กิ๊กกั๊กสุดหัวใจของนายหน้าหวาน

ภายใต้อากาศเย็นกำลังดีผมซึ่งแอบหนีเรียนมาอ่านหนังสือก็กำลังจะเคลิ้มหลับ หากแต่ว่า..

"คริสส !!"เสียงนี้ก็ลั่นไปทั้งสมอง -0-

"อะไรของนายน่ะโคตะ เสียมารยาทที่สุด - -"ผมเอ่ยบ่นขณะมองไปยังตัววุ่นวายที่ชอบโผล่มาแบบนี้ทุกที

"กะแล้วว่านายต้องแอบดอดมาอ่านหนังสือพวกนี้แน่ ^^"โคตะพูดพร้อมกับแย่งหนังสือในมือไปจากผม

"เอาคืนมานะโคตะ!" ผมลุกขึ้นพลางกระโดดเอื้อมมือจนสุดแขนเพื่อจะแย่งมันกับมา

แต่ไม่เป็นผลเพราะโคตะสูงประดุจเสาไฟฟ้า = =' เล่นลิงชิงบอลกันอยู่สักพักโคตะก็หยุดหนีแล้วหันกลับมายิ้มให้

"อยากได้นี่คืนงั้นหรอคริสจังง ^^"เกลียดชื่อนี้ที่สุด - -*

"ก็แน่สินี่มันของฉันนะ แล้วก็อย่ามาเรียกฉันว่าคริสจังด้วย!" ผมเอ่ยขณะเอามือชี้หน้าโคตะที่สูงกว่า

งับบบ! เฮ้ย!0.0 ผมสะบัดมือออกทันทีที่โคตุงับเข้าที่นิ้วชี้ของผม

"ทำอะไรน่ะ วิปริตหรือไงกันห๊า !?" ผมเอามือกุมนิ้วตัวเองไว้ที่หน้าอกพร้อมๆกับมองหน้าโคตะ น่าอายที่สุด-///-

"เด็กไม่ดีก็คริสจังเอามือมาชี้หน้าผมก่อนนี่.."เขาเว้นช่วงหยุดคำพูดไปก่อนจะก้าวพรวดมาอยู่แทบจะติดหน้าผม

สวนที่โรงเรียนนี้ไม่ค่อยมีใครผ่านบรรยากาศจึงเงียบสนิท ก่อนที่โคตะจะเบียดตัวผมจนชิดกำแพงแล้วเอ่ยขึ้นมา

"...คงต้องลงโทษแล้วละมั้ง^^" เฮือกก! รู้สึกได้เลยว่าขนลุกไปทั้งตัวถึงจะขัดขืนพยายามดิ้นหนี แต่คนสูงกว่ากลับจับผมไว้จนแน่นทำไงดี ๆ TT' กริ่งงงงงงงง!! ขอบคุณพระเจ้า!เสียงกริ่งทำให้โคตะผงะไปครู่นึง ผมจึงหลุดออกมาได้พร้อมกับแย่งหนังสือเล่มโปรดมากอดไว้ที่หน้าอก "กริ่งแล้ว..ฉันไปนะT///T"

ผมหันหลังวิ่งไปทางอาคารเรียนทันทีได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของโคตะมาทางด้านหลัง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาแกล้งแบบนี้แต่ผมมันก็ไม่ชินสักที - -*

ผมเดินเลาะไปตามทางเดินเพื่อจะไปขึ้นอาคารเรียน ถ้าเป็นเมื่อสองอาทิตย์ก่อนคงจะงมทางไปโผล่ที่เฮติแน่ๆ- -'

ผมย้ายจากอังกฤษมาอยู่ญี่ปุ่นได้ไม่นานด้วยปัญหาทางครอบครัวเพื่อนจึงเป็นสิ่งที่หายากยิ่ง จะมีก็แต่โคตะนั้นแหละที่ป่วนตั้งแต่วันแรกที่ผมเข้ามาจนวันนี้ ภาษาญี่ปุ่นที่ไม่ค่อยแข็งแรงเลยทำให้ทำความรู้จักกับใครยากเข้าไปอีกแต่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวจนชินแล้วแหะ = ='

ความจริงวันนี้ไม่อยากเข้าเรียนเลยมีหนังสือที่อยากอ่านเยอะแยะไปหมด แต่ทำไงได้ละน้าาา~

11:31

หลังจากพยายามอย่างสูงไม่ให้หลับตลอดช่วงเช้าช่วงพักกลางวันก็มาถึง ผมเดินลงไปตามทางเดินเพื่อนไปยังโรงอาหารแต่ก็ต้องสะดุดตาเข้ากับพวงกุญแจรูปดาวสีเงินเล็กใหญ่ปะปนกันที่ข้างทางเดิน ของใครเนี่ยสวยชะมัด

(ชักโลภ= =')ที่ดาวดวงใหญ่ที่สุดมีคำสลักว่า'CC อยู่ด้วยกันตลอดไป' ท่าจะเป็นของคู่รักแหะหาทางเอาไปคืนเจ้าของดีกว่าแต่ว่า'cc' มันใครละเนี่ย- -* คิดไปก็เท่านั้นแหละนะผมเลิกสนใจแล้วเก็บมันเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ถึงจะรู้สึกว่าพวงกุญแจนี่มันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นก็เหอะ

_________________________________________

นัยต์ตาสีฟ้าเข้มสอดส่านสายตาไปทั่วทุกทิศอย่างร้อนใจ พวงกุญแจสุดรักสุดหวงของเขาหายไป

พวงกุญแจที่เป็นเหมือนคำสัญญาที่ผูกติดกันชั่วกาลเวลา มันเป็นของที่คนๆนั้นให้มา มันไปอยู่ที่ไหนนะ!?

-โปรดติดตามตอนต่อไป-

แล้วจะมาอัพต่อนะคะ ^^.