Mental Power Heroes

ทามกลางกลุ่มควันที่กำลังจางลงนั้นปรากฎชายคนหนึ่งมีผมสีดำ รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาดูโหดเหี้ยมพร้อมกับกล้ามที่เป็นมัดๆ กำลังเดินเข้ามาหาผมกับรี่ที่ตอนอยู่ในสภาพที่กำลังตกตะลึงกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นอย่างสุดขีด

“ไอ้พวกสวะ พวกแกรู้ไหมว่า โซล สโตน อยู่ที่ไหน”  ผมยังตกใจบวกกับไม่เข้าใจว่าโซล สโตนคืออะไร ผมหันไม่มองรี่ ดูจากสีหน้าแล้ว เหมือนเธอกำลังโกรธจัดทีเดียว พร้อมกับเกิดพลังMTP สีฟ้ารอบๆตัวเธอ

“แก!!ทำร้ายเรียววว สปิริต วอเตอร์ เวฟ แคนน่อน ” ปรากฏเป็นน้ำที่รวมตัวกันกลายเป็นกระบอกปืนใหญ่ยาวราวๆ2เมตรได้ พร้อมกับยิ่งกระสุนน้ำ ที่ม้วนตัวกันอย่างกับน้ำวนขนาดใหญ่ออกไป

“สโตน ชิลล์” ชายร่างใหญ่เปล่งเสียงออกมา พร้อมกับเสาหินจำนวน5ต้นผุดขึ้นมาจากดินกลายมาเป็นโล่บังกระสุนน้ำแล้วเบียงมันออกเป็น2สาย

“แฮ่กๆ..ฉันไม่เข้าใจว่าแกทำร้ายเรียวทำไม มีเหตุผลอะไรที่แกต้องทำแบบนี้”  รี่พูดเสียงสั่น

“ทำไมนะหรอ ก็มันบังเอิญมาเด่นสะดุดตาฉันพอดี ทำตัวอวดเก่ง ฮึ !! สุดท้ายก็แค่ไอ้สวะคนหนึ่ง ที่สำคัญฉันต้องการจะรู้ว่า โซล สโตนอยู่ที่ไหน บอกฉันมาเดียวนี้!!!” สิ้นเสียงชายร่างใหญ่ก็พุ่งตัวออกมาด้วยความเร็ว พร้อมกับต่อยรี่เข้าที่ท้องน้อยหนึ่งหมัด รี่ถ่อยล้นไปข้างหลัง พร้อมทั้งกุมท้องน้อยไว้ และกระอักเลือดออกมา ในขณะนั้น ชายร่างใหญ่ได้พุ่งเข้ามาอีกครั้งพร้อมง้างหมัดอีก

“ รี่ !!!!” ซิกตะโกนสุดเสียงพร้อมทั้งระเบิดพลัง MTP พุ่งเข้าไป จนถึงข้างหน้าของรี่

“ย้ากกก!! ชิลด์ เซฟตี้”  ปรากฏออกเป็น พายุขนาดใหญ่ ป้องกันการโจมตี ของชายร่างใหญ่ไว้ได้ พร้อมทั้งสะท้อนพลังและร่างของชายร่างใหญ่ปลิวออกไป ซึ่งผมคิดในใจว่า ‘ตูทำได้ยังไงเนี่ย’

“รี่ ไม่เป็นไรนะครับ”พูดจบผมก็อุ้มตัวรี่ขึ้นมา หวังว่าจะพาไปหาที่หลบไกลๆ บังเอิญผมเหลือบไปเห็นชายร่างใหญ่มีสีหน้าโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด

“กะแก….บังอาจหนักเจ้าสวะ ตอนแรกฉันกะจะเหลือคนปอดแหกอย่างแกไว้ถามข้อมูลแท้ๆช่วยไม่ได้ แกรนหาที่เอง”

“สโตนไฟร์ กราวิตี้” ปรากฏเป็นก้อนหินขนาดยักษ์ ลอยขึ้นมาจากพื้นดินจำนวนเก้าก้อน พร้อมด้วยเปลวไฟห้อหุ่ม ดูลักษณะเหมือนตอนที่เรียวโดนเข้าไปเลย

“หึ แกไม่รอดแน่…โจมตี!!!!!” หินไฟลอยมาอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งกระแทกกำแพงวายุเข้าไปก้อนแล้วก็เล่า

“มะไม่ไหวแล้ว จะกันไม่อยู่แล้ว” พร้อมกันนั้นกำแพงวายุได้สลายไป หินไฟอีกสี่ก้อนกำลังพุ่งเข้ามา

“ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม” หินไฟพวกนั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ปรากฏร่างของชายผมสีแดง หุ้มด้วยเปลวไฟไปทั้งตัว

“นะนะนายย  เรียววว ไม่เป็นไรใช่ไหม ” ผมพูดพร้อมกับมองเรียว แต่สภาพนี้เค้าตอนนี้ดูไม่เหมือนเรียวเลย

“ปลดปล่อย MTP ขั้นที่ 1:: อัศวินอัคคี” เรียวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกันนั้นก็เกิดเป็นไฟขนาดมหึมาโพยพุ่งออกมารอบตัวเรียวไว้ แล้วมันก็ม้วนตัวเข้า กลายเป็นชุดเกราะ ใช่แล้ว เหมือนชุดเกราะของอัศวินของยุโรป!!

