ยัยหน้าใสจุ้นหัวใจนายขี้เก๊ก

"พี่เครุค่ะเอ่อ..ไปทาน.."

 

 

"ไม่ไป"น้ำเสียงเย็นเฉียบนิ่งกล่าวขณะใช้เพียงแค่หางตามองไปยังเด็กสาวคนนึงที่คลั่งไคล้เขา ในใจคิดแต่เพียงว่ามันน่ารำคาญ

 

 

"เครุ"น้ำเสียงใสชวนฟังของฮิคารุเด็กสาวร่างเล็กเดินมาหาเครุพร้อมกับกล่อง

 

ข้าวกลางวันเรียกชื่อเขา ใบหน้าที่เหมือนปีศาจหินสลักเมื่อครู่หายไปหลงเหลือ

 

ก็แต่รอยยิ้ม รอยยิ้มที่เขามอบให้เธอแค่คนเดียว.

 

 

เพระการปากแข็งของคนทั้งคู่"ความรัก"จึงเกิดขึ้น.

 

 

วันต่อมา..

 

 

ก๊อก ก๊อก !!"ฮื้มม..." เสียงเหมือนว่าเครุ รุ่นพี่ที่อยู่ข้างบ้านของฉันจะ

 

สวมวิญญาณจาพนม เสี่ยงชีวิตปีนรั้วมาปลุกฉันที่ตื่นสายอีกตามเคย( "_ _)

 

 

"ตื่นได้แล้ว นี้เธอกะจะนอนให้เตียงมันทรุดเลยรึไง --" มาถึงก็ปากอะด๊อก

 

เลยนะ --*"รู้แล้วละน่า.."

 

 

"รู้แล้วก็ลุกสิ รึว่าจะต้องให้ฉันอุ้มไปอาบน้ำให้ ห่ะ!"ถ้าได้ก็ดี เอ๊ย!!ไม่ใช่พอ

 

ฉันได้ยินแบบนั้นเลยวิ่งปรู๊ดเข้าไปอาบน้ำทันที ถึงจะกวนประสาทแบบนี้แต่ว่า..

 

ฉันกลับแอบชอบเขาอยู่นะ!

 

 

ที่โรงเรียน

 

 

"นี่เครุ เมื่อวานนี้นายพูดกับเด็กคนนั้นแรงไปรึเปล่า?"ฉันถามพลางเงยหน้ามอง

 

เครุที่ เดินมาข้างๆ

 

 

"ไม่นี่ ปกติฉันก็พูดแบบนั้นกับทุกคน"เค้าเรียกว่าด้านย่ะ --*

 

 

"เวลานายพูดอะไรหัดนึกถึงใจคนอื่นเค้ามั่งสิ"

 

 

"ช่างฉันเถอะน่า" เครุปัดมือฉันที่เอื้อมขึ้นไปยีหัวเขาอย่างหมั่นไส้ มันทำให้

 

เส้นผมสีน้ำตาลยุ่งกว่าที่เป็นอยู่เขาหน้าตาดีมากนะแถมยังชอบทำตัวหยิ่งๆเก๊กๆ

 

อีกต่างหาก แต่เพราะฉันกับเขาอยู่บ้านติดกันมาตั้งแต่ยังเล็กๆเลยทำให้เราสนิท

 

กันมาก เคยมีอยู่หลายครั้งที่มีคนเข้าใจผิดคิดว่าเราคบกัน จนฉันถูกแกล้งขังไว้

 

ในโรงพละแต่เครุก็ไปช่วยได้ทุกครั้ง นั้น..อาจจะเป็นเหตุผลนึงที่ฉันชอบเขาก็

 

ได้ "นี่ฮิคารุ ทำหน้าเอ๋ออยู่นั้นแหละฉันพูดอะไรได้ยินรึเปล่า?"

