เส้นขนานที่ไม่บรรจบ

ตอนที่ 1 ทำไม ???

   รินลดาฆาตกรสุดเหี้ยมโหดที่สุดในจังหวัดกะระ ของประเทศรามา เธอเป็นฆาตกรคนเดียวที่สามารถรอดพ้นเนื้อมือของตำรวจทั้งจังหวัดได้ด้วยที่อยู่อาศัยที่ลับที่สุดของจังหวัดกะระ ทำให้เธอสามารถรอดพ้นเนื้อมือจากตำรวจ ไม่มีใครที่สามารถให้ข้อมูลเธอได้ เพียงแต่มีคนเรียกเธอว่า รินลดา เท่านั้น แม้กระทั่งรูปภาพสเก็ต หรือ รอยนิ้วมือของเธอก็ไม่มี เพราะเธอเป็นคนจากต่างด้าวเข้ามาในประเทศรามา โดยลักลอบเข้ามากับกลุ่มอาชญากรรม กลุ่มหนึ่งก่อนจะแยกออกมาหางานทำโดยเป็น ฆาตกร เพราะฝีมือของเธอ ที่สามารถทำให้นายจ้างของเธอ ไม่เคยผิดหวังเลยสักครั้งเดียว ทำให้เธอกลายเป็นลูกรัก ลูกเลี้ยง ของเสี่ยเจียง เสี่ยเจ้าของตลาดที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัดกะระ และยังเป็นเจ้าของคอนโด อสังหาริมทรัพย์ อีกมากมายนับไม่ถ้วน  เสี่ยเจียงจะสั่งให้ รินลดา ฆ่าเฉพาะคนที่มีผิวดำ และใส่สร้อยคอสีขาวเท่านั้น ซึ่งรินลดาเองก็ไม่รู้จุดประสงค์ ที่เสี่ยเจียงสั่งให้ฆ่า แต่หากเธอเจอเป้าหมายตามสองข้อนี้เมื่อใด เธอก็จะลงมือทันที จนตำรวจที่เข้ามาทำคดีของรินลดาสงสัย   แต่ก็ไม่มีใครคลี่คลายปัญหานี้ออกนอกจาก เสี่ยเจียงเพียงคนเดียวเท่านั้น

     " อะไรนะเสี่ย นี่ฉันก็ฆ่าไปเกือบ200 ศพแล้วนะ เสี่ยจะให้ฉันฆ่าอีกกี่ศพกว่าเสี่ยจะให้ฉันหยุด "  รินลดาพูดอย่างเบื่อหน่าย เพราะเห็นว่างานที่ตนทำไม่มีวี่แววว่าจะหยุดเลยสักครั้ง

     "  เองไม่ต้องถามอะไรข้าหรอกน่า ข้าบอกให้เองไปฆ่าไอพวกผิวดำ และก็ใส่สร้อยสีขาว เองก็ทำตามที่ข้าสั่ง "

     "   แต่ว่.... " 

     "  ไม่มีคำว่าแต่ หรือไม่ อะไรทั้งสิ้น มีแต่คำว่า เองนะต้องไปทำงานให้ข้า เข้าใจไหม "  เสี่ยเจียงเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากรินลดา

    "   ค่.. ค่ะ เข้าใจค่ะ "   รินลดารับคำพูด ก่อนจะเร่งเดินออกไปจากบ้านเสี่ยเจียง เธอพยายามคิดว่า บาป บุญ ไม่มีจริงๆ หรอก ตายแล้วก็ไปเกิดใหม่ เท่านั้นเอง เธอพยายามคิดเรื่องอื่นแต่ ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเดินออกจากบ้านเสี่ยเจียง ไปสะดุดกับเท้าพระที่เดินมาบิณฑบาต ผ่านหน้าบ้านเสี่ยเจียง

    "  ขอโทษค่ะ "  รินลดารีบยกมือไหว้ก่อนจะเดินออกมาได้แค่ 3 ก้าวก็ต้องสะดุดกับคำพูดของพระท่านนี้

   "   โยมนะ ทำบาปมาเยอะนะ หาวันว่างมานั่งทำวิปัสนา สวดมนต์ ใส่บาตร บ้างนะ ก่อนที่การกระทำของโยมนะ จะกลายเป็นบาป ที่ไม่สามารถลดหย่อนจาก นายนริยบาลได้นะ อาตมาก็ได้แต่เตือนนะ "  รินลดาหันไปที่พระรูปนี้ก่อนที่พระรูปนี้ จะยิ้มให้แล้วเดินออกไป รินลดาได้แต่ยืนคิดว่าพระรูปนี้รู้ได้ยังไง ว่าเธอฆ่าคนมามากมาย ว่าแล้วรินลดาก็รีบเดินตามพระรูปนั้นไป ...