สะดุดรักหัวใจนายตัวดี9

' นั้นคุณทำอะไรน่ะ? 'เสียงของชายหนุ่มอายุราวยี่สิบเศษเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่หญิงสาวที่มายุ่งกับคอมพิวเตอณส่วนตัวของเขา ก่อนที่จะเริ่มเข้าใจสถานะการณ์ทุกอย่าง
' ก็อย่างที่เห็นนั้นแหละค่ะ ทำตามเขาไปก่อนยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขารู้ตัวรึยัง^^ '
' แล้วถ้าเกิดเขารู้ตัวขึ้นมาล่ะคุณจะทำยังไง? 'สิ่งที่ชิบุยะได้กลับมามีเพียงแค่รอยยิ้มสวยของคิโนะ มองแค่นี้ก็รู้แล้วล่ะว่าผู้หญิงคนนี้ต้องคิดอะไรสักอย่างออกแน่นอน.
ติ่ด ติ่ด! เสียงนาฬิกาบอกเวลาหกโมงตรงเป๊ะ มันช่วยเรียกสติของฉันที่เผลอไปนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสี่วันที่แล้วเมื่อเช่ามีซองจดหมายจ่าหน้าซองถึง'Prinzessin'และมีคำลงท้ายแปลกที่ด้านหลังซองว่า'เส้นตายหกโมงเย็นของวันนี้ที่จุดเริ่มต้น' ภายในเป็นรูปและคลิปทั้งหมดของฉันไม่ต้องคิดให้เหนื่อยเลยว่าใครเป็นคนเอามาวางไว้ หลังจากวันนั้นชุนก็หายไปเขาไม่ไปโรงเรียนไม่มีใครเห็นเขาแม้แต่เงาเหอะ! Prinzessinบ้าบออะไรกันคนที่เรียกฉันแบบนั้นก็มีแต่...เดี๋ยวก่อนนะ!ไม่ใช่ล่ะมั้งก็เขาหายสาปสูญไปแล้วนี่หน่า แต่ด้วยความคิดที่ไร้สติของฉันมันบอกให้ออกไปที่นั่นให้เร็วที่สุดแต่จะทำยังไงล่ะ ถ้าเกิดว่าเป็นเขาจริงๆ.
18:21. สวนสาธารณะ เมืองxxx
ตึ่ก ตึ่ก !ฉันวิ่งมาหยุดอยู่ที่หน้าสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ที่นี่ไม่มีคนเลยสักคนเดียวเหอะ!ฉันที่มันโง่จริงๆ โง่ที่คิดว่าเขาจะยังรอฉันอยู่และโง่!ที่คิดว่าเขาอาจจะเป็นคนๆเดียวกัน ฉันค่อยๆเดินไปนั่งที่ชิงช้าตัวนึงที่สนิมเขลอะแล้วหวังว่ามันคงจะไม่ขาดนะ-_-' เมื่อสมัยเด็กบ้านของฉันอยู่แถวนี้แต่เพราะคุณพ่อคุณแม่ไม่ค่อยมีเวลาว่าง ฉันจึงหนีออกมาที่นี้บ่อยครั้งจนกระทั่งวันนึงฉันเจอเด็กผู้ชายผมสีดำและผิวสีขาวแบบคนต่างประเทศ วันวานที่มีความสุขของฉัน
'เธอมาที่นี่ทุกวันเลยหรอ?'
'ก็แน่สิพ่อแม่ของฉันไม่เคยอยู่กับบ้านเลยนี้นะ-_-'
'.....เหงาล่ะสิ'
'เหงาบ้าอะไรของนาย ฉันมาที่นี้ออกจะบ่อยพึ่งจะเคยเห็นหน้านายนี่แหละ'
'เอางี้มั๊ย!ฉันจะมาเล่นกับเธอทุกวันเลย เราทั้งคู่จะได้ไม่เหงา prinzessi ^^'
'อะ..อื้มสัญญาแล้วนะ..- -//' คำสัญญาแบบเด็กที่แค่เกี่ยวก้อยกันแค่นั้นแต่มันกับดึงให้ฉันไปที่นั้นได้ทุกวันเราสนุกมาก เหมือนกับว่าที่นี่เป็นสวนของเราแค่สองคนจนวันนึงเขาก็หายไปฉันนั่งรอเขาอยู่ที่ตรงนี้จนฝนตกก็ยังไม่ยอมกลับ จนในที่สุดเขาก็ไม่มาชิงช้านี้สงสัยจะไกวไม่ไหวแล้วล่ะนะ ฉันหลับตาลงพลางเงยหน้าขึ้นฟ้า เอี๊ยด!หรือว่าฉันจะคิดไปเองชิงช้ามันไกวฉันตกใจลืมตาขึ้นมา....ชุน
"Meine prinzessin. ^^"ชุนพูดก่อนจะโน้มหน้าลงมาแล้วจูบฉันเบาๆ
"นะ..นายไม่ใช่หรอกหน้าทำไมนายถึงเรียฉันแบบนั้น?"
