nInE aWaY [CraZy sky] รัก...ไม่มีเจ้าของ

บทที่4: คนส่งเค้ก...

 

“พี่นายบอกว่าจะซื้อหมาชิสุมาเลี้ยงจริงๆเหรอคะ0-0”

 

   =__=;; ที่ไอ้พาเน่รู้คงเป็นเพราะไอ้ทามไปโม้ให้ฟังเป็นแน่แท้ ทำไมยะ! แค่ชั้นบอกว่าจะซื้อชิสุซักตัวเนี่ย มันจะทำให้น้ำท่วมกรุงเทพฯ รึไง- -* ชิส์

 

“ชั้นบอกว่าจะซื้อชิสุมาก็จริง...แต่ไม่ได้บอกว่าจะซื้อมาเลี้ยงซักหน่อย- -“

 

   ชั้นว่าแล้วตักข้าวเข้าปาก อ้าม~! ข้าวมันไก่อร่อยเหาะ>_<~~

 

“งั้นแกจะซื้อมากินงั้นเหรอ?”

 

“พรวด~~!!” >>ชั้น / พาเน่ / ริณ / ไอ้ทาม

 

   อ็อก!  สำลักข้าวค่ะพี่น้อง เชื่อยัยเมลมันเลย- - คิดได้ไงจะซื้อมากิน ยัยบ้า!!!

 

“- -ซกมก”

 

   ยัยเมลมองทุกคนอย่างรังเกียจ...- -*

 

“- -*เพราะใครล่ะ”

 

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด...- -โสโครก”

 

   ยัยเมลมองไปทางไอ้พาเน่ที่กำลังนั่งแยกข้าวที่พุ่งออกมาจากปากแล้ว กับที่ยังไม่ได้กินออกจากกัน...- -ไอ้นี่มันจะกินต่ออีกงั้นเหรอ0.0!!

 

“T-T พาเน่แค่เสียดายเท่านั้นเอง...พี่เมลใจร้าย~”

 

   ชั้นรู้สึกหมั่นไส้มันอย่างบอกไม่ถูก- -++ เหมือนอยากใช้เท้าข้างขวาไปทำอะไรซักอย่างแฮะ

 

‘พลัก!!!’

 

   และแล้วชั้นก็ทำจนได้-.,-

 

“0[]0! พาเน่~~ เจ็บมากมั้ย”

 

   ริณช่วยพยุงไอ้พาเน่ที่นอนหงายเป็นปลาขาดน้ำอยู่บนพื้นโรงอาหารให้ยืนอย่างทุลักทุเล - -มันดูรุนแรงไปสำหรับเด็ก ม.2 งั้นเหรอ? ว้าว~~ สะใจจัง*[]*

 

“ยัยนาย บางทีแกน่าจะไปเช็กระบบประสาทซะบ้างนะ...นึกอยากถีบใครก็ถีบ บ้านแกไม่มีฟุตบอลให้เตะเล่นรึไง- -“

 

   เพราะชั้นสนิทกับไอ้พาเน่มากกว่าคนอื่น จึงทำให้ถูกเปรียบเทียบด้านความรุนแรง...อะโด่! ไอ้พาเน่ก็แค่ใช้ความรุนแรงน้อยกว่า แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ใช้ความรุนแรงนะยะ- -* เผลอๆไอ้พาเน่มันจะถีบแรงกว่าชั้นอีกแน่ะ หมั่นไส้จริงๆ

 

“ที่บ้านฟุตบอลหายหมดแล้วครับ เจ้บอกว่าเห็นฟุตบอลแล้วอยากเตะคน ผมเลยเอาไปทิ้งหมดเลย^+^!”

 

“บ้า” <<ยัยเมล

 

“โรคจิต” <<ริณ

 

“ประสาท” <<ไอ้ทาม

 

“เหอะ! เชิญโอ๋มันต่อไป ชั้นขอกินข้าวต่อละกัน”

 

   ชั้นพูดแล้วก้มลงกินข้าวต่อ ไม่สนแล้วว่าของที่อยู่ในจานมันจะออกมาจากปากใครบ้าง

 

“เจ้กินข้าวผัดของผมT^T”

 

“เส้นก๋วยเตี๋ยวของฉัน0~0!!”

 

“-)[](-...”

 

   ไอ้พวกนี้มันจะพูดให้ชั้นขยะแขยงทำไมฟระ!

 

“โย่ว! ยัยเมล เค้กจาก Before Bakery มาส่งแล้ว~~”

 

   เสียงคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนแฮะ...ชั้นกลืนข้าว(ของทุกคน)ลงคอ แล้วหันไปมองคนส่งเค้ก 0.0! เฮ้ย

 

“ไอ้โรคจิต!!! มาได้ไงเนี่ย0-0”

 

“0[]0! คุณเจ้าของบ้าน!!!”

 

   ชั้นนั่งมองไอ้โรคจิตแล้วกระพริบตาปริบๆ มันมาได้ไง??

 

“อ่าว...รู้จักด้วยเหรอ=__=?”

