หนุ่มห้าวแก็งเวฟกับสาวเสริฟหน้าใส

     หลังจากที่ส่งหญิงสาวเข้าบ้านเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มทั้งสองก็เตรียมตัวจะกลับบ้าน พลันเคก็หันไปเห็นมีรถเครื่องสองสามคันขี่ตามเขามา ทั้งคู่จึงเลี่ยงไม่ไปที่ประจำ เพื่อไม่ให้พวกที่ตามรู้ได้

 

    "พวกมันไม่ตามแล้ว" พีหันมาบอกเพื่อน เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามหายไป ไม่ตามต่อ เพราะไม่เห็นสิ่งผิดปกติ

 

    "ต้องระวังอย่าให้มันรู้ว่าเราทำอะไร" เคจอดรถหันมาพูดกับพี พีพยักหน้ารับรู้

 

    "กลับกันเถอะ พรุ่งนี้เรามีนัด" เคพูดต่อ

 

    "อืม" พีตอบ

 

     ทั้งสองคนขี่รถกลับบ้านอย่างระวัง เพราะไม่รู้ว่าพวกที่เป็นอริจะดักอยู่ตรงไหนบ้าง พอถึงบ้านสองหนุ่มต่างก็แยกย้ายทำธุระส่วนตัว พีเมื่อหัวถึงหมอนก็หลับปุ้ย ยกเว้นเคที่ยังคงนอนมองเพดาน ใจนึกถึงใครบ้างคน ยิ้มอยู่คนเดียวในความมืด แต่ความคิดก็ไม่อาจสู้ร่างกายได้ เมื่อร่างกายต้องการพักผ่อน เคจึงหลับในเวลาต่อมา

 

     อรุณรุ่ง เสียงไก่ขัน เช้าสำหรับสองหนุ่มก็มาถึง ทั้งคู่รีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะมาดักดูหญิงสาวว่าพวกเธอทำอะไรในตอนเช้า แต่เมื่อมาถึงก็ต้องผิดหวัง เมื่อทั้งคู่มาช้าไป สองสาวออกไปแล้ว

 

    "สงสัยเราคงมาช้าไป" พีบ่นชะโงกเข้าไปมองดูในตัวบ้าน เห็นประตูถูกล็อคอย่างแน่นหนา ก็ทำท่าผิดหวัง แต่ดูเหมือนว่าสวรรค์จะไม่ใจร้ายซะทีเดียว เมื่อเคชี้ให้พีดู

 

     "สองสาวกลับมาแล้ว" พีร้องอย่างดีใจ

 

    "สองคนเรียนพาณิชย์นี่เอง" เคยิ้มเมื่อเห็นชุดที่สองสาวใส่ชัดๆ คาดไม่ถึงว่าพวกเธอจะเรียนโรงเรียนเดียวกับเขา เพียงแต่อยู่คนละแผนก

 

    "จริงด้วย นั่นชุดพาณิชย์โรงเรียนเรานี่หน่า" พีมองเห็นพูดอย่างดีใจ เพราะสองสาวอยู่ไม่ไกลไม่ใกล้พวกเขานี่เอง

 

   "ทำไมถึงจูงรถกันมานะ" เคมองแล้วบ่น แต่พอสองสาวเข็นรถเข้ามาในระยะที่มองเห็นชัด เขาก็รู้ว่าเป็นเพราะอะไร

 

    "อ๋อ ยางรั่ว"

 

   "หลบไปก่อน เดี๋ยวพวกเธอเห็น" เมื่อเคนึกขึ้นได้หันไปมองพี สองหนุ่มรีบหลบ เพื่อไม่ให้สองสาวเห็น และรู้ว่าพวกเขาตามพวกเธอมา

  

     ขณะที่สองหนุ่มกำลังหลบสองสาวอยู่นั้น สองสาวก็มองเวลาอย่างเป็นกังวล เพราะกลัวไปโรงเรียนไม่ทัน เมื่อรถเกิดยางรั่ว มองรถอย่างไม่รู้จะทำไงดี

 

     "สายแน่เลย" แอลบ่นพลางมองดูเวลา

 

    "เอาไงดีหล่ะ" จีถามขอความคิดเห็น

 

    แอลได้ยินคำถามเพื่อนก็ส่ายหน้า เพราะยังคิดไม่ออก ขณะที่แอลกำลังใช้ความคิด สองหนุ่มก็แกล้งมาเดินผ่านหน้าบ้านให้สองสาวมองเห็น

 

    "นั่น" แอลยังพูดไม่จบ ก็รีบวิ่งไปเรียกทันที จีมองตามอย่างงงๆ เคได้ยินเสียงหญิงสาวเรียกจึงหยุดแล้วแกล้งหันไปทัก ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

 

    "เธอนั่นเอง"

 

    "ค่ะ แล้วเธอมาทำอะไรแถวนี้" แอลถามชายหนุ่ม

 

    "อ๋อ พอดีผมแวะมาหาเพื่อนนะครับ" ยังไม่ทันที่แอลจะพูดอะไรต่อ จีก็รีบเอ๋ยมาก่อน

 

