Love Hormone สัมผัส(รัก)หน่อยนะ My Darling
-
sha_la_la_lover
แชร์นิยาย
3) ผู้สืบเชื้อสาย 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ-- ณ เรือนที่พักรับรองกลางภายในสำนัก(งาน) Venus FlytrapHMc (กาบหอยแครง เครือ Hormonce ) --
ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูแล้ว(น่าจะ)หนาวเหน็บที่ส่งผ่านเข้ามาทางนอกหน้าต่างพร้อมด้วยเสียงอึ่งอ่างร้องประสานเสียงกันมาทำให้ฉันค่อนข้างจะรู้สึกสับสนกับชีวิตเข้าซะแล้ว ทำไมรอบตัวฉันถึงล้อมรอบไปด้วยบรรดาชายฉกรรจ์พวกนี้ถึงขนาดนี้กันนะ -‘’-;?
“ กระผมบอกท่านแล้วไงล่ะขอรับว่าให้ตัดผมทรงเด็กวัยรุ่นผู้ชายก่อนจะมาถึงนี่ทำไมท่านถึงไม่เชื่อกระผมล่ะขอรับ ”
“ นิ่งๆนะขอรับขอกระผมโกนพวกไรผมที่ต้นคอเดี๋ยวเดียว ”
“ ไม่ทราบว่าท่านต้องการเครื่องดื่มอะไรเพิ่มรึเปล่าขอรับ ”
“ ผมด้านหน้าไม่ตัดนะขอรับ ”
“ ไม่ต้องห่วงนะขอรับเราจะรีบแปลงโฉมท่านให้เสร็จก่อนท่านอินฟินิตี้จะมาถึง... ”
เฮ้อ !-‘’-; และแล้วเสียงการขับขานบทเพลงที่ไร้ซึ่งท่วงทำนองการร่ายรำที่สวยงามจากเหล่าชายทั้ง 5 ที่กำลังแปลงโฉมฉันจาก ‘ หญิง ’ ให้กลายเป็น ‘ ชาย ’ ก็เริ่มเพิ่มความถี่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อท่าทางฉันที่แสดงออกไปมีแต่ความนิ่งเพราะกำลังนึกถึงปฏิกิริยาและท่าทางที่ตกใจอย่าง overaction สุดๆของเหล่าสาวกทั้งหลายที่ยืนตอนรับฉันอย่างเป็นทางการเมื่อเปิดประตูเดินก้าวเข้าเป็นครั้งแรกที่เห็นสภาพฉันเป็นผู้หญิงผมยาวและรูปร่างที่เป็น ‘ ผู้หญิง ’ เอาเป็นว่าฉันกับพวกเขาเราสองฝ่ายต่างก็ติดต่อไปมาหาสู่กันโดยตลอดตั้งแต่เมื่อ3 ปีก่อน เพียงแต่ขอไม่ให้ตามหาเพียงเท่านั้นแต่พอฉันเตรียมการวางแผนหักหลังเหล่าสหายในแดนสวรรค์สีรุ้งแล้วกะจะย้ายมาอยู่ที่นี่อย่างถาวรพอฉันโทรศัพท์มาบอกเมื่อสองวันก่อนอยู่ๆพวกเขาทั้งหลายก็บอกให้ฉันแต่งตัวให้เป็น ‘ ผู้ชาย ’ ตอนเข้ามาในสำนักซึ่ง...ไม่มีใครบอกเหตุผลให้ฉันฟังเลยแม้แต่คนเดียว แต่ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกอยากจะเอาเศษอาหารที่เหลือเพียงน้อยนิดออกจากท้องซะแล้วล่ะ //--;\\ บรรยากาศแบบนี้สัมผัสแบบนี้จากมนุษย์ ‘ เพศชาย ’ ที่ฉันเริ่มไม่รู้สึกคุ้น
“ ขอโทษนะขอร้องล่ะช่วยเอามือพวกนายออกไปก่อน ได้มั้ย แฮ่ก ! แอ็ก !”