“แก…กล้ามากที่มาทำร้ายเพื่อนของชั้น แถมยังกล้าเรียกฉันว่าสวะ อย่าหวังว่าจะรอดไปได้เลย [ทู ซอร์ด ออฟไฟร์]” สิ้นเสียงของเรียวก็เกิดดาบสองมือขึ้นมา เล่มแรกยาวราวๆหนึ่งเมตรอยู่ในมือขวา และอีกเล่มเหมือนเป็นดาบสั้นยาวราวๆ50เซนติเมตรอยู่ในมือซ้าย

“ยังไม่ตายอีกหรอ ไอ้สวะ ก็ดี อย่างน้อยก็ได้สนุกก่อนฆ่าไอ้2คนนั้น” ชายร่างใหญ่พูดพร้อมยกแขนขึ้นเตรียมต่อสู้  ในขณะเดียวกัน เรียวมองชายร่างใหญ่ด้วยสายตาเรียบเฉย ฟุ่บ!! เรียวเคลื่อนที่ไปอยู่ข้างหลังชายคนนั้นพร้อมง้างดาบที่ไฟลุกท่วมขนาดใหญ่ ฟาดลงไปที่ชายร่างใหญ่ ตู้ม!!!! เกิดการกระแทกดังระงมไปทั่ว ชายคนนั้นหยุดดาบของเรียวไว้ได้พร้อมทั้งพูดว่า

“ปลดปล่อย MTP ขั้นที่ 1 ศาตราสะท้านภูผา” ประกฏออกเป็น ขวานยักษ์ขนาดใหญ่มากๆ 2 อัน เขาใช้ขวานหนึ่งข้างรับการโจมตีของเรียวได้ ในขณะเดียวกันเขาเหวี้ยงขวานอีกข้างไป หาเรียว

“ซอร์ด เลฟ ทราน” สิ้นเสียงของเรียวดาบสั้นข้างซ้ายของเค้าได้เปลี่ยนมาเป็นโล่พร้อมกับรับแรงโจมตี ในขณะเดียวกันก็พ่นไฟออกด้านข้างเพื่อไม่ให้เกิดแรงที่จะเหวี้ยงตัวเค้าให้ปลิ่ว เรียวสะบัดโล่เพื่อให้ขวานของชายร่างใหญ่เสียหลัก พร้อมกันนั้นเค้าก็พูดขึ้นมากว่า “ชิลด์ เลฟ ทราน” โล่ในมือซ้ายของเค้าได้เปลี่ยนกลายเป็นดาบสั้นอีกครั้ง พร้อมทั้งลุกไปด้วยเปลวไฟสีน้ำเงิน ดูแล้วน่าจะเป็นเปลวไฟที่ร้อนยิ่งกว่าเปลวไฟธรรมดามากแน่ๆ

“จบกันแค่นี้และ….”เค้าพุ่งดาบสั้นเข้าไปหาชายร่างใหญ่

“ว้ากกกก….อย่านะ  อย่าฆ่าฉันเลยยยย ฉันขอร้อง ฉันยอมแล้วววว” ชายร่างใหญ่ร้องด้วยเสียงหวาดกลัวสุดขีด แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เรียวยั้งดาบเลยแม้แต่น้อย

แกร่กๆ……จู่ดาบเปลวไฟของเรียวก็เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง… เพล้ง!!….. ทั้งดาบและชุดเกราะของเรียวแตกเป็นเสี่ยงๆปรากฏร่างชายคนหนึ่ง รูปรางสูง เค้ามีใบหน้าเรียวคล้ายผู้หญิง ผมยาวสีขาว เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชา ในขณะเดียวกันเรียวได้ค่อยๆล้มลง พร้อมกับหมดสติไป

“ทะท่าน..ดอว์เน่..ท่านมาได้ยังไงครับเนี่ย”

“เรื่องนั้นไม่สำคัญ ฉันดูแกอยู่ตั้งนานดันจะมาแพ้ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแบบนี้ กลับไปได้เจอลงโทษแน่”

