[Fic SJ_KiHae] MY KING รักหมดใจราชาจอมโหด(Yaoi)

[Fic SJ_KiHae] MY KING รักหมดใจราชาจอมโหด(Yaoi)

My King :: chapter80 - 1

ต่อจากเว็บเด็กดี

“มันไม่ทันแล้วครับควีนทงเฮ” จบคำริมฝีปากหนาก็ฉกจูบรุนแรงคนตรงหน้าทันที ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงอะไรมากยังไงวันนี้ลีทงเฮต้องเสร็จอยู่แล้ว

คนร่างบางก็หลับตาพริ้มแม้ในใจจะยินยอมไปกว่าครึ่งแต่สมองกลับสั่งการให้ต้องขัดขืน มือเล็กดันอกแกร่งให้ห่างตัวแต่คิบอมไม่ยอมปล่อยให้เป็นไปตามความต้องการของอีกฝ่าย พลันโอบรัดร่างบางด้วยวงแขนแข็งแรงแล้วกระชับให้แน่น มันแนบแน่นจนร่างบางอึดอัดเกินไป อีกทั้งริมฝีปากหนาที่กำลังบดขยี้ก็แทบทำให้ทงเฮหายใจไม่ทัน

“อึ…อืม” เสียงเล็กๆทักท้วงการกระทำ พยายามดันคนตรงหน้าเพื่อบอกให้รู้ว่ารุนแรงเกินไป แต่แรงผลักไสจากทงเฮสู้แรงโอบรัดนั้นไว้ไม่ได้เลยสักนิด ครั้นจะดิ้นก็คงไม่เป็นผลในเมื่อแผ่นหลังติดอยู่กับกำแพงแบบนี้ทงเฮจึงได้แค่ร้องทักท้วงในลำคอพลางทุบหน้าอกคิบอมเพื่อบอกให้พอ

คิบอมไม่สนใจการทักท้วงนั่นยังคงประกบปากทงเฮไว้แนบแน่น ค่อยๆสอดลิ้นอุ่นเข้าไปตวัดเกี่ยวเรียวลิ้นที่อยู่ด้านในปล้ำจูบดุเดือดต่อไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ หากแต่ภายใต้ความรุนแรงนี้บ่งบอกชัดเจนว่าคิบอมกระหายทงเฮมากมายเหลือเกิน

คนสวยยังคงหลับตาพริ้มหรือต้องยอมสยบให้กับรสจูบรุนแรงนี้เสียแล้ว เพราะแม้จะเต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัดจนแทบขาดใจแต่ทงเฮกำลังรับรู้ว่าคิบอมต้องการเค้ามากแค่ไหน เช่นเดียวกับเค้าที่ต้องการคิบอมไม่แพ้กันแต่ทว่าตอนนี้ถ้ายังปล่อยให้คิบอมจูบแบบนี้ต่อไปเค้าคงต้องหายใจไม่ทันตายคาอกคิบอมแน่ เสี้ยววินาทีที่คิดได้ทงเฮก็ขบลิ้นคิบอม และมันได้ผลคิบอมถอนปากออกทันที

ดวงตาคมมองทงเฮอย่างไม่ชอบใจที่ขัดจังหวะทั้งที่เมื่อครู่ก็เหมือนจะยินยอมพร้อมใจไปด้วยกัน แล้วร่างสูงก็เอ่ยปากถาม

“กัดทำไม?”

ทงเฮเบือนหน้าหลบสายตาคนร่างสูงไม่ยอมตอบคำถามนั่นนอกจากเฉไฉไปเรื่อยตามประสา

“ไม่เอาแล้ว ไม่เล่นแล้วผมจะไปหาเพื่อน” พร้อมทั้งทำท่าจะไปแต่คิบอมไม่ปล่อย มือหนากดไหล่ร่างบางให้ติดกับกำแพงแล้วใช้ดวงตาที่คมกริบจ้องคนร่างบางตรงหน้าไว้อย่างนั้น ทั้งที่ทงเฮหลบสายตาแต่การจับจ้องอย่างจริงจังของคิบอมมันทำให้เค้าต้องยอมหันกลับมามองหน้าคิบอมอย่างเลี่ยงไม่ได้

ทันทีที่ได้สอดประสานสายตากับคิบอมทงเฮก็ต้องรีบหลบ เพราะแค่ชั่ววินาทีที่มองตาคิบอม แววตาคมนั่นทำให้ทงเฮคนนี้อึดอัดและหวามไหวยิ่งกว่าจูบเมื่อกี้เสียอีก

คิบอมผู้รู้ทันทงเฮยิ่งกว่าใครรู้ดีว่าเวลานี้ทงเฮไม่ได้อยากจะไปหาเพื่อนอย่างที่ปากพูดซะทีเดียว เพราะแค่การหายใจที่มันไม่เป็นจังหวะนี่คิบอมก็รู้แล้วว่าทงเฮคิดอะไร และอะไรคือความต้องการที่แท้จริงกันแน่ เมื่อเห็นว่าทงเฮเกิดอาการประหม่าร่างสูงก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ช้าๆ ด้วยทงเฮหลบหน้าต้นคอขาวๆจึงง่ายแก่การจู่โจม

