นาฬิกาทราย

กลุ่มของเด็กชายแจ็คตะโกนล้อเลียนเด็กหญิงทรายอย่างนึกสนุกกันใหญ่

“วู้ๆๆ ! จะไปไหนน่ะยัยแห้งเยอรมัน ยัยเด็กเอ๋อ ยัยเซ่อซ่า เอ๊ย ฮ่าๆๆ…”

แม้เด็กหญิงทรายจะรู้สึกไม่พอใจมาก แต่เธอก็ทำเพียงแค่รีบเดินหนีออกไปให้พ้นๆจากเสียงดังล้อเลียนเหล่านั้นทันทีเท่านั้นเอง

ทุกๆวันกลุ่มของพวกเด็กชายแจ็คมักชอบหาเรื่องล้อเลียนเพื่อนในห้องอยู่เสมอ รวมทั้งเด็กหญิงทรายที่มักจะโดนล้อเลียนหรือหาเรื่องมากกว่าใครๆ ด้วยความที่เธอไม่ตอบโต้ ยิ่งทำให้พวกนั้นได้ใจกันใหญ่

เหตุการณ์ทำนองนี้มักเกิดขึ้นเป็นประจำ จนดูเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเด็กหญิงทรายไปแล้ว นานๆเข้ากลุ่มเด็กชายแจ็คก็ชักหมดสนุกและค่อยๆเลิกราไป

บ่ายวันหนึ่งเป็นชั่วโมงเรียนพลศึกษา วันนั้นมีการเรียนแชร์บอล ทุกคนต่างก็เล่นกันเป็นทีมอย่างสนุกสนาน ยกเว้นเด็กหญิงทราย เธอไม่รู้สึกสนุกเหมือนคนอื่น

เนื่องจากเธอไม่มีเพื่อนเล่น เธอจึงนั่งเล่นเงียบๆอยู่มุมหนึ่งเพียงลำพัง เด็กชายกอล์ฟเดินเข้ามาชวนเด็กหญิงทรายไปเล่นด้วยกัน จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มจะสนิทกันขึ้นมาบ้างแล้ว

ในช่วงท้ายคาบคุณครูบอกเลิกคาบและกำชับให้นักเรียนที่อยู่หัวแถวแต่ละแถวมาเก็บลูกบอลใส่ในถุงตาข่ายเพื่อเอามารวมกันไว้ในถุงตาข่ายขนาดใหญ่ สำหรับใช้ในการเรียนครั้งต่อไป

บังเอิญว่าเด็กหญิงทรายยืนอยู่หัวแถวพอดี เธอจึงเดินออกมาและก้มเก็บลูกบอล เพื่อใส่มันเข้าในถุงตาข่ายสำหรับใส่ลูกบอล แต่เธอหาปากถุงตาข่ายไม่เจอ เพราะเธอไม่เคยเห็นมันมาก่อน

เพื่อนที่อยู่หัวแถวคนอื่นๆใส่ลูกบอลลงในถุงตาข่ายของตัวเองครบทุกแถวแล้ว เหลือแต่แถวของเด็กหญิงทรายแถวเดียวที่ยังหาทางใส่ลูกบอลเข้าไปในถุงตาข่ายไม่ได้

เพื่อนๆหัวเราะเยาะในความบ้านนอกและความเปิ่นของเธอกันใหญ่ ที่ไม่รู้แม้กระทั่งว่าจะเอาลูกบอลใส่เข้าไปในถุงตาข่ายใส่ลูกบอลได้อย่างไร

กลุ่มของเด็กชายแจ็คเริ่มต้นล้อเลียนเด็กหญิงทรายอย่างนึกสนุกอีกครั้ง เพื่อนๆในห้องก็ผสมโรงด้วยการฮาครืนกันใหญ่

เด็กหญิงทรายรู้สึกแย่ ที่ถูกเพื่อนๆในห้องทุกคนหัวเราะเยาะ ไม่มีใครสนใจที่จะช่วยเหลือเธอแม้แต่คนเดียว บรรดาเพื่อนในห้องต่างก็ค่อยๆทยอยออกจากห้องไป

แต่เด็กชายกอล์ฟกลับตรงดิ่งเข้ามาช่วยเด็กหญิงทรายยัดลูกบอลลงในถุงตาข่ายและช่วยแบกถุงตาข่ายรวมที่บรรจุลูกบอลหลายลูกจากทุกแถวไปเก็บให้เธออีก ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เด็กชายกอล์ฟและเด็กหญิงทรายก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น

วันต่อๆมา เด็กหญิงทรายสังเกตเห็นเพื่อนๆในห้องมองมาที่เธอกับเด็กชายกอล์ฟแปลกๆ พร้อมทั้งซุบซิบนินทาอะไรบางอย่างกันใหญ่

และพักหลังๆมานี้เด็กชายกอล์ฟมักมีเรื่องทะเลาะและชกตีกับกลุ่มของเด็กชายแจ็คตามประสาเด็กวัยซนอยู่บ่อยๆ

เพื่อนๆในห้องเริ่มล้อเลียนดังมาเข้าหูเด็กหญิงทรายว่า “เด็กชายกอล์ฟชอบเธอ” ด้วยความไร้เดียงสาของเธอ เธอจึงไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนๆล้อเลียนสักเท่าไหร่

แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็รู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดีที่มีเพื่อนมาล้อเลียนเธอแบบนี้ ส่วนเด็กชายกอล์ฟ เขากลับรู้สึกชอบอกชอบใจกับการล้อเลียนของเพื่อนๆซะอีก นั่นจึงทำให้เด็กหญิงทรายเริ่มรู้สึกไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ

ทุกวัน เด็กชายกอล์ฟจะพยายามแสดงอย่างออกนอกหน้าว่า เขายอมรับในการล้อเลียนของเพื่อนๆในห้อง ทำให้เด็กหญิงทรายรู้สึกอึดอัดมาก เธอจึงค่อยๆตีตัวออกห่างจากเด็กชายกอล์ฟ

ในขณะที่เด็กชายกอล์ฟก็พยายามเข้ามาอาสาช่วยเหลือและพูดคุยกับเธอบ่อยครั้งขึ้น และเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขารู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่งกับการกระทำของตนเอง

เมื่อขึ้นชั้น ป.3 เด็กหญิงทรายได้อยู่คนละห้องกับเด็กชายกอล์ฟ การล้อเลียนจากเพื่อนๆก็เริ่มจะซาๆลงไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังมีกระแสข่าวลือข้ามห้องกันมาให้ได้ยินอยู่บ้างเป็นพักๆ

จนกระทั่งขึ้นชั้น ป.4 ข่าวลือที่ว่าเด็กชายกอล์ฟชอบเด็กหญิงทรายเริ่มชัดเจนขึ้นมาอีกครั้ง แม้กระทั่งคุณครูก็ยังแอบแซวเด็กหญิงทรายด้วย ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอพยายามหลีกเลี่ยงทุกครั้งเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเด็กชายกอล์ฟ

ทุกอย่างยังคงดำเนินต่อไปเช่นนี้เรื่อยๆ เด็กชายกอล์ฟเริ่มมีโอกาสร่วมกิจกรรมกับเด็กหญิงทรายบ่อยครั้ง เขาแสดงอาการดีอกดีใจจนออกนอกหน้าแทบทุกครั้งที่ได้มีโอกาสร่วมงานกับเธอ

จนกระทั่ง ปีสุดท้ายสำหรับการเรียนในชั้นประถมปลายก็มาถึง ช่างบังเอิญจริงๆที่เด็กชายกอล์ฟได้อยู่ห้อง ป.6/1 ซึ่งเป็นห้องเดียวกับเด็กหญิงทราย

ตลอดเวลาที่ได้เข้ามาเรียนร่วมกัน ข่าวลือที่ว่าเด็กชายกอล์ฟชอบเด็กหญิงทรายก็แพร่สะพัดอีกครั้งหนึ่ง เพื่อนในห้องต่างก็ร่ำลือกันอย่างหนาหูอีกครั้ง

เด็กชายกอล์ฟพยายามเข้ามาตีสนิทกับเธอ ช่วยเหลือและปกป้องเธอจากการกลั่นแกล้งหรือการล้อเลียนของกลุ่มเพื่อนๆในห้องอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้เขาแสดงออกอย่างชัดเจนและจริงจังมาก ซึ่งก็เป็นเสมือนเครื่องยืนยันในสิ่งที่เพื่อนๆล้อเลียนกันอยู่ว่ามันเท็จจริงเพียงใด

บางครั้งเด็กหญิงทรายก็รู้สึกสงสารและเห็นใจในความพยายามของเด็กชายกอล์ฟที่พยายามจะเข้ามาทำดีกับเธอบ่อยครั้งอยู่บ้างเหมือนกัน

วันหนึ่ง เพื่อนในห้องมาถามเด็กหญิงทรายตรงๆต่อหน้าเด็กชายกอล์ฟว่า เธอชอบเด็กชายกอล์ฟบ้างหรือเปล่า เธอตอบปฏิเสธไปทันทีโดยไม่ลังเล

ซึ่งเล่นเอาเด็กชายกอล์ฟซึมลงทั้งวันจนสังเกตได้ แต่เขาก็ยังอุตส่าห์พยายามบอกให้ทุกคนหยุดซักไซ้ไล่เรียงเด็กหญิงทรายกันเสียที

จนกระทั่งในที่สุดเด็กหญิงทรายก็เริ่มยอมรับในความหวังดีและความช่วยเหลือต่างๆจากเด็กชายกอล์ฟ เธอพูดคุยอย่างสนิทสนมกับเด็กชายกอล์ฟเหมือนกับที่ทำกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ

แต่เธอก็ยังคงปฏิเสธทุกครั้งที่ถูกถามความรู้สึกที่มีต่อเด็กชายกอล์ฟ ซึ่งตรงข้ามกับเด็กชายกอล์ฟที่เขาจะยอมรับกับทุกคนว่า เขาชอบเด็กหญิงทรายจริงๆ และดูเหมือนว่าเขาจะเต็มใจเป็นอย่างยิ่งที่จะให้เพื่อนๆในห้องเป็นแม่สื่อแม่ชักให้กับเขา

(โปรดติดตามตอนต่อไป)