“ ข...ขอโทษครับท่านเฟลอร์ ” ทุกคนผละมือออกจากตัวฉันก่อนจะถอยห่างกันไปคนละก้าว
“ นี่ท่านยังไม่หายเหรอครับ ” ‘ โช ’ หรือชื่อทางการว่า ‘ โชเฟ ’ มือขวาของฉัน(ในตอนนี้)วัย 30 ต้นๆหน้าตาดุดันถามถึงอาการประหลาดๆของฉันที่เขาค่อนข้างรู้ต้นสายปลายเหตุของมันดี เช่นเดียวกับ ‘ ลูกขนุน ’ อีก 4 ตัวที่เหลือก็เช่นกัน
“ ... ”
“ ที่จริงท่านแค่สั่งให้พวกเราไปจัดการกับไอ้หมอนั่นซะ ท่านก็คงจะไม่... ”
“ ได้โปรด ! ... ” ไม่ทันที่ ‘ เจาว์ ’ หรือชื่อทางการว่า ‘ เจาว์ลอร์ ’ มือซ้ายของฉัน(ในตอนนี้)วัย 20 ปลายๆหน้าตาคมเข้มจะพูดจบฉันก็ผ่างเสียงขึ้นมาแทรกโดยทันทีด้วยท่าทีที่อัดอั้นเต็มทน ทำให้ไม่มีใครพ่นเสียงออกมาเลยแม้แต่คนเดียว
“ ...อย่าพูดถึงเขา ให้ฉันได้รับรู้อีกเลย... ”
“ ... ” ต่างคนต่างมองหน้ากันด้วยสายตาละห้อยที่ไม่รู้ว่าต้นเหตุเป็นเพราะฉันรึเปล่า
“ ขอบคุณนะและขอโทษด้วยส่วนที่เหลือเดี๋ยวฉันเป็นคนจัดการเองก็แล้วกัน พวกนายช่วยออกไปรอข้างนอกหน่อยก็แล้วกัน ”
“ ขอโทษนะครับท่านเฟลอร์ไว้พวกเราจะรอท่านข้างนอกก็ได้ครับ ” ว่าแล้วทุกคนก็เดินออกจากห้องไปกันหมดเหลือเพียงฉันที่กำลังพยายามลืมเรื่องราวในอดีตที่เจ็บปวดนั้น...ลงอีกครั้งหนึ่ง
‘ เอมิจัง / เฟลอร์ ! ไปกันเถอะ... ’
ใช่แล้วฉันต้องลืมมันให้ได้ สัมผัสของผู้ชายคนนั้น...คนรักเก่าของฉันกับใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น...อดีตเพื่อนสนิทที่ฉันเคยรักที่สุด...เราต้องลืมให้ได้ก็ในเมื่อพวกเขากำลังมีความสุขอยู่ด้วยกันแล้วนี่ สิ่งที่ฉันควรทำคืออวยพรให้พวกเขา...ไม่ใช่เหรอ ?
? เฟลอร์ จบ 2?
ณ คฤหาสน์ตระกูล Hormonce
บรรยากาศในวันนี้ช่างดูค่อนข้างจะวุ่นวายเป็นพิเศษกว่าทุกๆวันที่ผ่านมาเหล่าพ่อบ้าน แม่บ้าน สาวใช้ คนจัดสวน พ่อครัวไม่เว้นแม้แต่คนขับรถต่างก็ง่วนอยู่กับการจัดงานเลี้ยงเพื่อเลี้ยงฉลองการกลับมาของ ‘ ทายาททั้ง 3’ สู่คฤหาสน์ตระกูล Hormonce อีกครั้งในรอบ 3 ปีพร้อมด้วยงานเลี้ยงต้อนรับ ‘ ว่าที่สมาชิกใหม่ ’ ของหน่วยงานย่อยVenusFlytrap HMc ที่จะเข้ามาเป็นหัวหน้ากลุ่มคนใหม่แทนอินฟินิตี้ เว้นแต่บางคนเท่านั้นที่ไม่มีอะไรทำจนต้องหาเรื่องก่อกวนทำเป็นงานอดิเรกยามว่างแทนยกตัวอย่างเช่น คู่แฝดพิศดาร จอมปีศาจน้อยแห่งคฤหาสน์ Hormonce ที่ต่อให้โตเท่าไหร่ร่างกายของพวกเขาก็ยังเป็นเด็ก 10 ขวบอย่างนั้นอยู่วันยังค่ำแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะอายุ 14 แล้วก็ตาม
“ นี่ ! เสร็จรึยังเนี่ยใกล้เวลาคุณพ่อบ้านแครดิลอสจะเข้ามาดูพวกเราที่ห้องแล้วนะ ”สาวน้อย ‘ ออร์แกน ’ ดวงตากลมโตหน้าตาน่ารักน่าชังผู้ซึ่งเป็นแฝดคนพี่ค่อยๆย่องเข้ามาทางประตูของห้องเก็บของแคบๆอับๆที่ติดกับห้องโถงใหญ่ของตัวคฤหาสน์ก่อนจะรีบตรงเข้าไปเร่ง ‘ ออกัส ’ แฝดชายคนน้องของตนที่กำลังพิถีพิถันกับการวาง ‘ กับดัก ’ อะไรบางอย่างอยู่กับเพดานห้องที่ติดกับห้องโถงดังกล่าวโดยท่าทีที่ร้อนใจว่าจะถูกทำโทษถ้าพวกเขากลับเข้าห้องนอนของตัวเองไม่ทัน
“ เอ้า ! เสร็จแล้วๆ ” ว่าแล้วเพียงไม่กี่อึดใจออกัสก็ทำภารกิจในการวางกับดักลุล่วงไปแล้วครึ่งทางทั้งสองจึงค่อยๆเร่งฝีเท้าในการย่องออกจากห้องไปอย่างเบาๆเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตก่อนจะรีบแจ้นกลับเข้าห้องเมื่อเห็นว่าเส้นทางนั้น...ปลอดคน
แกร๊ก~...
