สะบัดรักหนีร้ายให้หัวใจได้เจอรัก

"เราจะไปกินข้าวได้ยังอ่า ฉันหิ๊วหิว" ฉันถามนายไลน์คุณชายจอมขรึม

"ฉันไม่ได้พาเธอมากินข้าว แต่พาเธอ...มาทรมานต่างหาก" เขาพูกระซิบแบบหน้ากลัว กรี๊ด! ตานี้บ้าไปแล้ว T0T แม่จ๋าช่วยลูกด้วย ฮือๆ

"นะ.นาย.."

"ฮ่ะ ๆ เธอนี้ หลอกง่ายชะมัด ไปๆ ไปหาโต๊ะนั่งไปฉันจะไปเข้าห้องน้ำ ฮ่าๆ ตลกวุ้ย!"

"นายยิ้ม ^^" ฉันพูดเหมือนเห็รรอยยิ้มของตานั้น

"ฮะ...ฮะ..ฉันไม่ได้ยิ้ม-_-* ไปล่ะ นั้งเงียบๆ สงบปากสงบคำล่ะ" เขาเดินออกไปหลังจากพูดจบ อะไรกัยตาบ้านี้ อารมณ์แปลปรวนชะมัดยาด เดี๋ยวแม่ก็จับเสียบหัวประจานเลย!

"นี้สาวสวย เธอเป็นแฟนไอ้เสือไลน์มันหรอ" นายคนนั้น คนที่เป็นเพื่อนนายไลน์ถามขึ้น

"บ้าหรอ ! ฉันไม่คิดอะไรต่ำๆงั้นหรอกย่ะ -^-" ฉันตอบกลับอย่างทันควัน "ฉันน่ะเป็นแค่คนใช้ส่วนตัว"

"แต่เธอเป็นคนใช้ที่โคตรสวยอ่า สนใจมาเป็นแฟนกับสุดหล่ออย่างฉันมั๊ยจ๊ะ^^?" หน้าถีบจริง

"ไม่ว้อย!" นั้นไม่ใช้เสียงฉัน

"อะไรของแกว่ะ ไอ้เสือไลน์! เกรงใจสามีภรรยาในอนาคตเขาหน่อยดิเว้ย" ไอ้บ้านี้คิดไกลว่ะ =0=

"หรอ ! ยัยนี้เด็กฉัน ถ้าแกยุ่งฉันจะเอาปืนมายิงแสกหัวแกเนี่ย" ไลน์ตอบเสียงเข้ม

"~Love Love Love Everybody~"

"แปปนึง" ไลน์ว่าพร้อมกับเดินออกไปคุยข้างนอก มันลับขนาดนั้นเชียว?

"นี้เธอชื่ออะไรหรอ?" นายหน้าปลาหมึกถามฉัน(เปลี่ยนฉายาทันควัน)

"เรดซี่" ฉันตอบ

"ชื่อโคตรเซ็ก...ซี่เลยคร้าบบ แฮะ ^^;;" ตาบ้านี้ท่าทางวอนเท้าซะแล้ว

"เรดซี่ กลับกัน" หลังจากที่ไลน์คุยเสร็จก็เดินมาหน้าตาเครียดแล้วก็บอกว่าให้กลับ อะไรของเขานะ

"หะ! นายว่าไงนะ เราเพิ่งมาถึงเองนะ จะรีบกลับไปไหน" ฉันวีนใส่ ด้วยความหิวและความโกรธรวมกัน

"นี่อย่าเรื่องมากน้า คุณแม่ตกบันไดจะไปไม่ไป ไม่ไปก็อยู่นี้แหละ!!" เขาเดินไปด้วยหน้าตาที่โกรธ คุณนายตกบันไดหรอเนี่ย! เมื่อฉันตั้งสติได้ ก็วิ่งไปหาเขา เราทั้งสองคนรีบเบิ่งรถไปที่โรงพยาบาลทันที

"ตึก ๆ  ๆ ๆ ๆ " เสียง ฝีเท้าของเราสองคนกระทบกับพื้นด้วยความเร็ว เรารีบเร่งวิ่งไปดู

     และในที่สุดเราก็มาเห็นพี่ส้มจี๊ดกับป้าดี๊ยืนรอด้วยสีหน้าเป็นกังวนเขาทั้งสองคนบอกว่า คุณนายอยู่ในห้อง ไอซียู เราถามสาเหตุของการตกบันได ทั้งสองตอบว่า คุณนายรีบที่จะไปงานเลี้ยงสำคัญจึงพลาดลื่นและตกบันไดมา

และเมื่อคุณหมออกมา...

"คุณหมอครับแม่ผมเป็นยังไงมั่งครับ" คุณชายไลน์ถาม

"อ่อไม่เป็นอะไรมากครับมีแผลทะลอกนิดหน่อย ที่หมดสติไปเพราะว่าเป็นลมตกใจนะครับ วันนี้ก็ลับบ้านได้ครับ" คุณหมอเดินไปเมื่อพูดจบ

"เฮ้อ..." คุณชายถอนหายใจไปพร้อมๆกับฉันแล้วเราสองคนก็มองหน้ากัน ดวงตาสีควันนั้นมองฉันด้วยความรู้สึกมากมาย หลากหลาย จนทำให้ฉันไม่รู้ว่าในใจของเขาคิดอะไรกันแน่ เรามองตากันได้ไม่นานก็มีนางมารร้ายโผล่ออกมาจากดงดิบ-_-*

"พี่ไลน์ค่ะ ไวน์ได้ข่าวว่าคุณแม่ตกบันได เป็นยังไงมั่งหรอค่ะ ไวน์รีบเบิ่งรถมาเลยนะเนี่ย" แหลสุดๆ แต่ตาไลน์กับยัยไวน์มีอะไรเกี่ยวข้องกันงั้นหรอ?? สักงงๆแล้วสิ

"นี่..พี่เรดซี่ นี่ค่ะ มาทำอะไรหรอค่า! หรือว่าตกบันไดเหมือนกัน" ฉันไม่ได้ซุมซามนะย่ะ!

"ฉันมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของไลน์ พอใจหรือยัง?" ฉันถามแกมประชด

"โธ่~ พี่สาวของไวน์ลำบากขนาดนั้นเลยหรอค่า" โอ้ย! ไม่ไหวแล้ว

"ฉันขอตัวนะ" ว่าจบฉันก็เดินออกมา

"เฮ้~ เดี๋ยวสิเรดซี่" ฉันไม่สนใจคำของไลน์ เดินออกมาทั้งๆอย่างนั้น ทำไมนะ ฉันอยู่ใกล้ยัยนี้ทีไหร่ ฉันอึดอัดทุกที...