Love You THE CAT รับ(รัก)ฉันทียัยแมวเหมียว
mameaw
3) เฟรนฟรอส อะมีบา ออโต้ เฟยเลนไทน์ จุ๊ป ที่สอง!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ.........- -...........
ฉันถูกจับไว้ในห้องสี่เหลียมนานเท่าไรก็ไม่รู้ เท่าที่รู้ตอนนี้คือมันน่าเบื่อมากกก=___=!!! คิดดูสิ!! อีตาแก่นั่นให้ฉันอยู่เฉยๆจนกว่าเขาจะกลับมาหลังจากที่ฉันแพ้เขาราบคาบ- - ทำเอาฉันปวดเนื้อปวดตัวไปหมด เชอะ! ค่อยดูเถอะไว้รอโอกาสอีกครั้งฉันจะหนีไปให้ได้เล๊ยย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างมีมารยาท เชอะ! จะเคาะประตูไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้ เสียเวลา!
แทนที่จะเปิดเข้ามาเลย ไม่เจ๋งเล๊ย! -*-
"สวัสดีครับคุณแมว" ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงก่อนจะต้องทำหน้าแบบนี้ .....O__O!!!
.......หล่อ!!! บอกได้คำเดียวว่าหล่อมากกกก สุดจะบรรยาย! นี่แหละเจ้าชายในฝัน*O*
"เอ่อ....สวัสดีครับ^^" หนุ่มรูปหล่อพูดพร้อมกับส่งยิมพิมพ์ใจ กริ๊ดดด ตาลายยย
"อ่าห่ะ สวัสดี นายเป็นใคร?" ถึงแ้ม้ว่าใจในของฉันจะกริ๊ดกร๊าดเขามาแค่ไหนแต่ฉันก็ไม่โง่
พอที่จะแสดงออก แหม! เดี๋ยวเหยื่อก็รู้ตัวก่อนล่ะสิ งุ๊งิ๊ *_*
"ฉันเป็นเจ้าชายของเมืองนี้และฉันก็จะมาล้มเธอ ถ้าฉันล้มเธอได้ฉันก็จะได้ขึ้นเป็นราชา
แทนพ่อ!^^"
.......=____=;;;;.......
ทันทีที่เขาพูดจบฉันก็ล้มเลิกความคิดที่จะกิน(?)เขาทันใด นี่ฉัน.......กำลังคุยกับคนสติ
ไม่ดีอยู่ใช่มั้ย?
"ฉันอยากกลับบ้าน ที่นี่ที่ไหน ฉันไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง" ฉันพูด พยายามทำเป็นไม่ได้ยิน
สิ่งที่เขาพูดมาเมื่อกี้...บอกตามตรงนะ....ถึงจะหล่อแค่ไหน.....แต่สติไม่ดีแบบนี้......คนสวยรับไม่ได้!!
เสียดาย~ ฮื่อออ~!!
"อ้อ เธอคงจะงงเมื่อตัวเองหลุดมาอีกมิติหนึ่ง จริงๆแล้วที่นี้นั้นคือเมืองเฟรนฟรอส อะมีบา
ออโต้่ เฟยเลนไทน์ จุ๊ป! ที่สอง แต่ถ้าสนิทเรียกเฟรน แต่ไม่มากเรียกเฟรนฟรอส แต่ส่วนใหญ่เรียกเจ้าชาย
เฟรนฟรอส อะมีบา ออโต้ เฟยเลนไทน์ จุ๊ป ที่สอง อืม....สำหรับเธอเรียกฉันว่าเจ้าชายเฟรนฟรอส
อะมีบา ออโต้เฟยไทน์ จุ๊ปที่สอง จะดีกว่าเนอะ^^"
"-0- .......นายชื่ออะมีบา อะไรนะ-*-" ชื่ออีตานี่จะยาวไปไหนเนี้ย! ฉันยิ่งจำชื่อคน
ไม่ได้อยู่!
"ไม่ใช่ๆๆๆ เฟรนฟรอส อะมีบา ออโต้ เฟยเลนไทน์ จุ๊ป ที่สอง"
.....=_=^^....จำได้แต่อะมีบากับจุ๊ปอ่ะ ฉันพยายามจดจำชื่อเขาอีกที ก่อนจะพูดออก
ไป
"....เฟรน-*-"
"ใช่ๆ เฟรนฟรอส อะมีบา ออโต้ เฟยเลนไทน์ จุ๊ป ที่สอง" ฉันมองหน้าหล่อๆของอะมีบา?