เสียงปิดประตูห้องนอนดังขึ้นอย่างเบาๆพร้อมกับที่ทั้งสองได้เข้ามาสู่โลกของ ‘ ผีเสื้อ’ ...
ห้องนอนที่ประดับประดาไปด้วยไอเท็มและของสะสมต่างๆที่เกี่ยวของกับผีเสื้อถูกเก็บไว้อยู่ในห้องนอนของเด็กวัย 14 ปีทั้งสองคนอย่างน่าพิศวง พื้นห้องพื้นผนังแม้แต่ฝ้าเพดานที่ถูกต่อเติมลวดลายภาพวาดของจิตรกรชื่อดังและสถาปนิกอันดับโลกที่ได้ออกแบบและก่อสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะเพื่อให้สมแก่นายน้อยทั้งสองของตระกูลหน่อยและยังรวมไปถึงทุกๆอย่างที่ใช้ในชีวิตประจำวันของพวกเขาด้วยทั้งหมดโดยมีดีไซด์เนอร์และทีมงานในการออกแบบอีกมากมายที่ช่วยกันสร้างความเป็นตัวตนและกรอบของพวกเขาขึ้นมานั่นเอง
“ เสร็จยังๆ !” ออร์แกนเริ่มเร่งออกัสให้รีบเปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดนอนผ้าฝ้ายเหมือนเดิมหลังจากที่ตัวเองขึ้นไปรอบนเตียงใต้ผ้าห่มก่อนเพื่อแกล้งตบตาพ่อบ้านแครดิลอสว่าพวกเธอนั้นอยู่แต่ในห้องเป็นเด็กดีไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหนหลังสามทุ่มหากไม่ได้รับอนุญาติเป็นกรณีพิเศษเลย
ว่าแล้วไม่นานนักหลังจากที่ออกัสกระโดดบุ๋ง ! ลงบนเตียงและชักผ้าห่มขึ้นมาห่มชายอายุวัยประมาณ 60 กว่าๆผมเผ้าหนวดเคราขาวแต่ดูเรียบร้อยในชุดทักซิโด้ผ้าไหมอิตาลีสีดำก็เคาะประตูเป็นเชิงขออนุญาติก่อนจะเปิดประตูเข้ามาข้างในห้อง
ก็อกๆๆ ~ ...แอ๊ด ! ~~ ปึง ! ~
“ ขออนุญาติเอาชุดมาให้เปลี่ยนขอรับคุณหนูแล้วก็...ช่วยกรุณาลุกขึ้นจากเตียงเดี๋ยวนี้ด้วยนะขอรับ UoU~”
“ ฮ้าววว !//0\\! ~ อ้าว 0o0 + คุณพ่อบ้านแครดิลอสนี่เองอานึกว่าใครฮ้าวว!//0\\!!!” ออร์แกนซึ่งเป็นพี่สาวเป็นฝ่ายเริ่มต้นการแสดงอันสมบทบาทก่อนที่ออกัสจะเป็นคนเริ่มตามมา
“ อือ //~\\~ ชุดเปลี่ยนเหรอ...ชุดไรอะเอามาดิ ”
“ ขอรับ ”
แป๊ก !
เพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่พ่อบ้านแครดิลอสดีดนิวเป็นสัญญาณเมดจำนวนสองคนในชุดสาวใช้สไตร์ยุโรปก็เดินถือชุดพิธีการของทั้งสองแฝดเข้ามาโดยทันทีก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าไปที่ออร์แกนและออกัสจัดการพาเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวให้จนเสร็จพร้อมที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองตอนรับว่าที่ผู้นำตระกูลคนใหม่ทั้งสามและผู้ได้รับการไว้วางใจให้เป็นนายใหญ่ในการควบคุมกลุ่ม Venus Flytrap HMc คนใหม่ สู่คฤหาสน์ตระกูลHormonce!
