ยัยหน้าใสจุ้นหัวใจนายขี้เก๊ก

"พี่เครุค่ะเอ่อ..ไปทาน.."
 
 
"ไม่ไป"น้ำเสียงเย็นเฉียบนิ่งกล่าวขณะใช้เพียงแค่หางตามองไปยังเด็กสาวคนนึงที่คลั่งไคล้เขา ในใจคิดแต่เพียงว่ามันน่ารำคาญ
 
 
"เครุ"น้ำเสียงใสชวนฟังของฮิคารุเด็กสาวร่างเล็กเดินมาหาเครุพร้อมกับกล่อง
 
ข้าวกลางวันเรียกชื่อเขา ใบหน้าที่เหมือนปีศาจหินสลักเมื่อครู่หายไปหลงเหลือ
 
ก็แต่รอยยิ้ม รอยยิ้มที่เขามอบให้เธอแค่คนเดียว.
 
 
เพระการปากแข็งของคนทั้งคู่"ความรัก"จึงเกิดขึ้น.
 
 
วันต่อมา..
 
 
ก๊อก ก๊อก !!"ฮื้มม..." เสียงเหมือนว่าเครุ รุ่นพี่ที่อยู่ข้างบ้านของฉันจะ
 
สวมวิญญาณจาพนม เสี่ยงชีวิตปีนรั้วมาปลุกฉันที่ตื่นสายอีกตามเคย( "_ _)
 
 
"ตื่นได้แล้ว นี้เธอกะจะนอนให้เตียงมันทรุดเลยรึไง --" มาถึงก็ปากอะด๊อก
 
เลยนะ --*"รู้แล้วละน่า.."
 
 
"รู้แล้วก็ลุกสิ รึว่าจะต้องให้ฉันอุ้มไปอาบน้ำให้ ห่ะ!"ถ้าได้ก็ดี เอ๊ย!!ไม่ใช่พอ
 
ฉันได้ยินแบบนั้นเลยวิ่งปรู๊ดเข้าไปอาบน้ำทันที ถึงจะกวนประสาทแบบนี้แต่ว่า..
 
ฉันกลับแอบชอบเขาอยู่นะ!
 
 
ที่โรงเรียน
 
 
"นี่เครุ เมื่อวานนี้นายพูดกับเด็กคนนั้นแรงไปรึเปล่า?"ฉันถามพลางเงยหน้ามอง
 
เครุที่ เดินมาข้างๆ
 
 
"ไม่นี่ ปกติฉันก็พูดแบบนั้นกับทุกคน"เค้าเรียกว่าด้านย่ะ --*
 
 
"เวลานายพูดอะไรหัดนึกถึงใจคนอื่นเค้ามั่งสิ"
 
 
"ช่างฉันเถอะน่า" เครุปัดมือฉันที่เอื้อมขึ้นไปยีหัวเขาอย่างหมั่นไส้ มันทำให้
 
เส้นผมสีน้ำตาลยุ่งกว่าที่เป็นอยู่เขาหน้าตาดีมากนะแถมยังชอบทำตัวหยิ่งๆเก๊กๆ
 
อีกต่างหาก แต่เพราะฉันกับเขาอยู่บ้านติดกันมาตั้งแต่ยังเล็กๆเลยทำให้เราสนิท
 
กันมาก เคยมีอยู่หลายครั้งที่มีคนเข้าใจผิดคิดว่าเราคบกัน จนฉันถูกแกล้งขังไว้
 
ในโรงพละแต่เครุก็ไปช่วยได้ทุกครั้ง นั้น..อาจจะเป็นเหตุผลนึงที่ฉันชอบเขาก็
 
ได้ "นี่ฮิคารุ ทำหน้าเอ๋ออยู่นั้นแหละฉันพูดอะไรได้ยินรึเปล่า?"
 
