สาวกับสาว

"เธอช่างน่ารักอะไรอย่างนี้อลิน"

"เธอแต่งชุดสวยงามมาก ใบหน้าเธอก็อิ่มเอิบอย่างมีความสุข ฉันชอบเธอเหลือเกิน"

ผู้ชายคนหนึ่งแต่ชุดสีขาว เดินเข้ามาในห้องหอ

"วันนี้เธอเป็นของฉันแล้วนะ แต่ว่าฉันสัญญาว่าจะทะนุถนอมเธอให้ดีที่สุดเลยนะ อลิน"

"เราจะแต่งงานกัน และก็มีลูกด้วยกันสักสองคนเป็นไง จ๊ะ"

อลินมองตากับผู้ชายผิวขาว ตาโต จมูกโด่ง อย่างปลื้มใจ สีหน้าเธอดีใจสุดๆ ยิ้มร่าเลย

"ค่ะ เราจะแต่งงานกันนะคะ และก็มีลูกด้วยกันเยอะๆสักโหลเลยดีไหมคะ"

"มากไปแล้วจ้า พี่ว่าสักสองคนเป็นไง ชายกับหญิงเนอะ"

"ดีค่ะ"

ผู้ชายหอมแก้มอลิน และกอดไว้แนบกาย

อลินกอดจ๋าแบบแนบแน่น

"อลินๆ เธอต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆเลย เธอมาทำอะไรฉันเนี่ย ไม่เอานะ ปล่อยนะ อลิน"

อลินกอดแน่นกว่าเดิม เอาหน้าอกมาไซร้จ๋าใหญ่เลย

"ที่รัก ที่รักจ๋า มาจ๊วฟๆหน่อย"

อลินทำปากจู๋ก้มลงมากอดจ๋าแบบเต็มที่

ภายใต้คอนโดสีขาว บรรยากาศโรแมนติก

จ๋าคิดทะลึ่ง จึงก้มมาทำท่าจะจูบอลิน

"ไม่เอาดีกว่า แฮะ ถ้าทำนะต้องฟ้าผ่าแน่เลย" หัวเราะ

"อลินๆ ตื่นได้แล้ว อลิน ฝันหวานไรเนี่ยยัยลิน"

"จ๊วฟๆ ที่รัก ที่รักจ๋า อลินมาแล้ว"

ลินเพ้อพลางจะถอดเสื้อผ้า

จ๋าจึงหยิบที่เกาหลังมาเกาใหญ่เลย

"อะไรๆ ทำไมที่รักทำแบบนี้" อลินคราง

แล้วอลินก็ลืมตาพรางขึ้นมา

"ว๊ายตะเถรตกต้นตาล นี่ฉันทำอะไรเนี่ย ก็เมื่อกี้ฉันกำลังฝันถึงชายในฝันฉันเลยแหล่ะ คนอะไร๊หล้อหล่อ

เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น"

"อยากแต่งงานกับเค้าหล่ะสิท่า ยัยลิน เธอเพ้อใหญ่แล้วนะ"

"ทำไมในโลกนี้ถึงไม่มีผู้ชายน่ารักๆแบบนั้นบ้างเนอะ ฉันน่ะฝันอยากแต่งงานกับชายในฝันแบบนั้นบ้างจัง"

"อืมโลกมันก็โหดร้ายแบบนี้แหล่ะ"

"อืม"

อลินว่าพลางไปแต่งตัวเป็นชุดนักเรียนเหมือนเดิม เธอติดกิ๊บสีส้มเผยให้รู้ว่าตัวเองยังอยู่ในวัยละอ่อนซะด้วย ใส่เสื้อรัดรูปเห็นหน้าอกตามเคย และก็ใส่กระโปรงสั้นจุ๊ดจู๋

"นี่แหล่ะวันนี้ฉันจะโปรยเสน่ห์หาผู้ชายดีๆหล่ะ ฉันจะทำให้ใครๆต้องอิจฉาฉัน เธอลองดูไปซิ"

"จ้าแม่คนสวย เชื่อตายหล่ะ"

สองคนจูงมือกันเดินไปยังโรงเรียน

จากนั้นสองคนก็ไปสวัสดีคุณครูประจำชั้นชื่อ คุณครู สายหยุด อย่างว่าง่าย

"นั่นจ๋า นักเรียนใหม่ท่าทางเท้เท่ ฉันขอตัวไปจีบก่อนหล่ะ"

อลินเดินปาดๆเข้ามา แล้วพูดว่า

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ อลินค่ะ คุณเพิ่งมาใหม่หรอคะ"

"ครับ" ผู้ชายคนนั้นทำท่ากล้าๆกลัวๆ

"ฉันให้เบอร์โทรนะคะ 045-457...."