 

 

   ชั้นรู้จักไอ้โรคจิตก็คงไม่แปลก- -* แต่ไอ้เมลนี่สิ ไปรู้จักกันตอนหนายยยย (ตอนที่แกไม่อยู่ไง- ->>เมล)  

 

“เธอไม่เห็นบอกเลยว่ารู้จักกับคุณเจ้าของบ้าน>[]<!”

 

   ไอ้โรคจิต(ชั้นจะเรียกอย่างนี้จนกว่าจะรู้ชื่อล่ะ-..-) หันไปฟ้องยัยเมลอย่างน่าเตะ รู้สึกหมั่นไส้ยิ่งกว่าตอนเห็นไอ้พาเน่ตอแห-ลอีกแฮะ- -**

 

“คุณเจ้าของบ้าน-0-?? อย่าบอกนะว่ายัยติงต๊องคนนั้นคือยัยนายน่ะ!!!”

 

   ยัยเมลพูดแล้วชี้มาทางชั้นด้วยมืออันสั่นเทา...ที่เกิดจากการกลั้นหัวเราะ- -++ ไอ้โรคจิตไปฟ้องอะไรยัยเมลฟระ!!!

 

“0[[]]0~~! งั้นไอ้โรคจิตที่ประตูรั้วก็เปิดแต่ยังอุตส่าห์ปีนเข้ามาในบ้านก็คือเพื่อนพี่เมลเหรอ555+!!!”

 

   ไอ้ทามชี้ไปที่ไอ้โรคจิตแล้วหัวเราะลั่นโรงอาหาร...พวกเราชอบทำตัวเด่น ทุกคนในวงไม่แคร์สื่ออยู่แล้วค่ะ-,.-

 

“ผมชื่อ ก้องฟ้า หรือจะเรียกผมว่า ก้อง ก็ได้ แต่ผมไม่ได้ชื่อไอ้โรคจิต- -++”

 

   บ๊ะ! ลองของซะแล้ว-*-

 

“ชั้นชื่อ มิดไนท์ หรือจะเรียกว่า นาย ก็ได้  แต่ชั้นไม่ได้ชื่อคุณเจ้าของบ้าน++- -.”

 

   ขณะนี้คุณกำลังชมถ่ายทอดสดมวยกวนประสาทเดือด ทางกองทัพลมตด ช่องปากเหม็นจำกัดมหาชน เชิญรับชมได้ ณ เพลานี้แล~~

 

“คุณเป็นเจ้าของบ้าน ผมไม่รู้ชื่อ ผมก็เรียกคุณว่า คุณเจ้าของบ้าน...ถูกแล้วหนิ- -++”

 

   ฝายน้ำเงินชกหมัดซ้ายมา แต่ฝ่ายแดงหลบได้คร๊าบบ~~!

 

“คุณก็เป็นไอ้โรคจิต ชั้นไม่รู้ชื่อ ชั้นก็เรียกคุณว่า ไอ้โรคจิต...ถูกแล้วนา~~”

 

   ฝ่ายแดงสวนกลับ น้ำเงินเจอน็อคคางเข้าไปเต็มๆ

 

“คุณนี่กวนประสาทชะมัด-**-.”

 

   น้ำเงินยังไม่เข็ด ลุกขึ้นมาทำท่าจะชกต่อ-0-!!

 

“ชั้นกวนประสาทไอ้โรคจิต เกี่ยวอะไรกับคุณไม่ทราบ-__-???”

 

“ก็คุณบอกว่าผมเป็นไอ้โรคจิตนี่!!!”

 

   น้ำเงินดูท่าจะชกไม่ไหวแล้ว ฝ่ายแดงจึงชกหมัดขวาตรงเข้าไป๊~~

 

“ชั้นพูดเมื่อไหร่? ไหนหลักฐาน? ด่าตัวเองชัดๆ บ้าป่าววะ0[]0~!”

 

“อ๊ากกกก!!! พูดกันไม่รู้เรื่องแล้วเว้ย! ยัยเมล เงินเดี๋ยวค่อยเก็บ ไปแล้ว- -* เพื่อนเธอบ้ามาก”

 

“ยัยเมล...บอกเพื่อนแกด้วยนะ-..- ว่าไอ้โรคจิตอย่างคุณน่ะ...บ้ากว่า555++”

 

   ฝ่ายน้ำเงินร่วงตกเวทีคอหักตาย บัดนี้เราได้แชมป์คนเก่าอีกแล้วชะเอิงเงย>,.<

 

“-[]-! อะไรวะ มาเร็ว เคลมเร็ว ซ่อมเร็ว เดี๋ยวนี้มีโปรโมชั่นเหมือนประกันรถยนต์แล้วเรอะ???”

 

   ชั้นถือโอกาศที่ไอ้พวกนี้งงเต๊กกันอยู่ หยิบเค้กบลูเบอร์รี่กล่องเล็กๆมากล่องนึงแล้วย่องกลับห้องอย่างไว...เรื่องเนียนชั้นก็แชมป์นะขอบอก >[]<V.~~!!

 

-------------

ขอบคุณสำหรับทุกๆๆๆๆๆ คำวิจารณ์นะขอรับ^^