“โถ่..ท่านดอว์เน่ จริงๆแล้วผมออมมือ คิดว่าเป็นเด็ก ไม่น่าเอาถึงตายน่ะครับ”

“ออมมืองันหรอ แล้วไอ้คำพูดของแกที่ร้องของชีวิตเมื่อกี้ละ อย่าบอกนะว่านั้นก็แค่แกล้งพูด”

“……….”ชายร่างใหญ่เงียบพร้อมก้มหน้ารับความผิด

“เอาเถอะ…เรื่องของแกไว้ที่หลัง  ไอ้หนุ่ม!!!ไอ้หนุ่มคนนั้นนะ” ชายผมขาวมองมาที่ผม ในตอนนี้ผมทั้งรู้กลัวและรู้สึกเศ้ราในความไร้พลังของตนเอง ซึ่งไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับสถานการ์ณต่อไปนี้ดีผมไม่กล้าแม้จะมองเค้าด้วยซ้ำ

“ไหนบอกมาสิว่า โซล สโตนอยู่ที่ไหน” ชายคนนั้นหันมาพูดด้วยเสียงนิ่งๆแต่แฝงด้วยความเย็นชา

“………”

“ไม่ตอบงั้นหรอ งันก็บอกลาเพื่อนแกได้เลย” สิ้นเสียงชายคนนั้นก็หายไปจากเบื้องหน้าของผม ฟุ๊บบบบ

“กรี้ดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!”

“รี่ !!!!” ร่างของรี่ลอยไปตามแรงเตะของชายผมขาว ไกลจนชนเข้ากับต้นไม้

“กะกะแกกกก”

“ที่นี้จะบอกได้รึยังว่าโซล สโตนอยู่ไหน” พร้อมกันนั้นชายคนนั้นก็พุ่งไปทางที่เรียวอยู่พร้อมกับต่อยลงไปที่ท้องน้อยของเรียวอย่างจัง

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เสียงของเรียวร้องด้วยเจ็บปวดสุดแสนทรมาณ

                ณ ตอนนี้ความอดทนของผมมันถึงจุดสิ้นสุดแล้ว !!

“แก ฉันไม่รู้ว่าพวกแกกำลังพูดถึงเรื่องอะไร แต่ที่สำคัญพวกแกทำร้ายเพื่อนของฉันมามากพอแล้ว!!!!” สิ้นเสียงค้ำพูดของซิก ปรากฏออกเป็นพลัง MTP สีเขียวเข้มขนาดใหญ่ ใหญ่มากกว่าของเรียว 2-3 เท่าได้ พร้อมกับห่อหุ้มร่างของซิกไว้

“ระแรงกดดันมันมหาศาลเลยนะครับ ท่านดอว์เน่” ตู้มมมมมมมมมมมมมมม สิ้นเสี้ยงคำพูด ร่างของชายร่างใหญ่ลอยไปไกลนับสิบๆเมตรด้วยแรงมัดของซิก

“เริ่มแรกก็แกก่อน ที่ทำร้ายเรียว” มือข้างที่ซิกใช้ชกชายร่างใหญ่นั้น ปรากฏเป็นกลุ่มก้อนพลังขนาดใหญ่รวมอยู่ที่หมัด

“ต่อไปก็แก..ละนะ”สิ้นเสียงของซิก ร่างของซิกหายไป เหมือนเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง พร้อมกับง้างมัดเพื่อจะเข้าชกที่หน้าของชายผมขาว

ตู้มมมมม!!!! ชายผมขาวหยุดยั้งหมัดของซิกไว้ได้

“ก็น่ากลัวดีอยู่หรอนะ แต่ฝีมือก็ยังไม่เท่าไรนี้ คิดว่าเอาแค่แรงเข้าว่าแล้วจะชนะหรือไง” ชายผมขาว บิดแขนของซิก พร้อมกับม้วนตัวเตะ เข้าที่ท้องอย่างจัง ซิกลอยระริ่วไปไกล

                ซิกลูบท้องปอยๆพร้อมกับลุกขึ้นอย่างโซซัดโซเซ ในขณะนั้นเอง มีมือใหญ่ๆมือหนึ่งวางมาบนไหล่ของซิก

“เธอทำได้ดีแล้ว พักซะก่อน จากนี้เดียวอาจารย์จัดการเอง” ซิกเงยหน้ามองขึ้น

“อะ..อาจารย์ไบกัน” สิ้นเสียงของซิก ชายตรงหน้าก็พุ่งไปหาชายผมขาวอย่างรวดเร็ว

“อินไวย์ กัน พาวเวอร์:: โหมด ธันเดอร์ ช็อต” นั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน ก่อนที่ผมจะสลบไป..