"นิมิต๑"

 

 คาถาพระมหาจักรพรรดิ์นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ (๓ ครั้ง)นะโมพุทธายะ พระพุทธไตรรัตนญาณมณีนพรัตน์ สีสะหัสสะ สุธรรมาพุทโธ ธัมโม สังโฆ ยะธาพุทโมนะพุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชาอัคคีธานัง วะรังคันธัง สีวลีจะมหาเถรังอะหังวันทามิ ทูระโตอะหังวันทามิ ธาตุโยอะหังวันทามิ สัพพะโสพุทธะ ธัมมะ สังฆะ ปูเชมิ
เป็นคำภาวนาก่อนนอนของฉันที่หลังจากภาวนาเสร็จฉันก็หลับไป ฉันไปโผล่เอาที่ท้องฟ้า ตัวฉันเองกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า ฉันเห็นกลุ่ม เป็น ๒ กลุ่ม อีกฝังเป็นสีขาวอีกฝั่งเป็นสีดำ และฉันก็ลอยลงต่ำมาเรื่อยๆ จนเห็นชัดว่า ที่เป็นกลุ่มดำๆ ๒กลุ่ม ที่แท้ มันคือ ผีและมนุษย์ กำลังต่อสู้กันอยู่ และฉันก็ล่วงตุ๊บลงกลางวงพอดี
" เฮ้ย ตายล่ะทำไมต้องล่วงลงตรงนี้ว่ะ"
ฉันโดนเหยียบแต่ไม่มีอาการเจ็บ โดนดันไปเรื่อยจนถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ที่ได้ยินเสียงกรีดร้อง บ้างวิ่งหนี บ้างโดนฆ่าโดยพวกผี แล้วฉันก็หยุดอยู่ต่อหน้าชายชราคนหนึ่ง
"เอา รับไป แล้วรีบไปช้วยเด็ก ๒ คนนั้นออกมาให้ได้ พากันหนีไป ฉันคงไม่ไหวแน่"
ในมือฉันเป็นดาบด้ามยาวมาก ฉันถือและวิ่งตามหาเด็กตามที่ชายชราบอก
" ฆ่าาาาาา มานนนนน"
เสียแหบแห้งของเหล่าผี พวกนั้นที่มันเห็นฉัน มันได้วิ่งลุมเข้ามาที่ฉัน ฉันเหวี่ยงดาบไปครั้งเดียวตัดหัวพวกผี ๔-๕ หัว เลือดกระเด็นเต็มพื้นไปหมด ฉันได้ตามหาเด็กที่ ชายชราบอก
" ว้ายยยยยยย ช้วยด้วย "
เสียงกรีดร้องให้ช้วยเป็นระยะๆ เสียงคำราม เสียงยื้อแย้งกัดฉีกเนื้อมนุษย์ ภาพที่ฉันเห็น บ้างฉีกแขนขาแย้งกันกิน บ้างก็ควัก ตับ ไต ไส้พุง มนุษย์ ออกมากิน ฉันวิ่งไปตามหาและเจอ กลับช้วยไม่ทันเด็กโดนผีพวกนั้นทำร้ายตายไปแล้ว
"บ้าชิ๊บ ช้วยไม่ทัน"
ฉันสะบดออกมา และได้ฆ่าพวกผีไปหลายตัว วิ่งตามหาคนที่รอด เพื่อจะหนีไปด้วยกัน
"ตามฉันมา "
ฉันได้เรียกคนที่เหลือให้ตามฉันมา และฉันก็ไม่รอดโดนต้อนเข้าไปอยู่ในกรงไม้ โดยคนที่รอดกับฉันไม่ถึง ๕ คน
"ทำไงดีว่ะ โดนจับจนได้"
" แฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เฮ้ย อย่าน่ะ"
พวกผีอยู่ข้างนอกกรงพยามที่จะกินฉัน ฉันกำลังโดนพาไปที่ๆหนึ่งที่ฉันไม่รู้ว่าที่ไหน และฉันก็ นึกขึ้นได้ว่าต้องหาทางรอด
จึงได้เอาก้อนหินเล็กๆ มาขีดที่คอ เพื่อแกล้งว่าโดนกัดแล้ว และทำท่าทางให้เหมือนว่าเหมือนพวกมันแล้ว ฉันได้กระแทรกกรงออกมาข้างนอก
" อย่าเข้ามาน่ะ ไม่งั้นฉันกินพวกแกแทนพวกมนุษย์พวกนี้แน่ๆ"
"หยุด"
เสียงหัวหน้าขบวนสั่งลูกน้องผีให้หยุด
" นางโดน พวกของเรากัดแล้ว ไม่ต้องพาไปแล้ว "
หลังจากนั้น ฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่าง งวยงง และที่น่าแปลกคือ ที่ต้นคอของฉันฉันเจ็บมีรอยขีดติดมาด้วยนี้สิ มันน่าแปลกจริงๆ
                                                   " สา"