รักวุ่นหมุนแก๊งค์ป่วน

*[ลิเคียวร์ Part]*
     หลังจากช้อปปิ้งกับเพื่อนๆจนเพลินและได้ของสมใจแล้ว ก็มากินข้าวกัน [มาร้านเดิมที่เจอแวมไพร์แหละ เขินจัง >_<] วันนี้ก็มานั่งโต๊ะเดิม พวกฉันกำลังจะสั่งอาหาร แต่ว่าก็มีชาย3คนเดินยิ้มมาทางโต๊ะพวกฉัน และแน่นอนว่าต้องเป็น3หนุ่มจากแก๊ง Demon Ghost มันอังเอิญหรืออะไรเนี่ย จะเจอกันตลอด24ชั่วโมงให้ได้เลยใช่มั๊ย???????????????
      "ร้านเดิม? ติดใจอะไรรึป่าวครับ?"เฟรดดี้พูด
      "นั่นซิโต๊ะเดิมซะด้วย"คิวพูด
      "ก็ป่าวอ่ะ มันเป็นร้านประจำ ที่นั่งก็มันว่างอ่ะ"แชมเพนตอบไป
      "งั้นนั่งด้วยนะ"แวมไพร์พูด
      "เชิญ"ฉันตอบ
      "เออใช่ๆ ไอ้แวมไพร์ ลิเคียวร์ แกสองคนตกลงปลงใจกันยังไงว่ะ ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย"คิวพูด ทำให้ฉันกับแวมหันมามองกันโดยอัติโนมัติ=_=
     "นั่นซิ เล่าเลย"อันนี้ยัยวอดก้าเพื่อนฉันเอง ขอบใจมากนะไอเพื่อนรักT^T
     "เอ่อคือ..."ฉันพูดกุกกัก
     "ก็คือว่าเมื่อเช้าอ่า ก่อนที่จะไปเยี่ยมไอคิวอ่ะ ฉันก็โทรไปหาลิเคียวร์ว่าจะไปด้วยกันมั๊ย แต่จริงๆฉันอยู่หน้าบ้านเธอแล้ว โทรไปลิเคียวร์ไม่รับฉันก็เลยขึ้นไปดู ปรากฎว่าเธอยังไม่ตื่น ฉันก็เลยปลุก พอตื่นก็เลย แกล้งกันไปมาจน กลายเป็นฉันนอนทับลิเคิยวร์อยู่ แล้วฉันก็เลยจูบเธอ แล้วก็เลยถามว่า 'เธอเป็นแฟนฉันได้มั๊ย' แล้วเธอก็ตอบตกลง ก็แค่นั้น"แวมไพร์พูด ฉันเขินมากมาย จนจะบ้าตายแล้วอ่า >_<
     "ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ"ทุกคนส่งเสียงยกเว้นแวมไพร์กับฉัน ฉันหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลยอ่า เขินนะ
     "อยากได้แบบนี้บ้างว่ะ"คิวพูดเชิงบ่น
     "55+ แกก็ทำให้ได้ดิว่ะ"เฟรดดี้พูด
     "ก็อยากอยู่แต่ผู้หญิงเค้าไม่ยอมใจอ่อนซักทีอ่ะT^T"คิวพูดพลางทำหน้าจะร้องไห้
     "โถ่เว้ย ก็แกมันมีน้ำยาไง"แวมไพร์พูดยิ้มๆ เล่นเอาขำกันใหญ่
     "ไอแวมเอาไป5"เฟรดดี้พูดพร้อมตีมือกับแวมไพร์
     "ก็ถ้าจะเอาชนะใจสาวห้าวอะนะ มันก็ต้องมีความอดทนและพยายามหน่อย"วอดก้าพูด
     "อะไรๆ ชนะใจอะไร"แชมเพนโวยวาย
     "แกก็ใจอ่อนหน่อยดิว่ะ"ฉันเสริม
     "ของอย่างงี้ มันต้องทำให้เห็นโว้ย อยู่ดีจะมาให้ฉันใจอ่อน โดยที่ฝ่ายนั้นเค้าไม่ได้ทำอะไรได้ไงเล่า"แชมเพนพูด พลางมองหน้าคิว
     "เออใช่ๆ อันนี้ฉันเห็นด้วย"วอดก้าเสริม
     "เดี๋ยวๆ นี่มานั่งในร้านอาหารจะไม่สั่งอะไรทานกันเลยหรอครับ หิวนะครับ"แวมไพร์พูด
     "นั่นดิ กินไรดีอ่า"ฉันพูด
     "เอาแบบง่ายป่ะ? ข้าวผัดอเมริกัน6ที่จบ"คิวเสนอ
     "ก็ดี ง่ายดี ชิวๆๆ"แชมเพนพูด
     "ชอบใช่มั๊ยล่า?"คิวพูดอย่างชอบใจ
     "ไอแชมเพนมันชอบกินข้าวผัดอเมริกันน่ะ"วอดก้าพูด แล้วแชมเพนก็หันไปมองค้อนใส่ทันที
     "จริงดิ ว้าว!!!"คิวพูด
     "เอาเหอะๆ จะสั่งได้ยัง"แชมเพนพูด
     "น้องๆ เอาข้าวผัดอเมริกัน6ที่ครับ ด่วนนะ"คิวสั่งพนักงานที่อยู่เเถวๆนั้น
     "กว่าจะสั่งได้"แวมไพร์บ่น อีตานี้ขี้บ่นเหมือนกันนิ ไม่นานนักอหารที่สั่งก็มาเสริฟ 
    "กว่าจะได้กิน"อันนี้เฟรดดี้ พูดชายแก๊งค์นี้ขี้บ่นหงะ=_=
    "ไหงทำหน้างั้นอะ ลิเคียวร์?"แวมไพร์ถามฉัน
    "พวกนายนี่ขี้บ่นจังเลยนะ อย่างกะผู้หญิงแนะ"ฉันตอบ
    "55+งั้นหรอ ไม่รู้ดิ"คิวพูด ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ (ชิ)
    "เอ่อ พอเหอะกินกันเถอะ"วอดก้าแก้สถานการณ์
    "จะกินแล้วน้า~"เฟรดดี้พูด(เพื่อไร?)
    "กินเยอะนะ"วอดก้าพูดกับเฟรดดี้ แล้วเฟรดี้ก็ยิ้ม พวกเราก็กินไปคุยไปจนกินหมด
    "จะไปไหนกันต่ออ่ะ?"แวมไพร์ถาม
    "กลับบ้านอ่ะ"ฉันตอบ
    "มีไรป่?"แชมเพนถาม
    "ก็ป่าวอ่ะ จะได้ไปส่งไง อย่าลืมนะว่าพวกเธอไม่ได้เอารถมากัน"แวมไพร์ตอบ
    "งั้นก็ไปเลยดีกว่าค่ะ"วอดก้าพูด
    "เชิญครับ"เฟรดดี้พูดพร้อมขยิบตาให้วอดก้า
      อ่านแล้วคอมเม้นด้วยนะ อย่าเพิ่งเบื่อล่ะ อีกไม่นานก็คงจะจบแล้วแหละค่ะ