เขาทำหน้าลุ้นมากๆว่าฉันจะจำได้หรือเปล่า แต่เอ่อ ขอโทษนะ..
"ขอโทษนะ ฉันเป็นคนจำชื่อคนยากอ่ะ ชอบลืม เอาสั้นๆได้ม่ะ ไม่งั้นอย่าหวังเลยว่าฉันจะ
จำได้-0-" ฉันบอกตามความเป็๋นจริง เขาทำหน้าเศร้าใจก่อนจะพูดออกมาว่า
"ก็ได้! ฉันให้เธอเรียกฉันว่าเจ้าชายเฟรนฟรอส ฉันพอจะรู้แล้วว่าสมองของเธออยู่ในระดับ
ไหน ฉันจะพยายามทำใจล่ะกัน" เอ๊ะ! เขาพูดประชดอะไรฉันหรือเปล่า หรือว่าเขากำลังชมฉัน*_*(สมอง
มีให้คิดได้แค่นี้เหรอ=__=)
"เฟรนฟรอส..." ฉันพูด
"ใช่ เจ้าชายเฟรนฟรอส!"
"เฮ้! ทำไมต้องเจ้าชายด้วยล่ะ ฉันไม่เข้าใจ เอาดีๆเลยนะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน!!" ฉันเริ่มทน
ไม่ไว้ คุยกันมาตั้งนาน ยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้พวกขากับตัวฉันมาที่ไหน เพื่ออะไร! แล้วฉันจะกลับบ้านเมื่่่่อไร!
"ก็บอกไปแล้วไง ฉันคือเจ้าชายเฟรนฟรอสแห่งเมืองเฟรนฟรอส เธอน่ะหลุดมากในอีกมิติ
หนึ่ง เป็นมิติที่บอกได้เลยว่าเหมือนกับคนล่ะโลกของเธอแมว...เธอคงต้องปรับตัวอีกเยอะเลยแหละ"
".....=___= นี่ฉันกำลังฝันไปแน่ๆเลย ใช่แล้ว! ฉันกำลังฝัน ฉันกำลังฝัน!!" เฟรนฟรอส
ทำถ้าส่งใส่ว่าฉันบ่นทำไม หรือเป็นอะไร อะไรประมาณนี้ เท่าที่ดูออกจากใบหน้า(รูปหล่อ)นั่นอ่ะนะ
"เธอไม่ได้ฝันสักหน่อยแมว...ส่วนเรื่องกลับบ้านไม่ต้องห่วงนะ ถ้าเกิดฉันล้มเธอได้เมื่อไร
เธอก็จะได้กลับบ้าน" ปิ๊ง! จูๆฉันก็มีความคิดดีๆขึ้นมา(ความคิดดีๆที่ไม่ค่อยจะคิดออก-__-^)
"เอาแบบนี้ไหม๊ ฉันจะแกล้งแพ้ให้แล้วนายจะไปเป็นเออ...ราชา-*- แล้วฉันก็จะได้กลับบ้าน
^^!!!!" เฟรนฟรอสทำหน้าคิดหนักก่อนจะหันมาพูดกับฉัน
"แบบนั้นไม่ได้หรอกเพราะท่านพ่ออุส่าห์เอาตัวเธอมาได้แล้ว แล้วท่านยังเปลี่ยนร่างให้เธอ
แล้วด้วย ด้วยเหตุนี้เป็นเพราะเจ้าเหมาะสมกับงานนี้มาก" เค้าพูดอะไรบางอย่างที่ฟังดูงง จนฉันจับต้นชน
ปลายไม่ถูก ฉันจึงถามเฟรนฟรอสอีกครั้ง เค้าทำหน้าไม่พอใจก่อนจะพูดออกมาอย่างละเอียด
"เฮ้อ~ ก็คือ ราชาเมืองเฟรนฟรอสหรือพ่อของฉันเนี้ย เป็นคนจ้างนักรบเรร่อนที่เก่งกาจที่
สุดมาจับตัวเธอมามิติเฟรนฟรอส เพื่อที่จะทำพิธีให้เธอกลายร่างเป็นแมวศตูรตัวร้ายของขาวเฟรนฟรอส
พวกแมวชอบขโมยของมีค่าของชาวบ้านและยังไม่พอ มันยังชอบกินเลือดของมนุษย์ด้วย ดังนั้นราชาของ
