส

ภาคินกำลังโกรธ…โกรธ ชนิดที่ว่าไม่มีใครสามารถห้ามอารมณ์ของเขาไม่ให้ทำเรื่องเลวๆได้อีกแล้ว เมื่อชีวิตของเขาถูกผู้หญิงตรงหน้าทำลายไปจนหมดสิ้น หยดน้ำตาที่ไหลรินอย่างขอความเมตตาจากเธอก็ไม่มีความหมายอะไรกับเขาอีกต่อไป

ร่าง สูงยันตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเดินไปคว้าแก้วน้ำที่วางบนตู้ข้างเตียง มือหนาล้วงห่อยาผงสีขาวในกระเป๋ากางเกงเทลงไปในแก้วพร้อมผสมน้ำอย่างรีบเร่ง ปากหยักได้รูปเหยียดตรง ดวงตาคมฉายแววเย็นชาจนแพรวารู้สึกขนลุกด้วยความหวาดกลัว

"นี่ แกจะทำอะไรหนะ" เธอถามทั้งๆที่รู้ว่าจะไม่ได้รับคำตอบ ภาคินทิ้งตัวลงข้างเตียง บีบกรามของเธอไว้แน่น ก่อนกรอกน้ำในแก้วนั้นลงไปอย่างรวดเร็วจนแพรวาสำลักเผลอกลืนลงไป น้ำหกรดเสื้อผ้าและที่นอนเป็นทาง

'ดูซิว่าต่อไปคุณจะครวญครางเป็นชื่อใคร' ชายหนุ่มกระหยิ่มในใจ

ร่าง สูงลุกพรวดเดินไปหยิบกล้องตัวโตในรถ แล้วเดินกลับมาตั้งกล้องวางไว้บนโต๊ะมุมห้อง ตาคมมองหญิงสาวอย่างสะใจพลางปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกจนหมดแล้วคว้างมัน ทิ้งบนพื้น แพรวาที่ตอนนี้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอย่างบอกไม่ถูกพยายามลุกหนีจากเตียง แต่เหมือนเรี่ยวแรงจะน้อยเต็มที ...เขาเอาอะไรให้เธอดื่ม คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่นพยายามมองผู้ชายตรงหน้าแต่ภาพกลับพร่ามัวไปหมด
           ไม่นะ! ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้ ...ร่างบอบบางถดถอยหนีอย่างหวาดกลัว เริ่มรู้สึกหนักอึ้งบริเวณท้ายทอยและเปลือกตา

ร่างสูงใหญ่ทาบลงมาอย่างช้าๆ กดจมูกลงบนแก้มนวลสูดกลิ่มหอมจากกลิ่นกายสาวก่อนไล้ริมฝีปากจูบพรมทั่วใบ หน้าหวานอย่างทะนุถนอม แม้มือบอบบางจะพยายามผลักอกกว้างออกห่างแต่มันกลับกลายเป็นสัมผัสเพียงแผ่ว เบา เขาแก้เชือกที่มัดข้อมือบางออกแล้วสอดมือหนาเข้าใต้แผ่นหลังเรียบเนียนเพื่อ ปลดตะขอเสื้อชั้นในตัวจิ๋วออก พลางบดขยี้ริมฝีปากอิ่มสวยอย่างแผ่วเบาสลับกับเร่งเร้า จนทำให้หญิงสาวไม่อาจต้านทานเผยอริมฝีปากรับสัมผัสเร้าร้อนเผลอโอบรอบลำคอ แข็งแรงไว้ มือหนารั้งเสื้อชั้นในขึ้นเพื่อกอบกุมทรวงอกเต่งตึงพลางบีบเค้นจนร่างบาง สะท้านแอ่นกายขึ้น ใบหน้าพริ้มด้วยความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้ ภาคินเงยหน้าขึ้นจากทรวงอกของเธอ กัดฟันกรอดมองสภาพนางเอกสาวจอมเย่อหยิ่งที่ยอมพลีกายถวายให้เขาอย่างง่ายดาย เพราะฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์!

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกแรง พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้พุ่งพล่าน

ใช่! เขายอมรับ

ว่าอยากจูบเธอต่อ...