“แน่ใจเหรอว่าจะไปหาเพื่อน” ถามเสียงเย้ายวนจงใจให้ลมหายใจอุ่นๆพรมลงไปที่ต้นคอนั่น คิบอมรู้ว่าใจจริงทงเฮก็ไม่ได้อยากไปหาเพื่อนซะทีเดียว ควีนตัวแสบก็แค่กลบเกลื่อนความรู้สึกหวามไหวของตัวเองด้วยวิธีงอแงก็เท่านั้น

“นะ…แน่ แน่ใจสิ นั่นมันเลี้ยงส่งเพื่อนผมเลยนะ” ตอบไร้ความมั่นใจเพราะความหวั่นไหวทำให้สับสน อยากไปหาเพื่อนก็อยากแต่จะผิดมั๊ยถ้ารู้สึกว่าอยากอยู่กับคิบอมมากกว่าซะแล้ว คิบอมทำให้ใจเต้นมากเหลือเกิน บ่อยครั้งหลังจากโดนคิบอมยั่วยุให้ใจสั่นสุดท้ายจะจบลงที่ตรงไหน วันเวลาที่เคยมีความสุขแทรกผ่านเข้ามาในความคิด ทงเฮชักอยากถูกคิบอมกอดซะแล้ว แต่ถึงยังไงก็ไม่ยอมรับความจริงหรอกว่าแอบคิดถึงความอบอุ่นแบบเนื้อแนบเนื้อจากคิบอมมากมายขนาดนี้

“ไม่ต้องรีบตอบหรอก เอาไว้ค่อยตอบหลังจากที่…” ทิ้งคำสุดท้ายไว้ให้ทงเฮจินตนาการได้สำเร็จก็กดจมูกลงบนต้นคอขาวนั่นแล้วเลียเบาๆชวนให้รู้สึกหวิวก่อนจะกดจูบดูดเม้มหวังจะให้เกิดรอยแต่…

“บะ บ้า ไม่เอานะ” ทงเฮปัดป้องอย่างเขินอาย คำที่คิบอมพูดไม่จบมันทำสมองน้อยๆจินตนาการไปไกลจริงๆ

“อย่าเล่นตัวสิ เราไม่ได้……กันมาตั้งนานแล้วนะ” แล้วคิบอมก็เว้นไว้ให้ทงเฮจินตนาการต่อ รอบนี้ทงเฮถึงกับเตลิด

“ไม่ได้อะไรคิบอมบ้า พูดจาน่าเกลียด ทะลึ่ง” โวยวายตีโพยตีพายต่อว่าคิบอมยกใหญ่ด้วยความเขินสุดชีวิต ทั้งที่คิบอมยังไม่ได้พูดคำที่มันทะลึ่งสักคำ

“ยังไม่ได้พูดถึงเรื่องอย่างว่าสักคำเลยนะ” ลอบหัวเราะชอบใจกับคนสวยตรงหน้า ยกนี้ถือว่าคิบอมจี้ได้ถูกจุด

“คิบอมอะ” คนร่างบางก้มหน้าขวยเขินกับสิ่งที่แสดงออกไปเมื่อครู่ แล้วคนสวยก็ต้องยอมแพ้เมื่อรู้ตัวว่าติดกับคิบอมซะแล้ว

“ทำไมยังคิดว่าตัวเองเป็นเด็กน้อยผู้ใสซื่อบริสุทธิ์อยู่หรือไง?” คิบอมแซว ก็อาการของทงเฮแต่ละอย่างดูจะไม่ต่างอะไรกับเด็กน้อยผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ ทำเป็นอาย ใสซื่อไร้เดียงสาในเรื่องอย่างว่าแต่ความจริงแอบร้ายไม่เบา พอแกล้งให้คิดไปไกลผลลัพธ์ก็เลยออกมาแบบนี้ ลีทงเฮนี่ยิ่งแกล้งยิ่งสนุกจริงๆ ถือซะว่าเป็นการลงโทษคนเล่นตัวก็แล้วกัน

“…” ทงเฮก้มหน้างุดไร้คำโต้ตอบใดๆ ยอมรับว่าที่คิบอมพูดมันแทงเข้าตรงกลางใจจริงๆ แทงฉึกเข้ามาจนพูดไม่ออกไปไม่เป็น ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้สะอาดบริสุทธิ์เหมือนเมื่อก่อนแต่ทำไมต้องเขินมากมายขนาดนี้ก็ไม่รู้ แต่ครั้นจะให้ยอมคิบอมง่ายๆมันก็รู้สึกแปลกจนเกินไป แปลกจนรู้สึกไม่ดี ชักจะสับสนตัวเองขึ้นมาแล้วสิ