เมืองเฟรนฟรอสจึงต้องเก่งกล้าสามารถมาก ใครที่ล้มแมวได้ก็จะถือว่าผู้นั้นคือราชา แล้วพ่อก็คาดหวังใน
ตัวฉันมาก จึงนำเธอมาฝึกฉันไง"
"ฉันมีคำถาม...ถ้าเกิดพ่อของนายสามารถทำให้คนกลายร่างเป็นแมวได้ แล้วทำไมต้องเป็น
ฉันทั้งที่มีชาวเมืองมากมายขนาดนั้น" ฉันเริ่มจะเชื่อเพราะตอนที่ฉันหนีออกไปมันไม่มีเหมือนที่ไหนในโลก
จริงๆ ทุกอย่างดูแปลกตาไปหมด(ฉันเคยไปเที่ยวรอบโลกมาแล้วนะ ขอบอกๆ)
"ที่นี่ไม่มีใครที่เหมาะสม พ่อของฉันจ้างคนให้หาคนที่เหมาะสมมาทุกมิติ แบบจ่ายไม่อั้น
จนสุดท้าย พ่อก็ได้เจอเธอ...."
"ก็เลยเลือกฉัน! เวร!! แล้วฉันก็ซวย!!!-*-"
"ใช่พ่อเลือกเธอเพราะเธอมีคุณสมบัติครบทุกประการ" เฟรนฟรอสพูด เหมือนเขาจะให้ฉัน
ถามว่าคุณสมบัตินี้คืออะไร แต่โทษทีฉันไม่สนใจหรอก ในเมื่อเลือกฉันแล้ว มันก็คงกับไปแก้ไข้อะไรไม่ได้
สิ่งที่ควรทำในตอนนี้คือ แก้ปัญหาบ้าบอๆนี่ซะ!
"เหรอ งั้นฉันจะต้องทำยังไงถึงได้กลับบ้าน" ฉันมองหน้าเฟรนฟรอส เขาเงียบไปนิดหนึ่ง
ก่อนจะพูดอะไรที่ฉันฟังไม่ค่อยได้ยิน
"ห่ะ ? นายพูดว่าอะไรนะ!?!"
"อ้อ! เปล่าๆ ไม่มีอะไร" เขาพูดพลางหลบตาฉัน
"แล้วเอาไง เริ่มเลยม่ะ*U*" ฉันพูดอย่างเลือดร้อน ฉันชักอยากจะชกหน้าเฟรนฟรอสสักตั้ง
ใจจะขาดอยู่แล้วเนี่ย หมั่นใส้ๆๆๆๆ
"เฮ้ย! อย่าเพื่งๆๆ ใจเย็นๆสิ" เค้าพูดพลางเดินถ่อยหลัง เมื่อเห็นสายตาบ้าดีเดือดของฉัน
"จะใจเย็นทำไมล่ะ อยากเป็นราชาเร็วไม่ใช่หรือไง+__+"
ฟิ้ววววววววว
เฟรนฟรอสวิ่งทันทีโดยที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัว
"เฮ้ยยยย เล่นทีเผลอนี่น่า อย่าวิ่งสิ มาให้จับสะดีๆ!!!!" นายเส็รจฉันแน่งานนี้ วะฮะฮ่าO[]O
นิดหนึ่งๆ จากคนแต่ง ถึง ผู้อ่าน
เอ่อ... สวัสดีค่ะ ชื่อมะเหมี่ยวค่ะ>< นี่เป็นนิยายเรื่องที่สองของเรา(เรื่องแรกเขียนที่เว็บอื่น
อ่ะนะ)ยังไงถ้าเกิดเราเขียนผิดหรือยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ เพราะจริงๆแล้วมะเหมี่ยวไม่เก่งภาษาไทย
สักเท่าไร(ภาษาอื่นก็ไม่เก่ง 555) แต่เพราะว่าใจรักก็เลยทำให้มะเหมี่ยวได้มาแต่งนิยายให้ทุกๆอ่านกัน
ไม่รู้ว่าจะชอบฉันหรือเปล่าแต่มะเหมี่ยวจะพยายามเต็มที่ค่ะ สู้ๆ^^V
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