อีกด้านหนึ่งของตัวคฤหาสน์กลางหญิงสาวผู้ไร้ซึ่งแววตาแห่งแสงสว่างผู้มีใบหน้าที่อ่อนหวานแต่เจือปนไปด้วยความเศร้าหมองของจิตใจเพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานซักเท่าไหร่ความทรงจำในช่วงก่อนหน้าที่เธอจะเข้ามาอยู่ในตัวคฤหาสน์และถูกเลี้ยงดูขึ้นมาเหมือนคนในครอบครัวของเธอก็ไม่กลับมาซักนิดสิ่งเดียวที่เธอจำได้...คือใบหน้าของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอรู้สึกรักมากที่สุดเพียงเท่านั้น...หญิงสาวก้มหน้าลงในขณะที่กำลังนั่งรออะไรบางอย่างอยู่หน้าระเบียงห้องพักผมเหยียดตรงสีดำดกยาวถึงกลางแผ่นหลังของเธอสยายไปตามแรงลมที่พัดฝ่านเข้าหาหญิงสาวเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูตามด้วยเสียงแม่บ้านหรือผู้ดูแลส่นตัวของเธอที่เอ่ยขออนุญาตก่อนเข้ามาข้างใน
ก๊อกๆ !
“ ขออนุญาตค่ะคุณหนู ‘ ไอซ์ ’ ชุดมาแล้วค่ะเข้าไปข้างในนะคะ ” ว่าเสร็จหญิงวัยกลางคนในชุดเมดสไตล์ยุโรปก็เดินถือชุดราตรีสีฟ้าประดับด้วยประการแวววาวของดวงดาวบนชุดเข้ามาพร้อมด้วยแม่บ้านสาวใช้อีกสองคน
“ เดี๋ยวอีกไม่นานคุณหนูก็จะได้เจอกับคุณชายทั้งสามแล้วนะคะ ” หญิงวัยกลางคนนามว่า ‘ ป้าแพร ’ เดินเข้าไปแตะบ่าทั้งสองข้างของหญิงสาวก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยนถึงแม้เธอจะมองไม่เห็นก็ตาม...
“ อุตส่าห์ทะนุถนอมมาตั้งขนาดนี้พอคุณชายทั้งสามมาเห็นเข้าคงจะอึ้งไปกันใหญ่แน่ๆเลยล่ะค่ะ ” หญิงสาวไม่ได้สแดงอะไรออกมาทางใบหน้าและแววตาก็เช่นกันเธอได้แต่พยักหน้ารับอย่างไรความรู้เหมือนครั้งที่แล้วๆมาเหมือนเดิม
“ เอาเป็นว่าเราไปแต่งตัวกันดีกว่านะคะคุณหนูไอซ์ ” หญิงสาวพยกหน้ารับอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นและโดนแม่บ้านแพรพยุงตัวให้เดินไปพร้อมๆกันเข้าไปข้างในห้องเพื่อสับชุดเปลี่ยน
* เฟมาจากตัวเรียกตัวแรกของชื่อ ‘ เฟ ลอร์ ’ ซึ่งจะเปลี่ยนไปตามชื่อของหัวหน้าแก๊งแต่ละรุ่นเพื่อแสดงถึงยศศักดิ์ของการเป็นมือขวาของหัวหน้าแก๊ง ซึ่งก่อนหน้านี้ก็คือ โชอินใช้เรียกอย่างเป็นทางการเท่านั้น
* ลอร์ มาจากตัวเรียกตัวแรกของชื่อ ‘ เฟลอร์ ’ ซึ่งจะเปลี่ยนไปตามชื่อของหัวหน้าแก๊งแต่ละรุ่น เพื่อแสดงถึงยศศักดิ์ของการเป็นมือซ้ายของหัวหน้าแก๊งซึ่งก่อนหน้านี้ก็คือ เจาร์ลอร์ ใช้เรียกอย่างเป็นทางการเท่านั้น
** เอมิจัง มากจาก อมิตาชื่อจริงของเฟลอร์ คนที่เรียกมีเพียงคนเดียวคือแฟนเก่าคนล่าสุดของเธอ
ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ พอดีไม่ค่อยมีเวลาได้แต่งเลยไม่ได้อัพซะนาน
จากนี้จะพยายามทำให้ได้มากๆนะคะ^^
อ่านให้สนุกนะคะ ฝากเรื่อง love hormone สัมผัส(รัก)หน่อยนะ my darling ไว้ด้วยนะคะ
ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูแล้ว(น่าจะ)หนาวเหน็บที่ส่งผ่านเข้ามาทางนอกหน้าต่างพร้อมด้วยเสียงอึ่งอ่างร้องประสานเสียงกันมาทำให้ฉันค่อนข้างจะรู้สึกสับสนกับชีวิตเข้าซะแล้ว ทำไมรอบตัวฉันถึงล้อมรอบไปด้วยบรรดาชายฉกรรจ์พวกนี้ถึงขนาดนี้กันนะ -‘’-;?
