Pain ขอแค่นี้ก็พอแล้ว

       ช่วงเปิดเทอมใหม่แรกๆจะคึกคักเป็นพิเศษ ยิ่งเป็นเปิดเทอมใหม่ของเทอม 1 ยิ่งแล้วใหญ่ นอกจาก เพื่อนๆที่ไม่ได้เจอหน้ากันร่วม 4 เดือน หรือการได้เรียนวิชาใหม่ หรือการจ่ายค่าเทอมที่แสนจะบรรยาย คือการได้พบปะน้องใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ กิจกรรมสำหรับช่วงนี้คงหนีไม่พ้น รับน้อง และการประกวด Freshy

       “วันนี้มีประกวด Freshy ไปดูกันมั้ย” ชายหนุ่มผมดำนามว่า 3 เอ่ยถามเพื่อนสาวของเขา

       “อือ แต่คณะนายไม่มีเรียนหรอ” สาวผมขาวเอ่ยตอบพร้มกับถามย้อนไปในตัว “ปกติ คณะแพทย์ เห็นเรียนตลอดนี่” ทั้งคู่นั่งอยู่ที่ซุ้มหน้าห้องสมุดเป็นโต๊ะหินอ่อน 4 เหลี่ยม มีร่มไม้ใบหญ้าร้านค้าตั้งข้างๆ

       “เรียนหนักมาเดือนนึงเค้าเลยให้พักไปพร้อมๆกับเข้ากิจกรรมน่ะ” 3 เอ่ยตอบด้วยเสียงที่อ่อนระทวย “เรียนไม่รู้เรื่องแย้วอ่า ขืนเรียนต่อ น็อคกลางห้องแน่ๆ” เหมือนเขาจะเอ่ยบ่นกึ่งอ้อนเพื่อนสาว

       “ดีแล้ว เกิดเรียนง่าย สอบง่ายได้คะแนนง่าย ผู้ป่วยหมดโลกแน่ล่ะเอ็ง” อัญ เอ่ยด้วยเสียงนิ่งๆอย่างเคย

       “แล้ว เธอไม่ได้ประกวดหรอ” 3 เอ่ยทัก

       “ไม่ล่ะ ชั้นไม่ได้หน้าตาดีขนาดจะไปสู้ใครเค้าได้หรอกนะ” อัญตอบ “หรือว่านายไม่คิดอย่างนั้น” เธอเหลือบมองจ้องตาเขา

       “เอ่อ...เห็นว่าเด่นดีน่ะ เลยน่าจะเข้าประกวด” 3 เอ่ยแบบไม่กล้าสบตา มองนกมองไม้ไปเรื่อย “แล้วเค้าจัดที่ไหนกันล่ะนั่น”

       “วันนี้เค้าแยกตาม คณะก่อนน่ะ พรุ่งนี้ถึงจะประกวดแบบมหา’ลัย” อัญตอบ “นี่นายเคยรู้อะไรบ้างเนี่ย” เธอทำเสียงรำคาญแฝงด้วยความประชดประชัน แต่ผู้เป็นเพื่อนรู้ดีว่านี่เป็นการหยอกล้อของเธอ

       “เค้าเริ่มเที่ยงๆหรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางมองนาฬิกา

       “อุ้ย! บังเอิญจัง” เสียงที่คุ้นจนไม่อยากจะได้ยินดังขึ้น ทั้ง 2 เหลือบมองไปยังต้นเสียง นานี่เอง “ขอนั่งด้วยคนได้มั้ย” เธอแล้วเพื่อนอีก 3 คนยืนฉีกยิ้มให้

       “อะ...อื้ม” อัญเขยิบมานั่งข้างๆ 3 ซึ่ง 3 เองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยอม หรือไม่เดินหนี ตัวเขาเองก็ไม่มีสิทธิมากพอจะไปปฏิเสทหรือไล่ได้ จะพาเธอเดินหนีก็คงไม่ต่างกัน หรือหนีไปคนเดียว ก็ไม่รู้ว่า อัญจะโดนอะไรบ้าง

       “ทั้ง 2 คนเป็นแฟนกันหรอ” นาเอ่ยถามพร้อมกับวางข้าวของ นั่งลงบนเก้าอี้หินอ่อน

       “ไม่ใช่หรอก” อัญ ตอบทันทีด้วยน้ำเสียงสงบ

       “หรอ เห็นมา ม. ด้วยกันทุกเช้าเลย วันแรกก็นั่งกินข้าวด้วยกัน วันต่อมาก็ผูก Tight ให้เกินกว่าคำว่าเพื่อนแล้วล่ะมั้ง” นาเอ่ยล้ออย่างสนุก สีหน้าของเธอเหมือนเด็กไร้เดียงสา ที่ไม่รู้กาละเทศะเท่าไหร่

       “ถ้างั้นคุณก็ว่างงั้นสินะคะ”  เพื่อนของนาหันมาเอ่ยกับ 3 อย่างยั่วยวน “ขอเราทั้ง 4 ไปอยู่ในหัวใจคนละห้องจะได้มั้ย” สายตาที่หยาดเยิ้ม ทำเอา 3 ขยาดพอสมควร

       “ผมไปซื้อขนมน้ำก่อนละกัน เอาอะไรกันมั้ย” 3 แสดงน้ำใจแม้ไม่อยากทำก็ตาม เป็นมารยาทไปงั้นๆแหละ

       “มะ...”

