The inflict War : สงครามพิฆาต หน่วยรบถล่มโลกันต์

เวสท์เร่งฝีเท้าอย่างเต็มที่เพื่อจะหนีจากการไล่ล่าของศัตรูที่ไล่กวดขันเข้ามาในทุกที เสียงกระสุนปืนดังลั่นสนั่นไปทั่วผืนป่า ต้นไม้หลายต้นโดนแรงอัดจากกระสุนยิงใส่จะเปลือกแตกกระจายออก “ผู้กอง ไม่ไหวแล้วนะเนี่ย กระสุนที่เตรียมมาจะพอหรือเปล่าก็ไม่รู้เนี่ยมันมากันเป็นกองร้อยเลยนะน่ะ”ดอร์จพูดขณะที่ถอย และสลับกับยิงสกัดศัตรูเป็นระยะ เพื่อรักษาระยะห่างไม่ให้พวกศัตรูตามมาได้ทัน “พบศัตรูแล้วครับผู้กองชาร์ก พวกมันมีกำลังสนับสนุนมาด้วยครับ ตอนนี้กำลังทุ่มกำลังทั้งหมดไล่ล่าอยู่ครับ”ทหารวิทยุที่รับข้อมมูลมารายงานต่อชาร์ก “กำลังทหารที่ถูกส่งลงพื้นที่ตอนนี้มีเท่าไหร่” “มีทั้งหมด 132 นายครับ พร้อมกับสุนัขทหารอีก 2 ตัวครับ” “เอาวิทยุมานี้... จากผู้กองชาร์กเรียกนายหมู่ทุกหมู่ ให้ทำการจัดกำลังยิงเต็มพิกัด จับเป็นหรือจับตายศัตรูก็ได้ แต่อย่าให้มันหนีรอดไปได้!!”เสียงประกาศอันแข็งกร้าวดังผ่านสัญญาณวิทยุไปยังแต่ละเครื่องของนายหมู่ที่ปฏิบัติการทุกหมู่ กลุ่มของเวสท์วิ่งมาพบกับกลุ่มของบรอสกับฟรอส ก่อนจะมุ่งหน้าตรงไปที่เรืออย่างรีบเร่ง โดยมีพวกของจ่าเคิร์กรอรับอยู่ “มาเร็วผู้กอง มานี่ผมช่วยเอง”เจมส์เข้าไปรับตัวของอแลนด์จากเวสท์ “พวกเราโดยตามมาติดๆเลย กระสุนที่เตรียมมาก็หมดแล้วสิ ต้องรีบกันแล้วล่ะ”เวสท์พูดขึ้น “ไม่ต้องห่วงผู้กองผมเตรียมการเอาไว้หมดแล้วผู้กอง รีบไปขึ้นเรือกันก่อนเถอะ”จ่าเคิร์กพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสะใจที่ซ่อนเอาไว้อยากจะระเบิดออกมาอย่างเต็มที่ “เข้าใจแล้วล่ะจ่า เล่นของหนักเลยนะ”เวสท์ยิ้มแล้วใช้มีตบบ่าของจ่าเคิร์กเบาๆก่อนจะเดินไปขึ้นเรือ จ่าเคิร์กค่อยๆถอยตามเวสท์ไปอย่างช้าๆ เพื่อรอดูศัตรู “พบศัตรูแล้ว ยิง!!”ทหารของศัตรูตะโกนบอกกัน กระสุนนับพันถูกรัวใส่อย่างบ้าคลั่งแนวโขดหินที่ถูกใช้เป็นที่กำบังโดนแรงอัดจากกระสุนเข้าไปก็แตกและมีรอยร้าว และเต็มไปด้วยรูพรุนของกระสุน “เอาล่ะ ความสนุกมันอยู่ตรงนี้แหละน่ะ 5555”จ่าเคิร์กกดชนวนระเบิดที่โยงมาจากแนวป่าด้านบนที่พวกศัตรูกำลังยืนยิงเขาอยู่ เสียงระเบิดดังสนัน เกิดระเบิด 6 จุดใหญ่ เป็นแนวหน้ากระดาน เป็นทางยาวกว่า 300 เมตรที่จ่าเคิร์กได้เตรียมการเอาไว้ตั้งแต่แรก ควันพวยพุ่งคละคลุ้งเต็มไปทั่วบริเวณพื้นที่ จ่าเคิร์กก็ถอยกลับไปขึ้นเรืออย่างสบายใจ “จ่านี้ยังฮาร์ดคอร์ไม่เปลี่ยนเลยนะ ขิงยิงแก่ยิงเผ็ดจริงๆนะจ่า”ดอร์จพูดแซวจ่าเคิร์กที่กำลังขึ้นเรือ ทุกคนมีสีหน้าเปลี่ยนไปจากความตรึงเครียดที่มีอยู่เมื่อครู่เป็นเพราะความสนิทสนมของพวกเขาทำให้ช่วยผ่อนคลายสถานการณ์ไปได้บ้าง “แต่ว่าระเบิดชุดเดียวจะเอาอยู่เหรอจ่า พวกมันมากันอีกแล้วน่ะ”ฟรอสพูดแล้วชี้ให้ดู พวกทหารศัตรูที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจากระเบิดวิ่งเข้ามายืนยิงอยู่หลังแนวโขคหินบริเวณชายหายที่เรือของเวสท์กำลังแล่นออกไป “ถ้ามีแค่นี้ก็ไม่ใช่จ่าเคิร์กแล้วล่ะสะ 10..9...8...7..6...5..4..3...2..1... บึ้ม!! 5555”จ่าเคิร์กพูดพร้อมนับถอยหลังแล้วหัวเราะออกมาอีกอย่างสะใจ เพราะในแนวโขดหินและบริเวณชายหาดรอบๆบริเวณนั้นมีระเบิด C4 ติดชนวนระเบิดนับถอยหลังแบบ 60 วินาที ที่จ่าเคิร์กเริ่มปลดชนวนก่อนจะขึ้นเรือ นับว่าเป็นการกะระยะเวลาที่แม่นยำที่สุด อันเกิดจากประสบการณ์ทางด้านระเบิดที่จ่าเคิร์กสั่งสมมาเป็นเวลากว่า 30 ปี “แพทย์สนามเข้าพื้นที่ด่วย ยกเลิกการปฏิบัติภารกิจ ย้ำ ยกเลิกการปฏิบัติภารกิจ”ชาร์กรีบสั่งการทันที่ที่ได้ยินเสียงระเบิดระลอกที่สอง “รับทราบ”เสียงของเหล่าหัวหน้าหมู่ปฏิบัติการรายงานกลับมา “อพยพผู้บาดเจ็บออกมาจากพื้นที่ก่อน แล้วรายงานความเสียหายกลับมาด้วย”ชาร์กสั่งการด้วยน้ำเสียงที่สั่น เพราะเต็มไปด้วยความแค้นและเจ็บใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่เขาจะเข้าไปในยานเกราะ “แค่นี้พวกศัตรูก็ตามมาไม่ได้แล้วล่ะนะ เฮ้อ... ค่อยโล่งใจได้หน่อย”เวสท์ถอนหายใจก่อนที่จะพิงหลังกับผนังเรืออย่างโล่งใจที่ไม่เคยมีมาก่อนหน้านี้