“ กระผมบอกท่านแล้วไงล่ะขอรับว่าให้ตัดผมทรงเด็กวัยรุ่นผู้ชายก่อนจะมาถึงนี่ทำไมท่านถึงไม่เชื่อกระผมล่ะขอรับ ”
“ นิ่งๆนะขอรับขอกระผมโกนพวกไรผมที่ต้นคอเดี๋ยวเดียว ”
“ ไม่ทราบว่าท่านต้องการเครื่องดื่มอะไรเพิ่มรึเปล่าขอรับ ”
“ ผมด้านหน้าไม่ตัดนะขอรับ ”
“ ไม่ต้องห่วงนะขอรับเราจะรีบแปลงโฉมท่านให้เสร็จก่อนท่านอินฟินิตี้จะมาถึง... ”
เฮ้อ !-‘’-; และแล้วเสียงการขับขานบทเพลงที่ไร้ซึ่งท่วงทำนองการร่ายรำที่สวยงามจากเหล่าชายทั้ง 5 ที่กำลังแปลงโฉมฉันจาก ‘ หญิง ’ ให้กลายเป็น ‘ ชาย ’ ก็เริ่มเพิ่มความถี่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อท่าทางฉันที่แสดงออกไปมีแต่ความนิ่งเพราะกำลังนึกถึงปฏิกิริยาและท่าทางที่ตกใจอย่าง overaction สุดๆของเหล่าสาวกทั้งหลายที่ยืนตอนรับฉันอย่างเป็นทางการเมื่อเปิดประตูเดินก้าวเข้าเป็นครั้งแรกที่เห็นสภาพฉันเป็นผู้หญิงผมยาวและรูปร่างที่เป็น ‘ ผู้หญิง ’ เอาเป็นว่าฉันกับพวกเขาเราสองฝ่ายต่างก็ติดต่อไปมาหาสู่กันโดยตลอดตั้งแต่เมื่อ3 ปีก่อน เพียงแต่ขอไม่ให้ตามหาเพียงเท่านั้นแต่พอฉันเตรียมการวางแผนหักหลังเหล่าสหายในแดนสวรรค์สีรุ้งแล้วกะจะย้ายมาอยู่ที่นี่อย่างถาวรพอฉันโทรศัพท์มาบอกเมื่อสองวันก่อนอยู่ๆพวกเขาทั้งหลายก็บอกให้ฉันแต่งตัวให้เป็น ‘ ผู้ชาย ’ ตอนเข้ามาในสำนักซึ่ง...ไม่มีใครบอกเหตุผลให้ฉันฟังเลยแม้แต่คนเดียว แต่ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกอยากจะเอาเศษอาหารที่เหลือเพียงน้อยนิดออกจากท้องซะแล้วล่ะ //--;\\ บรรยากาศแบบนี้สัมผัสแบบนี้จากมนุษย์ ‘ เพศชาย ’ ที่ฉันเริ่มไม่รู้สึกคุ้น
“ ขอโทษนะขอร้องล่ะช่วยเอามือพวกนายออกไปก่อน ได้มั้ย แฮ่ก ! แอ็ก !”