ชายหนุ่มกัดฟันกรอดพยายามข่มอารมณ์บางอย่างเมื่อได้สัมผัสแนบชิดร่างอรชรถึงเพียงนี้ เขาคว้าเสื้อมาใส่ให้เธอลวกๆพร้อมดึงผ้าห่มปลายเตียงมาคลุมให้ ก่อนลุกขึ้นเดินไปปิดกล้อง คว้าเชือกยาวในลิ้นชักมามัดข้อมือบางผูกไว้กับเสาหัวเตียง

ตาคมเหลือบมองหญิงสาวอีกครั้งที่หลับสนิทเหมือนไม่รู้ว่าเมื่อครู่เกิดอะไร ขึ้น มือหนาคว้ากล้องแล้วเดินออกไปยังห้องนั่งเล่น หย่อนตัวลงบนเก้าอี้โซฟานุ่มแล้วเปิดดูวิดีโอที่ตัวเองอัดไว้

'แกจะรู้สึกยังไง เมธัส

ถ้ารู้ว่าเมียแกมานอนดิ้นอยู่ใต้ร่างของฉัน'

รอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าคม ดวงตาบ่งบอกถึงชัยชนะที่กำลังจะได้รับ

ตากลมโตปรือขึ้นมองเพดานสีขาว แสงตะวันสีทองยามโพล้เพล้สาดส่องผ่านกระจกเข้ามาภายในห้อง รู้สึกหนักอึ้งบริเวณศีรษะ ใบหน้าซีดขาวอิดโรยก้มลงมองข้อมือของตัวเองที่บัดนี้ถูกมัดไว้แน่นจนยากที่จะแก้ปมได้ ร่างบางพยายามยันกายขึ้นทำให้ผ้าห่มผืนหนาเลื่อนหลุดลงมากองที่เอวคอดกิ่ว ตากลมโตเบิกโพลงตกตะลึงเมื่อเห็นเสื้อผ้าตัวเองถูกฉีกขาดหลุดลุ่ย 

"เกิด บ้าอะไรขึ้นเนี่ย" แพรวาพูดกับตัวเองพร้อมกวาดสายตามองไปรอบๆห้องอย่างไม่คุ้นสายตา ห้องนอนที่มีเพียบพร้อมไปด้วยโทรทัศน์ เครื่องเสียง ตู้เสื้อผ้า แถมยังมีห้องน้ำในตัว นอกหน้าต่างยังแวดล้อมไปด้วยทิวทัศน์ของป่าเขาไล่ระดับลดลั่น …ที่นี่ที่ไหนกัน เธอส่ายหัวแรงๆไปมา แพรวาพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาแต่ก็จำอะไรไม่ได้เลยนอกจากภาพนายนักข่าวหน้าโหดที่ยื่นข้อเสนอราคาแพงให้กับเธอ

"ตื่นแล้วหรอ" จู่ๆเสียงทุ้มต่ำก็ดังมาจากประตูห้อง  ร่าง สูงยืนตระหง่านกอดอกมองมายังเธอพลางยิ้มมุมปากเล็กน้อย แพรวาหันความสนใจจากนอกหน้าต่างไปยังใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครากับผมยุ่งเหยิงเหมือนพวกโจรผู้ร้ายในละครไม่มีผิด คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันมองชายหนุ่มอย่างสงสัย

"นี่แกเป็นใคร จับตัวฉันมาทำไม...แล้ว...แล้วเมื่อคืนแกทำอะไรฉัน"  มือบางจับกระชับผ้าห่มมาคลุมตัวไว้

"ผมจะทำอะไรคุณ คิดว่าตัวเองน่าหลงใหลนักหรือไง"
            "แล้วพาฉันมาที่นี่ทำไม"
            "เมื่อ คืนก็ถามตั้งหลายรอบแล้ว จำไม่ได้หรอว่าเกิดอะไรขึ้น" เขาถามพลางส่งประกายตาวาววับ เธอไม่มีทางจำอะไรได้เพราะฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์ที่ทำลายสติของเธอตอนนั้นเสียจนหมด

