ปิดผนึกหัวใจซาตาน

  เช้าวันรุ่งขึ้น ชูอี ขับรถไปตามถนนในเมืองสายตาเขามองไปยังสองข้างทางถนนเพื่อหาใครคนหนึ่ง พอรถวิ่งมาที่เขตโรงเรียนเขาก็ได้เห็นชายผู้หนึ่งเดินออกมาจากซอยข้างทาง   "ไอ้ ริกิ มึง"  ขณะที่ชูอีกำลังจะจอดรถข้างทางก็ต้องเบรกรถสุดแรง " เดินยังไงวะ  อยากตายรึไง "  ชูอี ร้องด่าไปสุดเสียง "ขอโทษค่ะ " เสียงใสๆ ดังมาจากหน้ารถทำให้ชูอีต้องหันหน้าออกไปมอง เขาจำเธอได้ดี "เธอนั้นเอง" เขาคิดนใจก่อนเปิดรถออกไป " คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ " ชูอีถามออกไปพร้อมกับยิ้มให้กบเธออย่างเป็นมิตร "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ" ยาดาตอบออกไปทันที ยาดารู้สึกคุ้นกับลักษณะของเขามากไม่ใช่ที่หน้าตาแต่เป็นความรู้สึกลึกๆข้างในใจ " คุณจะไปไหนหรอครับให้ผมไปส่งไหม ครับ " ชูอีพูดออกไปพร้อมรอยยิ้ม  " คือฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันสอนอยู่โรงเรียนตรงนั้นเองค่ะ ต้องรีบไปแล้วค่ะ ลาก่อน ค่ะ " แล้วเธอก็เดินจากไปทันที ไม่รู้เพราะอะไรทำให้เธอรู้สึกว่าต้องอยู่ให้ห่างจากเขา

    อีกฝั่งของถนน ริกิ จ้องมองมายังคนทั้งคู่ด้วยสายตาโกธรแค้น

     ชูอีลงจากรถแล้วมองหาริกิไม่เจอเขากลับมานั่งในรถแล้วใช้ความคิด  และเหมือนเขาจะคิดอะไรออก  เขาขับรถเข้าไปในโรงเรียนทันที

  ยาดามองออกมาจากห้องเรียนเห็นผู้อำนวยการกำลังคุยอยู่กับชายผู้หนึ่ง  เธอจำเขาได้ เขาคือคนที่ขับรถชนเธอเมื่อเช้า " เขามาที่นี้ทำไม คนคนนี้แม้แต่ผู้อำนวยการยังต้องเกรงใจเขาเป็นใครกันนะ " 

   "เธอเป็นครูใหม่นะครับ ที่จริงเธอก็เป็นคนที่นี้แหละครับ แต่เธอไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด พึ่งจะย้ายกลับมา  นะครับ" ผู้อำนวยการตอบคำถามอย่างระมัดระวัง    ชูอี ยื่นซองเงินในมือให้ผู้อำนวยการแล้วเดินกลับรถขับออกไปทันที

   เย็นวันนั้นหลังจากที่ยาดาป้อนข้าวพ่อเสร็จเธอก้เดินออกมาเล่นหน้าบ้านพอเธอเดินออกมาได้สักพักเธอก้เห็นพี่ชายของเธอ ริกิ ยื่นอยู่หน้าบ้านเหมือนเขากำลังรอใครอยู่  เธอจึงแอบดูเขาอยู่ข้างกำแพง  สักพักก็มีผู้ชายขี่มอเตอร์ไซค์คันใหญ่เข้ามาหาริกิ " มึงอยากมีชีวิตอยู่ต่อไหมริกิ" "ครับ ให้ผมทำอะไรก็ยอมครับ" ริกิ ตอบอย่างมีความหวัง " ท่านมีงานให้มึงทำแล้วจะยกหนีให้ แต่ถ้ามึงไม่ทำก็ไปอยู่กับน้องมึงในนรกแล้วกัน"  พอริกิได้ยินก็รีบรับปากทันที  " ครับครับจะให้ผมทำอะไรก็ยอม"   "พรุ่งนี้ให้มึงพาน้องมึงไปหาท่าน ท่านจะยกหนีให้มึงแถมยังจะให้เงินมึงไปต่อทุนในบ่อนอีก " "ครับๆ" พูดจบชายคนนั้นก็ขึ้นรถขับออกไปทันที "รอดแล้วกู แถมยังจะได้เงินอีกไม่ทำก็โง่แล้ว  โทษทีนะยาดาน้องรัก " ยาดาได้ยินที่ทั้งสองคุยกันจบก็นั่งลงร้องไห้ทันที  เธอไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใครแต่ที่เธอเสียใจคือสิ่งที่พี่ของเธอกำลังจะทำมัน นี้หรือพี่ที่เธอคิดว่าเขาเป็นต้นแบบของเธอ ทำไมเธอต้องมาเจอเหตุการณ์อย่างนี้ด้วย เขาเป็นใครเธอไม่รู้แต่ที่แน่ๆ เขาเป็นคนที่ฆ่าน้องชายของเธอ

  ที่คฤหาสย์ ชูอี จองมองแก้วเหล้าในมือแล้วนึกในใจอย่างใช้ความคิด (พรุ่งนี้แล้วสินะ)