Love Hormone สัมผัส(รัก)หน่อยนะ My Darling

­บทนำ 

“ท่าน 'เฟลอร์' พวกเราจะจงรักพักดีกับท่านตลอดไป ได้โปรดไปกับพวกเราเถอะ”ชายร่างกำยำท่าทางสะบักสะบอมคนหนึ่งกำลังนั่งลงคุกเข่าก้มลงคำนับเป็นเชิงขอร้องแก่“คนๆหนึ่ง”ที่ยืนเปียกน้ำอยู่ตรงหน้าพวกเขาก่อนที่สมาชิกร่วมกลุ่มคนอื่นๆจะทำตามเขาไปในแบบเดียวกัน

“ว่าไงล่ะ สนใจรึเปล่าเฟลอร์...”เสียงทุ้มนิ่มปนแหบเสน่ห์นิดๆลอดผ่านออกมาจากมุมมืดมุมหนึ่งใกล้ๆก่อนจะปรากฏร่างสูงค่อนข้างกำยำพร้อมใบหน้าคมเข้มที่ดูมีเสน่ห์และน่าหลงใหลนั้นขึ้นมาพร้อมชายตามอง“คนๆนั้น”ที่อยู่ตรงหน้าอย่างมีเลศนัยน์ ซึ่งชื่อของเขาคือ “อินฟินิตี้” หรือเรียกสั้นๆว่า “อินตี้”  วงเล็บเรียกเต็มก็เพียงพอแล้ว-‘’-;

“ว่าไงล่ะ ได้เป็นถึงหัวหน้ากลุ่ม Venus Flytrap(กาบหอยแครง)ทั้งทีอย่าตัดสินใจนานนักล่ะ เดี๋ยวพวกลูกน้องที่แสนน่ารักของฉันจะเปลี่ยนใจไม่เลือกนายเอาได้น้า...”

“ได้โปรดเถอะครับ”ชายร่างกำยำก้มลงอีกครั้งพร้อมน้ำเสียงที่มั่นใจในการตัดสินใจอย่างหนักแน่น

“ได้โปรดเถอะครับ!!!”เสริมเข้าด้วยลูกสมุนที่อยู่ข้างหลังอีกนับสิบ

“...”

“ว่าไงล่ะ!”

“...โทษนะ...”

“O_O!/O_O!!!!”ทุกคนทำท่าทางตกใจพร้อมๆกันในเวลาเดียว ใช่แล้วคำตอบที่พวกเขาต้องการไม่ใช่คำตอบนี้ แต่แล้วชีวิตของพวกเขาก็เหมือนต้นไม้ที่ได้รับน้ำมาชโลมร่างกายเพราะคำพูดต่อมาของเฟลอร์...

“...ที่ต้องบอกให้รอฉันหน่อย”

คฤหาสน์ตระกูล Hormonce

ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำตกลงมา สวนป่าท้ายคฤหาสน์มีเด็กผู้ชาย3คนในชุดเสื้อฝนวัย13 15และ16ตามลำดับความอาวุโสกำลังยืนมองสาวน้อยวัยประมาณ12ขวบในสภาพสะบักสะบอมเลือดท่วมกายกำลังนอนสลบอยู่ที่พุ่มไม้ตรงหน้าตัวเอง

“พี่เองจะ พวกเธอไม่ต้องกังวลหรอกนะ^o^”พี่คนโตหรือ ‘ออมเล็ต’ หนุ่มน้อยยิ้มหวานเอ่ยขึ้นก่อนจะก้มลงชอนตัวของสาวน้อยขึ้นมา

“ไหวนะครับพี่ออมเล็ต จะให้ผมช่วยอะไรก็บอกนะครับ” น้องชายคนกลางในนาม‘อะตอม’ หนุ่มน้อยท่าทางเรียบร้อยอ่อนโยน ออกปากช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ

“อือ! UoUถ้าไม่ไหวก็ให้ฉันช่วยก็ไม่เป็นไรนะ... ยัยเด็กคนนี้ฮอร์โมนบางส่วนยังไม่เปลี่ยน พวกเราสองคนไม่เกิดอาการแพ้หรอกu-u!...”  เด็กน้อยผู้ทระนงตัวซึ่งเป็นน้องคนสุดท้องหรือ ‘เอสแส็ค’ พูดขึ้นในท่าทางที่สั่นเทานิดๆ

“พี่รู้นะจ๊ะว่าเอสแส็คกำลังกลัว ถ้าขี้เกียจที่จะคันไปทั้งตัวก็อยู่เฉยๆดีแล้วล่ะจะ”  พอจบประโยคของออมเล็ตพี่ชายคนโต ทั้งสามก็นิ่งกึกไปในทันทีเหมือนกำลังทบทวนอะไรบางสิ่งบางอย่างอยู่ในสมอง

“พวกเราเกิดมาพร้อมคำสาปที่แตกต่างในทางรูปแบบ แต่สุดท้ายแล้วตัวแปรที่สำคัญกลับเป็นรูปแบบเดียวกัน ความทรมานที่ไม่อยากให้เกิดก็ป้องกันไม่ให้มันเกิดตั้งแต่แรกซะ ยังจะดีกว่านะ แค่เด็กผู้หญิงคนเดียวน้ำหนักยังไม่ถึง40 กิโลฯ... พี่อุ้มไหวจะ^ ^+”  ออมเล็ตหันมายิ้มให้กับน้องทั้งสองก่อนจะเดินนำร่างของสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้เข้าไปรักษาตัวในคฤหาสน์

“ฉันไม่ได้แพ้ซักหน่อยu\o/u! แค่รู้สึกแหยะเวลาถูกตัวแล้วก็แค่คันๆก็เท่านั้นเอง! แพ้ตรงไหน!”

“เอสแส็ค~u_u;;~...อย่างนั้นแหล่ะเขาเรียกว่าแพ้ ชาตินี้ฉันคงไม่มีทางได้เห็นนายยืนบนเวทีร้องเพลงเพราะกลัวมีแฟนคลับเป็นผู้หญิงแหง...เฮ้อ!”อะตอมตบบ่าของเอสแส็คด้วยความเหนื่อยใจก่อนจะเดินจากเด็กน้อยที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงอย่าง... เอสแส็ค ไว้กลางสายฝน...เพียงลำพัง

-------------------------------------------------

ฝากตัวด้วยเองแรงนะง่ะ^ ^