4 หนุ่มสุดซ่า VS 4 สาวซ่าสุดแสบ

**พิม**
"แกจะบ้าหรอไปทำอย่างงั้นอะ...มีนแกรู้ตัวไหมว่าทำอะไร"
ฉันตวาดใส่ยัยมีนทันทีมีนเล่าเรื่องจบ
"ใช่มีน ฟีมว่าแกไม่น่าไปแกล้งเค้าแรงขนาดนี้นะ"
"นี้ดีนะที่เขาไม่เอาเรื่องไม่งั้นนะไม่รู้ว่าพวกเราจะโดนคุณครูทำโทษไรมั่งอะเนอะพิม"
"(--)(_ _)(--)(_ _)"
ใช่เลยยัยเอมนั้นแหละคือสี่งที่ฉันอยากบอกล่ะ
"พวกแกไม่ต้องมาซ้ำเติมฉันเลยนะ...แล้วเรย์เป็นไงมั่งบอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะยัยพิม"
"เรย์คุงไม่เป็นไรแล้วหมอบอกว่าให้นอนพักสัดแป็ปเดียวเดี๋ยวก็หายน่ะจะไปเยี่ยมไหมล่ะ"
"อืม"(มีน คิดฉันไม่หายแค้นหรอนะยังไงแกก็ต้องเจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บ)
ใช่ว่าฉันไม่สงสารเพื่อนหรอนะแต่จะให้ทำไงในเมื่อยัยมีนผิดเต็มๆเลย
**คาโอะ**
"เป็นไงมั่งพะ..."
ผมรีบหยุดคำพูดของตัวเองทันทีที่เห็นภาพตรงหน้าตอนนี้ไอ้เรย์มันกำลังให้แนนป้อนข้าวอยู่รักกันจริงๆทั้งที่พึ่งคบกันยังไม่ถึงอาทิตย์เลย
"สบายดีถ้าจะกรุณาช่วยออกไปก่อนได้ไหมฉันกำลังกินข้าวอยู่"
"หรอ...เออหวัดดีครับคุณแนนหรือว่าที่เพื่อนสะใภ้"
"อะเออค่ะคาโอะ-/////////-"
หน้าแดงใหญ่เลยแถมพูดค่ะกับผมด้วยถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่พูดแน่555+
"ไอ้คาโอะคนอื่นล่ะไปไหนหมด"
รีบขัดเลยหึงล่ะซิ เฮ้อมีความสุขชะมัดเห็นเพื่อนหึงแฟน555+
"เดี๋ยวก็มาที่ขัดเนี๊ยหึงใช่ป่ะ"
"...."
เงียบไม่ตอบแสดงว่าใช่
แอ็ดดดดด
**เรย์**
เสียงเปิดประตูพิลึกชะมัดยังกะบ้านผีสิง
"ระเรย์คุงเป็นไงมั่ง"
"ไม่เป็นไรแล้ว"
ผมตอบด้วยสีหน้าเย็นชาไม่รู้สึกอะไร
"คาโอะออกไปก่อนฉันมีเรื่องจะคุยกับมีนแค่สองคน"
"เออ รู้แล้วรู้แล้ว"
ปัง!!!!(คนแต่ง:ปิดอะไรขนาดนี้โมโหใครอยู่หรอ)(คาโอะ:โมโหมีน)(คนแต่ง:หรอ)(คาโอะ:อืม<--><_ _><--><_ _>)
"เธอน่ะแกล้งสะดุดล้มใช่ไหม"
"มะไม่ใช่นะเรย์คุงฟังฉันก่อน..."
ปัง!!!
ผมตบโต๊ะที่อยู่ข้างๆเตียงจนเสียงดังลั่นก่อนจะพูดว่า
"เธอยังมีหน้ามาปฏิเสธอีกหรอก็เห็นๆอยู่ต่อไปเธอไม่ต้องมายุ่งกับแนนอีกไปได้แล้ว"
"ฮือฮือTOTแล้วนายจะเสียใจ"
เอ๊ะ แล้วนายจะเสียใจหมายความว่าอะไรกัน
"ดีเรย์นายเป็นไงมั่ง"
แนนหรอไม่ใช่นี่นายัยเนย
"เนยแนนไปไหน"
"อยู่ที่ห้องน่ะเดี๋ยวก็มา"
"หา!อยู้ที่ห้องซวยแล้ว"
ผมรีบดึงสายน้ำเกลือออกแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องของแนนทันที
"เฮ้ยเรย์ไปไหน"
"กรี๊ดดดดดด"
**น้ำผึ้ง**
เสียงแนนนี่นาO[]O
"ปล่อยฉันนะไอ้บ้า"
"แนน!!!!"
"เรย์ช่วยแนนด้วย  ฮือฮือ"
"หนอยไอ้บ้านี่ เฮ้ยพวกเรา"
"กำลังรออยู่เลยพวกเธอหลบไปก่อนนะ"
"เสียใจพวกฉันเรียนเทควันโดได้สายดำแล้วนะไม่อยากจะโม้"
ตุบ ผลัว พลัก
ไม่ถึงนาทีพวกนี้ก็ลงไปกองอยู่กับพื้นแล้วรูสึกไอ้เทควันโดสายดสายดำที่อุสาห์ไปเรียนมาได้ใช่ก็วันนี้เอง
"เก่งเหมือนกันนี่น้ำผึ้งไม่มีแผลเลย"
"ไม่แน่อยู่แล้วคาจิละเป็นไรมากไหม"
"หึ ไม่เลย"
"แนนๆไม่เป็นไรเเล้วนะเดี๋ยวพวกเรากลับห้องกันเถอะ"
"เรย์ไม่ต้องหวงหรอเดี๋ยวพวกเราดูต่อเองบายนะ"
********************************************
ช่วยวิจารณ์ด้วยนะคะคนแต่งขอร้อง