สาวกับสาว
วนิดา
3) ภาพบาดใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอลินที่ไปแอบหลบที่พุ่มไม้ทางด้านหลังได้ยินที่จ๋าคุยกับวุฒิพอดีจึงตกใจ
"กรี๊ด นายจะทำอะไรอ่ะ นายจะเปิดคลิ๊ปฉันหรอ อย่านะ อย่านะ"
"ถ้าเปิดคลิ๊ปเพื่อนฉัน แน่จริงก็หาคลิ๊ปฉันมาเปิดด้วยสิ" จ๋าบอก
"ดี๊ งั้นวันนี้ฉันจะเปิดคลิ๊ปทั้งสองคนเลย เป็นไง งานนี้สนุกแน่ ยัยหมวยเอ๊ย"
"อย่านะ" ทั้งสองคนกล่าว
"ฉันจะเปิดแล้วเธอจะทำไม ไอ้เฉ่งไปหยิบกล้องวีดีโอมาซิ ฉันจะเปิดอีนางสองคนนี่ดูว่ะ"
"55 งานนี้สนุกแน่เลยลูกพี่"
เฉ่งหยิบกล้องวีดีโอมาเปิดให้อลินและจ๋าดู
ในกล้องมีภาพตอนที่อลินเดินมาถึงป่าละเมาะและทำหน้าตกใจสุดขีดเมื่อเห็นไอ้วุฒิกับไอ้เฉ่งเข้ามากอดอลินไว้
"อย่านะๆ อย่าทำอะไรฉันนะ ไอ้เลว"
"อยู่เฉยๆน่ะ เดี๋ยวฉันจะเปิดอะไรให้เธอดู" ว่าพลางไอ้เฉ่งก็เข้าไปจับอลินไว้
แล้วไอ้วุฒิก็ควักอาวุธลับออกมา
"กรี๊ด" อลินร้องลั่น
"ไปจับนางนี่มา แล้วให้มันเป็นของข้า 555 มันต้องเป็นของข้า"
อลินโดนทั้งจูบ ทั้งกอด ทั้งปล้ำอย่างหนำใจ ร่างทั้งสองกลืนกินกันโดยแนบสนิท
ในภาพอลินอ่อนแรง และโดนไอ้เฉ่งจับมัด และภาพถูกซูมใกล้ๆไปทุกที จนเห็นเนื้อหนังมังสาของอลินอย่างชัดเจน
"พอสักทีไอ้วุฒิปิดได้แล้ว ฉันไม่ไหวแล้ว พอ พอสักที" อลินตะโกนเสียงดัง
"ก็ได้ ถ้าเธออยากให้ฉันหยุดเปิดวีดีโอบ้าๆนี่ เธอก็ต้องมาเป็นของฉันอีกทีซี้ อลิน"
ไอ้วุฒิกล่าวด้วยท่าทีเย้ยหยิน
"ไม่ ใครจะอยากไปเป็นของแก ไอ้บ้า"
"ไม่งั้น ฉันก็จะเอาวีดีโอนี่ไปประจานเธอที่โรงเรียน ไม่เชื่อก็คอยดูซี่"
วุฒิหัวเราะด้วยความสะใจ
ทันใดนั้น จ๋าก็แย่งกล้องไปจากมือวุฒิ เค้ากระชากกล้องแข่งกับไอ้วุฒิ
แล้วกล้องก็ตกลงพื้น
"ไม่มีทางหรอกวุฒิเธอไม่มีทางจะทำร้ายฉันกับเพื่อนได้หรอก"
จ๋าคว้ากล้องขึ้นมา
"เร็วอลิน วิ่งๆ วิ่งไปเร็ว"
อลิน และ จ๋าวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว
"น้องสาวเธอไม่มีทางหนีฉันพ้นหรอก จริงไหมไอ้เฉ่ง"
"จริงลูกพี่"
สี่คนวิ่งผ่านป่าละเมาะท้ายโรงเรียน
"ว๊ายบรรยากาศน่าขนลุกไรอย่างนี้ไม่รู้อ่ะจ๋า"
"รีบวิ่งไปอีกนิดเดียวก็พ้นแล้ว"
"มีไรหรอลูกพี่"
"ข้าปวดฉี่ว่ะ ขอฉี่ตรงนี้ได้ไหม เอ่อบรรยากาศมันเย็นๆว่ะ"
"ลูกพี่ๆเหยียบอะไรอ่ะ"
วุฒิเหยียบอยู่บนฝาโรงศพของผีไม่มีญาติ
"อ๊าย ศพๆ"
"อะไร้"
"ว๊าย" วุฒิตกใจกลัวฉี่แตกรดกางเกงเลย
"ว๊ายลูกพี่ทำอะไรเนี้ย เปียกหมดแล้ว"
"ฝากไว้ก่อนเถอะนางอลิน ฉันจะมาแก้แค้นเธอสองคนแน่"
อลินกับจ๋าวิ่งหนีมา50เมตรแล้วในที่สุดก็พ้นจากเงื้อมือของไอ้วุฒิและนายเฉ่งเสียที
สาวทั้งสองโล่งอก
อลินยิ้ม
"จ๋าฉันเห็นไอ้เฉ่งกับไอ้วุฒิมันกำลังเดินมาทางนี้แล้ว"
"เฉยๆไว้นะอลิน มันไม่รู้หรอกว่าคอนโดเราอ่ะหลังไหน"
"อืมจริงสิ"
วุฒิกับเฉ่งหาอลินกับจ๋าไม่เจอจึงเดินกลับไป
"เฮ้อในที่สุดก็รอดพ้นจากมือคนชั่วซะทีเนอะ"
"อืม แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะกลับมาแก้แค้นเธอเมื่อไหร่เนอะอลิน"
"แต่ยังไงฉันก็สัญญาว่าจะดูแลแกให้ดีที่สุดว่ะ เพื่อนรัก"
"ขอบใจแกมากว่ะ"
จ๋ากอดคออลินแบบรักเพื่อนคนนี้มาก
แล้วอลินกับจ๋าก็เสียบคีย์การ์ดขึ้นคอนโด
ภาพไอ้วุฒิปล้ำอลินวนเวียนอยู่ในสมองจนเธอมิอาจหลับลงได้เลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