"ถ้า ฉันจำได้จะถามแกทำไม ไอ้บ้า! รีบมาแก้มัดให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฉันเจ็บ" หญิงสาวแผดเสียงใส่อย่างขุ่นเคืองร่างสูงจึงยอมขยับตัวเดินเข้ามาใกล้ โน้มตัวลงในระยะประชั้นชิดจนเธอต้องเป็นฝ่ายถอยหนี

"แล้วทำไมผมต้องทำตามที่คุณสั่งด้วย ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่ผมซะหน่อย" เขาตอบยียวน

"แกต้องการอะไรก็บอกมาสิ แล้ว...แล้วที่นี่ที่ไหน" เธอถามเป็นชุดพลางกวาดตามองออกไปบริเวณโดยรอบอีกครั้ง

"ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก"

"ไอ้..."

"ถ้าคุณด่าผมอีกคำนะ" เขาพูดพลางชี้หน้าเธอ

"ตายแบบศพไม่สวยแน่" ชายหนุ่มขู่เสียงจริงจังจนคนฟังตะลึง

ตายแบบศพไม่สวย…ไม่นะ คนอย่างฉันต้องสวยจนวินาทีสุดท้าย หรือจะยื่นข้อเสนอแบบฉีดยาเข้าเส้นแล้วชักแง็กๆตายไปเลย อย่างน้อยก็ไม่มีร่องรอยใดๆบนเรือนร่างของฉันก็แล้วกัน  ไม่สิ…โอย เธอกำลังคิดจะต่อรองเรื่องวิธีการฆาตกรรมกับผู้ชายตรงหน้าหรอเนี่ย บ้าจริง!

ตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มอย่างไม่นึกหวาดกลัว ปั้นหน้าเชิดๆไว้ให้เขาไม่รู้ว่าภายในใจรู้สึกสยดสยองกับคำพูดของเขาเพียงใด

ภาคินยิ้มเยาะให้กับใบหน้าหวานที่เหมือนกำลังท้าทายเขาอยู่ ก่อนหย่อนตัวลงนั่งข้างๆเธอ

"ผมมีข้อเสนอให้คุณ"

"อะไร" เธอตอบเสียงสั่นเล็กน้อย พยายามถอยออกห่างเขา

"เลิกกับเมธัส แล้วมาคบกับผม" 

ข้อเสนอพิศดารนั่นทำให้หญิงสาวถึงตกตะลึงตาค้าง มองหน้าเขาด้วยสายตาประหลาดใจ

"นี่แกจะเล่นตลกอะไร จับตัวฉันมาเพื่อแลกกับข้อเสนอบ้าๆเนี่ยนะ" เธอพูดเสียงสูงขึ้นจมูก

"ถ้า ชอบฉันก็ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้ก็ได้" เธอร่ายต่ออย่างคนหลงตัวเอง ภาคินพยักหน้ารับพลางเบะปาก ไล้สายตาสำรวจทั่วร่างบางอย่างจาบจ้วง แพรวาจึงรีบเบี่ยงตัวหลบคว้าผ้าห่มมาคลุมไว้พร้อมสบถคำด่า

"ที่บ้านไม่สอนรึไง ว่าควรมีมรรยาทกับผู้หญิง"

"สอน สิ แต่ผมเลือกปฏิบัติกับเฉพาะบางคนเท่านั้นแหละ แต่กับผู้หญิงอย่างคุณ...อืม น่าจะชินกับสายตาแบบนี้แล้วนะ...แล้วคงจะรู้ด้วยว่าผมต้องการอะไร" เขาถามเสียงเบา มองร่างบอบบางด้วยสายตาอย่างมีเลศนัย

"ผมจะส่งคุณกลับก็ได้ ถ้าคุณคบกับผม" เขาย้ำข้อเสนออีกครั้ง

"ไม่ มีทาง! ฉันไม่มีวันคว้าโจรหน้าด้านอย่างแกมาเป็นแฟนหรอก น่าอายสิ้นดี!" เธอตะโกนด่าพลางมองหน้าเขาอย่างรังเกียจขยะแขยงเสียเต็มประดา กิริยาท่าทางก็บ่งบอกตามนั้น