"อะไรกันแค่หกเจ็ดปีก็ลืมกันแล้วหรอสาวน้อย^^"ผลั่ก!ฉันยันตัวขึ้นยืนและผลั่กชุนทันที
"นายอย่ามาทำแบบนี้นะ เพราะนายนั่นแหละไมกะถึงได้.."
"ฉันขอโทษ..ฉันคิดว่าจะหนีทันฉันไม่ได้ตั้งใจ"ชุนพูดแล้วก้มหน้าลงรอยยิ้มเมื่อครู่หายไปในพริบตา เพียงฉันเอ่ยชื่อของไมกะ น้องสาวที่รักของฉันที่ถูกดึงตัวมาเล่นเกมส์นี้เหมือนกันเมื่อสองปีก่อน แต่เขาก็พลาดจนต้องขับรถหนีเป้าหมายไปกับชุน รถเสียหลักเพราะพื้นถนนเปียกชุนรอดและหายตัวไป ส่วนไมกะ..เธอไปจากฉัน
"ทั้งๆที่นายก็รู้ว่าฉันเป็นคนบงการ ทั้งๆที่นายรก็รู้ว่าจัดเกมส์นี้ขึ้นมาอีกก็เพื่อแก้แค้นนาย แล้วทำไมนายไม่ถอนตัวออกไปซะ ทำไมต้องเอาความรู้สึกของฉันไปล้อเล่นด้วย!!!" ฉันฉุนขาดพูดออกไปจนหมดน้ำตาที่ไหลเต็มไปหมดมันทำให้ฉันเริ่มจะเบลอ ฉันหันหลังให้ชุนและพยายามไปจากที่นี่ หมับ!ชุนจับแขนฉันไว้แล้วรั้งตัวเข้าไปใกล้จนกลายเป็นกอด เขากอดฉันอยู่นานจนได้ยินเสียงเต้นรัวของหัวใจ ชุนผละฉันออกนิดหน่อยแล้วมองหน้าฉัน
"ฉันมีอะไรจะต้องบอกเธอ คืนนั้นที่จะแบล๊กเมเป้าหมายรายสุดท้าย ฉันพูดกล่อมไมกะไปแล้วว่าคนๆนี้ท่าทางจะยากและฉันจะถอนตัว แต่ว่าไมกะ..."
'ไม่ได้หรอกมาถึงขั้นนี้แล้วนะ พยายามอีกนิดเดียวเท่านั้นนะชุน'
'แต่ว่ามันเสี่ยงนะ....'
'ฉันไม่ได้ต้องการให้มันจบแบบนี้หรอกนะ แต่ฉันต้องการให้นายชนะ^^'
"ที่ฉันพูดไปมันอาจจะเหมือนกับเข้าข้างตัวเองแต่ฉั..."ฉันเซ่อหรือเบ๊อะเนี่ย แค่ได้ยินคำพูดแค่นี้ฉันกับจับใบหน้าของชุนให้โน้มลงมาแล้วประกบริมฝีปากลงไป เนิ่นนานฉันรู้จักน้องสาวฉันดีไมกะคงจะดูออกว่าคนๆนี้ไม่ได้เลวร้ายอะไร ฉันเองก็เห็นแบบนั้นเราผละออกจากกันก่อนที่ฉันจะส่งยิ้มไปให้ชุน
"ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ..แค่นี้ฉันก็เข้าใจหมดแล้ว"
"...."
"ชุน..ฉันรักนาย"ชุนนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยน
"ฉันก็รักเธอ คิโนะ" ถึงแม้เรื่องราวที่ผ่านมาจะเลวร้ายขนาดไหน แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วความรักถึงแม้จะมีอุปสรรคไปบ้าง แต่ถ้าเราผ่านมันไปได้เราก็จะ..เจอกับความสุขที่มากเกินกว่าที่เราจะจินตนาการ เราเดินจูงมือออกไปที่สวนสาธาณะ ระหว่างขับรถกลับชุนก็เล่าให้ฟังว่าที่เขาหายไปเมื่อเจ็ดปีที่แล้วเพราะต้องบินกลับบ้านที่เยอรมัน เป็นคนต่างชาติจริงๆด้วยสินะ^^
"งั้นต่อจากนี้ไปนายห้ามหายไปไหนอีกนะ"
"ก็ถ้าเธออยู่ที่นี่ ฉันจะไปไหนล่ะ ♥" ใช่แล้วล่ะนายจะไปไหนไม่ได้และฉันเองก็จะไม่ไปจากนายเหมือนกัน ♥~
                                                   ----------จบ----------