       “เอาตัวกับหัวใจของตัวจะได้มั้ย” เพื่อนของนา ยังไม่เลิก รีบพูดตัดหน้าก่อน อัญ

       “เอ่อ...งั้นไปซื้อล่ะนะ” 3 รีบออกมาทำใจที่ร้านขายขนม

       “ไก่อ่อนชะมัด” นาออกลายทันทีที่ 3 ไป “พวกยังไม่มีประสบการณ์ แค่นี้ก็หนีซะแล้ว” “ถ้าไม่ใช่แฟนจริงพวกเราขอนะ แต่ก็ไม่ได้อยากได้อะไรหรอกนะ แค่อยากแย่งมาน่ะ” เพื่อของนาเอ่ยต่อ “ก็แค่เล่นๆ แต่จะให้ทำจริงๆ ก็ทำได้ ทั้ง*******!” ขอสงวนไว้ เป็นประโยคที่ประมาณว่าผู้ชายไปนั่งในนั้นลุกหนีกันทุกคน 3 คิดถูกแล้วล่ะที่ลุกไป

       3 กำลังเดินกลับมา เพื่อนของนารีบสะกิดให้สัญญาณทันที “ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าจะเป็นแค่เพื่อนกัน” นากลับมาในสภาพเดิม

       “เพื่อนต่างเพศมันแปลกหรอครับ” 3 ย้อนกลับด้วยน้ำเสียงสงสัย ทำเอาเจ้าของคำถามเดือดเล็กน้อย

       “เอ่อ ก็ไม่แปลกหรอกค่า แต่หนุงหนิง กันแบบนี้มันไม่น่าจะเพื่อนแล้วนะคะ” เพื่อนอีกคนเอ่ย

       “ถ้าอัญเค้าเป็นผู้ชาย ผมจะโดนหาว่าเกย์หรือเปล่าเนี่ย” 3 ประชดประชัน 4 สาว แต่กลับเป็นการเรียกเสียงฮาออกมาแทน ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดนี้เข้าไม่รู้จะทำอย่างไรถึงจะหลุดพ้นไปได้

       “ปู่ปิ้ดปู่ปี๊” โอ้ว เสียงสวรรค์ มือถือของ 3 ส่งเสียงออกมา “ขอโทษนะ” เขาเดินออกจากที่นั่นเล็กน้อยเพื่อรับโทรศัพท์

       “ขอเบอร์มั่งจะได้มั้ย” นายังคงรักษาภาพพจน์ไว้ เพราะ 3 อยู่ไม่ไกลนัก

       3 กลับเข้ากลุ่มหลังจากโทรศัพท์เสร็จแล้ว “อัญ มีเรื่องให้ช่วย ไปด้วยกันหน่อยสิ” ยังไม่ทันที่ อัญ จะตอบ เขาฉุดเธอออกมาทันที

       “ไปคนเดียวไม่ได้หรอค้า~” เสียงล้อของ นา ลอยตามมา “ไปกัน 2 ต่อ 2 จะไปไหนกันหรอ”

       “เรื่องของคณะแพทย์ครับ” 3 หันกลับไปตอบอย่างสุภาพ แต่แฝงว่าเป็นนัยๆไว้ เจ้าของคำถามกลับไม่รู้สึกตัว สนใจแต่ว่า ‘อุ้ย เด็กคณะแพทย์’

       “มีอะไรหรอ 3” อัญ เอ่ยถามขณะที่ต้องจ้ำตามก้าวของ 3 อย่างเร่งรีบ “ช้าๆหน่อยสิ”

       “หาจังหวะพาเธอออกมาน่ะ” 3 เอ่ยไปพลางจุงมือ อัญ เดินจ้ำอ้าวไปพลาง จนมาถึงหอประชุมของคณะแพทย์ “เดี๋ยวไปช่วยเพื่อนจัดงานก่อน จะรอนี่หรือไปก่อนก็ได้นะ” เขาเอ่ยก่อนที่จะไปช่วยเพื่อนๆจัดงาน

