The inflict War : สงครามพิฆาต หน่วยรบถล่มโลกันต์

เรือของเวสท์แล่นเทียบท่าเข้าถึงพื้นที่เป้าหมายตามเวลาที่คาดการณ์เอาไว้ทุกคนต่างลงจากเรือพร้อมกับสัมภาระที่ใช้ในการทำภารกิจนี้ เวสท์ในฐานะหัวหน้าหน่วยรบจึงเรียกประชุมปรับเปลี่ยนและเตรียมความพร้อมก่อนปฏิบัติงานจริงอีกครั้ง
                “มีเรื่องอยากจะปรับเปลี่ยนซักเล็กน้อย พอลล์นายย้ายเรือไปจอดในแนวโขดหินฝั่งนั้น เราไม่รู้ว่าศัตรูจะซุ่มอยู่แถวนี้หรือเปล่า เพราะว่าจุดนี้เป็นพื้นที่โลง หากเกิดการปะทะพวกเราจะเป็นฝ่ายพลาดพลั้งได้ง่าย”เวสท์สั่งการให้กับพอลล์ที่ทำหน้าที่เฝ้าเรือ เพราะชาดหาดที่เรือของพวกเขาเข้าเทียบท่านั้นเป็นหาดโล่ง จึงต้องหาพื้นที่ที่ได้เปรียบทางยุทธวิธีไว้รองรับสถานการณ์ที่ไม่อาจจะคาดเดาได้ ทันทีที่พอลล์รับคำสั่งก็ลากเรือออกไปแล้วนำไปจอดในแนวโขดหินตามคำสั่ง
            “ส่วนคนที่เหลือในทำตามแผนการเดิมได้ แยกย้าย!!”เวสท์หันมาย้ำกับสมาชิกหน่วยอีก 7 คนก่อนจะเริ่มทำภารกิจ ทุกคนแยกย้ายไปตามแผนที่เวสท์ได้วางเอาไว้ บรอสกับฟรอสแยกไปทางซ้าย ส่วนดอร์จกับจอร์นไปกับเวสท์ในทางขวา หลังจากที่ทุกคนไป จ่าเคิร์กก็หยิบกระเป๋าของตัวเองออกมาพร้อมกับเปิดออก
                “โอ้โห เล่นขนาดนี้เลยเหรอจ่า”เจมส์ร้องออกมาอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นอุปกรณ์ที่จ่าเคิร์กเอามา
                “มันต้องแบบนี้แหละ ถึงจะสะใจ ฮ่าฮ่าฮ่า”จ่าเคิร์กพูดแล้วหัวเราะออกมา
ขณะเดียวกันอแลนด์เองก็พยายามจะหลบหนีออกจาพื้นที่ของศัตรูเพราะเขาได้รับการติดต่อพิกัดนัดพบใหม่จากทางศูนย์บัญชาการแล้ว ซึ่งเป็นพิกัดที่เวสท์ ดอร์จและจอร์นกำลังมุ่งหน้าไป  อแลนด์พยายามพยุงตัวเองก้าวไปอย่างช้าๆ ขณะที่เลือดของเขาก็ไหลหยดเป็นทาง
                “บ้าจริงเลย อย่างงี้พวกมันก็ตามมาได้สิ”อแลนด์พูดหลังจากเขาก้อมลงไปมองพื้นที่เต็มไปด้วยรอยเลือดของเขา
                “โฮ่งๆๆ”เสียงของสุนัขทหารที่เข้ามาค้นหาในพื้นที่เห่าดังขึ้น
                “แย่ละสิ สุนัขทหาร ให้ตายสิช่วยไม่ได้ละ”อแลนด์พูดแล้วก็หยิบทุ่นระเบิดเคลมอร์ ที่เขาติดตัวมาสองอันตั้งทิ้งเอาไว้ ห่างกันไม่มาก สุนัขทหารก็ไล่กวดเข้ามา
                “บึ้ม!!!”เสียงทุ่นระเบิดดังขึ้น สังหารสุนัขทหารตัวหนึ่งที่วิ่งเข้ามาตายคาที ช่วยให้อแลนด์รอดไปได้จากคมเคี้ยวของสุนัขทหารได้ก็จริงแต่นั่นยิ่งทำให้เขาเสียงมากขึ้นยิ่งด้วย
                “เสียงระเบิด.... ส่งกำลังไปค้นหาในพิ้นที่เกิดระเบิดเร็วที่สุด”ชาร์กพูดขึ้นหลังจากที่ได้ยินเสียงระเบิด
                “พวกเราไม่มีเวลามากแล้ว เริ่มมีการปะทะแล้ว เร่งฝีเท้าเข้าหน่อยเร็ว”เวสท์หันมาเร่งดอร์จกับจอร์น
ทั้งฝ่ายเวสท์และฝ่ายชาร์กทุกคนต่างพุ่งเป้าไปยังจุดระเบิดให้เร็วที่สุด อแลนด์เองก็พยายามเร่งฝีเท้าไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
                “หยุด อย่าขยับ”ทหาร SEF สามคนที่มาถึงตัวอแลนด์ก่อนสั่งขึ้นพร้อมยกปืนเล็งไปที่อแลนด์เตรียมพร้อมลั่นไกได้ทุกเมื่อ อแลนด์ในขณะนี้ยืนอยู่ใกล้กับต้นไม้ใหญ่สองต้น เขาตัดสินใจยกมือขึ้นเหนือศรีษะและหันไป ทหารสองคนก็ลดอาวุธลงแล้วเข้ามาเพื่อจะทำการปลดอาวุธ
                “ผู้กองพบเป้าหมายแล้วครับ”ทหารรายงานตรงไปยังผู้กองชาร์ก
เวสท์ ดอร์จ จอร์นที่มาถึงก็หลบเข้าหลังต้นไม้ ก่อนจะนัดหมายกัน
                “ดอร์จนายจัดการคนทางซ้าย จอร์นนายคนทางขวา พร้อม... ไป!”เวสท์พูดสั่งการทันทีเพราะว่าเขาไม่มีเวลาให้คิดมากอีกต่อไปแล้ว
                “ปัง...ปัง....ปังๆๆ”เสียงกระสุนรัวดังขึ้น ทหาร SEF 3 คนถูกยิงล้มลงไปกองกับพิ้นในทันที เวสท์วิ่งเข้าไปพยุงตัวอแลนด์ โดยมีดอร์จและจอร์นคอยระวังหลังเอาไว้ให้ พวกเขาเร่งฝีเท้ากลับไปยังเรือ ในขณะที่การยิงกดดันจากทางศัตรูก็มีมาเป็นระยะๆ
                “บรอส ฟรอส ทำการถอนตัวเราได้ตัวเป้าหมายแล้ว”เวสท์สั่งการผ่านวิทยุสื่อสาร
                “ทราบแล้วครับผู้กอง”บรอสกับฟรอส หันหลังกลับและรีบวิ่งกลับไปยังจุดจอดเรือ
                “จ่าได้ยินผมไหม ทุกอย่างโอเคไหม”เวสท์ติดต่อมายังพวกของเคิร์กที่เตรียมพื้นที่อยู่
                “เรียบร้อยผู้กอง เหลือแค่รอผู้กองกลับมาเท่านั้นแหละ”จ่าเคิร์กพูดไปในขณะที่เขาเริ่มทำการเก็บของ