นาฬิกาทราย

ในที่สุดวันจบการศึกษาชั้น ป.6 ก็มาถึง วันนี้มีพิธีมอบเกียรติบัตรนักเรียนที่สำเร็จการศึกษาและเกียรติบัตรนักเรียนดีเด่นของโรงเรียน เด็กหญิงทรายได้รับเกียรติบัตรด้านความประพฤติดีเด่น การสร้างชื่อเสียง และด้านผลการเรียนดีเด่น

หลังจากร่วมถ่ายรูปกับคุณครูและเพื่อนร่วมชั้น ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ เด็กหญิงทรายเดินทางกลับบ้านตามลำพัง เธอครุ่นคิดไปถึงคำพูดของเด็กชายกอล์ฟที่เคยบอกเอาไว้

“ทรายเธอไปเรียนกับเรามั๊ย เราอยากให้เธอไปเรียนโรงเรียนเดียวกับเราด้วย เราคิดถึงเธอนะทราย”

ความรู้สึกบางอย่างพวยพุ่งขึ้นมาในความรู้สึกของเด็กหญิงทราย วันนี้อย่างน้อยเธอก็น่าจะได้บอกลาเด็กชายกอล์ฟบ้างก่อนที่อาจจะไม่ได้มีโอกาสเจอกันอีก…

ตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งถึงวันนี้ทั้งสองก็ไม่ได้พบเจอกันอีก มีอยู่วันหนึ่งเด็กหญิงทรายแว่วๆได้ยินเสียงของเด็กชายกอล์ฟตะโกนเรียกตนเองอยู่ข้างหลังรั้วบ้านด้วยเสียงอันดัง

แต่ด้วยความเป็นเด็กทำให้เธอรู้สึกกลัว จึงไม่ได้ค้นหาต้นตอของเสียงนั้นว่ามีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่ หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอเด็กชายกอล์ฟอีกเลย

จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ทรายกำลังยืนอ่านป้ายประกาศผลคะแนนผู้ที่สอบผ่านเข้าเรียนในระดับชั้น ม.4 ของโรงเรียนมีชื่อระดับอำเภอแห่งหนึ่ง เธอก็สะดุดตาเข้ากับชื่อของใครคนหนึ่งที่เธอจำได้แม่นยำ

ทรายตัดสินใจไปถามเพื่อนร่วมชั้นและได้รับคำตอบที่ทำให้เธอถึงกับอึ้งไปทีเดียว

“อ๋อ ใช่จ๊ะ กอล์ฟเค้ามาสมัครเรียนที่นี่เหมือนกัน แล้วเค้าก็สอบผ่านด้วยแต่เค้าไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเราหรอกนะ เค้าได้อยู่ห้อง8 จ้า”

ดังนั้นเพื่อความแน่ใจอะไรบางอย่าง ทรายจึงไปที่ห้อง ม.4/8 และที่นั่นทรายได้พบกับกอล์ฟ เขายิ้มให้ทราย ดูเหมือนว่าเขาจะจำทรายได้

ทรายเมื่อต้องเผชิญหน้ากับกอล์ฟเธอก็แทบทำหน้าไม่ถูก เธอไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่ารู้สึกดีใจหรือเสียใจกันแน่ที่ได้พบกอล์ฟที่นี่ ในแบบที่…

“หวัดดีจ๊ะทราย จำเราได้รึป่าว นี่เราสวยขึ้นมากใช่มั๊ยเนี่ย ดูเธอสิถึงกับตะลึงไปเลยเหรอ นี่เราจะบอกให้นะเดี๋ยวนี้ใครๆก็เรียกเราว่า น้องก๊อบแก๊บ แล้วนะ ฟังดูน่ารักใช่มั๊ยล่ะทราย นี่เห็นมั๊ยว่าเราสวยขึ้นมากเลยล่ะ”

ทรายยังคงยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น เธอรู้สึกใบ้กินจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ฝืนยิ้มให้กอล์ฟที่เดี๋ยวนี้กลายเป็น น้องก๊อบแก๊บ ที่แต่งหน้าทาปาก ปัดแก้มสีชมพู และรัดผมไว้ด้วยยางสีเขียวอ่อนไว้พอเป็นสีสันบนศีรษะของตัวเอง

“โถ่! กอล์ฟ นี่หวังว่าคงไม่ใช่เพราะเราหรอกนะที่ทำให้เธอกลายมาเป็นเพศเดียวกับเราแบบนี้”

ทรายได้แต่แอบนึกในใจด้วยความรู้สึกสับสนที่ยากจะคาดเดาได้

หลังจากวันนั้นทรายและกอล์ฟก็ยังคงเป็นเพื่อนร่วมชั้นปีเดียวกันเรื่อยมา แต่นานๆครั้งทั้งสองจึงจะได้เจอกันที เรื่องราวในอดีตที่เป็นความหลังของทั้งสองก็จางหายไปพร้อมๆกับสายลม

และวันหนึ่งเสียงบอกเล่าจากผู้เป็นแม่ ทำให้ทรายรู้ว่า เดี๋ยวนี้ กอล์ฟหรือน้องก๊อบแก๊บนั้น แปลงโฉมเป็นสตรีเพศแบบเต็มๆตัวจริงๆ

“ทราย วันนี้แม่เห็นกอล์ฟด้วยนะลูก ลูกจำกอล์ฟได้มั๊ยลูก กอล์ฟเค้าสวยมากจนแม่แทบจะจำเค้าไม่ได้แน่ะ เค้าผมยาวสลวย แต่งหน้าทำผม ใส่ชุดกระโปรงพลิ้วสวยเชียวล่ะ เค้าถามหาทรายกับแม่ด้วยนะ แล้วก็ฝากความคิดถึงทรายมาด้วยล่ะลูก”

หลังจากทรายวางหูแล้ว เธอไม่ได้รู้สึกโทษตัวเองเหมือนตอนแรกที่ได้เจอกับกอล์ฟว่าเป็นสาเหตุให้กอล์ฟต้องกลายมาเป็นชายใจหญิงแบบนี้ แต่เธอกลับยินดีกับน้องก๊อบแก๊บที่สามารถแสดงความต้องการที่แท้จริงของตัวเองออกมาได้อย่างมั่นใจและเต็มภาคภูมิ

“กอล์ฟไม่ว่าตอนนี้เธอจะเป็นนายกอล์ฟหรือเป็นนางสาวก๊อบแก๊บ แต่ยังงัยเธอก็คือเพื่อนของฉันนะ ฉันดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนพิเศษอย่างเธอ หวังว่าสักวันเราคงได้เจอกันนะ แล้ววันนั้นเราฉันคงจะได้ชื่นชมตัวตนและความสวยของเธอจริงๆ”

ทรายเซ็นชื่อกำกับในสมุดไดอารี่ของเธอหลังจากเขียนประโยคสุดท้ายเสร็จ ก่อนจะพับเก็บมันลงในลิ้นชักและปิดไฟนอนในเวลาต่อมา

(โปรดติดตามตอนต่อไป)