 
"อะไรอ่ะ?" ฉันถามกลับอย่างงุนงง เพราะไม่ได้ฟังอะไรเลย--*
 
 
"ฉันบอกว่า ให้ระวังตัวเองไว้ เพราะยัยคนเมื่อวานส่งสายตาอาฆาตมาให้เธอ
 
แบบไม่หยุดแล้วนั้นน่ะ" ฉันมองไปทางที่เครุพยักเพยิดหน้าให้หันตามไป ก็
 
เห็นผู้หญิงคนที่เครุปฏิเสธไปเมื่อวานมองมาเหมือนจะชำแหละฉันให้ตาย --*
 
โดนแบบนี้อีกแล้ววT^T
 
 
"เพราะนายนั้นแหละเครุ ฉันถึงได้ถูกพวกผู้หญิงจ้องฆ่าสามเวลาหลังอาหาร
 
แบบเนี้ยT^T" ฉันทำหน้าตัดพ้อพลางดันเครุออกห่างๆ(กลัวตาย--")
 
 
"อะไรเล่า ฉันไม่ผิดนะแล้วอีกอย่าง..ถ้าคนพวกนั้นคิดจะทำอะไรเธอฉันจะปก
 
ป้องเธอเอง" เอาอีกแล้วตานี่ชอบพูดจาชวนให้คนอื่นเค้าคิดลึก--* นั้น..
 
ไม่เว้นแม้กระทั่งฉัน ฉันรู้ที่เครุอยู่ข้างๆฉันก็เพราะว่าเราเป็นเพื่อนกัน แต่บางครั้ง
 
ฉันก็คิดไกลไปกว่านั้นนะ. "ถ้างั้นเจอกันตอนพักแล้วกัน ฉันไปละ"
 
 
เครุพูดขณะเดินปลีกตัวไปที่อาคารเรียนของม.ปลาย ฉันเดินไปเรื่อยก็ถึงห้อง
 
 
"ฮิคารุ~" เสียงไคริเพื่อนสนิทของฉันตะโกนมาพร้อมๆกับกระโดดกอดคอฉัน
 
"โอ๊ย เจ็บนะไคริ แล้วนี่อาริสะอยู่ไหนล่ะ?" ฉันมองซ้ายมองขวาหาอาริสะ
 
เพื่อนในก๊วนของเรา "เห็นริสะซังบอกว่าจะไปหามุโต้คุงอ่ะ"
 
 
"งั้นเหรอ ถ้างั้นก็ไม่เป็นไร" ที่ฉันถามหาอาริสะก็เพราะว่า แม่นี่เป็นแม่สื่อระดับ
 
ขั้นเทพ(_ _" )เผื่อว่าจะช่วยอะไรฉันได้บ้าง แต่ก็ไปนุ๊งนิ๊งกับแฟนอีกตาม
 
เคย "นี่ๆฮิคารุเธอน่ะมีพี่หรือคนรู้จักที่อยู่ปี3รึเปล่า?" ฉันหันไปทางไคริที่เอ่ย
 
ถามขึ้นมา "ก็ไม่นะทำไมหรอ?"
 
 
"ก็ก่อนที่ฮิคารุจะมาอ่ะ มีรุ่นพี่ผู้หญิง3-4คนมาถามหาแน่ะ"เอิ่ม..ไม่ต้องคิด
 
เลยว่าเค้ามาหาฉันทำไม--* คงไม่โดนขังในโรงพละแบบตอนนั้นอีกนะ!
 
 
"อ๋อ เรื่องนั้นช่างเถอะแต่ถ้ามีคนมาถามอีกก็บอกไปว่า ฉันไม่มีตัวตนนะ--*"
___________________________
 
 
 
 
สายตานับสิบคู่จับจ้องไปที่เด็กผู้หญิงผมสีดำคนนึง ที่สนิทสนมกับเครุขวัญใจ
 
ของพวกเธอจนดูมันน่าหมั่นไส้ ต้องเขี่ยเธอคนนั้นทิ้งซะ!