ภูตแห่งการรอคอย

หลังจากที่ได้สัญญากันนั้น รุ่งเช้าของอีกวันเขาก็ได้มาพบเพื่อนที่ชื่อว่าไคตะ ''เฮ้ คิม ''                               ''เฮ้ไคตะไงไม่ได้เจอกันต้องนานสบายดีปะ''   ''สบายเดสิแล้วแกอะเป็นไง''                                             ''อืมก็เหมือนแกนั้นแหละ ^^ อย่าไปมีเรื่องกะใครอีกละ ระวังตัวหน่อยนะ ไป๊ ไปโรงเรียนกัน"  '' อืม ''  ระหว่างทางนั้นเขาสองคนไม่รู้เลยว่ามีซารุ ซึ่งแอบตามพวกเขาอย่างไม่คาดสายตา เพราะว่าเขาต้องการจะรู้ว่าเขาคนนี้ที่เขาจะยอมเป็นสหายนะเป็นคนยังไงกันแต่ยังไปไม่ถึงโรงเรียนก็เกิดเรื่องขึ้นมา  '' ฮาๆๆ พวกนี่ใช่ไหมที่เป็นสหายพวกนั้นมันต้องตาย ฮาๆๆ''                                                                                                                                                          
 
'' เฮ้ย พวกนั้นมันพวกที่หนีออกมานี่ว่าตายละ'' ทันใดนั้นซารุไม่ลังเลใจอะไรทั้งนั้น จึงพุ่งตรงเข้าไปหาคิมทันที คิมสลบไป เพื่อนที่อยู่ข้างๆ ตกใจแล้วก็งง '' เฮ้ยคิม แกเป็นอะไรนะ เฮ้ยตื่น'' ทันใดที่สิ้นเสียงเรียกนั้น ตัวคิมก็ลอยขึ้นมาทามเอา ไคตะ งงอีกครั้ง '' โอ้นายทามได้ไงอะ วาวสุดยอดไปเลยวะ ''  ว่าแล้วไคตะก็วิ่งหลบหลังตึก ดูว่าคิมจะทำอะไรต่อ '' พวกซังมารุขี้คลาดแกไปซ้อนอยู่ที่วะออก มานะ ''  '' ฮาๆ ''                                                          
 
ทันใดที่เห็น ก็หยิบเคียวข้างหลังออกมาฟันจนภูตนั้นตายไป คิมก็ตกลงมานอนหมดสติ ไคตะจึงวิ่งเข้ามาช่วย คิม... คิม... เฮ้ยตื่น ๆๆ นายเป็นไรไปวะตบหน้าเบาๆ ไปสองสามที คิมสดุ่งตื่น '' นี่ฉันเป็นอะไรไปนะ '' '' แกนะอยู่นิ่งๆ ก็ลงไปนอน แถมยังลอยได้อีกนะโว๊ยฉันยังไม่อยากจะเชื่อสายตาฉันเลยนะโว๊ย แล้วก็หยิบเคียวหรือดาบก็ไม่รู้มองไม่ทันมันเร็วมากฟันตัวอะไรก็ไม่รู้อยู่หน้ากลัวๆ" เฮ้ยรึว่า'' '' รึว่าอะไร''  '' เออช่างมันเถอะรีบเข้าห้องเรียนกันเถอะสายมากแล้วนะไป ''                                                                                              
 
'' เฮ้ยแต่นายทำได้จริงๆนะฉันเห็นเต็มสองตาเลยอะ ''  '' อืมเอาเถอะ อย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครฟังนะโว๊ย ''  '' อืม ''  ''รู้กันแค่เราสองคนเดียวเลิกเรียนเด๋วจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน '' อ๋อ.. อืม.. เฮ้ยแต่นายเจ๋งไม่เบาเลยนะ'' ^^  กริ๊ง... กริ๊ง... หลังเลิกเรียนทั้งคู่ก็แยกย้ายกันกลับและนัดเจอกันที่บ้านคิม '' คือที่ฉันจะเล่านะนายฟังแล้วนายต้องเชื่อฉันนะโว๊ย คือเรื่องที่มันเกิดวันนี้นะมันมีภูตที่ออกมาตามล่า ภูตที่หลบหนีออกมาจากคุกของภูตนะ แล้วซารุก็มาเจอฉันแล้วก็ขอร้องให้ฉันช่วยตามล่าภูตพวกนั้นให้นะ ''                                                                              
 
'' เฮ้ยน่านุกๆจริงปะ'' '' แต่มันอันตรายนะโว๊ย'' ทันใดนั้น ซารุก็ปรากฏตัวให้เห็นตรงหน้า ทั้งสองคนถึงกับตกใจ '' วาวเนี่ยเธอนี่เอง ว่านะ สวยกว่าที่คิด นึกว่าจะ น่ากลัวเลย''  - - บ้างสิ่งบ้างอย่างที่พวกมนุษย์คิดว่าน่ากลัวแต่บ้างอย่างนั้นก็อาจจะดูดีก็ได้นะ'' ^^ ''  อืม  ''  ''แล้วทำเธอถึงเลือกคิมเป็นสหายละ ''  ''ก็เพราะเขาดูว่าน่าจะเป็นคนที่พึ่งพาได้นะสิ แถมร่างกายของเขาถ้าได้ใช้พลังในตัวเขาอาจจะชนะพวก ซังมารุก็ได้ ''  '' แล้วเธอมากันกี่คนละ ''                                                                                                                                        
 
''ฉันมากับพวกพ่องนะ หกคนได้มั้ง แต่วันนี้ที่ฉันได้เข้าสิงห์เธอโดยไม่ได้ปรึกษาเธอฉันต้องขอโทษด้วยนะ คิม '' ^^ '' ไม่เป็นไรครับเหอๆ แต่ว่าที่เธอมาเข้าร่างนะจะมีผลเสียต่อร่างกายผมอะป่าวอะ''  '' ยังไงอะ''  '' เป็นอันตรายนะ ''  '' อ๋อ เปล่าหรอก มันอาจจะทำให้เธอมีพลังเพิ่มขึ้นก็ได้นะ '' '' พลัง!! วาวเจ๋งไปเลยวะ อยากมีอย่างนั้นมั้งจัง''  '' ถ้านายอยากจะช่วยก็ได้นะฉันจะบอกเพื่อนพ่องให้ '' '' จริงดิ เฮ้ย ขอบคุณๆ '' ^^ หลังจากเย็นวานนั้นทุกคนก็แยกย้ายกลับบ้านเข้านอน