“ ข...ขอโทษครับท่านเฟลอร์ ” ทุกคนผละมือออกจากตัวฉันก่อนจะถอยห่างกันไปคนละก้าว
“ นี่ท่านยังไม่หายเหรอครับ ” ‘ โช ’ หรือชื่อทางการว่า ‘ โชเฟ ’ มือขวาของฉัน(ในตอนนี้)วัย 30 ต้นๆหน้าตาดุดันถามถึงอาการประหลาดๆของฉันที่เขาค่อนข้างรู้ต้นสายปลายเหตุของมันดี เช่นเดียวกับ ‘ ลูกขนุน ’ อีก 4 ตัวที่เหลือก็เช่นกัน
“ ... ”
“ ที่จริงท่านแค่สั่งให้พวกเราไปจัดการกับไอ้หมอนั่นซะ ท่านก็คงจะไม่... ”
“ ได้โปรด ! ... ” ไม่ทันที่ ‘ เจาว์ ’ หรือชื่อทางการว่า ‘ เจาว์ลอร์ ’ มือซ้ายของฉัน(ในตอนนี้)วัย 20 ปลายๆหน้าตาคมเข้มจะพูดจบฉันก็ผ่างเสียงขึ้นมาแทรกโดยทันทีด้วยท่าทีที่อัดอั้นเต็มทน ทำให้ไม่มีใครพ่นเสียงออกมาเลยแม้แต่คนเดียว
“ ...อย่าพูดถึงเขา ให้ฉันได้รับรู้อีกเลย... ”
“ ... ” ต่างคนต่างมองหน้ากันด้วยสายตาละห้อยที่ไม่รู้ว่าต้นเหตุเป็นเพราะฉันรึเปล่า
“ ขอบคุณนะและขอโทษด้วยส่วนที่เหลือเดี๋ยวฉันเป็นคนจัดการเองก็แล้วกัน พวกนายช่วยออกไปรอข้างนอกหน่อยก็แล้วกัน ”
“ ขอโทษนะครับท่านเฟลอร์ไว้พวกเราจะรอท่านข้างนอกก็ได้ครับ ” ว่าแล้วทุกคนก็เดินออกจากห้องไปกันหมดเหลือเพียงฉันที่กำลังพยายามลืมเรื่องราวในอดีตที่เจ็บปวดนั้น...ลงอีกครั้งหนึ่ง
‘ เอมิจัง / เฟลอร์ ! ไปกันเถอะ... ’
ใช่แล้วฉันต้องลืมมันให้ได้ สัมผัสของผู้ชายคนนั้น...คนรักเก่าของฉันกับใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น...อดีตเพื่อนสนิทที่ฉันเคยรักที่สุด...เราต้องลืมให้ได้ก็ในเมื่อพวกเขากำลังมีความสุขอยู่ด้วยกันแล้วนี่ สิ่งที่ฉันควรทำคืออวยพรให้พวกเขา...ไม่ใช่เหรอ ?
? เฟลอร์ จบ 2?
ณ คฤหาสน์ตระกูล Hormonce
บรรยากาศในวันนี้ช่างดูค่อนข้างจะวุ่นวายเป็นพิเศษกว่าทุกๆวันที่ผ่านมาเหล่าพ่อบ้าน แม่บ้าน สาวใช้ คนจัดสวน พ่อครัวไม่เว้นแม้แต่คนขับรถต่างก็ง่วนอยู่กับการจัดงานเลี้ยงเพื่อเลี้ยงฉลองการกลับมาของ ‘ ทายาททั้ง 3’ สู่คฤหาสน์ตระกูล Hormonce อีกครั้งในรอบ 3 ปีพร้อมด้วยงานเลี้ยงต้อนรับ ‘ ว่าที่สมาชิกใหม่ ’ ของหน่วยงานย่อยVenusFlytrap HMc ที่จะเข้ามาเป็นหัวหน้ากลุ่มคนใหม่แทนอินฟินิตี้ เว้นแต่บางคนเท่านั้นที่ไม่มีอะไรทำจนต้องหาเรื่องก่อกวนทำเป็นงานอดิเรกยามว่างแทนยกตัวอย่างเช่น คู่แฝดพิศดาร จอมปีศาจน้อยแห่งคฤหาสน์ Hormonce ที่ต่อให้โตเท่าไหร่ร่างกายของพวกเขาก็ยังเป็นเด็ก 10 ขวบอย่างนั้นอยู่วันยังค่ำแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะอายุ 14 แล้วก็ตาม
“ นี่ ! เสร็จรึยังเนี่ยใกล้เวลาคุณพ่อบ้านแครดิลอสจะเข้ามาดูพวกเราที่ห้องแล้วนะ ”สาวน้อย ‘ ออร์แกน ’ ดวงตากลมโตหน้าตาน่ารักน่าชังผู้ซึ่งเป็นแฝดคนพี่ค่อยๆย่องเข้ามาทางประตูของห้องเก็บของแคบๆอับๆที่ติดกับห้องโถงใหญ่ของตัวคฤหาสน์ก่อนจะรีบตรงเข้าไปเร่ง ‘ ออกัส ’ แฝดชายคนน้องของตนที่กำลังพิถีพิถันกับการวาง ‘ กับดัก ’ อะไรบางอย่างอยู่กับเพดานห้องที่ติดกับห้องโถงดังกล่าวโดยท่าทีที่ร้อนใจว่าจะถูกทำโทษถ้าพวกเขากลับเข้าห้องนอนของตัวเองไม่ทัน
“ เอ้า ! เสร็จแล้วๆ ” ว่าแล้วเพียงไม่กี่อึดใจออกัสก็ทำภารกิจในการวางกับดักลุล่วงไปแล้วครึ่งทางทั้งสองจึงค่อยๆเร่งฝีเท้าในการย่องออกจากห้องไปอย่างเบาๆเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตก่อนจะรีบแจ้นกลับเข้าห้องเมื่อเห็นว่าเส้นทางนั้น...ปลอดคน
แกร๊ก~...
