วันวานกับความฝัน

                                                                   บทที่3
                                     ระหว่างเพื่อนกับแฟน
              "น้ำมันไม่ใช่อย่างที่แกเห็นนะ"
              "มันจะไม่ใช่ได้ไงมอร์ฉันไม่เคยคิดนะว่าแกจะทรยศฉัน"
        น้ำปั่นซึ่งเคยเป็นแฟนของแอลฟ่าร์โต้เถียงกับฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย
              "แกก็คงจะดังมากสินะตอนนี้น่ะ"
              "แต่..น้ำ.."
              "ไม่ต้องปฏิเสธแล้วละมอร์"พิมมี่พูดพร้อมใช้มือโอบไหล่น้ำปั่นพาน้ำปั่นที่ร้องไห้อย่างหนักเดินหนีไป  เพื่อนๆที่เหลืออยู่อีก6คนมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เอือมระอาแล้วเดินตาม2คนนั้นไป  ฉันเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ได้แต่ยืนร้องไห้ตรงนั้น
             ฟุ่บ~บ!
         มือของใครบางคนเอื้อมมาลูบหัวฉันเบาๆจากข้างหลัง
              "นี่นายน่ะ!ห้ามอยู่ไกล้ฉันเกินหนึ่งเมตรเลยนะถอยไป"
              "ถ้าเธอเลือกเพื่อนแล้วเธอจะมายืนเซ่ออะไรตรงนี้ล่ะ"
          เซ่อเหรอ?จริงสิแล้วฉันมายืนเซ่ออะไรตรงนี้ล่ะทำไมฉันถึงโง่อย่างนี้นะ
              "ขอบใจมากนะ"
             ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไปหาเพื่อนๆที่เดินหนีไป
              "น้ำ..น้ำ"
              น้ำปั่นหันมามองฉันที่วิ่งมาหาแล้วหันกลับไปเหมือนเดิม  
                      มอร์นิงค์จะได้รับการให้อภัยจากน้ำปั่นมั้ยติดตามตอนต่อไป