สะดุดรักหัวใจนายตัวดี8

' ครั้งสุดท้ายนี้ฉันอยากให้เธอแอบเข้าไปในบริษัทแล้วไปที่ห้องของอายาม่า แล้วก๊อปข้อมูลมือถือที่ยังไม่ได้ออกวางขายมา ถ้าทำได้ที่เหลือจะเป็นหน้าที่ของฉันเอง '

ฉันที่กำลังเดินขึ้นไปบนตึกของบริษัทMagicalกรุ๊ป ย้อนนึกไปถึงคำสั่งของชุนที่ให้ไว้ก่อนจะขับรถหายไป แล้วทำไมฉันจะต้องเข้ามาที่นี่ด้วยชุดแม่บ้านเนี่ย =[]= นึกแล้วก็อยากจะกระโดดตะปบหน้าชุนนักเชียว แต่จะทำไงได้ล่ะฉันไม่มีสิทธแย้งนี่นะ ทำๆให้มันเสร็จไวๆก็พอแล้ว ฉันง้วนอยู่สักพักก็เจอห้องที่มีประตูบานใหญ่เป้งแปะอักษรว่าBossตัวบิ๊กๆ คงจะเป็นห้องนี้ล่ะนะฉันค่อยแง้มประตูเข้าไปในมือมีแฟตไดร์ที่ชุนให้มา แหมห้องใหญ่เชียวนะย่ะแต่ยังไงบริษัทพ่อฉันก็ใหญ่กว่าอยู่ดีแหละ (แอบอิจฉาลึกๆ - -')เอาหล่ะมาเริ่มกันเลย!

อีกด้านหนึ่ง แลมบีเกอนี่คันเดิมจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของบริษัทMagical บริษัทใหญ่โตที่มีผู้บริหารอายุไม่ถึงสามสิบปีแต่กิจการกลับก้าวกระโดดอย่างรวดเร็ว ลักยิ้มน้อยๆผลุดขึ้นที่มุมปากของผู้ชายที่วางแผนได้ชั่วร้าย มันชั่วร้ายขนาดที่ว่าอาจจะทำให้หัวใจของคิโนะดับไปเลยก็เป็นได้ แต่ในเมื่อเกมส์มันเริ่มไปแล้วก็คงจะต้องต่อให้มันจบ ริมฝีปากเรียวของชุนเอื้อนเอ่ยคำพูดที่เจือเสียงหัวเราะ "สงสัยว่าจะรู้ตัวแล้วสินะ เจ้าหญิงกลัวความมืดของผม"

เสร็จ! ฉันทำสำเร็จแล้วทีนี้ก็จะได้ไปให้พ้นๆจากชุนเสียที ฉันเดินยิ้มหน้าบานไปที่ลิฟท์แล้วรออย่างใจเย็นให้มันไปหยุดที่ชั้นล่าง ชุนจะทำสีหน้ายังไงน้า~ถ้าเห็นว่าฉันทำสำเร็จอย่างสวยงามขนาดนี้พอออกมาถึงหน้าบริษัทชุนก็บีบแตรเรียกฉันทันที ฉันเดินไปก้าวขึ้นรถของเขาก่อนที่จะส่งแฟตไดร์ให้"เอ้านี่! ทีนี้เราก็จบกันแล้วนะ^^+"

"โอ้ทำได้เยี่ยมมากสาวน้อย^^"ชุนยิ้มปากกว้างจนโอเว่อร์ มันก็ต้องแน่อยู่แล้วฝีมือซะอย่าง!

"เอาล่ะนายไปส่งฉันที่บ้านนะแล้วก็เอาคลิปหลักฐานทั้งหมดมาให้ฉันด้วย"

"คร้าบบบบ ~ใจร้อนจริงๆเล้ย แต่ว่านะไหนๆเราก็จะไม่ได้เจอกันแล้วนี่นะ ค่ำนี่เธอไปดินเนอร์กับฉันมั๊ยล่ะ ถือเป็นโอกาสฉลองไปในตัวเลยไง^^"

"อ่ะ..อื้อความคิดเข้าท่าดีนี่"แต่ว่านายจ่ายนะย่ะ (ยังไม่วายขี้งก -_-')รถของชุนค่อยๆเลื่อนมาจอดที่ประตูหน้าบ้านของฉันในขณะที่กำลังจะกล่าวลงจากรถ ชุนก็พูดขึ้นมา

"งั้นคืนนี้สองทุ่มครึ่งนะแล้วฉันจะมารับ^^"

"อื้อขับรถระวังด้วยนะ^^"ฉันพูดจบชุนก็หมุนกระจกขึ้นแล้วทะยานรถหายไปในความมืด

เอาล่ะสู่อิสระ! ฮ่าๆๆ

---------------------------------------------

ชุนผายมือเชื้อเชิญฉันลงจากรถของเขา ฉันค่อยๆก้าวลงจากรถในชุดเดรสผ่าหลังสีแดงสดก่อนจะคล้องแขนของชุนแล้วเดินเข้าไปในร้าน อื้อหรูหราใช้ได้ - -'เรานั่งอยู่ในมุมมืดของร้านที่มองไปนอกกระจกจะเห็นโค้งของแม่น้ำเจ้าพระยาพอดี คงจะจองเอาไว้ล้วงหน้าสินะ