    "รบกวนนายช่วยไปส่งเราที่โรงเรียนได้ไหม"

 

    "จริงสิ" แอลทักเพราะแค่เห็นคนที่ช่วยเธอคราวก่อนลืมเรื่องจะไปโรงเรียน หญิงสาวเพิ่งนึกขึ้นได้เมื่อเพื่อนพูด

 

    "ได้สิครับ ถ้าเธอไม่รังเกียจ แต่พอดีผมแต่งรถเลยนั่งได้แค่คนเดียว" เคตอบพลางคิดอะไรได้บ้างอย่าง เขาแอบดีใจที่เป็นไปตามแผน สองสาวมองหน้ากันอย่างกังวล แต่พอได้ยินชายหนุ่มพูดก็ยิ้มออก

 

     "เดี๋ยวผมโทรตามเพื่อนล่ะกัน" เคพูดพลางหยิบโทรศัพท์กดเบอร์แล้วโทรไปเหมือนหาใครสักคน พอหญิงสาวเห็นชายหนุ่มวางสายก็ได้ยินเสียงรถและคนที่ถูกตามก็มา

 

    "คนนี้เพื่อนผมครับ ถ้าไงคุณก็ให้เพื่อนผมพาไปโรงเรียนนะครับ" เคพูดพลางมองมาที่จี หญิงสาวมองหน้ากันด้วยความไม่แน่ใจ และไว้วางใจ

 

    "เราเหรอ" จีถามด้วยอาการงงๆ พลางคิดในใจว่าเธอชวนผิดคนหรือเปล่า

 

    "ครับ" เคตอบอย่างสุภาพยิ้มอย่างเป็นมิตร

 

    "จะรบกวนหรือเปล่าค่ะ" แอลพูด พลางมองอย่างไม่แน่ใจว่าควรจะให้เพื่อนสาวเธอไปกับรถอีกคันไหม แต่ไม่ทันพูดอะไรอีก จีก็ไปนั่งซ้อนท้ายรถอีกคันเสียแล้ว เมื่อเห็นดังนั้นแอลจึงไม่ได้พูดอะไร เพราะได้ยินเพื่อนสาวพูดออกมาว่า

 

   "ชักช้าเดี๋ยวสาย"

 

    "ถ้างั้นเราล่วงหน้าไปก่อนนะ" จีหันมาบอกเพื่อนและบอกให้ชายหนุ่มที่มาใหม่ออกรถไป พียิ้มในใจออกรถไปทันที

 

     "รอผมแปปนะ ผมไปเอารถก่อน" แอลพยักหน้าใจก็กลัวถูกหลอกแต่แปปเดียวจริงๆ รถของชายหนุ่มก็มาจอดตรงหน้าหญิงสาว

 

     "ไปกันเถอะครับเดี๋ยวสาย" ชายหนุ่มพูดเมื่อเห็นหญิงสาวยืนงงๆ ไม่ขึ้นรถ แอลเมื่อได้ยินก็ยิ้มเขินๆ เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนขี่รถให้เธอซ้อนท้ายเลย เคมองอาการหญิงสาวแล้วยิ้มชอบใจ เพราะดูเธอน่ารักดี

 

     "ขอโทษครับ ผมยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย" เคหันมาถามหลังจากขี่รถออกมาได้หน่อยหนึ่ง

 

    "เราชื่อ แอล ส่วนเพื่อนชื่อ จี ค่ะ" แอลตอบเขินๆ เพราะเห็นหน้าเคชัดๆ เมื่อเขาหันมาถาม

 

     "ผมชื่อ เค ครับ เพื่อนผมชื่อพี สระเดียวกันกับเพื่อนเธอเลย"

 

     "เหรอคะ ไม่น่าเชื่อ" แอลยิ้มขำในความบังเอิญของชื่อที่เหมือนกัน ทั้งคู่คุยกันอย่างสนิทสนม เหมือนคนที่รู้จักกันมานาน อย่างถูกชะตา แอลรู้สึกว่าชายหนุ่มเป็นคนคุยง่าย ไม่น่ากลัวเลยสักนิด สำหรับคนที่เพิ่งรู้จักกัน

 

     ทางด้านพีที่พาจีนั่งซ้อนท้ายมาด้วย ทั้งคู่ต่างก็เงียบ เพราะไม่กล้าพูดอะไรกัน จนในที่สุดจีก็เป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน

 

     "นายชื่ออะไรเหรอ"

 

     "เราชื่อพีนะ เธอล่ะ" เขายิ้มและถามหญิงสาวกลับ

 

     "เราจี เพื่อนเธอไว้ใจได้ไหม" จีถามอย่างเป็นห่วง เพราะยังไม่เห็นรถที่เพื่อนนั่งมาซะที

 

     "อย่าห่วงเลย เพื่อนผมไว้ใจได้เดี๋ยวก็คงตามมา ว่าแต่เธอไม่กลัวผมเหรอ" พีแกล้งพูดหยอก

 

