To love isto Give

\\\"เฮ้ย ถึงอย่างปลอดภัยเรา\\\"ฉันบ่นกะตัวและทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนแสนนุ่มแล้วคิดถึงตอนที่เจอโคนนิให้ชุดเด็กผู้ชายที่พอเค้าใส่แล้สดูน่ารักมาก ฉันน่าแดงได้สักพัก

เพี๊ยงๆๆๆๆ

\\\"ตื่นจากภวังค์ได้เเร้วยัยเซนริว\\\"ฉันบอกกับตัวเองพร้อมกับค่อยๆปิดเลือกตาลงอย่างช้าๆๆ

22.30น.

\\\"ไอ้ พี่บ้าจะกวนไปถึงไหนฟร่ะ!!!\\\"

เสียงคัยน่ะ ฉันลุกขึ้นจากเตียงว่ามีเสียงเอะอะ อะไรกัน พอฉันเดินไปดูตรงช่องตาแมวหน้าประตูก็เห็นโคนนิยืนเอะอะกับชายคนหนึ่งอยู่

\\\"เนี่ยนะห้ามรบกวนคนอื่น ประทานโทดฉันครวพูอมากกว่า\\\"

\\\"น่าๆๆ อย่าพึ่งโกรธดิอ..ทำไปหวังดีน่ะ\\\"

\\\"มาให้เตะสักทีดิ แหม่ง...ตาย!!!!!!!!\\\"

ฉันนางเอกแสนใจดีทนไม่ไหวค่ะ(อันที่จริงรำคาญมากกว่า)พร้อมเปิดประตูออกไป

"นี่!!!!!!!!!! เธอหัดมีมรายาทซะมั่งสินี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคนเค้านอนกันหมดแล้ว"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอยัยช้างน้ำ"

0_0

"ก็หัดมีมารยาทมั่งสิ"

"เรื่องมารยาทน่ะฉันมีฉันทำแต่ทำกับคนที่สมควรทำเท่านั่นแหละ"

>_<ฉันทำแต่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงซึ่งเค้าก็ยิ้มเย้ยกลับให้ฉันส่วนฉันก็ไม่พูออะไรแต่เดินกลับห้องไปพร้อมปิดประตูดัง ลั่น

คนบ้า คนบ้า ฉันบ่นกับตัวเองในใจพร้อมล้มตัวนอนต่ออย่างสบาย(มั่ง)

ก๊อก ก๊อก

"ค่า ค่า รอแปปนะค่ะ"ฉันพร้อมเปิดประตูออกไปมองดูคนที่อยู่ข้างหน้าเค้าตัวสูงกว่าฉันนิดน่อย ผมสีดำสนิท ตาเรียวเล็กสีดำ จัดว่าหล่อทีเดียว

"จะมองอีกนานไหม ยัยพี่บ้า"

"ไอ้น้องชายปากเสีย"ค่ะเค้าเป็นน้องชายฉันเองแต่ไม่คุ้นหน้าเท่าไรเพาระน้องชายฉันได้ทางแม่เยอะมากซึ่งต่างกับฉันคร่ะฉันได้จากพ่อเยอะมากส่วนที่ได้จากแม่คงเป็นลักยิ้มข้างขาคร่

"แล้วมีอะไรมาหาพี่หะ"

"ไม่ให้เข้าห้องใช่ป่ะ"

"จร้า จร้าเข้ามาสิ"

"ผมคิดถึงพี่น่ะ บ้านเราไม่อบอุ่นหรอหรือว่ามีอะไรไม่ดีเงินเราก็มีนี่ พี่ทำไมต้องออกมาจากบ้านด้วยล่ะ"

ฉันมองหน้าน้องชายที่พูดพร้อมหน้าตาไหลออกมาแล้วเรียกชื่อน้องชายขึ้น

"เพส... ไอ้น้องชายขี้แงเอ้ยดูดิเสียหล่อหมดเเล้วนะ สาวๆๆเห็นยังจะตามจีบอยูไหมเนี่ย"

"ผมรักพี่น่ะ"

"จ้า พี่ก็รักแต่พี่อยากอยู่คนเดียวมากกว่าพี่ขอโทดที่พี่อยู่ด้วยไม่ได้ว่างๆพี่ไปเยี่ยมน่ะ"

"จริง จริงนะ"

"จร้า"

"ผมเอาของมาให้พี่ด้วย กินนะ"

"จร้า"

"ผมกลับแล้วนะ"

"ไป พี่ไปส่ง"ฉันเดินไปเปิดประตูให้น้องชายฉันเดินออกจากห้องพอเค้าก้าวออกไปหนึ่งก้าวแล้วพูดกับฉันว่า

"พี่  ขอกอดหน่อย"

ฉันมองหน้าน้องชายอย่างพิจารณาศาลงั้นแหละ

"ไม่ได้ พี่ล้อเล่น"ฉันพร้อมยื่นแขนออกไปกอดน้องชายสุดเท่ อย่างแน่นแล้วค่อยคลายออก

"ไปดีมาดีนะ บาย"

"ฮะ พี่ก้อดูแลตัวเองด้วยละ"

"จร่ะ"ฉันมองตามแผ่นหลังเล็กๆๆของน้องชายที่วิ่งออกไปไกลแล้วฉันก็กลับเข้าห้องไป โดยที่ไม่รุ้เลยว่ามีสาตาคู่หนึ่งมองฉันอยู่