แพร่ง

โบก.........!!!
               
     รถยนต์ของมูลนิธิร่วมกตัญญูคันหนึ่ง ค่อยๆวิ่งช้าๆไปตามเส้นทางลูกรังขลุขละ มุ่งสู่สถานีพักรถ เพื่อจะเปลี่ยนเวรกับคันอื่น ที่กำลังไปรับศพอยู่ รถวิ่งไปเรื่อยๆจนเกือบถึงแล้ว แต่!!  ก่อนจะถึงนั่นเอง จู่ๆ หน้าทางเข้าสถานีก็ปรากฏร่างหญิงสาวนางหนึ่ง เสื้อเปรอะไปด้วยเลือดกระกรัง ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดสดๆ ค่อยๆเดินออกมาจากสถานี บรรยากาศตอนนั้นเย็นยะเยือก คนในรถที่มาด้วยกันนั้น ต่างคนต่างหันมามองหน้ากัน แต่แล้ว.......พอหันกลับไปอีกทีร่างนั้นก็หายไปแล้ว
 
“เฮ้ย!! อะไรวะ เมื่อกี้เอ็งเห็นรึเปล่าวะ รึว่ากูตาฝาดไปคนเดียว” เสียงหนึ่งดังขึ้น
“อย่าว่าแต่เอ็งเลยว่ะ กูก็เต็มๆสองตาเลยว่ะ” อีกเสียงดังขึ้น
“ใครวะ แต่กูเห็นเป็นผู้หญิงนะ เอ็งล่ะ”
“เหมือนกันแหละ กูว่ารีบๆเหอะ มันชักจะยังไงๆแล้วนะ”
“เออ กูก็ว่างั้น”
 
     กล้า และ เก้า ทั้งสองเป็นพนักงานของมูลนิธิร่วมกตัญญู ทำงานอยู่ที่นี่เป็นปีๆแล้ว ทำหน้าที่ขับรถบรรทุกขนย้ายคนเจ็บฉุกเฉิน วันนี้เป็นวันศุกร์ ซึ่งเป็นเวรของทั้งสอง จึงขับรถเข้ามาเปลี่ยนกะกับคันอื่น ตอนนี้ในสถานีมีรถอยู่เพียงคันเดียวเท่านั้น เป็นรถของพนักงานคนอื่นที่รอเปลี่ยนกะอยู่ ทั้งสองเมื่อลงจากรถแล้วก็รีบเดินตรงไปที่ห้องของสถานีทันที...............
 
     แต่!!  ขณะที่คนทั้งสองเดินผ่านรถคันดังกล่าวนั่นเอง ด้วยความบังเอิญ กล้าซึ่งเป็นคนเดินนำหน้า เหลือบไปที่ท้ายรถ เห็นร่างๆหนึ่งนอนอยู่ ปรากฏเป็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง สวมชุดนักศึกษา ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด และตามแขนขาก็มีรอยเหมือนกับโดนมีดกรีด และเนื้อตัวก็บอบช้ำ ร่างนั้นตอนนี้แม้แต่ลมหายใจก็ไม่มีเหลือ.............
 
“เฮ้ย!! เอ็งดูนั่นสิ” กล้ากล่าวขึ้น
“อะไรวะ.......เฮ้ย!! มึงว่าคุ้นๆไหมวะ” เก้ากล่าวออกมา
“เออว่ะ กูว่าเคยเห็นนะ เดี๋ยวๆนึกก่อน..............อืม กูรู้แล้วว่าเคยเจอที่ไหน”
“ที่ไหนวะ”
“กะ......ก็ ที่หน้าทางเข้าสถานีไงล่ะมึง”
“ชะ.....ชิบหายแล้ว ไปเหอะ” แล้วทั้งสองก็รีบเดินตรงไปยังห้องทันที
 ...................................
“กว่าจะมากันได้นะพวกเอ็ง” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากในสถานี
“เออ” เก้าตอบ
“ศพใครวะ ที่อยู่ที่ท้ายรถแกน่ะ” กล้าถามขึ้นทันทีเมื่อเข้ามาถึง
“อ๋อ ศพนั่นน่ะเรอะ ชั้นเพิ่งไปเอามาสดๆร้อนๆเลยล่ะ” เสียงนั้นตอบ
“อยู่แถวไหนเรอะ”
“เอ่อ........แถวๆป่าข้างทางน่ะ มีคนแจ้งไปชั้นก็เลยไปดู”
“แล้วใครรึที่แจ้งน่ะ”
“เอ........รู้สึกว่าเค้าจะไม่บอกชื่อน่ะ แต่เป็นเสียงผู้หญิงนะ”
“จริงรึ” “งั้นก็กลับเถอะแกน่ะ ถึงเวลาเปลี่ยนกะแล้ว” กล้ากล่าวขึ้น
“อืม งั้นโชคดีนะ”
“เออ เช่นกันว่ะ บรรยากาศวันนี้เป็นไงไม่รู้นะ หนาวแปลกๆชอบกลว่ะ”
“เออว่ะ” “ไปละ บายเพื่อน”
      รถคันดังกล่าวแล่นออกไปแล้ว คงจะนำศพนั่นไปส่งที่โรงพยาบาลใกล้สถานีนี่แหละ แต่บรรยากาศรอบๆสถานีตอนนี้ มีความยะเยือกแปลกๆมาอีกแล้ว ลมก็พัดมาจากไหนไม่รู้
 
..................................................................