 

 

"อะไรอ่ะ?" ฉันถามกลับอย่างงุนงง เพราะไม่ได้ฟังอะไรเลย--*

 

 

"ฉันบอกว่า ให้ระวังตัวเองไว้ เพราะยัยคนเมื่อวานส่งสายตาอาฆาตมาให้เธอ

 

แบบไม่หยุดแล้วนั้นน่ะ" ฉันมองไปทางที่เครุพยักเพยิดหน้าให้หันตามไป ก็

 

เห็นผู้หญิงคนที่เครุปฏิเสธไปเมื่อวานมองมาเหมือนจะชำแหละฉันให้ตาย --*

 

โดนแบบนี้อีกแล้ววT^T

 

 

"เพราะนายนั้นแหละเครุ ฉันถึงได้ถูกพวกผู้หญิงจ้องฆ่าสามเวลาหลังอาหาร

 

แบบเนี้ยT^T" ฉันทำหน้าตัดพ้อพลางดันเครุออกห่างๆ(กลัวตาย--")

 

 

"อะไรเล่า ฉันไม่ผิดนะแล้วอีกอย่าง..ถ้าคนพวกนั้นคิดจะทำอะไรเธอฉันจะปก

 

ป้องเธอเอง" เอาอีกแล้วตานี่ชอบพูดจาชวนให้คนอื่นเค้าคิดลึก--* นั้น..

 

ไม่เว้นแม้กระทั่งฉัน ฉันรู้ที่เครุอยู่ข้างๆฉันก็เพราะว่าเราเป็นเพื่อนกัน แต่บางครั้ง

 

ฉันก็คิดไกลไปกว่านั้นนะ. "ถ้างั้นเจอกันตอนพักแล้วกัน ฉันไปละ"

 

 

เครุพูดขณะเดินปลีกตัวไปที่อาคารเรียนของม.ปลาย ฉันเดินไปเรื่อยก็ถึงห้อง

 

 

"ฮิคารุ~" เสียงไคริเพื่อนสนิทของฉันตะโกนมาพร้อมๆกับกระโดดกอดคอฉัน

 

"โอ๊ย เจ็บนะไคริ แล้วนี่อาริสะอยู่ไหนล่ะ?" ฉันมองซ้ายมองขวาหาอาริสะ

 

เพื่อนในก๊วนของเรา "เห็นริสะซังบอกว่าจะไปหามุโต้คุงอ่ะ"

 

 

"งั้นเหรอ ถ้างั้นก็ไม่เป็นไร" ที่ฉันถามหาอาริสะก็เพราะว่า แม่นี่เป็นแม่สื่อระดับ

 

ขั้นเทพ(_ _" )เผื่อว่าจะช่วยอะไรฉันได้บ้าง แต่ก็ไปนุ๊งนิ๊งกับแฟนอีกตาม

 

เคย "นี่ๆฮิคารุเธอน่ะมีพี่หรือคนรู้จักที่อยู่ปี3รึเปล่า?" ฉันหันไปทางไคริที่เอ่ย

 

ถามขึ้นมา "ก็ไม่นะทำไมหรอ?"

 

 

"ก็ก่อนที่ฮิคารุจะมาอ่ะ มีรุ่นพี่ผู้หญิง3-4คนมาถามหาแน่ะ"เอิ่ม..ไม่ต้องคิด

 

เลยว่าเค้ามาหาฉันทำไม--* คงไม่โดนขังในโรงพละแบบตอนนั้นอีกนะ!

 

 

"อ๋อ เรื่องนั้นช่างเถอะแต่ถ้ามีคนมาถามอีกก็บอกไปว่า ฉันไม่มีตัวตนนะ--*"

___________________________

 

 

 

 

สายตานับสิบคู่จับจ้องไปที่เด็กผู้หญิงผมสีดำคนนึง ที่สนิทสนมกับเครุขวัญใจ

 

ของพวกเธอจนดูมันน่าหมั่นไส้ ต้องเขี่ยเธอคนนั้นทิ้งซะ!