ขุมทรัพย์ราชันย์

ราตรีอันแสนเงียบสงัดปรากฏเงาหญิงสาวนั่งกอดเข่าพาดผ่านนอกระเบียง

“ยังไม่นอนอีกรึปลา”

เสียงใครคนหนึ่งเพิ่งเดินผ่านประตู

“ยังค่ะ”

หญิงสาวตอบอย่างเรียบเรียบ

“แล้วพี่ละค่ะ”

ชายหนุ่มดีดตัวขึ้นมาบนระเบียงเกือบจะตกแต่น้องสาวคว้าไว้ได้

“ระวังหน่อยเดียวตกไปไม่รู้นะ”

ชายหนุ่มบ่นพึมพำในลำคออย่างใจเสีย

“แล้วพี่ยังไม่หลับไม่นอนอีกรึ”

เสียงน้องสาวย้อนถาม

“พี่ยังไม่ง่วง แล้วเธอละทำไมยังไม่นอน”

พี่ชายตัวดีย้อนถาม

“ยังไม่ง่วง”

ปารินทร์ อัครอิธิเดชย้อนตอบกลับพี่ชาย

บัดนี้นิ่งเงียบดึงบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อออกมาคาบล้วงหาไฟแช็คStarในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นส่งให้น้องสาวเป็น คนจุด นานเท่าใดที่ทั้งสองนั่งบนระเบียงลมพัดผ่าน

“พรุ่งนี้พี่ว่าจะไปเยี่ยมคุณตา”

"งั้นปลาไปด้วยนะ"

"แล้วแต่ปลาสิ"

อัศวินปล่อยควันบุหรี่

"งั้นพี่ไปนอนแล้วนะ บ่าย"

อัศวินดีดบุหรี่ทิ้งแล้วเดินผ่านประตูลับหายไป ปารินทร์ลงเดินหายลับเข้าห้องนอน

บ้านหลังใหญ่บัดนี้ไม่มีแม้แต่แสงสว่างต่างคนหายเข้าห้องนอนบัดนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนยามวิกาลเช่นนี้ใครเล่าจะเดิน ปรากฎเงาเหล่าชายฉกรร5คน เดินด้อมด้อมมองฯหน้าบ้านของสองพี่น้องอัครอิธิเดช

"บ้านใหญ่ดีแท้วะ"

ชายร่างสูงกว่าใครเอ่ยหลังจากดูแล้วไม่ต่ำกว่า3รอบ

"เข้าใจเลือกนะ คงได้หลายตังค์ สาวในบ้านสวยใช่ย่อย"

ชายอีกคนกล่าวขึ้นแล้วควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

"เออ แล้วเราจะเอาอย่างไรกันว่ามาเลย"

ชายร่างสูงคนแรกเอ่ยถาม

"อย่ากระนั้นเลยอุปกรณ์เราไม่พร้อม ไว้วันหลังก่อน"

ชายคนหลังสุดท้วงขึ้น

ชายทั้ง5เดินลับหายไปพร้อมกับความมืดยามราตรีกาล

ปารินทร์ตื่นขึ้นดูนาฬิกาบอกเวลา02.30เธอเดินผ่านห้องพี่ชายเงี่ยหูฟังเสียงกรนของเขาแล้วลงมาชั้นล่าง

เธอเดินมาหยิบกระเป๋าโน้ตบุ๊คแล้วสาวเท้าขึ้นไปบนห้อง