ความรักของยัยบ๊องกับนายใจดี
วนิดา
3) มองกันด้วยสายตาละมุนละไม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฟ้าฟาดมองหน้าหนิหน่าพร้อมกับยิ้มให้
หญิงสาวงัวเงียลุกขึ้นและตกใจเป็นอย่างมาก
"นายๆ นายมองหน้าฉันทำไม"
"อ๋อผมมองวิวน่ะครับ"
ฟ้าฟาดยิ้มให้อีกครั้ง
"แล้วนายเข้ามาในห้องพยาบาลนี้นานแค่ไหนแล้ว"
อ๋อก็สักครึ่งชั่วโมงได้แล้วครับ"
"แล้วนายมองอะไร"
"มองวิวครับ" ยิ้มพริ้มอีกที
"แล้วคุณค่อยยังชั่วแล้วหรือยังครับ ให้ผมช่วยทายาให้ไหมครับ"
"ไม่ต้องฉันทาเองได้"
"ครับ"
"มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะครับ คุณคนสวย"
"อีตาบ้าออกไปเลยไป"
ครับ แล้วฟ้าฟาดก็ออกไปจากห้องแบบไม่เต็มใจสักเท่าใดนัก
ฟางและแก้วเดินเข้ามาได้ยินที่หนิหน่าพูดพอดี
"นี่ยัยหนิหน่าไปว่านายฟ้าฟาดเค้าทำไมหล่ะ เค้าอุตส่าห์หวังดี"
"นายนั่นหน่ะจุ้นจ้านจะตายไป เห็นแล้วหมั่นไส้"
"หรอ"
"อืม"
"แล้วนี่เธอค่อยยังชั่วแล้วหรือยังจ๊ะ ยังปวดอยู่หรือเปล่าหล่ะ"
"นิดหน่อยน่ะจ๊ะ"
"อืมวันนี้อาจารย์ให้การบ้านเยอะแยะเลย ทั้งเลข ทั้งไทย อังกฤษอีก"
"จ้าเดี๋ยวกลับไปทำ"
"แล้วที่สำคัญนะ ฟ้าฟาดน่ะท็อปวิชาเลข กับอังกฤษเมื่อคราวก่อนด้วย"
"เก่งจริงๆเลยเนอะ"
หนิหน่า "หรอ"
"งั้นหรอจ๊ะ"
"งั้นเธอช่วยพาฉันกลับบ้านทีนะ ฉันไม่ไหวแล้ว"
"ได้จ้า พวกเราพร้อมอยู่แล้วแหล่ะ"
ฟ้าฟาดมาแอบอยู่หน้าห้อง มองหนิหน่าตาไม่กระพริบเลย
เขาโผล่หน้าออกมาเอียงอายพร้อมพูดว่า "ให้ผมช่วยพยุงไหมครับ"
ฟางกับแก้วเห็นด้วย
"ได้สิช่วยอุ้มยัยหนิหน่าไปเลยนะ คนอะไรตัวหนักชะมัด"
"ครับ"
"ไม่เอาอ่ะๆ ฟางแก้วทำไมทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่เอานะ"
"อุ้มไปเลยจ้าฟ้าฟาด"
"ไม่เอาฉันไม่ยอมนะ ฟางกับแก้วเธอกลับมานี่เดี๋ยวนี้"
แล้วฟ้าฟาดก็อุ้มหนิหน่าไปอย่างใจเย็น หนิหน่าในอ้อมแขนของฟ้าฟาด
เธอแอบยิ้มอ้อมแขนอันแข็งแรงของเค้าแสนจะอบอุ่น
หนิหน่าใจตกถึงตาตุ่มเมื่อร่างบางถูกร่างหนากว่าอุ้ม หนิหน่าอายหน้าแดง
"เอ้าถึงบ้านคุณแล้วครับ"
ฟ้าฟาดค่อยๆหย่อนตัวหนิหน่าอย่างนิ่มนวล
"ขอบคุณนะ"
"ครับไม่เป็นไรครับ"
"แต่นายไม่ต้องมาทำดีกับฉันให้มากนักก็ได้นะ"
"ทำไมหล่ะครับ"
"แล้วทำไมนายต้องมาทำดีกับฉันด้วยหล่ะ"
"ก็ผม เอ่อ......"
"ไม่ทราบสิครับ" อมยิ้ม
ฟ้าฟาดเดินกลับบ้านซึ่งอยู่ไม่ห่างจากบ้านของหนิหน่านักด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ถึงบ้านแล้วค่ะ คุณแม่"
"จ้าแม่มาแล้วจ้า"
"แล้วนี่ไปโดนอะไรมาหล่ะจ๊ะ ต๊ายเป็นที่ก้นด้วยตลกจังเลยจ๊ะลูก"
"ยังมาหัวเราะอีกนะคะ ตลกมากหรือไง"
"ก็ อืม แม่ไม่พูดดีกว่า"
"แล้วตะกี้ใครมาส่งหล่ะจ๊ะ "
"ก็เพื่อนน่ะค่ะ พอดีหนูเป็นแผลเค้าเลยมาส่ง"
หนิหน่าแอบยิ้ม ว่าไปตานี่ก็น่ารักดี 555
หนิหน่านอนหลับในห้องแสนอบอุ่นสีชมพู แล้วก็ติดรูปตาฟ้าฟาดไว้ที่หัวนอน
"55 ฉันจะฝันถึงเธอหล่ะอีต้าบ้า"
"แต่เธอไม่ได้แอ้มฉันง่ายหรอก ต้องลองใจอีกนาน"
เชอะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