       ลืมบอกไปเสียสนิท ในมหาวิทยาลัยนี้ ทุกคณะจะมีหอประชุมเฉพาะของแต่ละคณะ เพื่อใช้ในการสัมนา อบรม ประชุม จัดกิจกรรม ฯลฯ จะได้สามารถจัดได้โดยไม่มีตารางซ้อน ส่วนเรื่องการเดินเรียน หากเรียนภาษา ต้องไปตึกภาษา เรียนคณิตฯไปตึกคณิต

       “แล้วเอ็งจะรู้มั้ยว่าชั้นจะไปไหน” อัญ บ่นเบาๆ ช่วงที่เธอกำลังยืนดู 3 ช่วยเพื่อนๆจัดงานมีคนมาขอเธอถ่ายรูป เธอก็ให้ความร่วมมือ

       “ขอชื่อ เอก และคณะ หน่อยได้มั้ยครับ” ตากล่องเอ่ยขอเธอ ซึ่งเธอก็ให้โดยไม่คิดอะไร ถ้าจะจีบน่าจะขอเบอร์มากกว่านะ เมื่อตากล้องได้สิ่งที่ต้องแล้วเขาก็จากไป 3 เดินเข้ามาพอดี

       “อะไรหรอ” เขาถามด้วยอาการสงสัย

       “ไม่มีอะไรหรอก แล้วยังไงต่อล่ะ” อัญ ถามเปลี่ยนประเด็น

       “เพิ่งจะ 9 โมงเอง กว่างานจะเริ่มก็ ชั่วโมงนึง” 3 เอ่ยพลางดูนาฬิกา “ไปฆ่าเวลาที่ไหนดี”

       “ไม่รู้สิ”

       เวลาผ่านไปจนงานประกวด Freshy เริ่มขึ้นพร้อมกัน นักศึกษาเดินกันให้วุ่นสลับกันไปหาอาหารตาของแต่ละคณะ Freshy ไหนหน้าตาเป็นอย่างไร ซึ้งมันค่อยข้างเยอะและแต่ละที่ไกลๆทั้งนั้น รักพี่เสียดายน้องล่ะนะ อยากดูนี้แต่ก็อดดูนู่น

       “นายจะไปดูที่ไหนล่ะ ชั้นจะไปดูของคณะก่อน” อัญ เอ่ยขึ้นหลังจากที่ทั้งคู่เตรียมตัวจะไปดู Freshy

       “งั้นก็ไปพร้อมกันน่ะแหละ” 3 เอ่ยพร้อมกับออกตัวด้วยไปกับ เพื่อนสาวของเขา

       “ไม่ต้องตามก็ได้นะ โตขนาดนี้คิดเองได้แล้ว” อัญ เอ่ยเหน็บเล็กน้อย

       “โตแล้ว เฮอะ” เขาหัวเราะแห้งๆเบาๆหลังจากนึกถึงเรื่องที่เธอโดน 4 คนทำร้าย

       การประกวดของคณะ IT อย่างที่คาดเลยตัวแทน Freshy นา นี่เอง อัญไม่มีปฏิกิริยาอะไร แต่ 3 ถึงกับอึ้งไม่ใช่ว่าแต่งจนดูดีกว่าปกติหรืออะไร เพียงแค่คิดว่า ทำไมยัยนี่เป็น Freshy ไม่มีใครดูดีกว่านี้แล้วหรอ แต่คารมณ์เธอที่ตอบคำถามเหลือร้ายจริงๆ หน้าตาเธอเองก็ไม่ได้ค้อยไปกว่าผู้ประกวดคนอื่นๆ ไงๆก็เดาได้ว่า นาได้เป็น Freshy ของ IT แน่นอน

       “ทำไมเธอไม่ขึ้นไปประกวดนะ ชั้นล่ะรับไม่ได้เลยที่ นา ได้เป็น Freshy” 3 เอ่ยขณะเดินกลับบ้าน ทั้งคู่เดินจากโรงเรียนกลับบ้านทุกวัน ถึงมันจะไม่ไกลมากแต่ขึ้นรถไปก็ถือว่าคุ้มค่าเงินที่เสียไป “ถึงเธอจะแพ้ชั้นก็ไม่ข้องใจหรอกนะ”

       “ชั้นไม่ได้สวยนี่ยะ” อัญ ประชดกลับ ถึงก่อนหน้านี้เธอจะยอมรับว่าไม่ได้หน้าตาดีแต่การโดนคนอื่นว่ามากๆก็รู้สึกแย่เหมือนกัน

       “ล้อเล่นน่ะ อย่างน้อยเธอก็น่าจะได้คะแนนเด่นล่ะนะ”

       “เชอะ งอน ง้อด้วย” อัญ ฮึดฮัดใส่ 3 แล้วเร่งฝีเท้าหนีไปดื้อๆ

       “เอ้ย! เดี๋ยวดิ ล้อเล่นเอง”