To love isto Give

"..."

พอเรย์พูดเสร็จทำให้ฉันอึ้งกับเขาไปนิด ๆ ค่อย ๆๆปล่อยมือที่ทำแผลเรย์ออก

"เป็นอะไรหรือเปล่า เซนริว"

"ป่าว ๆๆ"

"อืม ดีแล้วอย่าทำให้ฉันเป็นห่วงฉันสิ"

'โคนนิ โคนนิ'จู่ ๆๆชื่อของโคนนิก็ดังก้องไปทั้งหัวของฉัน

"เดี๋ยวฉันมานะเรย์"ฉันพูดโดยที่เรย์ยังไม่พูดอะไรฉันก็วิ่งไปเสียแร้ว

'ขอโทดโคนนิฉันขอโทด จิง ๆๆ ฉันรู้สึกว่าตัวเองทำผิดฉัน ฉันรักเธอ โคนนิ'

 พอฉันไปถึงเหตุการ์ที่ปรากฎข้างของฉันคือ... ภาพของเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ที่กำลังจูบกันอยู่ฉันวิ่งหนี้ออกมาจนชนกะบ้างสิ่งเข้า

"อ๊ะ ขอโทษค่ะ"

"เซนริว เซนริวใช่ไหม ?"

'เอ๋ ? เสียงนี้มัน....'

"เคนจิ !!!!! "

"เป็นอะไรอะเซนริว  ?"เคนจิถามด้วยความสงสัย

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรปล่อยมือฉันซักทีสิ !"

"เธอร้องไห้เหรอ ?"

"ฉันป่าวร้อง"

"เธอร้อง !"

"ฉันป่าว !"ฉันเถียงกับเคนจิดังขึ้นจนเขาดึงฉันเข้าสู่อ้อมกอดของเขา

"เธอร้องไห้กันฉันก็ได้นะอย่ากลันไว้เรยให้ฉันเป็นที่ระบายเธอนะ... เซนริว..."

ฉันได้ยินอย่างนั้นแร้วทำให้ฉันต้องปล่อยโฮ ออกมาวะเต็มที่อัดอั้นเอาไว้

"ทำไม ทำไม ถึงทำดีกับฉัน ฮือ ๆๆ"

"ก็เพราะ... เพราะ ..."

"เพราะอะไรละ ?"ฉันเงยหน้าถามเคนจิทั้งนี้น้ำตายังไหลอยู่

"เพราะ..."