"งั้นก็นอนกับผมสักคืนละกัน แบบฟรีๆ เสร็จแล้วก็จบ" เขาไม่พูดเปล่า แกล้งยื่นหน้ามาใกล้ๆ

"ขอฉันคิดดูก่อน " เธอตอบแบบขอไปทีพลางเบือนหน้าหนี ทั้งๆที่ในใจบอกได้เลยว่าฝันไปเถอะที่คนๆนี้จะได้มาเดินเคียงข้างเธอ

"ผมต้องการคำตอบตอนนี้" ชายหนุ่มทำเสียงเข้ม

ใบ หน้าหวานงอง้ำอย่างหัวเสีย นี่มันเรื่องซวยระดับผู้นำของประเทศก็ไม่สามารถช่วยเธอได้ คงต้องจำใจยอมตอบไปก่อนเพื่อเอาตัวรอด อย่างน้อยถ้าเขาชอบเธอจริงๆก็น่าจะทะนุถนอมเธอบ้าง แล้วต่อไปค่อยคิดหาวิธีหนีก็คงไม่สาย

"ก็ได้ๆ แล้วจะพาฉันกลับเมื่อไหร่" เธอตอบไม่เต็มเสียงนัก และแน่นอนว่าไม่เต็มใจด้วย

"แล้วแต่ความพอใจของผม" พูดจบ เขาก็แก้มัดออกให้เธอ แพรวาลอบตีหน้ายักษ์ใส่เขาก่อนกระโดดลงจากเตียงทันที

"ฉันจะกลับบ้านตอนนี้"

"คุณไม่มีสิทธิ์ต่อรองอะไรทั้งนั้น!" เขาสวนกลับด้วยการตะคอกเสียงลั่น ทำเอาหน้าซีดๆของอีกฝ่ายยิ่งซีดหนักกว่าเดิม

"ผมให้เวลาคุณอาบน้ำสิบนาที" เขาสั่งเสียงดุ แต่เธอยังยืนนิ่งไม่ขยับพลางจ้องเขาอย่างโกรธแค้น

เมื่อเห็นดังนั้นภาคินจึงย่างกรายเข้าไปใกล้ พลางมองร่างอรชรด้วยแววตาหื่นกระหาย

"หรืออยากให้ผมอาบด้วย…อืม… ในห้องน้ำก็น่าสนุกเหมือนกันนะ" เขาพูดเสียงทุ้มต่ำอย่างมีแผนร้ายแอบแฝงอยู่ ทำให้เธอรีบวิ่งหายวับเข้าไปในห้องน้ำทันที 

ภา คินหันกลับไปคว้าแม่กุญแจมาล็อกประตูห้องน้ำไว้ เขาไม่คิดจะให้เวลาเธอแค่สิบนาทีในนั้นหรอก แต่อาจจะปล่อยไว้ทั้งวันก็เป็นได้ เพราะไม่คิดไว้ใจกลัวเธอจะหลบหนี ชายหนุ่มเหยียดปากตรงมองผลงานตัวเองก่อนเดินออกไปขึ้นรถ

แพรวาแนบหูกับประตูได้ยินเสียงก๊อกแก๊กๆและเสียงฝีเท้าหนักๆก้าวห่างออกไป จึงจับลูกบิดดึงประตูเปิดออก …แต่มันกลับโดนล็อคปิดตายไปเสียแล้ว มือบอบบางทุบประตูเสียงดังลั่นพลางเขย่าอย่างหัวเสีย

"โอ๊ย! ทำบ้าอะไรเนี่ย" ร่างบางยืนพิงประตูยืนหอบเหนื่อยอย่างหมดเรี่ยวแรงระคนโกรธเคือง จู่ๆผู้ชายหน้าโหดคนนั้นก็มาขอคบกับเธอดื้อๆ แทนที่จะขู่ฆ่าหรือเรียกค่าไถ่ตามที่เธอคิดไว้ ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำถึงขนาดลักพาตัวเธอมาด้วย

-----------------
เม้นให้ด้วยนะคะ ผู้แต่งชอบอ่าน
ให้รู้ว่ายังมีเพื่อนอยู่ด้วย
ไม่ได้แต่งนิยายอ่านเองคนเดียว ^^