     "กลัวทำไมล่ะ" จีตอบทันที พีขำอาการของหญิงสาว รู้เลยว่าเธอเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้ใคร

 

     "ก็ดีที่ไม่กลัว" พีขำเล่นเอาจีหน้าหงิกหมั่นไส้ จึงไม่พูดด้วย ชายหนุ่มเลยต้องเงียบไป

 

     ทางด้านแอลมองไม่เห็นท้ายเพื่อนก็เป็นห่วง เอ่ยถามชายหนุ่ม

 

     "เค เพื่อนเธอไว้ใจได้ไหม" เคหันมามองหญิงสาวหน่อยนิด เห็นแววตาห่วงใยเพื่อนก็นึกชื่นชม มองอย่างเอ็นดู ตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

 

     "อย่าห่วงเลย เพื่อนของแอลปลอดภัยแน่นอน เชื่อผม" แอลรู้สึกว่าตัวเองระแวงเกินไปจึงพูดแก้เขิน

 

    "แอลเปล่าไม่ไว้ใจเพื่อนเคนะ"

 

    "ผมรู้ว่าแอลเป็นห่วงเพื่อนเท่านั้น นั้นไงเพื่อนแอล" แอลหันมองตามมือของชายหนุ่มที่ชี้ ก็มองเห็นหลังของเพื่อนอยู่ไม่ไกล เคเร่งความเร็วอีกนิดขี่มาข้างๆ รถพี

 

    "ช้าจังเค รู้ไหมว่าเพื่อนเขาเป็นห่วง" พีพูดกับเค เพื่อบอกให้รู้ว่าจีเป็นห่วงแอล เคพยักหน้ารับรู้

 

    "ไม่เป็นไรใช่ไหมแอล" จีถามด้วยความห่วงใย

 

    "จ๊ะ แล้วจีล่ะ" 

 

   "สบายมาก" สองสาวพูดกัน ซะเหมือนชายหนุ่มดูโหดร้าย น่ากลัว จะทำร้ายสองสาวอย่างไงยังงั้นเลย

 

    "ขอขัดจังหวะนะ ขี่แบบนี้ไม่ปลอดภัย" พีหันมาพูดกับสองสาว แล้วมองไปที่เพื่อน เคเข้าใจเขาเร่งความเร็วของรถอีกนิด เพื่อขี่นำหน้า

 

     "ดูนายระวังมากเลยนะ" จียื่นหน้ามาแซว พีไม่ตอบ ก็จะให้เขาบอกยังไงว่าปกติขี่รถเร็ว ที่ช้าเพราะหญิงสาวนั่งอยู่ข้างหลัง จีเห็นชายหนุ่มเงียบจึงแซวต่อ

 

     "หรือเป็นเฉพาะเวลามีสาวอยู่ข้างหลัง" จีได้ใจที่เห็นชายหนุ่มไม่ตอบจึงแซว แต่พอได้ยินคำตอบของชายหนุ่มที่พูดมาก็ถึงกับจุก

 

      "พูดมากแบบนี้ถึงได้ไม่มีแฟน" พีเห็นหญิงสาวทำหน้าหงิกไม่พอใจก็ชอบใจ จีกลัวเสียเชิงรีบพูดต่อ

 

      "แล้วใครบอกว่าไม่มีล่ะ"

 

     "อย่าโกหกเลย ถ้ามาเธอคงไม่ซ้อนท้ายผมมาหรอก" พีพูดอย่างรู้ทัน จีเงียบคิดไรไม่ออก พีขำอย่างชอบใจ

 

    "ดูท่าเพื่อนผมกับเพื่อนแอลคงถูกชะตากัน" เคมองในกระจกเห็นเพื่อนยิ้มกริ่ม แอลหันไปมองเห็นใบหน้าเพื่อนที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ไม่ทันพูดอะไรอีกก็มาถึงโรงเรียน

 

     "ขอบคุณนะค่ะ" แอลยิ้มให้ชายหนุ่ม เคมองรอยยิ้มนั้นไม่วางตา เขาชอบเวลาหญิงสาวยิ้ม ดูช่างสดใสเหลือเกิน

 

      "ครับ" เคตอบรับหญิงสาว

 

     "นี่ จะไม่ขอบคุณเหรอ" พีตะโกนถามไล่หลัง จีเดินไปหาเพื่อนอย่างไม่สนใจจะขอบคุณที่ชายหนุ่มสละเวลามาส่ง แต่นึกขึ้นได้จะดูไม่ดีเลยหันไปพูด

 

    "ขอบใจ" พูดจบก็ชวนเพื่อนเข้าโรงเรียนทันที

 

    "คนอะไรน่ารักแต่ตัว" พีส่ายหน่าพูดคนเดียว เคเดินมาตบไหล่แล้วพูดให้กำลังใจ

 

    "แต่เราว่าเหมาะกับนายนะ"

 

    "เห็นด้วย" พียิ้มชอบใจ เขารู้สึกถูกใจจีมาก เพราะหญิงสาวนี้แหละคือ ผู้หญิงที่เขาตามหา