BlackBoard

     เรื่องมันเริ่มขึ้นตั่งเเต่วันที่น้องสาวของผมหายตัวไป มันเป็นวันเกิดของเธอพอดี ทุกคนในบ้านเตรียมขนมเค้กไว้ก้อนโต เเล้วนั่งรอเธอกลับมา ..... มันเลยเวลาเลิกเรีนยมา1ชม.เเล้ว   เเต่น้องสาวของผมก็ยังไม่กลับมาสักที  เเม่พูดขึ้นว่า"ใครซื้อเค้กก้อนนี้มา"ผมรู้สึกแปลกใจเเต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เเล้วตอบกลับไปว่าผมเป็นคนซื้อ จากนั้นเเม่ก็ถามอีกว่า"ซื่อมาทำไม" ผมแปลกใจไปอีก แต่ก็คิดว่าแม่คงเล่นมุข "ก็วันนี้วันเกิดเปียโนไงเเม่" "...."เเม่เงียบเเล้วจึงถามต่อคำถามสุดท้ายทำเอาผมตลึงไปเลยเมื่อเเม่เขาถามว่า "เปียโนคือใครแฟนลูกหรอ"

[RRRRRR......]

          เมื่อเสียงโทรศัพท์ดัง เสียงนั้นมันไปปลุกให้กีตาร์ ตื่นจากฝันร้ายด้วยท่าทางงัวเงียเเละไม่พอใจ ถึงเเม้มันจะเป็นฝันร้าย เเต่เขายังอยากนอนต่ออยู่ดี ก็เพราะนี้มันเป็นวันหยุดนิน่า

       "อือ......"เขาเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์มารับสายด้วยหน้าตากึ่งหลับกึ่งตื่น

[ติ๊ด!]

      "ฮัลโหลคราบบบบบ"

      "ลากเสียงซะยาวเลย ยังไม่ตื่นอีกหรอ"

      "ใครอะ...เสียงคุ้นๆ"

      "ไม่รู้หรอ.....ทายสิ"

      "น้องวิวหรอคราบ"

      "วิวไหนย่ะ!!!"

               (o.o)เสียงของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความโมโหปลุกให้กีตาร์ตื่นขึ้นอย่างเต็มตา เขาแทบจะเอาหัวตัวเองโขกกับกำแพงห้อง ที่บังอาจลืมเสียงแฟนตัวเอง แถมยังเอ่ยชื่อครายที่ไหนออกไปก็ไม่รู้(สมควรตายที่สุดเลยเอ็ง)

     "นิมพ์หรอ"

     "ก็เอออะดิ...จะมาที่ชมรมมั้ยเนี้ยวันนี้"

     "ป...ไปครับ"

     "รีบๆมาละ" [ติ๊ด!]

                    สายโทรศัพท์ถูกตัดหลังทั่งคู่คุยกันเสร็จ กีตาร์เตรียมตัวไปที่ชมรมเนื่องจากวันนี้เป็นวันคบรอบการหายตัวไปของ เปียโน น้องสาวของเขา เเละวันนี้ก็คือวันเกิดของเปียโนนั้นเอง

      ณ ชมรม SRS²

    "มาเเล้วหรอคราบท่านประทานในพิธี"จิบิทักทายกีตาร์มาดกวนๆ

    ตุบ!!!

   เสียงมะเหงกลงบนหัวของจิบิ

    "ไปพูดแบบนั้นกับตาร์ได้ไงเล่า"เสียงของเหมียวดังขึ้นหลังจากจัดมะเงกลูกใหญ่ให้กับจิบิเรียบร้องเเล้ว

    เหมียว SixSenser สาวสวยที่มีพลังขับกล่อมที่ดีมาก สามารถควบคุมจิตใจของผู้อื่นได้ เธอเคยลองใช้มันกับเดกคนนึงที่เธอคิดว่าเป็นตัวการของเรื่องทั่งหมด เเต่กลับถูกพลังมหาสารผลักกลับมา เด็กคนนั้นก็คือจิบินั้นเอง

   การประชุมระหว่างเหล่าSixSenserได้เริ่มขึ้น

   "ผมเดินตรวจดูรอบโรงเรียนหลายรอบเเล้วน่ะครับ..เเต่ก็ไม่เจออะไรที่ผิกปกติเลย"

   "แล้วโกทส์ละ"

   "อา..เมื่อวานนี้ตอนเย็นเด็กห้อง6/8หายไปอิก1คนนะ"

   "บริเวณที่หายไปละค่ะ"

   "ห้องศิลปะ2น่ะ"

   "ห้องศิลปะ2เป็นห้องที่ใช้สอนม.ต้นนิ"

   "ใช้ๆส่วน6/8น่ะครูที่ปรึกษาอยู่หมวดภาษาจีนไม่ใช้หรอ?"