คิบอมยิ้มกว้างสะใจที่เห็นทงเฮผ่ายแพ้พูดไม่ออก คงอายจนไม่กล้าจะมองหน้าสินะ แต่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรคนตรงหน้าแค่คิดว่ามันน่ารักน่าหมั่นไส้จนอดใจแกล้งไว้ไม่ได้ก็เท่านั้น

“ควีนน่ะไม่จิ้นแล้วนะครับ ยอมผมเถอะ รับรองว่าคุณจะลืมคิงคิบอมไปเลย” แสดงบทผู้ดูแลที่อยากจะงาบควีนจนออกนอกหน้า ถึงทงเฮบอกว่าเลิกเล่นแต่คิบอมไม่ยอมเลิกง่ายๆ จนกว่าจะได้กินควีนสมใจ

คนสวยที่ยังไม่หายจากอาการเขินได้ฟังประโยคนั้นก็ฉุดคิดขึ้นมา หรือเค้าคงต้องเลิกอาการเขินนี่สักที แต่ของแบบนี้มันห้ามกันได้ด้วยเหรอ ทงเฮสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ตอนนี้ชักสับสนความรู้สึกตัวเอง สับสนว่าควรเล่นตามเกมส์คิบอมหรือไม่ คิดไปคิดมาทงเฮก็ตัดสินใจได้

…ในเมื่อรักกันขนาดนี้ ในเมื่อเป็นของกันและกันมาแล้วก็หลายครั้ง เค้าสองคนไม่ใช่คนอื่นระหว่างกันและกันอีกแล้ว บางทีอะไรที่มันรู้สึกตะขิดตะขวงใจคงต้องทิ้งมันไปสักที…

จบความคิดคนสวยค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ในเมื่อคิบอมยังอยากเล่นเค้าก็ไม่ขอขัด

“นายไม่กลัวคิงเหรอ?” คนสวยถาม นึกตลกอยู่บ้างที่ต้องพูดถึงคิงคิบอมกับผู้ดูแลที่ชื่อคิบอม

“ถ้ากลัวผมจะทำเหรอ” คิบอมตอบพร้อมเลื่อนมือหนาข้างหนึ่งที่วางอยู่บนไหล่ทงเฮลากไล่ลงมาตรงช่วงอกแล้วลากผ่านเอวบางไปถึงสะโพกก่อนจะวนคลึงเบาๆ

ไม่ปล่อยให้มือหนาซุกซนมากไปกว่านี้ควีนผู้หวงตัวก็ตีมือหนานั่นเต็มแรงแล้วกุมไว้ สายตาน่ารักแต่แฝงไปด้วยอาการยั่วยวนที่ดูจะหนักไปทางกวนจ้องมองคิบอมก่อนจะพูด…

“เห็นฉันใจง่ายหรือไง?”

“…” คิบอมไม่ตอบนอกจากเผยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างพึงใจพร้อมใช้มืออีกข้างเลื่อนขึ้นมาลูบแก้มเนียน ดวงตาคมที่วาวเยิ้มจ้องมองทงเฮ คิบอมเอียงศีรษะแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้หวังจะครอบครองริมฝีปากสีชมพูตรงหน้า จูบนี้คิบอมจะใช้มันแทนคำตอบ แต่ทว่ายังไม่ทันได้จูบมือเล็กก็ยกขึ้นมาปิดปากคิบอม ดวงตาคู่สวยที่จ้องอีกฝ่ายเพิ่มดีกรีความยั่ว

“ฉันไม่ง่ายนะ” จบคำคนสวยก็เอามือที่ปิดปากคิบอมออกโอบสองแขนรอบคอแล้วใช้ปากตัวเองปิดปากคิบอมแทน เพียงแค่ไม่ถึงห้าวินาทีทงเฮก็ถอนจูบออกรวดเร็ว มันไม่ได้ลึกซึ้งอะไรแต่มันก็ทำให้คิบอมอดใจไม่ไหว

คิบอมไม่รอช้าอุ้มคนร่างบางขึ้นมาด้วยวงแขนแกร่ง เหมือนรู้หน้าที่เรียวแขนของทงเฮก็โอบเกี่ยวคอคิบอมไว้เช่นกัน สองคนจ้องตา อย่างที่ว่าแค่มองตาก็รู้ใจลีทงเฮยินยอมและพร้อมแล้วที่จะเป็นของคนดูแลควีนที่ชื่อคิบอม แต่ว่าจะยอมง่ายๆอย่างนี้แน่เหรอ อันนี้คงต้องลุ้นอีกที

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

อ่านจบแล้วอย่าลืมกลับไปเม้นท์ที่เว็บเดิมนะคะ

http://writer.dek-d.com/kawaii_pui/story/viewlongc.php?id=388757&chapter=106