รักใสๆของานยเย็นชากับยัยเดียงสา

ตอนที่ 1

นายเป็นใคร!!

               07.30 น.

    เช้านี้รู้สึกว่านอนอไม่เต็มตื่นยังไงไม่รู้เธอลองมองไปข้างตัวก็เห็นว่ามีผู้ชายผมสีฟ้าทะเลนอนออยู่ข้างๆเธอสะดุ้งขึ้นมาแล้วพูดว่า

"นายเป็นใครกัน"

"หือ เฮ้ยเธอเป็นใครเขาสะดุ้งขึ้นมาพูด

"ชั้นต่างหากที่ต้องถามนายว่านายเป็นใคร"เธอบอก

"หือ ชั้นก็เป็นเจ้าของห้องไง"เขาบอก

"ชั้นต่างหากเจ้าของห้อง นายลองมองดูรอบๆสิว่ามันห้องใครกันแน่หะ!!"เธอบอกหน้าตาย

"เออ...จิงด้วยแฮะแล้วชั้นมาอยู่ที่นี้ได้ไง ชั้นงงไปหมดแล้วเนี้ย"เขาบน

"ว่าแต่บ้านนายอยู่ไหน"เธอถาม

"อืม..." เขาออกไปดูที่หน้าต่างแล้วพูดว่า

"อยู่ตรงข้ามบ้านเธอ"เขาบอก

"หะ!!จิงหรอ แต่ชั้นไม่เคยเห็นนายมาก่อนเลยน่ะ"เธอบอกเพราะเธอไม่เคยเห็นเขาจิงๆ

"อ๋อ ฉันเพิ่งมาอยู่เพราะว่าป้าบ้านตรงข้ามเธอเขาเป็นญาติชั้นน่ะ"เขาพูด อืม น่าจะจิงอย่าที่เขาบอกเพราะว่าเห็นป้าบ้านตรงข้ามเคยบอกว่ามีหลานชายอายุเท่ากับชั้นด้วย

"งั้นนายจะออกไปจากบ้านชั้นได้ไง"เธอถาม

"เดี๋ยวค่อยคิด  ว่าแต่เธอชื่ออะไร"

"ชั้นชื่อ พาด้า นายละจะได้เรียกถูก"

"ฉัน ราฟ "

"ฉันว่าชั้นคิดออกแล้วน่ะ ว่านายจะออกจาบ้านขั้นได้ยังไง"

ตอนที่ 2

อีกแล้วเหรอ

          ในที่สุดก็ออกมาไดเมื่อกี้ฉันบอกพ่อกับแม่ว่าเขาเป็นตุ๊ดชื่อราฟี่ พ่อกับแม่ก็เชื่อเลยพานายราฟออกมาได้โดยไม่ถูกจับได้

แล้วฉันก็กับมาที่ห้องอาบนํ้าแต่งตัว  

ที่โรงเรียน LC

ที่ห้องเรียน ม.5/3 ครูมากิได้เขามาบอกว่ามีนักเรียนใหม่เข้ามาใหม่เพิ่งย้ายมา ฉันอยากเห็นหน้านักเรียนใหม่จัง

"ราฟเข้ามาสิจ้ะ"ครูมากิบอก เอะ ราฟเหรอ ยั๊ย โนนั่งข้างเราชัวเพราะว่าที่นั่งข้างๆไม่มีใครนั่ง

"ครับ สวัสดีครับ ผมชื่อราฟฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะครับ"เขาพูดแล้วโค้งให้

"ราฟไปนั่งข้างพาด้าสิ"นั่นไงเดาผิดซะที่ไหน

"ครับ หือเธออีกแล้วเหรอเมื่อเช้ายังไม่พออีกเหรอเนี้ย"เขาบอก

"ทำไมเหรอจ้ะ"ครูมากิถาม

"เปล่าครับ"นายราฟพูดบอก แล้วเดินมานั่งข้างๆฉัน

"ไงเจอกันอีกครั้งแล้วน่ะ ยินดีต้อนรับสู่ ม.5/3"

"ขอบใจ"

ตอนพักเที่ยง 12.00 น.

"ราฟนายไปกินข้าวกับใคร"

"ไม่รู้"

"ไปกับฉันไหม"นายราฟหันมามองหน้าฉัน ฉันก็มองกลับ

"อืม"เขาตอบแบบเย็ยชา

ตอนระหว่างทางมีเด็ดเกเรเข้ามาหาเรื่องชั้นแต่นายราฟได้เข้ามาช่วยฉันไว้ทันนายราฟต่อยหมอนั้นจนกระอักเลือดไปเลยอะเห็นแล้วเจ็บแทนหมอนั้นเลยอะ

"ขอบใจนายมากที่ช่วยฉัน"ฉันพูดแล้วยิ้มให้เขา

"อืม ไม่เป็นไร"พูดแบบเย็นชาอีกแล้ว

"ไปกินข้าวกันเถอะ"ฉันชวน

"อืม"พูดอย่างอื่นไม่เป็นแล้วหรือไงกันน่ะ

ตอนกลับบ้านระหว่างทางกลับบ้านเราแอบจูบกันบ่อยมากจนเกินคำว่าเพื่อนแล้วมั้ง