"งานสำเร็จลงอย่างสวยงามนะ^^"

"อื้อก็แน่นอนอยู่แล้วหล่ะฉันซะอย่างนะหึหึ^^"ฉันคลุมเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะจ้องลึกเข้าไปนัยต์ตาสีฟ้าอมเทาของชุน ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งมันก็เหมือนสะกดให้ละสายตาไม่ได้ชุนยิ้มน้อยๆมาให้ฉันก่อนจะพูดขึ้นมา

"สาวน้อยหลังจากคืนนี้เราจะไม่ได้เจอกันแล้วสินะ^^"อ๊ะ!..จริงสิเกมส์จบลงแล้วสินะเราลืมคิดเรื่องนี้ไปซะสนิท ทำไมเวลานี้ในหัวมันสับสนขนาดนี้นะ

"นั้นสินะ ฉันได้ไปพ้นๆจากนายแล้วล่ะ^^"เราสองคนเงียบไปสักครู่หนึ่งก่อนที่ชุนจะพูดขึ้นมาเป็นคำพูดที่ฉันเองก็ไม่คิดว่าจะได้ยิน จากปากของนายมารร้ายคนนี้

"คิโนะ..ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ"หน้าของฉันชาไปชั่วขณะก่อนจะรู้สึกได้ถึงเลือดที่ถูกสูบฉีดไปทั่วทั้งใบหน้า ตาบ้านี่เนอะไรเนี่ย -///-

"ชะ..ชุน.."ฉันพูดพลางมองหน้าของชุน สับสนว้าวุ่นไปหมดเขาพูดอะไรออกมาน่ะ

"หึ..ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยขำเป็นบ้าเลยล่ะฮ่าๆๆ><~"

"อะไรกันนี่นายขำอะไรห่ะ ?"ฉันสงสัยไปหมดหมอนี้เป็นอะไรเนี่ย

"เอาล่ะ ทีนี้เธอจะดีใจได้จริงๆรึเปล่าล่ะสาวน้อย^^?"

"นายพูดเรื่องอะไรฉันไม่เข้าใจ?"

"หน้าของเธอมันฟ้องฉันหมดแล้วนะสาวน้อย ถ้าวันนี้ผ่านไปเราสองคนจะเป็นเหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และ..จะไม่มีคนมาบอกรักเธอแบบนั้นอีกแล้ว^^"ชุนแสยะยิ้มชั่วร้ายมันชั่วร้ายที่สุดเลยล่ะ ฉันนี่มันบ้าจิงๆทำไมถึงหลงไปกับคำพูดของ จอมหลอกลวงโลกคนนี้ได้นะ

"นั้นสินะ..ต่อจากนี้เราจะเป็นแค่คนที่ไม่รู้จักกัน ถึงจะเจอหน้าเราก็จะไม่ทักไม่มองหน้าเราจะเป็นแค่ คนแปลกหน้าซึ่งกันและกันแค่นั้นเอง"

"พูดได้ดีนี้คิโนะ อ๊ะ!ไม่ใช่สิต้องเรียกว่า 'ผู้จัดเกมส์' ถึงจะถูกสินะ^^"

"ชะ..ชุนนายพูดเรื่องอะไร"

"ไม่ต้องมาอ้อนเลยน้าสาวน้อย ให้ฉันงมอยู่ตั้งนานกว่าจะรู้สึกตัวเก่งนี่^^"

"รู้สึกตัวอะไรของนาย..ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย?"

"พอเถอะ! ฉันรู้แล้วล่ะคนที่จัดเกมส์นี้ขึ้นมา มันก็คือเธอนั้นแหละคิโนะแต่จะด้วยสาเหตุอะไรฉันไม่รู้ แต่ที่เห็นจากท่าทางของเธอเมื่อกี้แล้ว คงจะหลงฉันแล้วล่ะสิ^^"

เพียะ!! ฉันสะบัดมือเข้ากระทบกับแก้มขาวซีดของชุน จนเกิดรอยแดงตอนนี้ฉันทั้งโกธรที่เขาเอาความรู้สึกของฉันมาล้อเล่น และโกธรที่เขารู้ความจริงแล้วยังไม่ยอมยกเลิกเกมส์ ฉันวิ่งออกมาจากร้านแล้วเรียกแท๊กซี่ออกไปทันที น้ำตาที่ตอนนี้กลั้นไม่อยู่ซะแล้วไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ต่อจากนี้ไป ก็แค่คนแปลกหน้าเท่านั้นสินะ

อีกด้านหนึ่ง ชุนที่เก๊กมาตั้งนานเอามือขึ้นทึ้งหัวตัวเองอย่างแรง มานึกได้อีกครั้งว่าเขาทำอะไรลงไปนะเขาทำให้คิโนะเสียใจ แต่มันก็เหมือนทำร้ายตัวเองทางอ้อมวายร้ายจอมวางแผนอย่างเขามาถึงจุดนี้ก๊ไม่รู้เสียแล้วว่าจะทำอย่างไรดี ?

                              ------------จบตอนหน้าโปรดติดตาม-----------