ผู้ชายคนนั้นรีบถอยหนีไปข้างหลังจนชนเพื่อนอีกคนนึง แล้วรีบวิ่งหนีไป

ผู้หญิงคนอื่นต่างชี้หน้ามองอลินกันใหญ่ "ดูดี๊ๆผู้หญิงอะไรน่าเกลียดชะมัด แย่ว่ะ ไม่ไว้ท่าเลย เหมือนผู้หญิงข้างถนนเลยว่ะพวกเรา"

"นั่นสิเห็นตอนกลางค่ำกลางคืนไปไหนก็ไม่รู้เนอะ เห็นไอ้วุฒิมันบอกว่าเป็น หึหึ ไม่อยากพูดว่า"

"นี่ถ้าพวกเราไปฟ้องอาจารย์หล่ะ ก็ยัยนี่ต้องโดนไล่ออกแน่เลยว่ะ"

"อืมๆจริงด้วยเนอะ"

"ยัยอลินไปกันเถอะ อลิน อลิน อลิ้น!"

"ไปได้แล้ว"

"จ้าๆไปแล้วจ้า"

"คนอะไรหน้าไม่อายจริงๆเนอะพวกเรา ไม่เบอร์ผู้ชายก็เป็นด้วย เหอะ"

อลินกับจ๋าเดินออกไปจากโรงเรียนด้วยสีหน้าที่อับอาย

อลินได้แต่ก้มหน้าก้มตาเวลาเดินไปไหนต่อไหน

"พวกเธอจะไปไหนกันจ๊ะ" อาจารย์สายหยุดกล่าว

"มาถึงโรงเรียนแล้วก็เข้าไปเรียนสิจ๊ะ หรือจะให้สารวัตรนักเรียนจับตัวไปหล่ะ

"ค่า รับทราบค่า"

"นี่เธอเมื่อเช้ายัยนั่นเองที่ไปให้ท่าผู้ชายน่ะ น่าอายจริงๆ"จ๋าหน้าแดงอายทั้งวันเดินไปไหนก็มีแต่คนทักถึงเรื่องเมื่อเช้า

ไม่ว่าจะเดินไปโรงอาหาร เดินที่หอประชุมลำพัง หรือแม้แต่ในห้องเรียน ก็มีแต่คำวิจารณ์เต็มไปหมด

"ฉันว่าฉันจะลาออกกลับไปบ้านเกิดไปช่วยแม่ขายผักว่ะ"

"แกอย่าไปเลยทนต่อไปอีกหน่อยเถอะว่ะ ชีวิตนี้ไม่สิ้นหวัง เคยได้ยินไหมว่ะชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไปอ่ะ"

"จ้าฉันจะทนเพื่อแกกัน เพื่อนรัก"

"ดีมาก ค่อยสมกับที่แกเป็นเพื่อนฉันหน่อยว่ะ"

"พรุ่งนี้ทำการบ้านมาส่งคุณครูสายหยุดด้วยนะ"

"จ้าฉันจะเปลี่ยนใจจากจับผู้ชายมาตั้งใจเรียนจ้า"

"ยังมาทำทะลึ่งอีกยัยลิน แต่ดีแล้วพยายามหน่อยนะ"

หลังเลิกเรียนสองคนกลับบ้านไปด้วยกัน

อลินเปิดโคมไฟในคอนโดสีขาวตั้งใจทำการบ้านที่ครูสั่งทุกวิชาและสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนเพื่ออนาคต

 ศัพท์อังกฤษตัวไหนที่ไม่เข้าใจ อลินก็ถามจ๋า

"หึจ๋านี่เรียนเก่งชะมัด ผิดกับเราเลย" อลินคิด

"งานนี้อลินสู้ตายค่ะ 55"