เสียงปิดประตูห้องนอนดังขึ้นอย่างเบาๆพร้อมกับที่ทั้งสองได้เข้ามาสู่โลกของ ‘ ผีเสื้อ’ ...
ห้องนอนที่ประดับประดาไปด้วยไอเท็มและของสะสมต่างๆที่เกี่ยวของกับผีเสื้อถูกเก็บไว้อยู่ในห้องนอนของเด็กวัย 14 ปีทั้งสองคนอย่างน่าพิศวง พื้นห้องพื้นผนังแม้แต่ฝ้าเพดานที่ถูกต่อเติมลวดลายภาพวาดของจิตรกรชื่อดังและสถาปนิกอันดับโลกที่ได้ออกแบบและก่อสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะเพื่อให้สมแก่นายน้อยทั้งสองของตระกูลหน่อยและยังรวมไปถึงทุกๆอย่างที่ใช้ในชีวิตประจำวันของพวกเขาด้วยทั้งหมดโดยมีดีไซด์เนอร์และทีมงานในการออกแบบอีกมากมายที่ช่วยกันสร้างความเป็นตัวตนและกรอบของพวกเขาขึ้นมานั่นเอง
“ เสร็จยังๆ !” ออร์แกนเริ่มเร่งออกัสให้รีบเปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดนอนผ้าฝ้ายเหมือนเดิมหลังจากที่ตัวเองขึ้นไปรอบนเตียงใต้ผ้าห่มก่อนเพื่อแกล้งตบตาพ่อบ้านแครดิลอสว่าพวกเธอนั้นอยู่แต่ในห้องเป็นเด็กดีไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหนหลังสามทุ่มหากไม่ได้รับอนุญาติเป็นกรณีพิเศษเลย
ว่าแล้วไม่นานนักหลังจากที่ออกัสกระโดดบุ๋ง ! ลงบนเตียงและชักผ้าห่มขึ้นมาห่มชายอายุวัยประมาณ 60 กว่าๆผมเผ้าหนวดเคราขาวแต่ดูเรียบร้อยในชุดทักซิโด้ผ้าไหมอิตาลีสีดำก็เคาะประตูเป็นเชิงขออนุญาติก่อนจะเปิดประตูเข้ามาข้างในห้อง
ก็อกๆๆ ~ ...แอ๊ด ! ~~ ปึง ! ~
“ ขออนุญาติเอาชุดมาให้เปลี่ยนขอรับคุณหนูแล้วก็...ช่วยกรุณาลุกขึ้นจากเตียงเดี๋ยวนี้ด้วยนะขอรับ UoU~”
“ ฮ้าววว !//0\\! ~ อ้าว 0o0 + คุณพ่อบ้านแครดิลอสนี่เองอานึกว่าใครฮ้าวว!//0\\!!!” ออร์แกนซึ่งเป็นพี่สาวเป็นฝ่ายเริ่มต้นการแสดงอันสมบทบาทก่อนที่ออกัสจะเป็นคนเริ่มตามมา
“ อือ //~\\~ ชุดเปลี่ยนเหรอ...ชุดไรอะเอามาดิ ”
“ ขอรับ ”
แป๊ก !
เพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่พ่อบ้านแครดิลอสดีดนิวเป็นสัญญาณเมดจำนวนสองคนในชุดสาวใช้สไตร์ยุโรปก็เดินถือชุดพิธีการของทั้งสองแฝดเข้ามาโดยทันทีก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าไปที่ออร์แกนและออกัสจัดการพาเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวให้จนเสร็จพร้อมที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองตอนรับว่าที่ผู้นำตระกูลคนใหม่ทั้งสามและผู้ได้รับการไว้วางใจให้เป็นนายใหญ่ในการควบคุมกลุ่ม Venus Flytrap HMc คนใหม่ สู่คฤหาสน์ตระกูลHormonce!