           เป็นเวลากว่า1ชม.ที่สมาชิกในชมรมต่างช่วยกันคิดหาตัวคนร้ายโดยการนำข้อมูลที่แต่ละคนได้มามาประชุมปรึกษากัน แต่ถึงอย่างไร  พวกเขาก็ใช้วิธีนี้กันเป็นครั่งที่7เเล้ว  เเต่ก็ยังหาตัวคนร้ายไม่ได้

           เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนถึงตอนเย็นพวกของกีตาร์ที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้าประตูห้องศิลปะที่เกิดเหตุ 

          *จากนี้ไปกีตาร์ขอเป็นผู้บรรยายละครับ

          พวกเราทั่งหาคนที่ประกอบไปด้วยผม(กีตาร์),นิมพ์,จิบิ,โกทส์และเหมียว ที่ตอนนี้ได้มายืนอยู่หน้าที่เกิดเหตุแล้ว สภาพมันไม่ต่างจากบ้านร้างเลย ถึงจะบอกว่ามันเป็นตึกที่พวกเด็กม.ต้นเรียกก็เหอะ เเต่มันรกเป็นบ้าเลยแฮะ เเต่สิ่งที่พวกเราทุกคนสนใจไม่ใช้สภาพของห้องหากเเต่เป็น......ชุดนักเรียนหญิงม.ปลายของโรงเรียนเราที่กองอยู่กับพื้น

          "แบบว่านะครับรายก่อนๆมันต้องหอบเอาเสื้อผ้าไปด้วยไม่ใช้หรอแล้วทำไม..."จิบิสงสัยเลยถามออกมา  

          ความจริงผมก็รู้อยู่หรอกว่าทำไม มันออกจะติตเรท20+นิดๆอ่านะ(-.,-)

         "นี้ตาร์เด็กผูหญิงที่ถูกเอาตัวไปน่ะกำลัง...อยู่ใช้ปะ"

(พูดออกมาจริงๆนะเเต่เซนเซอร์อะ)

            หา!!!....อะไรนะ นิมพ์ถามผมแบบไม่อายฟ้าดินเลยหรอ

          "จริงสิๆผมก็ว่างั้นเเหละ" ไอ้จิบิเห็นดีเห็นงามด้วยเฉยเลย-*-

          "เราลองทำกันดูป่ะนิมพ์"เฮอๆได้ที่ไอ้หื่นร่วมเเจม..พวกคุณเริ่มก่อนนะ(-.,-)

          ปึก!!

          เสียงหัตเทวะอัดเข้าที่ท้องผมจังๆ...จ..จุกนะเฟ้ย

          "ทะลึ่ง!!"

          "อ่าวก็นิมพ์เริ่มก่อนนิ"

          "เเต่ชั้นไม่ได้ให้นายตามย่ะ"

          "เอาเเต่ใจนิหว่า"

          "ยุ่งเฟ้ย"

          เรา2คนเถียงกันอยู่นานแล้วจู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงดังข้นเเบบสั่น

          "ท...ทั่ง2คนดูนั้น"

          เราทั่งคู่หันไปตามทางที่เหมียวชี้ไป

          !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

          พวกเราทุกคนตลึงกับภาพที่เห็น  ที่มือของโกทส์คือเสื้อของเด็กผู้หญิงคนนั้นเเละยังมีเสื้ออิกตัวเป็นเครื่องแบบนักเรียนชาย  ที่เสื้อทั่ง2ตัวนั้นผมอ่านชื่อที่ปักอยู"....."

          ผมเขาอ่อนแทบทรุดตัวลงกับพื้น ยังดีที่โกทส์เข้ามารับผมไว้ ผมแทบครั่งตะโกนออกไปอย่างบ้า จนคนรอบข้างตกใจ เมื่อชื่อที่ปักอยู่นั้นเป็นเสื้อของ เท็น!! เพื่อนที่โตมากับผม อีกตัวเป็นของแฟนของเท็น

          จบละ