ขุมทรัพย์ราชันย์

ราตรีอันแสนเงียบสงัดปรากฏเงาหญิงสาวนั่งกอดเข่าพาดผ่านนอกระเบียง
“ยังไม่นอนอีกรึปลา”
เสียงใครคนหนึ่งเพิ่งเดินผ่านประตู
“ยังค่ะ”
หญิงสาวตอบอย่างเรียบเรียบ
“แล้วพี่ละค่ะ”
ชายหนุ่มดีดตัวขึ้นมาบนระเบียงเกือบจะตกแต่น้องสาวคว้าไว้ได้
“ระวังหน่อยเดียวตกไปไม่รู้นะ”
ชายหนุ่มบ่นพึมพำในลำคออย่างใจเสีย
“แล้วพี่ยังไม่หลับไม่นอนอีกรึ”
เสียงน้องสาวย้อนถาม
“พี่ยังไม่ง่วง แล้วเธอละทำไมยังไม่นอน”
พี่ชายตัวดีย้อนถาม
“ยังไม่ง่วง”
ปารินทร์ อัครอิธิเดชย้อนตอบกลับพี่ชาย
บัดนี้นิ่งเงียบดึงบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อออกมาคาบล้วงหาไฟแช็คStarในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นส่งให้น้องสาวเป็น คนจุด นานเท่าใดที่ทั้งสองนั่งบนระเบียงลมพัดผ่าน
“พรุ่งนี้พี่ว่าจะไปเยี่ยมคุณตา”
"งั้นปลาไปด้วยนะ"
"แล้วแต่ปลาสิ"
อัศวินปล่อยควันบุหรี่
"งั้นพี่ไปนอนแล้วนะ บ่าย"
อัศวินดีดบุหรี่ทิ้งแล้วเดินผ่านประตูลับหายไป ปารินทร์ลงเดินหายลับเข้าห้องนอน
บ้านหลังใหญ่บัดนี้ไม่มีแม้แต่แสงสว่างต่างคนหายเข้าห้องนอนบัดนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนยามวิกาลเช่นนี้ใครเล่าจะเดิน ปรากฎเงาเหล่าชายฉกรร5คน เดินด้อมด้อมมองฯหน้าบ้านของสองพี่น้องอัครอิธิเดช
"บ้านใหญ่ดีแท้วะ"
ชายร่างสูงกว่าใครเอ่ยหลังจากดูแล้วไม่ต่ำกว่า3รอบ
"เข้าใจเลือกนะ คงได้หลายตังค์ สาวในบ้านสวยใช่ย่อย"
ชายอีกคนกล่าวขึ้นแล้วควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
"เออ แล้วเราจะเอาอย่างไรกันว่ามาเลย"
ชายร่างสูงคนแรกเอ่ยถาม
"อย่ากระนั้นเลยอุปกรณ์เราไม่พร้อม ไว้วันหลังก่อน"
ชายคนหลังสุดท้วงขึ้น
ชายทั้ง5เดินลับหายไปพร้อมกับความมืดยามราตรีกาล
ปารินทร์ตื่นขึ้นดูนาฬิกาบอกเวลา02.30เธอเดินผ่านห้องพี่ชายเงี่ยหูฟังเสียงกรนของเขาแล้วลงมาชั้นล่าง
เธอเดินมาหยิบกระเป๋าโน้ตบุ๊คแล้วสาวเท้าขึ้นไปบนห้อง