อีกด้านหนึ่งของตัวคฤหาสน์กลางหญิงสาวผู้ไร้ซึ่งแววตาแห่งแสงสว่างผู้มีใบหน้าที่อ่อนหวานแต่เจือปนไปด้วยความเศร้าหมองของจิตใจเพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานซักเท่าไหร่ความทรงจำในช่วงก่อนหน้าที่เธอจะเข้ามาอยู่ในตัวคฤหาสน์และถูกเลี้ยงดูขึ้นมาเหมือนคนในครอบครัวของเธอก็ไม่กลับมาซักนิดสิ่งเดียวที่เธอจำได้...คือใบหน้าของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอรู้สึกรักมากที่สุดเพียงเท่านั้น...หญิงสาวก้มหน้าลงในขณะที่กำลังนั่งรออะไรบางอย่างอยู่หน้าระเบียงห้องพักผมเหยียดตรงสีดำดกยาวถึงกลางแผ่นหลังของเธอสยายไปตามแรงลมที่พัดฝ่านเข้าหาหญิงสาวเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูตามด้วยเสียงแม่บ้านหรือผู้ดูแลส่นตัวของเธอที่เอ่ยขออนุญาตก่อนเข้ามาข้างใน
ก๊อกๆ !
“ ขออนุญาตค่ะคุณหนู ‘ ไอซ์ ’ ชุดมาแล้วค่ะเข้าไปข้างในนะคะ ” ว่าเสร็จหญิงวัยกลางคนในชุดเมดสไตล์ยุโรปก็เดินถือชุดราตรีสีฟ้าประดับด้วยประการแวววาวของดวงดาวบนชุดเข้ามาพร้อมด้วยแม่บ้านสาวใช้อีกสองคน
“ เดี๋ยวอีกไม่นานคุณหนูก็จะได้เจอกับคุณชายทั้งสามแล้วนะคะ ” หญิงวัยกลางคนนามว่า ‘ ป้าแพร ’ เดินเข้าไปแตะบ่าทั้งสองข้างของหญิงสาวก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยนถึงแม้เธอจะมองไม่เห็นก็ตาม...
“ อุตส่าห์ทะนุถนอมมาตั้งขนาดนี้พอคุณชายทั้งสามมาเห็นเข้าคงจะอึ้งไปกันใหญ่แน่ๆเลยล่ะค่ะ ” หญิงสาวไม่ได้สแดงอะไรออกมาทางใบหน้าและแววตาก็เช่นกันเธอได้แต่พยักหน้ารับอย่างไรความรู้เหมือนครั้งที่แล้วๆมาเหมือนเดิม
“ เอาเป็นว่าเราไปแต่งตัวกันดีกว่านะคะคุณหนูไอซ์ ” หญิงสาวพยกหน้ารับอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นและโดนแม่บ้านแพรพยุงตัวให้เดินไปพร้อมๆกันเข้าไปข้างในห้องเพื่อสับชุดเปลี่ยน
* เฟมาจากตัวเรียกตัวแรกของชื่อ ‘ เฟ ลอร์ ’ ซึ่งจะเปลี่ยนไปตามชื่อของหัวหน้าแก๊งแต่ละรุ่นเพื่อแสดงถึงยศศักดิ์ของการเป็นมือขวาของหัวหน้าแก๊ง ซึ่งก่อนหน้านี้ก็คือ โชอินใช้เรียกอย่างเป็นทางการเท่านั้น
* ลอร์ มาจากตัวเรียกตัวแรกของชื่อ ‘ เฟลอร์ ’ ซึ่งจะเปลี่ยนไปตามชื่อของหัวหน้าแก๊งแต่ละรุ่น เพื่อแสดงถึงยศศักดิ์ของการเป็นมือซ้ายของหัวหน้าแก๊งซึ่งก่อนหน้านี้ก็คือ เจาร์ลอร์ ใช้เรียกอย่างเป็นทางการเท่านั้น
** เอมิจัง มากจาก อมิตาชื่อจริงของเฟลอร์ คนที่เรียกมีเพียงคนเดียวคือแฟนเก่าคนล่าสุดของเธอ
ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ พอดีไม่ค่อยมีเวลาได้แต่งเลยไม่ได้อัพซะนาน
จากนี้จะพยายามทำให้ได้มากๆนะคะ^^
อ่านให้สนุกนะคะ ฝากเรื่อง love hormone สัมผัส(รัก)หน่อยนะ my darling ไว้ด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
