แค้น เจ็บ รัก ฆ่า

กรี๊ด! เสียงหญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดจากมืออันเยือกเย็นของชายชุดดำคนนั้นภายใต้สายฝนที่กระหน่ำลงมาไม่หยุดยั้ง
ชายคนนั้นพยายามจะฆ่าผู้หญิงบ้าคนนั้น.. ฉึก
สิ้นเสียงร้องแล้ว เสียงนั้นหายไปกับความเงียบและความมืด...
พรึบ!
มณทิราตื่นจากความฝันอันแปลกๆเหล่านี้ทันทีเหงื่อเริ่มซึมซับใบหน้าเรียวขาวของเธอ
"ฝันอีกแล้วเหรอเนี่ยน่ากลัวชะมัด" เธอปลอบใจตัวเองชั่วครู่ แล้วพลางไปมองนาฬิกาข้างฝา
"ตี3เองเหรอเนี่ย ไม่เอาละนอนไม่หลับไปดื่มกาแฟที่ร้านข้างทางดีกว่าฝันน่ากลัวจัง" มณทิราปลอบใจตัวเองก่อนที่จะไปแต่งตัวด้านล่างและเดินไปตามถนนเปลี่ยวคนเดียว เธอเดินไปตามถนนได้สักพัก
"ช่วยด้วย!" เสียงลึกลับเหมือนมีพลังทำให้มณทิราหันมาหาต้นเสียงทันที
"ใครน่ะ" เธอถาม  เสียงนั้นเงียบหายไป
"ช่วยชั้นด้วย" สักพักเสียงนั้นก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
"ชั้นถามว่าใครน่ะ คุณเป็นใคร" เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ
จนกระทั่งมณทิราเหลือบไปเห็นร่างใครคนหนึ่งเป็นผู้หญิงนั่งอยู่ตรงข้ามม้านั่งห่างกับเธอไม่กี่ก้าวแต่มณทิรายังมองไม่ชัดเพราะแสงไฟมันสลัวๆมองไม่เห็น
"ใครน่ะ" เธอพยายามเพ่งไปแต่เดินเท่าไรมันก็ไม่ถึงซะที ก่อนที่เธอจะเดินไปถึงร่างของชายอ้วนคนหนึ่งถือจอบออกมาหมายจะฆ่าหญิงคนนั้นส่วนมณทิราคงเพ่งมองอย่างหวาดเสียว
"กรี๊ด!! อย่านะ อย่า อย่าฆ่าชั้น" เสียงผู้หญิงคนนั้นขอชีวิตจากชายอ้วนแต่ไม่ทันแล้ว
"ฉึก!!" จอบทะลุเข้าไปในลำไส้จนทะลุถึงหลังของหญิงคนนั้นอย่างรวดเร็ว เสียงเงียบหายไป
มณทิราอ้าปากค้างกับภาพที่เห็นตรงหน้าเขาพยายามที่จะฆ่าผู้หญิงบ้าคนนั้นเหรอ ก่อนที่จะมีสัญชาตญาณของผู้หญิงมาเช่นเคย
"กรี๊ด!!!!!!"  และแล้วเธอก็สลบไป...